Πόσο πόνο να αντέξουν η Μάχη, η Αννούλα και ο Σάββας. Πόση πίκρα και στενοχώρια να ματώνουν την καρδιά τους…
- Από τον Γιάννη Αρμουτίδη
Εξι μήνες μετά τον χαμό του πατριάρχη της οικογένειας, του αστραφτερού σταρ της πίστας, άλλο ένα τραγικό χτύπημα της μοίρας τούς βρήκε, με τον Νίκο Φλωρινιώτη να νικιέται στα 39 του χρόνια από τον καρκίνο στο κρεβάτι του Λαϊκού Νοσοκομείου, έπειτα από αλλεπάλληλες επιπλοκές, εξαιτίας των παρενεργειών της τελευταίας και ισχυρής θεραπείας στην οποία υποβλήθηκε. Ο τραγουδιστής και γιος του αείμνηστου Γιάννη Φλωρινιώτη τους τελευταίους μήνες μπαινόβγαινε στο νοσοκομείο χωρίς ποτέ να κρύψει την περιπέτεια της υγείας του, δίνοντας δημόσια μαθήματα θάρρους.
Στις πίστες
Ο ίδιος είχε πίστη στους γιατρούς και στον Θεό, αλλά ο λατρεμένος του πατέρας τον ήθελε κοντά του να βγαίνουν μαζί, όπως έκαναν πάντα, στις πίστες του Παραδείσου… Ο Νίκος έλεγε πως ο πατέρας του τον προσέχει από εκεί ψηλά, αλλά του έλειπε τόσο πολύ που τον πήρε κοντά του. Και έτσι κοντά του θα θαφτεί ο Νίκος την Παρασκευή, με φίλους, συνεργάτες και συγγενείς να του λένε το τελευταίο «αντίο» στο Κοιμητήριο του Σχιστού.
Σε όλη τη διάρκεια της μάχης του με τον καρκίνο δίπλα του, κερί αναμμένο, η μητέρα του Μάχη, αλλά και η αδελφή του, Αννούλα Φλωρινιώτη. Κυριολεκτικό ράκος η σιωπηλή δύναμη, ο αδελφός του, Σάββας Αποστολίδης. Ο θείος του, και αδερφός του πατέρα του Γιάννη Φλωρινιώτη, Λορέντζο, μόλις πληροφορήθηκε για τον χαμό του ανιψιού του κατέρρευσε. Κατά τη διάρκεια της θεραπείας του η μητέρα του, η οποία έτρεφε απίστευτη εμπιστοσύνη στη γιατρό που τον κούραρε, της έλεγε: «Είστε σπουδαία, αλλά αφήνω τον γιο μου πρώτα στα χέρια του Θεού και μετά στα δικά σας…»
Η Μάχη δεν πίστεψε ποτέ ότι ο Νίκος θα χάσει τη μάχη. Οπως δεν το πίστευε κανένας. Οπως δεν το πίστευε και η αδελφή του η Αννούλα, η οποία πριν από λίγες ημέρες έλεγε: «Θα ετοιμάσω το σπίτι μας και θα το στολίσω για τα Χριστούγεννα, να είναι καλά ο Νίκος μας και να τα περάσουμε παρέα» Πράγματι, η Αννούλα στόλισε το σπίτι του Πειραιά, το πατρικό τους σπίτι, που σήμερα όμως δεν γιορτάζει αλλά πενθεί.
«Το πρωί κοιμόμουν δίπλα του και σηκώθηκα και τον είδα, γιατί κάθε μισή ώρα τού έβαζα θερμόμετρο, επειδή είχε από προχθές πολύ υψηλό πυρετό. Και ξαφνικά είδα ότι τα χεράκια του ήταν παγωμένα. Και τρέχω στους γιατρούς και λέω “παιδιά, ο αδερφός μου, έχουν πρηστεί τα άκρα του και είναι παγωμένα, τι συμβαίνει; Ελάτε λίγο γρήγορα!” Ερχεται ο γιατρός, τον εξετάζει και μου λέει “ξεκουράστηκε”. Διανύω τον χειρότερο χρόνο της ζωής μου. Μου τα πήρανε όλα. Μου πήραν τον μπαμπά μου, μου πήραν τον αδερφό μου, τίποτα δεν μου αφήσανε» λέει με σπαραγμό για τον χαμό του αδερφού της.
Μαχητής μέχρι το τέλος, με βαθιά πίστη στον Θεό, ο Νίκος Φλωρινιώτης πάλεψε σκληρά με τον καρκίνο, όμως η ασθένεια τον νίκησε. «Εφυγε» ήρεμος και γαλήνιος, έχοντας στο πλάι του τις δύο γυναίκες της ζωής του, που αγάπησε δυνατά, τη μητέρα του Μάχη και την Αννούλα την αδερφή του, που του κρατούσε το χέρι μέχρι την τελευταία του πνοή…
