Λίγες μέρες πριν τη μεγάλη τους συναυλία, ο Βαγγέλης Κονιτόπουλος και η ανιψιά του, Στέλλα Κονιτοπούλου, παραβρέθηκαν στο πλατό της εκπομπής «Πρωίαν σε Είδον» και παραχώρησαν μια συνέντευξη. Οι δύο καλλιτέχνες, μεταξύ άλλων, αναπόλησαν τις ωραίες, αλλά και τις ακραίες στιγμές που έζησαν σε παραδοσιακά πανηγύρια και γλέντια και έχουν αφήσει το σημάδι τους.
«Ήμουν 15 ετών και γινόταν ένας γάμος στην Αλυκή της Πάρου. Η ορχήστρα ήμουν εγώ, ο αδελφός μου ο Γιώργος, ο συγχωρεμένος, και ένας μουσικός από την Πάρο, ο Νίκος Βιτζιλαίος, που έπαιζε κλαρίνο. Κρατήσαμε το πρόγραμμα για 60 ώρες, κάναμε όμως διάλειμμα για φαγητό και καφεδάκι, για ύπνο όμως όχι. Στο τέλος, επειδή εγώ έπαιζα λαούτο-κιθάρα και για ώρες δεν σταμάταγα, τα δύο μου δάχτυλα τα είχα δέσει με λευκοπλάστ. Είχαν λιώσει από τον ιδρώτα και το παίξιμο» ανέφερε αρχικά ο Βαγγέλης Κονιτόπουλος.
«Στο γλέντι παλιά ο χορός γινόταν με σειρά προτεραιότητα, κάθε παρέα έπαιρνε σειρά με ένα νούμερο. Το ανακοινώναμε εμείς ότι όποια παρέα θέλει να χορέψει να έρθει να πάρει νούμερο. Το πρόγραμμα το κανόνιζε η παρέα που χόρευε. Αυτό όμως έφερνε πολλά πράγματα» πρόσθεσε στη συνέχεια ο γνωστός τραγουδιστής.
«Όταν κάποιος είχε πιει, δεν μπορούσε να περιμένει τη σειρά του ή υπήρχαν παρέες που δεν κατέβαιναν κάτω, ήθελαν να κάνουν φιγούρα. Είχαν λεφτά και τα πετούσαν κάτω κι εκεί άρχιζε η άσχημη πλευρά. Εγώ τα έβλεπα με τον πατέρα μου ακόμα, γίνονταν έκτροπα με βρισιές και τα λοιπά. Αυτά με πλήγωσαν πάρα πολύ και είπα στον αδελφό μου το 1975 ότι δεν συνεχίζω έτσι πια» αποκάλυψε στο τέλος ο Βαγγέλης Κονιτόπουλος.
