Τις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής του βιώνει ένας από τους τελευταίους μεγάλους μουσικούς της Ελλάδας και επιστήθιος φίλος του Στέλιου Καζαντζίδη και της Καίτης Γκρέυ, ο βιρτουόζος του ακορντεόν Λάζαρος Κουλαξίζης.
- Από τον Νίκο Νικόλιζα
Ο 92χρονος σπουδαίος μουσικός εδώ και μερικές εβδομάδες βρίσκεται καθηλωμένος στο κρεβάτι, με κάταγμα ισχίου, ενώ και η πολυαγαπημένη του σύζυγος αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα υγείας. Ο Λάζαρος Κουλαξίζης θεωρείται αυθεντία στο ακορντεόν, με όλα τα μεγάλα ονόματα της ελληνικής μουσικής και του τραγουδιού να έχουν συνεργαστεί μαζί του.
Ο ίδιος ξεκίνησε την καριέρα του στα τέλη της δεκαετίας του ’40, σε ηλικία 10 ετών, ενώ ήταν ενεργός μέχρι και πριν από πέντε χρόνια, όταν έφυγε από την Αθήνα για να κατοικήσει μόνιμα σε ένα χωριό της Καβάλας. «Το ’50 με ’51 στην Καβάλα, σε ένα μαγαζί που το έλεγαν Περιστέρι, πρωτοδούλεψα. Η οικογένειά μου είχε πέντε παιδιά. Τέσσερα αγόρια κι ένα κορίτσι. Ολα τα αγόρια ήμασταν μουσικοί. Στο μαγαζί αυτό λοιπόν, όπου πρωτόπαιξα και είχα γίνει ονοματάκι, κάποια φορά έρχεται και ο Καζαντζίδης. Εκείνος ήταν λίγο πιο μεγάλος από μένα και ήταν φαντάρος τότε σε στρατώνα της Καβάλας. Με βρίσκει και μου λέει: “Λαζαράκι, ξέρεις, τραγουδάω. Με λένε Στέλιο Καζαντζίδη”.
Γνωριζόμαστε με τον Στέλιο, εκείνος δεν είχε ακόμη βγάλει ούτε δίσκο ούτε τίποτα. Γίναμε φίλοι. Επειδή λάτρευε το ψάρεμα, κάθε μέρα σχεδόν πηγαίναμε λίγο έξω από τον Μύλο και ψαρεύαμε. Μετά πηγαίναμε σε κάτι ταβερνάκια που είχε εκεί πιο πέρα, τρώγαμε, κι εκείνου του άρεσε να βάζει δίσκους των 78 στροφών και να ακούει την Γκρέυ. Του άρεσε πολύ η φωνή της, όπως έλεγε. Ο Στέλιος ήταν ψυχούλα. Συνεργαστήκαμε πάρα πολύ και με τον Στέλιο και με την Γκρέυ. Είχαμε γίνει αυτοκόλλητοι, που λένε. Μέχρι και σήμερα με την Γκρέυ είμαστε πολύ φίλοι» είχε πει ο σπουδαίος μουσικός για τους δύο θρύλους του λαϊκού τραγουδιού.
Ο Λάζαρος Κουλαξίζης μάλιστα θεωρείται και ο εκσυγχρονιστής του ακορντεόν στην Ελλάδα, καθώς το μουσικό όργανο αυτό στα τέλη της δεκαετίας του ’60 σχεδόν χάθηκε. Οταν η Γλυκερία άρχισε να κάνει τις μεγάλες επιτυχίες και να καθιερώνεται στα νυχτερινά κέντρα, έπεισε τον Λάζαρο Κουλαξίζη να παίζει μαζί της με το ακορντεόν. Ετσι, το ξεχασμένο όργανο μπήκε ξανά τόσο στα μεγάλα νυχτερινά κέντρα και στους συναυλιακούς χώρους όσο και στη δισκογραφία.
