Η Ευδοκία Ρουμελιώτη φιλοξενήθηκε στην εκπομπή «Super Κατερίνα» και με αφορμή τη σειρά «Τρομεροί γονείς» που πρωταγωνιστεί αναφέρθηκε στη μητρότητα και στην υιοθεσία.
« Υπάρχει ο έρωτας με άλλη μορφή. Δεν είναι σαν τον πρώτο χρόνο, που χτυπάει η καρδιά σου, αλλά κάτι πολύ πιο ουσιαστικό και βαθύ. Υπάρχουν στιγμές έρωτα και αυτό είναι πολύ ωραίο, που θυμάσαι πώς ήτανε και που ξανά αυτός ο άνθρωπος που έχεις ζήσει 15 χρόνια, που έχεις τα παιδιά σου, που έχετε περάσει δύσκολα και εύκολα μαζί, υπάρχουν στιγμές που χτυπάει η καρδιά σου για να τον δεις».
Μίλησε επίσης και για το παιδάκι που είχαν πάρει ως ανάδοχοι γονείς αλλά δεν τους το έδωσαν τελικά για υιοθεσία. «Οι γονείς δεν είναι αυτοί που γεννάνε τα παιδιά, αλλά αυτοί που τα μεγαλώνουν. Στο τέλος το παιδί αυτό βρίσκεται κάπου. Όχι ακριβώς σε οικογένεια. Το μεγαλώνει μια γυναίκα μόνη της. Είχαμε δεν είχαμε επιλογή, είχαμε ήδη τρία παιδιά με τον άνδρα μου, ήθελα να κάνω και άλλο παιδί εγώ. Απλώς το παιδάκι αυτό βρέθηκε με ένα τρόπο στη ζωή μας και ήταν σαν να μην είχαμε άλλη επιλογή. Ή θα το κρατούσαμε για να ζήσει ή θα έπρεπε να πάει σε κάποιο ίδρυμα και να φύγει. Θεωρούσαν ότι επειδή ήταν ένα παιδάκι με βεβαρημένη υγεία και ο γιος μου πήγαινε στο σχολείο, το απομάκρυναν. Παρ’ όλα αυτά συνεχίζω να λέω ότι αν ένας άνθρωπος πάνω στη γη αφήσει ένα αποτύπωμα είναι οι άνθρωποι που υιοθετούν παιδιά και γίνονται ανάδοχοι».
Κλείνοντας αναφέρθηκε στη σχέση με τη μητέρα της. «Με τη μαμά μου είχα απίστευτη σχέση και ένα πατριό υπέροχο, τον οποίο δεν τον ξεχώριζα από τον μπαμπά μου. Γονείς δεν είναι αυτοί που γεννάνε τα παιδιά, αλλά αυτοί που τα μεγαλώνουν. Οποιοσδήποτε μπορεί να γεννήσει, πόσοι άνθρωποι βλέπουμε που κακοποιούν τα παιδιά τους. Για να είναι κάποιος γονιός θα πρέπει να ξέρει να μεγαλώσει ένα παιδί. Τον τελευταίο καιρό σκέφτομαι ότι θέλω να πάω πίσω, στα νιάτα μου».
