❱❱ Η μοναδική ιστορία του Αντώνη Δασκαλάκη που έγινε ο «Greco» όλου του κόσμου
❱❱ Ο αγώνας ζωής για τα 102 αθώα θύματα των φονικών πυρκαγιών στο ΜάτιΑπό τον
Θάνο Μακρογαμβράκη
Αρχισε να τρέχει μεγάλες αποστάσεις με σκοπό να ξεφορτωθεί τα… περιττά κιλά του και κατέληξε να παίρνει μέρος σε μαραθώνιους σε Ελλάδα και εξωτερικό με έναν και μοναδικό στόχο: τον τερματισμό.
Κατά τη διάρκεια κάθε αγώνα, μάλιστα, ο Αντώνης Δασκαλάκης τρέχει πάντα με την ελληνική σημαία στα χέρια με αποτέλεσμα να εισπράττει το δυνατό χειροκρότημα του κοινού και την αγάπη των συναθλητών του, που του φωνάζουν με χαρά «Greco», «Pame», «Geia sou»!
Ως σήμερα ο δρομέας, που έλκει την καταγωγή του από το χωριό Μαχαιρά του Ηρακλείου, έχει λάβει μέρος σε αγώνες σε Βερόνα, Βελιγράδι, Βουκουρέστι, Κύπρο και Αθήνα, ενώ ο κατάλογος θα μεγαλώσει κι άλλο, αφού στόχος του για το 2019 είναι να συμμετάσχει σε όσο περισσότερους ημιμαραθώνιους αντέχουν η καρδιά και η… τσέπη του.
Μεγάλη λατρεία
Οπως εξομολογείται στην «Espresso» ο Αντώνης Δασκαλάκης λίγες εβδομάδες πριν από τη συμμετοχή του σε έναν αγώνα που θα διεξαχθεί στο Βουκουρέστι, ποτέ δεν περίμενε πως κάτι που ξεκίνησε δειλά ως χόμπι θα γινόταν τελικά μια από τις μεγάλες λατρείες του: «Ολα ξεκίνησαν με αφορμή κάποια κιλά που είχα πάρει και ήθελα πάση θυσία να τα χάσω, με όσο πιο φυσιολογικό τρόπο γινόταν.
Ο προπονητής μου αμέσως μου πρότεινε το τρέξιμο, το οποίο, εκτός από το χάσιμο των συνολικά 16 κιλών, θα με βοηθούσε και στην καλή λειτουργία του καρδιοαναπνευστικού συστήματος. Ετσι κι έγινε!»
Αρχικά, ο δρομέας άρχισε να τρέχει στο γήπεδο της Καλλιθέας, όπου μέσα σε έξι μήνες είχε φτάσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα από πλευράς βάρους, ενώ παράλληλα οι αντοχές του πήγαιναν από το καλό στο καλύτερο.
«Ηταν εντυπωσιακό αυτό που συνέβη μέσα σε έξι μήνες: Και τα κιλά έχασα, αλλά και αισθανόμουν ότι η υγεία μου ήταν σε εξαιρετικά επίπεδα, καθώς σταμάτησα να λαχανιάζω και με το παραμικρό να κουράζομαι.
Οι προπονήσεις μου ήταν συστηματικές, ενώ ακολουθούσα πιστά το πρόγραμμα του προπονητή μου, ο οποίος όσο έβλεπε τις επιδόσεις μου τόσο πιο αυστηρός γινόταν μαζί μου».
Αυτό ήταν και το σημείο στο οποίο γεννήθηκε μέσα του το μικρόβιο του δρομέα αντοχής, που τον οδήγησε στη συμμετοχή στον πρώτο του ημιμαραθώνιο στους δρόμους της Αθήνας: «Ηταν πριν από δυο χρόνια, όταν πίστεψα πως είμαι έτοιμος να λάβω μέρος στον πρώτο μου ημιμαραθώνιο. Για μένα, εκτός από τη συμμετοχή, σημαντικό ρόλο έπαιζε τότε και ο τερματισμός.
Για να φτάσω σε αυτόν, είπα στον εαυτό μου πως έτσι και τερματίσω θα αφιερώσω το μετάλλιο σε ένα πολύ δικό μου άτομο, τη μάνα μου, την κυρία Ελένη, η οποία ήταν η πρώτη που με πίστεψε. Σαν μικρό παιδί πανηγύρισα σ’ αυτόν τον τερματισμό, θυμάμαι!»
Μετάλλια
Από τότε ήρθαν και άλλες συμμετοχές, αλλά και πολλά μετάλλια στη συλλογή του, ως τη στιγμή που έφτασε μπροστά στη μεγάλη πρόκληση, η οποία δεν ήταν άλλη από την απόφασή του να τρέξει στον μεγάλο Μαραθώνιο της Αθήνας το καλοκαίρι του 2018, που ήταν αφιερωμένος στα 102 αθώα θύματα των πυρκαγιών στο Μάτι· μια διαδρομή 42 χιλιομέτρων, που ως εκείνη την ώρα φάνταζε σαν όνειρο.
«Ως τότε έτρεχα σε ημιμαραθωνίους, δηλαδή 21 χιλιόμετρα.
Θα ήταν η πρώτη φορά που θα διπλασίαζα τη διαδρομή μου, γι’ αυτό και ο τερματισμός είχε για μένα διπλή σημασία, καθώς, από τη μια, θα με έκανε υπερήφανο και, από την άλλη, θα τιμούσα τις 102 ψυχές που έφυγαν από τη ζωή στις φονικές πυρκαγιές στο Μάτι.
Βρήκα το κουράγιο, ξεκίνησα και στην πορεία διαπίστωσα πως πήρα επιπλέον ενέργεια από τους ηλικιωμένους συμμετέχοντες, που έτρεχαν λες και ήταν παιδιά! Αυτό είναι και το μυστικό των αγώνων αντοχής, ο τερματισμός και τίποτε άλλο.
Γι’ αυτό και αποφάσισα πως θα τρέχω όσο έχω την υγεία μου. Ασε που έτσι συνδυάζω και δύο μεγάλες μου αγάπες, τα ταξίδια και το τρέξιμο» καταλήγει ο Αντώνης Δασκαλάκης.
