Ο Στέφανος Μιχαήλ, παραχώρησε μια συνέντευξη στο περιοδικό Hello. Ο γνωστός ηθοποιός, μέσα σε όλα αναφέρθηκε στην συμμετοχή του στη νέα σειρά του MEGA, Famagusta, η οποία είναι εμπνευσμένη από τα γεγονότα της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, το 1974.
Παράλληλα, ο Στέφανος Μιχαήλ, αναφέρθηκε στην στήριξη που λαμβάνει από τους γονείς του αλλά και στους τρόπους με τους όποιους αντιμετωπίζει την σύγχρονη «καταιγίδα» των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και του καταναλωτισμού.
Να υποθέσω πως το «Famagusta» έχει ιδιαίτερη βαρύτητα για σένα;
Έχει τεράστια βαρύτητα, γιατί είναι μια ανοιχτή πληγή για την Κύπρο και τον ελληνισμό αυτό το θέμα. Νιώθω πολύ τυχερός που συμμετέχω σε αυτή τη σειρά, κυρίως για το ηθικό και συναισθηματικό της κομμάτι. Θα ακούσουμε ιστορίες που είναι συγκλονιστικές. Είναι μαρτυρίες ανθρώπων που βίωσαν από πρώτο χέρι την εισβολή, τη βία του κατακτητή, που έχουν ξεριζωθεί από τα σπίτια τους, που έχασαν ανθρώπους, οι οποίοι μέχρι και σήμερα, 49 χρόνια μετά, δεν έχουν βρεθεί. Θα ακούσουμε ιστορίες ανθρώπων που ήταν αιχμάλωτοι στην Τουρκία. Πραγματικά, είναι μια δουλειά που πρέπει να δουν όλοι οι Έλληνες. Γιατί, δυστυχώς, μοιάζει σαν να το έχουμε κάπως αφήσει πίσω μας αυτό το θέμα και δεν θα έπρεπε, γιατί δεν έχει κλείσει.
Οι δικές σου αντιστάσεις ποιες είναι;
Προσωπικά, δεν παρασύρομαι και δεν παρασύρθηκα ποτέ από όλο αυτό το ρεύμα που επικρατεί τώρα, όπου κυριαρχούν ο καταναλωτισμός, τα social media. Πάντα ήξερα τι πραγματικά έχει νόημα στη ζωή για μένα, από που μπορεί να παίρνει ένας άνθρωπος δύναμη και ώθηση, τα παραδείγματα να έχει για να μπορεί να προχωρά με σωστά βήματα στη ζωή και να είναι καθαρός άνθρωπος. Θα έλεγα πως η δική μου αντίσταση είναι πως έχω μεγαλώσει σωστά και έχω θετικά πρότυπα.
Υποθέτω μιλάς για τους γονείς σου;
Ακριβώς. Η δύναμη μου, η ώθηση μου στη ζωή πηγάζει σε ένα συντριπτικό βαθμό από την οικογένεια μου. Όταν μεγαλώνεις με σωστές βάσεις, θεωρώ ότι συνεχίζεις να έχεις την αντίληψη να τις εκμεταλλευτείς και να πορευτείς με αυτές, να εξελιχθείς ως άνθρωπος. Πρέπει νομίζω να είσαι ανόητος για να τις εγκαταλείψεις. Είναι ένα τεράστιο εφόδιο και πλεονέκτημα.
Όταν μεγαλώνεις με αγάπη, είναι πιο εύκολο να αγαπήσεις, να προσφέρεις αγάπη;
Ναι, σίγουρα. Το να δίνεις και να εισπράττεις αγάπη είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα, τα οποία για μένα συνδέονται. Αν δεν ξέρεις πως να παίρνεις αγάπη, δεν ξέρεις πως να τη δώσεις. Με το να εισπράττεις μόνο αγάπη και να μη δίνεις, ούτε εσύ ο ίδιος κερδίζεις κάτι στην τελική. Γενικά, θεωρώ πως πρέπει να είσαι δοτικός για να μπορείς να είσαι ευτυχισμένος και να απολαμβάνεις αυτό το συναίσθημα.
