Η επέτειος των 200 ετών από την Εθνεγερσία του 1821 αποτέλεσε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να εκφράσει το εικαστικό ντουέτο ΦΥΤΑ τον χλευασμό του προς την Ελλάδα, τους Έλληνες, την πίστη τους και την Ιστορία αυτού του τόπου, βεβηλώνοντας τα ιερά σύμβολα, τις παραδόσεις και ό,τι άλλο περικλείουν οι έννοιες της πατρίδας και του κράτους.
Σύμφωνα με το αποκλειστικό ρεπορτάζ της Espresso, oι Φοίβος Δούσος και ο Φιλ Ιερόπουλος, που συνθέτουν το… εννοιολογικό ντουέτο ΦΥΤΑ, αποφάσισαν να διοργανώσουν μια διαδικτυακή έκθεση με τίτλο «200 χρόνια ασφυξία». Έτσι, συγκέντρωσαν υλικό και άλλων ομοϊδεατών, που έχουν επίσης τη βαθιά πεποίθηση ότι είναι καλλιτέχνες, και έστησαν ένα μνημείο μισαλλοδοξίας, πατριδοφοβίας και ελληνοφοβίας. Θέμα, φυσικά, είναι η ανθελληνικότητα, κάτι που ξεκαθαρίζουν στην αρχική σελίδα της διαδικτυακής έκθεσης, καθώς ως λογότυπο φιγουράρει η ελληνική σημαία με ένα απαγορευτικό πάνω της.
Οπως εξηγούν στην εισαγωγή τους οι καθ’ ομολογίαν ανθέλληνες «καλλιτέχνες», η… έμπνευσή τους γι’ αυτό τον τραγέλαφο ήταν η επέτειος των 200 ετών. «Η ελληνική κοινωνία αποβάλλει καθετί ξένο, “σκουπίζει” τους μετανάστες από τη Βικτώρια, καθαρίζει την Ομόνοια από τους χρήστες, τα Εξάρχεια από τους (ιπτάμενους) αναρχικούς και τοποθετεί στη θέση τους γαλανόλευκες σημαίες, ιστορίες αρχαιοελληνικού κάλλους και ορθόδοξους παπάδες, αρνητές του Covid. Οι πολυπλοκότητες των ιστοριών των κουίρ, των ανάπηρων ατόμων, των προσφύγων δεν αφορούν αυτούς τους εορτασμούς του ενός και μοναδικού, τέλειου, ένδοξου Έθνους» αναφέρουν.
Δοκιμασία αντοχής
Το μεγάλο στοίχημα για το ντουέτο ήταν η έκθεση για τα 200 χρόνια, αφού στο παρελθόν είχε επίσης αφήσει το στίγμα του στην τέχνη, γράφοντας τα ξακουστά «Pokemon Poetry», την ποίηση από τα γνωστά στα παιδιά Πόκεμον, που απευθυνόταν σε… Πόκεμον! Μια μικρή περιπλάνηση στο περιεχόμενο της έκθεσης είναι στην πραγματικότητα δοκιμασία αντοχής όχι για τις βαθύτατες προσβολές προς την πατρίδα και τη θρησκεία, αλλά γιατί πρόκειται για ένα ρεσιτάλ γνήσιου και απόλυτου ρατσισμού και μίσους προς καθετί ελληνικό. Τη χυδαία προσβολή της σημαίας, της Εκκλησίας, των μνημείων και των συμβόλων του τόπου και των ανθρώπων του θα τη ζήλευαν οι πιο σκληροί Οθωμανοί, οι ναζί και οι άλλοι κατακτητές. Και όλα αυτά την ώρα που σε κάθε γωνιά του πλανήτη σχεδόν όλοι οι λαοί τιμούσαν με τον τρόπο τους την επέτειό μας!
Xλεύη για το Κρυφό Σχολειό
Στην πρώτη θεματική ενότητα της διαδικτυακής έκθεσης ξεχειλίζει το μίσος για το ιστορικό παρελθόν του τόπου, μέσα από μια σειρά ακαταλαβίστικες «δημιουργίες».
