Συγκλονίζει με τις αποκαλύψεις της η Γιάννα Τερζή, η οποία έδωσε πριν από τρία χρόνια τη μεγαλύτερη μάχη της ζωής της.
Η γνωστή τραγουδίστρια διαγνώστηκε με καρκίνο στον νωτιαίο μυελό κι έπειτα από ένα χειρουργείο έντεκα ωρών, καθηλώθηκε σε αμαξίδιο για μήνες. Ανήμερα των γενεθλίων της, που ήταν το Σάββατο, η κόρη του Πασχάλη Τερζή μοιράστηκε με τους διαδικτυακούς της φίλους μία φωτογραφία της μετά την επέμβαση που έκανε.
«Τέτοιες μέρες τρία χρόνια πριν, μέσα στην καραντίνα, τον Νοέμβριο του 2020, διαγνώστηκα με όγκο στον νωτιαίο μυελό. Ενα γεγονός που άλλαξε τη ζωή μου με πολλούς τρόπους και για πάντα» έγραψε αρχικά στην ανάρτησή της στο Instagram. «Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες της διάγνωσης, της επέμβασης, της αποκατάστασης και της συνέχειας της ζωής μου στο συγκεκριμένο post.
Θα πω μόνο το εξής: Εκείνες τις στιγμές, εκείνα τα δευτερόλεπτα, τις ώρες, τις μέρες, τους μήνες που βρίσκεσαι στα πιο χαμηλά σου, στα πιο αδύναμά σου, που νιώθεις στα πιο εγκαταλελειμμένα σου, τότε είναι που γεννιέται ο πιο δυνατός εαυτός σου. Αυτός που θα καθορίσει τι πετάς και τι κρατάς για το υπόλοιπο της ζωής σου. Και που σιγά σιγά θα χτίσει την πιο ξεκάθαρη, ουσιαστική κι αληθινή σχέση με σένα και με τον υπόλοιπο κόσμο.
Είμαι ευγνώμων για τη γνώση, για τον πόνο, για την ενσυναίσθηση, τη συμπόνια, τα δάκρυα, τις απώλειες, την αγάπη, τη δύναμη, τις αγκαλιές, την οικογένεια, τους φίλους, τους γιατρούς, τα ζωάκια μου, το σώμα μου! Και για τα πραγματικά “no fucks given” που σου μαθαίνει μια τέτοια εμπειρία! Μηδενίζω… πάει να πει πως ξαναρχίζω» κατέληξε στο συγκλονιστικό της μήνυμα η 43χρονη καλλιτέχνιδα, η οποία μία μέρα μετά, στις 3 Δεκεμβρίου, επανήλθε στο Instagram με νέο post για τη ζωή της ως ανάπηρη.
«Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία, θα ήθελα να μιλήσω και για τη δική μου εμπειρία, και ίσως στα λόγια μου βρούνε κοινά σημεία όσοι έχουν έρθει αντιμέτωποι με προβλήματα νωτιαίου μυελού και τις συνέπειες αυτών. Επειτα από 11 ώρες για την επιτυχημένη αφαίρεση του επενδυμώματος, του σπάνιου ενδομυελικού όγκου που είχα, βγήκα από το χειρουργείο.
Ξύπνησα και έζησα τους επόμενους μήνες της ζωής μου ως ένας άνθρωπος ανάπηρος από τη μέση και κάτω. Βίωσα πώς είναι να μην ορίζεις το σώμα σου. Να μην αισθάνεσαι τίποτα, να μην περπατάς, να μην μπορείς να αυτοεξυπηρετηθείς. Να στήνεται ένα μικρό ή και μεγάλο σχέδιο για να κάνεις απλά, καθημερινά πράγματα. Κι αυτό χρειαζόταν πολύ, μα πολύ περισσότερο χρόνο και υπομονή απ’ ό,τι πριν» σχολίασε η Γιάννα Τερζή, βγάζοντας αυτή τη φορά στη δημοσιότητα μια φωτογραφία της σε αμαξίδιο.
«Αόρατη αναπηρία»
«Βίωσα το αμαξίδιο, πώς να χειρίζομαι το σώμα μου σε σχέση με αυτό. Εμαθα να κάνω οτιδήποτε σε σχέση με τα πόδια μου από την αρχή, σαν μωρό, σε πορεία μηνών. Δεν ήξερα πότε θα επανέλθω, σε τι βαθμό θα επανέλθω, απλά ζούσα την κάθε μέρα προσπαθώντας για το καλύτερο, όσο έκανα αποκατάσταση.
Σήμερα, δύο χρόνια και 10 μήνες μετά το χειρουργείο, δουλεύω με μια ‘‘αόρατη αναπηρία’’, που έχει να κάνει με την αισθητικότητα των κάτω άκρων. Εχοντας κατανοήσει από μέσα την έννοια της αναπηρίας κι έχοντας μιλήσει με ανθρώπους που βιώνουν την αναπηρία όλη τους τη ζωή, διαπιστώνω πως αυτό που λείπει ως νοοτροπία είναι η… έννοια της ΙΣΟΤΗΤΑΣ. Ναι, και εδώ. Ακόμα κι αν η Πολιτεία δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες των ανάπηρων ατόμων –που εννοείται ότι ούτε καν πλησιάζει στο πώς θα έπρεπε να είναι τα πράγματα-, από τους πολίτες υπάρχει η παιδεία να αντιμετωπιστούν οι ανάπηροι ως ίσοι, και όχι ως κατώτεροι άνθρωποι που ζητούν οίκτο;
Οχι, δεν υπάρχει. Πέρα από τα κλασικά συναισθήματα φόβου, αμηχανίας, ξεβολέματος και τη νοοτροπία προκατάληψης, διαχωρισμού και εγκατάλειψης, ΚΑΙ η λύπηση ‘‘κρίμα, τους καημένους’’ αλλά ΚΑΙ η εξύψωση, ‘‘πώς το κάνουν αυτό, είναι ΗΡΩΕΣ;’’ είναι στην ουσία ΕΛΛΕΙΨΗ ΣΕΒΑΣΜΟΥ, έλλειψη ισότητας. Ρωτήστε τους ίδιους…» σημείωσε, μεταξύ άλλων, η τραγουδίστρια.