Νέα ανατρεπτική έρευνα αποδεικνύει ότι οι κατ’ επιλογήν εργένηδες βιώνουν μεγαλύτερη συναισθηματική ανάπτυξη και εξέλιξη από τους παντρεμένους
Η εποχή που διανύουμε αλλά και οι υλιστικές κοινωνίες δεν βοηθούν αρκετά στη δημιουργία μακροχρόνιων δεσμών και γάμων.
Όλο και πιο συχνά φαίνεται ότι εστιάζουμε στην ικανοποίηση των προσωπικών επιθυμιών και αναγκών, αδιαφορώντας για τις ανάγκες του άλλου με τον οποίο συναναστρεφόμαστε, μια στάση και συμπεριφορά που απομονώνει και απομακρύνει την τάση για μια ισορροπημένη σχέση και ενδεχομένως και τον γάμο.
Συγκεντρώσεις, πάρτι γνωριμιών, εφαρμογές και blogs γνωριμιών, διαδικτυακά site online γνωριμιών, όλα προσπαθούν να μας δείξουν και να μας πείσουν ότι για όλους υπάρχει ταίρι και κανείς από εμάς δεν θα καταλήξει στη ζωή του χωρίς να βρει τον σύντροφό του. Από τις έρευνες, όμως, αποδεικνύεται, κάτι νέο και ανατρεπτικό, ότι πολλοί εργένηδες επιδιώκουν την εργένικη ζωή τους, είναι στάση ζωής και είναι πιθανό να βιώσουν μεγαλύτερη ψυχολογική και συναισθηματική ανάπτυξη και εξέλιξη απ’ ό,τι οι παντρεμένοι, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας που παρουσιάστηκε στο 124ο Ετήσιο Συνέδριο του Αμερικανικού Συλλόγου Ψυχολόγων.
«Η ενασχόληση με τους κινδύνους της μοναξιάς μπορεί να συγκαλύψει τα οφέλη της μοναχικότητας» δήλωσε η ψυχολόγος Ντε Πάουλο από το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας. Συγκεκριμένα αναφέρει: «Ήρθε η ώρα για μια πιο ακριβή απεικόνιση των άγαμων ανθρώπων και της εργένικης ζωής – μία που να αναγνωρίζει τις πραγματικές δυνάμεις και την ανθεκτικότητα των μοναχικών ανθρώπων, καθώς και τους παράγοντες οι οποίοι γεμίζουν τη ζωή τους νόημα».
Τα πλεονεκτήματα
Οι μελέτες που εστίασαν στους δεσμευμένους είχαν σημαντικά ευρήματα, ανέφερε. Για παράδειγμα, συγκρίνοντας εργένηδες με παντρεμένους, η έρευνα έδειξε ότι οι πρώτοι διαθέτουν αυξημένη αίσθηση της αυτοδιάθεσης και είναι πιο πιθανό να βιώσουν «το αίσθημα της συνεχούς ανάπτυξης και την ανάπτυξή τους ως άτομα» είπε η Ντε Πάουλο.
Παρά τα ευκαιριακά και συγκυριακά πλεονεκτήματα του να παραμένει κανείς αδέσμευτος, η Ντε Πάουλο δεν υποστηρίζει τη μία θέση έναντι της άλλης. Αναφέρει χαρακτηριστικά: «Περισσότερο από ποτέ οι άνθρωποι μπορούν να ακολουθήσουν τους τρόπους ζωής που λειτουργούν καλύτερα για αυτούς. Δεν υπάρχει κανένα σχεδιάγραμμα για την καλή ζωή». Και προσθέτει: «Αυτό που έχει σημασία είναι όχι τι κάνουν οι υπόλοιποι ή τι πιστεύουν οι άλλοι άνθρωποι ότι πρέπει να κάνουμε, αλλά αν εμείς μπορούμε να βρούμε τους χώρους και τους ανθρώπους που ταιριάζουν με το ποιοι πραγματικά είμαστε και μας επιτρέπουν να ζήσουμε τη ζωή μας καλύτερα σε σχέση ή εκτός, σε γάμο ή εκτός».