Σκετσάκια χωρίς ειρμό, με χαρακτήρες κουίρ (άτομα που δεν αποδέχονται τις παραδοσιακές έννοιες των φύλων, αλλά ούτε αυτοπροσδιορίζονται ως ΛΟΑΤΚΙ), κριτική στο έργο του Ελύτη για την «υπερβατική εκδοχή της ελληνικότητας, που συνδυάζει τόσο μινιμαλιστική λευκή αρχαιότητα», μπόλικη χλεύη για το Κρυφό Σχολειό και τις πρόσφατες ανασκαφές στην Αμφίπολη, όμως το αποκορύφωμα είναι ένα βίντεο-«τέχνη», στο οποίο μια ολοτσίτσιδη γυναίκα ξαπλώνει πάνω στην ελληνική σημαία και ο συνάδελφός της, που κάτι παριστάνει, τη βάφει με τα χέρια λευκή, γράφει πάνω στο σώμα της συνθήματα με μαρκαδόρο και, ενώ εκείνη γλείφει την μπογιά σαν σκύλος, ο ίδιος σκουπίζει τα χέρια του στη σημαία, σαν σε πατσαβούρι!
Λίγο αργότερα, και αφού εκείνη χλευάζει τους Υψηλάντη και Καποδίστρια, ο «καλλιτέχνης» γεμίζει το γυμνό κορμί της με μια μακαρονάδα με κιμά και στη συνέχεια αφού ρίξουν το μενού της ντροπής πάνω στη σημαία (λες και είναι τραπεζομάντηλο) το καταβροχθίζουν.
Στη δεύτερη ενότητα, με τίτλο «Το (απαίσιο) παρόν», συναντάμε την απόλυτη προσβολή στο σχήμα των ιερέων. Υδατογραφίες που απεικονίζουν ιερωμένο να αυνανίζεται ή και σε ομοφυλοφιλικές και ετεροφυλοφιλικές σεξουαλικές περιπτύξεις, φορώντας ενίοτε μάσκα για τον κορονοϊό. Αλλο βίντεο δείχνει έναν παχουλό άνδρα με πορτοκαλιά περούκα και ζαρτιέρες μέσα σε ένα δωμάτιο-σκουπιδότοπο, να χώνει σκουπίδια στα οπίσθιά του, με υπόκρουση εμβατήρια του Στρατού, την ώρα που μονολογεί κάτι ακατάληπτο, ενώ δεν παραλείπει να καλύψει τα οπίσθιά του με τη γαλανόλευκη.
Στο τρίτο μέρος, μέσα σε πολλά άλλα καλλιτεχνικά απωθημένα, ξεχωρίζει η φωτογραφία μιας αδιευκρίνιστης περσόνας με μουστάκι και ψεύτικο στήθος που φορούν τις Απόκριες, την οποία ο «δημιουργός» αποκαλεί «Καγγελίνα Κολοκοτρώνη», θέλοντας να λοιδορήσει και να προσβάλει τους ήρωες του 1821. Με φόντο την Ακρόπολη, ποδοπατά τη γαλανόλευκη φορώντας μποτάκια με φούντα από τσαρούχι και παραδοσιακή γυναικεία ενδυμασία.
Αναμφισβήτητα, πρόκειται για μια συγκροτημένη προσπάθεια εκφοράς δημόσιου ρατσιστικού λόγου σε βάρος των Ελλήνων, μια ακραία υβριστική επίθεση στην ορθόδοξη πίστη και ένα κρεσέντο μίσους, το οποίο οι εμπνευστές του βαφτίζουν «τέχνη», για να αποφύγουν την ποινική ευθύνη. Τα κίνητρά τους ανάγονται σε ειδικούς αναλυτές συμπεριφοράς, ωστόσο αποδεικνύεται αυτό που οι περισσότεροι παραδέχονται με λύπη, ότι ο μεγαλύτερος εχθρός του Ελληνισμού δεν είναι έξω από τα σύνορα, αλλά είναι μια μειονότητα που έχει ταυτότητα Ελληνα πολίτη.
