Παραλίγο τραγωδία με τη γνωστή ηθοποιό Μαρία Ξενουδάκη. «Δεν μου αξίζει τέτοια ζωή, αλλιώς είχα συνηθίσει» έγραψε στο facebook πριν την απόπειρα
«Δεν μου αξίζει τέτοια ζωή, αλλιώς είχα συνηθίσει…». Μήνυμα-σοκ από γνωστή Ελληνίδα ηθοποιό, που αποπειράθηκε να βάλει τέλος στη ζωή της καταναλώνοντας μεγάλη ποσότητα χαπιών. Η Μαρία Ξενουδάκη, δημιουργός του Αντιθεάτρου, σύμφωνα με όσα ανακοίνωσε η ίδια μέσα από τον λογαριασμό της στο facebook, προέβη σε αυτή την απονενοημένη πράξη λέγοντας ότι «δεν έχει κανένα» ύστερα από τον χαμό του πολυαγαπημένου της συντρόφου Αρη Τασούλη, πριν από εννιά χρόνια, ο οποίος ήταν το στήριγμά της και ο συνοδοιπόρος της στη ζωή και στην τέχνη.
«Το καλοκαίρι πάντα μου έφερνε σκοτοδίνη. Οχι άλλο να σέρνομαι. Αρη μου, Αρη μου, εγώ φταίω για όλα, εσύ έκανες το αδύνατο… Για μένα τώρα δεν έχω κανένα. Αυτό είναι το τέλος» έγραψε μεταξύ άλλων στο αποκαλυπτικό μήνυμά της η ηθοποιός, σκηνοθέτρια και ποιήτρια Μαρία Ξενουδάκη, που τον τελευταίο καιρό βρισκόταν σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση. Μάλιστα, όπως λένε άτομα που τη γνωρίζουν καλά: «Ο θάνατος του Αρη τής έχει κοστίσει πολύ».
Η ίδια σε άλλα μηνύματά της, μετά την απόπειρα αυτοκτονίας, αναρωτιόταν «Γιατί τα γράφω όλα αυτά;» και στη συνέχεια εξηγούσε ότι είναι «σαν να κοινωνεί…», ενώ υποστήριζε ότι ίσως να σωθεί, καθώς τελικά δεν θέλει να πεθάνει. Στη συνέχεια, πάντως, ανακοίνωσε ότι «θα τη βοηθήσει η οικογένειά της».
Σε ένα από τα πιο πρόσφατα μηνύματα που ανέβασε στο facebook μιλούσε ακόμη και για… μάγια. «Τώρα ξαφνικά. Κοιτάζομαι στον καθρέφτη γιατί κάτι ένιωσα στο πρόσωπο και έχω κάτι μεγάλα κόκκινα σκούρα, σαν σπυριά. Δεν με τρώνε, άλλα με φοβίζουν γιατί βγαίνουν κι άλλα. Χριστέ μου, βοήθησέ με, είναι σαν να μου έχουν κάνει μάγια» έγραψε, ενώ οι φίλοι της με σχόλια προσπαθούσαν να την καθησυχάσουν.
Η ανατρεπτική καλλιτέχνιδα Μαρία Ξενουδάκη (η οποία μετά την απόπειρα αυτοκτονίας βρίσκεται στην αγκαλιά του αδελφού της, με τον οποίο διατηρεί πολύ καλή σχέση) το 2010 είχε δημοσιοποιήσει τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετώπιζε με την ιδιοκτήτρια του χώρου στην Κυψέλη όπου στεγαζόταν το θέατρό της. Συγκεκριμένα είχε καταγγείλει ότι θέλουν να της κάνουν έξωση επειδή -τάχα- έχει απλήρωτα ενοίκια, ενώ εκείνη υποστήριζε ότι ήταν καθόλα εντάξει και μετάνιωνε που δεν ζητούσε απόδειξη για τα ενοίκια που είχε πληρώσει.