Συχνά ακούμε τη φράση από τους ψυχολόγους «είναι το πρώτο βήμα το να μάθεις ν’ αγαπάς τον εαυτό σου για να μπορέσεις να αγαπήσεις και τον άλλον», η οποία μπορεί να ακούγεται συνηθισμένη, αλλά κρύβει μια αλήθεια.
Η μοναξιά είναι μια ιδιαίτερη προσωπική κατάσταση όταν είναι επιλογή, όμως το να είναι κανείς καλά και να νιώθει επαρκής ως εργένης είναι ένας παράγοντας που οδηγεί σε μεγαλύτερα επίπεδα ικανοποίησης και επιτυχίας, όταν θα βρεθεί αργότερα σε μια σχέση. Εάν βιάζεται κανείς να αποτινάξει από πάνω του την ταμπέλα του single (μόνος) είναι πιο πιθανό να προχωρήσει σε βιαστική και άστοχη επιλογή συντρόφου, χωρίς να αξιολογήσει επαρκώς κατά πόσο υπάρχει πραγματική συμβατότητα και σύνδεση ανάμεσα στον ίδιο και στο άτομο που έχει επιλέξει ως σύντροφο.
Οι φόβοι των αδέσμευτων
Τόσο η ανάγκη για συντροφικότητα και μια σταθερή σχέση όσο και η ταμπέλα του να είναι κανείς ελεύθερος ή μόνος, ιδιαίτερα από μια ηλικία και μετά, όσον αφορά τη νοοτροπία και τα στερεότυπα της κοινωνίας, είναι δύο παράμετροι που μας κάνουν να θέλουμε διά μαγείας να αποτινάξουμε τον τίτλο της εργένικης ζωής. Από την άλλη μεριά, δεν είναι λίγοι και αυτοί που φοβούνται ότι οι δεσμευμένοι φίλοι τους θα τους απομακρύνουν και θα τους εγκαταλείψουν, κάποια στιγμή, αν συνεχίσουν να παραμένουν αδέσμευτοι.
Οι πιέσεις και οι ανάγκες είναι ποικίλες και ισχυρές, όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η επιπολαιότητα, ο ενθουσιασμός και η βιασύνη δεν είναι ο σωστός σύμβουλος, πόσο μάλλον στην πίστα (μάχης) των σχέσεων, όπου μια επιλογή μπορεί να καθορίσει σχεδόν κάθε παράμετρο της ζωής, πιο απλά της καθημερινότητας ενός ατόμου ή τις συνθήκες και τις καταστάσεις κάτω από τις οποίες θα μεγαλώσει και θα διαπαιδαγωγηθεί ένα παιδί.
Ευτυχισμένος και πλήρης ως σύντροφος είναι αυτός που φέρνει στη σχέση θετικά πράγματα για να τα προσφέρει και να τα μοιραστεί. Μπορεί το μήνυμα αυτό να είναι γνωστό και παλιό, όμως η υπενθύμιση και ο επαναπροσδιορισμός ωφελούν όταν κάποιος νιώθει ότι δεν είναι χαρούμενος και επαρκής όντας μόνος, ώστε να ενεργοποιηθεί για να βρει ό,τι θέλει και αγαπά.
Το ζητούμενο είναι να αισθανόμαστε ωραία και καλά με τον εαυτό μας, όποια κι αν είναι η επιλογή μας οποιαδήποτε χρονική στιγμή. Ένας απολογισμός, ένας εσωτερικός διάλογος, η αποδοχή αλλά και η αναζήτηση απαντήσεων για τις προσωπικές μας επιλογές και επιθυμίες από έναν ειδικό μπορεί να βοηθήσει τους φανατικούς και περιστασιακούς εργένηδες προς την κατεύθυνση είτε να διαφοροποιήσουν τη στάση και την αντίληψή τους είτε να παραμείνουν σταθεροί στις απόψεις τους και στον εργένικο τρόπο ζωής τους.