Η Άντζελα Γκερέκου φιλοξενήθηκε στην εκπομπή «Τετ-α-τετ» και μίλησε για τη ζωή της με τον Τόλη Βοσκόπουλο, την καριέρα και το πώς βίωσε την απώλειά του.
«Έτυχε και κούμπωσαν οι ανάγκες του στις δικές μου και οι δικές μου ανάγκες στις δικές του. Δηλαδή ήταν η εποχή και η στιγμή, που το θεωρώ ευλογία από τον Θεό, που έπρεπε να γίνει έτσι και ήταν ένα είδος αποστολής. Ο Τόλης έπρεπε να δώσει στον εαυτό του, στους γύρω του και σε όσους αγαπούσε αυτά τα 25 χρόνια που έδωσε.
Και έκανε ξανά μια δεύτερη θεϊκή καριέρα που ήταν τόση η αγάπη και η λατρεία του κόσμου που τον είχαν αφήσει λίγο λαβωμένο, τραυματισμένο, πληγωμένο. Δυστυχώς ένα βιβλίο δεν θα έφτανε για να γραφτούν όλα αυτά. Ίσως μάλιστα να πω ότι το πιο σκοτεινό θρίλερ σε όλα αυτά που έζησε ο Τόλης και εγώ, όταν τελικά τα γνώρισα κοντά του, θα μπορούσε άνετα να ανταγωνιστεί όσα έζησε ο Τόλης στη ζωή του.
Τα τελευταία χρόνια ο Τόλης είχε αρκετά προβλήματα υγείας. Ήταν όμως τόσο δυνατός, τόσο δυνατή ήταν η ψυχή του, που πηγαίναμε στο νοσοκομείο για να κάνει εξετάσεις και να μείνει κάποιες μέρες και ξανάβγαινε και τραγούδαγε. Αυτό τον τροφοδοτούσε. Η κόρη μας, που είναι πολύ δύσκολο να βιώνει ένα παιδί τον μπαμπά του σε αδυναμία και να έχει αυτή τη μεγάλη διαφορά ηλικίας, έζησε πολύ έντονα και μαζί του αυτά τα χρόνια.
Άρα, θες να πεις λοιπόν «δεν σε προετοίμαζε αυτό»; Όχι, δεν με προετοίμαζε. Γιατί είχαμε νικήσει πολλές μάχες και εγώ ήθελα να πιστεύω, όπως και εκείνος, μέχρι την τελευταία στιγμή ότι και αυτό θα το ξεπερνούσαμε. Ήταν όμως βεβαρημένη η υγεία του, μπήκε στο νοσοκομείο με πνευμονικό οίδημα και διασωληνώθηκε. Πήγε καλά, βγήκε από τη διασωλήνωση αλλά έπρεπε να περάσουν κάποιες μέρες για να πάει στο δωμάτιο. Την προηγούμενη μέρα, λοιπόν, είδα έναν Τόλη πιο γαλήνιο από ποτέ.
Πήγαινα εκεί, μιλούσαμε, ανταλλάσσαμε λόγια αγάπης και μας έκανε τη μεγάλη χάρη να ξυπνήσει, ενώ ήταν δύσκολο, για να μιλήσουμε. Να μας πει πόσο μας αγαπάει, να του πούμε πόσο τον αγαπάμε και να αρχίσουμε να ελπίζουμε ότι μπορεί να φύγει από εδώ και να πάει στο επάνω δωμάτιο για να αρχίσει η διαδικασία της αποθεραπείας.
Η πολιτεία, η κακοδικία, όλη η διαστρέβλωση που έγινε, του πήραν όλη την περιουσία και εμείς αποποιηθήκαμε τα πάντα γιατί τον είχαν γεμίσει χρέη ανύπαρκτα. Έφυγε πολύ πικραμένος από αυτό. Ήταν άδικο πάρα πολύ αλλά τελικά το ξεπερνούσε και αυτό. Δηλαδή ήταν τόση η σύνδεση με την πίστη και τον Θεό και η αγάπη που είχε από τον κόσμο, που έβγαινε πάνω στη σκηνή και ένιωθε ευλογία».
