Ο εργοδότης έχει την ευθύνη να διασφαλίζει την ψυχική υγεία των εργαζομένων και είναι υπόχρεος ακόμα και σε αποζημίωση, αν οι συνθήκες που επικρατούν στον χώρο εργασίας προκαλούν υπέρμετρο εργασιακό στρες, το οποίο οδηγεί σε άλλα, σοβαρότερα προβλήματα υγείας.
Αυτό αποφάσισε το Μονομελές Πρωτοδικείο της Αθήνας με την υπ’ αριθμό 1358/2018 απόφασή του, υποχρεώνοντας έναν εργοδότη σε καταβολή αποζημίωσης για την αποκατάσταση της ζημιάς που προκάλεσε το υπερβολικό άγχος σε έναν εργαζόμενο της επιχείρησής του.
Στην κρινόμενη υπόθεση η επιχείρηση προχώρησε σε σχέδιο αναδιάρθρωσης χωρίς να λάβει προληπτικά μέτρα για την αντιμετώπιση του στρες, το οποίο θα μπορούσε να προκληθεί στους εργαζομένους. Και αυτό γιατί, όταν υλοποιούνται τέτοιου είδους σχέδια, πολλές φορές οδηγούν σε ανακατατάξεις και απολύσεις, προκαλώντας εργασιακή ανασφάλεια και εκθέτοντας τους εργαζομένους σε ψυχοκοινωνικούς κινδύνους, οι οποίοι μπορεί να επιδράσουν με επικίνδυνο τρόπο στην υγεία τους. Δηλαδή, να προκαλέσουν κατάθλιψη, άγχος ή ακόμα και ψυχική κατάρρευση και, συνακόλουθα, άλλου είδους σοβαρά προβλήματα υγείας.
Το δικαστήριο εντάσσει τη συγκεκριμένη κατάσταση στην έννοια του εργατικού ατυχήματος, αναφέροντας στο σκεπτικό του ότι σε αυτό «εμπίπτει και η νόσος η οποία προκλήθηκε από έντονο ψυχικό κλονισμό ή συγκίνηση, που προκλήθηκαν από εξωτερικό αίτιο, το οποίο επήλθε κατά την εκτέλεση της εργασίας ή με αφορμή αυτήν (βλ. Α.Π. 845/1983 ΕΝΔ 12, 443, Α.Π. 1529/1981 ΕΝΔ 10, 318) και στο οποίο περιλαμβάνονται ο φόβος ή η απειλή ή η ψυχική ταραχή ή άλλο παρόμοιο εξαιρετικό γεγονός» ανέφερε στο dikastiko.gr ο δικηγόρος-εργατολόγος Γιάννης Καρούζος.
Επίσης, το Μονομελές Πρωτοδικείο της Αθήνας έκρινε ότι «εργατικό ατύχημα θεωρείται και η ασθένεια η οποία είχε ως συνέπεια την ανικανότητα προς εργασία (ή τον θάνατο) του εργαζομένου, που επήλθε σ’ αυτόν όχι από βαθμιαία και προοδευτική εξασθένιση και φθορά του οργανισμού του, ως εκ της φύσεως και του είδους της εργασίας ή άλλα, ξένα προς αυτήν οργανικά αίτια, αλλά από αιφνίδιο και απρόβλεπτο γεγονός ξένο προς τον οργανισμό του παθόντος. Τέτοιο, υπό την προεκτεθείσα έννοια, γεγονός αποτελεί και η αιφνίδια εκδήλωση της ασθένειας κατά τη διάρκεια της εργασίας, διότι στη συγκεκριμένη περίπτωση αυτή διέδραμε κάτω από όλως εξαιρετικές και ασυνήθεις συνθήκες, ένεκα των οποίων ο οργανισμός του παθόντος επλήγη κατά τρόπο ασυνήθη σωματικώς ή ψυχικώς, με αποτέλεσμα την πρόκληση της ασθένειας, η οποία διαφορετικά, με την έλλειψη των ασύνηθων αυτών συνθηκών, δεν θα επήρχετο».
Σύμφωνα με τη δικαστική απόφαση, ο εργοδότης έχει υποχρέωση να λαμβάνει πρόνοια για την προστασία της υγείας και της ζωής του εργαζομένου, προφυλάσσοντάς τον και από κινδύνους όπως το υπέρμετρο στρες, το οποίο στη συγκεκριμένη υπόθεση προκάλεσαν οι επικείμενες αλλαγές στην επιχείρηση. Το δικαστήριο επικαλείται οδηγία της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η οποία έχει ενσωματωθεί στο Ελληνικό Δίκαιο από το 2010. Βάσει αυτής, θεσπίζεται η υποχρέωση προστασίας όχι μόνο της σωματικής υγείας του εργαζομένου αλλά και της ψυχικής, δηλαδή της κατάστασης συναισθηματικής ευεξίας κατά την οποία δύναται να αντιμετωπίσει τα άγχη της καθημερινότητας και μπορεί να εργαστεί παραγωγικά και δημιουργικά.