Η αλήθεια είναι πως η Μαρία Ξενουδάκη τότε βρισκόταν σε μεγάλη απόγνωση, καθώς έβλεπε να πέφτει η αυλαία στο θέατρο στο οποίο είχε επενδύσει τους κόπους μιας ζωής. Από τότε δεν έμαθε πότε κανείς τι ακριβώς συνέβη με την ιδιοκτήτρια του χώρου, το βέβαιο όμως είναι ότι τα τελευταία χρόνια το Αντιθέατρο σταμάτησε να λειτουργεί στον γνωστό χώρο όπου ήταν τόσα χρόνια και μεταφέρθηκε σε ένα άλλο οίκημα, στου Ψυρρή.
Η ηθοποιός, που πάντα έλεγε τα πράγματα με το όνομά τους πηγαίνοντας κόντρα στο κατεστημένο, σε ραδιοφωνική συνέντευξή της πριν από δύο χρόνια είχε τονίσει ότι βρισκόταν σε ακραίο σημείο, αφήνοντας να εννοηθεί ότι περνάει πολύ δύσκολα και βάλλεται από το σύστημα – ειδικά μετά την απουσία του συντρόφου της.
Αξίζει να αναφέρουμε ότι ο Αρης Τασούλης ήταν ένα σπουδαίος μουσικός (έχει παίξει πλήκτρα στο θρυλικό άλμπουμ «Μπάλλος» του Διονύση Σαββόπουλου, ήταν μέλος του συγκροτήματος Ακρίτας με τον Σταύρο Λογαρίδη και τον Γιώργο Τσουπάκη) και μέχρι τον θάνατό του έβαζε την υπογραφή του στη μουσική επιμέλεια όλων των παραστάσεων του Αντιθεάτρου.
Οι παραστάσεις στο Αντιθέατρο και οι ποιητικές συλλογές της
Η Μαρία Ξενουδάκη ίδρυσε το Αντιθέατρο το 1978. Σύμφωνα με όσα έχει δηλώσει η ίδια, «επρόκειτο για μια καλλιτεχνική έκφραση που αντιπροσωπεύει την αντίθεση και συχνά την αντιπαράθεση απέναντι σε μορφές και σχήματα τα οποία επιβάλλει μια συγκεκριμένη τάξη θεατρικών πραγμάτων». Το πρώτο έργο που ανέβασε ήταν το «Βρίζοντας το κοινό» του Πέτερ Χάντκε, που παίχτηκε δύο χρόνια και δημιούργησε πολλές… αναταράξεις στους θεατές της πρωτεύουσας, λόγω του υβριστικού και συνάμα ρεαλιστικού λόγου του. Ωστόσο με αυτό το έργο η Ξενουδάκη έδωσε το πρωτοποριακό αλλά και αντισυμβατικό καλλιτεχνικό στίγμα της στα τότε λιμνάζοντα θεατρικά δρώμενα της χώρας.
Ακολούθησαν επίσης δύσκολα και ιδιαίτερα έργα (όπως το «Εγώ η Ούλρικε Μάινχοφ καταγγέλω» των Ντάριο Φο – Φράνκα Ράμε, το «Σκουπίδια, πόλη και θάνατο» του Ράιν Βέρνερ Φασμπίντερ κ.ά), τα οποία καθιέρωσαν την Ξενουδάκη ως ένα αντισυμβατικό θεατρικό σύμβολο. Μάλιστα τη δουλειά της επαίνεσαν σημαντικοί συγγραφείς και πνευματικοί άνθρωποι σε όλο τον κόσμο, όπως οι Φερνάντο Αραμπάλ, Αριάν Μνούσκιν, Ντάριο Φο κ.ά. Η ίδια υπογράφει και τις ποιητικές συλλογές «Συν-θλίψεις», «Εκθέτομεν και τα λοιπά», «Στον φίλο μου Εντγκαρ Αλαν Πόε», «Πέμπτη διάσταση» και «Αλτρουίτα».
Αλκίνοος Μπουνιάς