Η Μαριάννα Τουμασάτου σε συνέντευξη που παραχώρησε στη Μαρία Ανδρέου στο περιοδικό «ENJOY» της «κυριακάτικης δημοκρατίας» .
Ποιο είναι το κυρίαρχο συναίσθημα των Ελλήνων τα τελευταία χρόνια;
Η απελπισία και ο θυμός. Δύο είναι τα συναισθήματα. Ο θυμός, η οργή, τα νεύρα είναι τεντωμένα. Ο θυμός του κόσμου είναι δυνατός. Αλλά όταν τα παιδιά μας μεταναστεύουν, δεν κάνουν παιδιά γιατί δεν τους φτάνουν τα οικονομικά τους, οι συντάξεις είναι πενιχρές, οι μισθοί είναι της πείνας, τότε ο θυμός πρέπει να γίνει ενέργεια, καύσιμο, να πάρει ο καθένας μας τη ζωή στα χέρια του και όλοι μαζί να αλλάξουμε το σκηνικό. Δεν γίνεται να ζουν πλουσιοπάροχα οι λίγοι και οι πολλοί να φυτοζωούν.
Υπάρχει χαραμάδα ελπίδας;
Ο λαός είχε ενωθεί και αυτό ήταν πολύ θετικό την περίοδο προ Μνημονίων στο Σύνταγμα. Μεγάλες οι διαδηλώσεις με παλμό. Τώρα ενώθηκε ξανά ο λαός στο Σύνταγμα για τη σιδηροδρομική τραγωδία των Τεμπών. Σήμερα ζούμε από τύχη. Ολα φαίνονται να υπολειτουργούν. Σε αυτό το τρένο υπήρχαν παράνομα χημικά και αυτό είναι πλέον σε όλους μας ξεκάθαρο. Τα χημικά αυτά προκάλεσαν τη μεγάλη έκρηξη. Γιατί να μη μάθουν οι γονείς των θυμάτων την αλήθεια;
Τα παιδιά αυτά θέλουν δικαίωση. Εφυγαν χωρίς οξυγόνο. Για να υπάρχει κοινωνία, πρέπει να υπάρχει και να λειτουργεί σωστά ο θεσμός της Δικαιοσύνης, αλλιώς δεν υπάρχει δημοκρατία. Τι κοινωνία είναι αυτή που ο πολίτης πρέπει να φοβάται και να τρομάζει για να βρει το δίκιο του; Δεν θέλω μια κοινωνία που ο ένας πατάει τον άλλο και δεν μου φτάνει μια συγγνώμη. Γιατί, αν με πάτησε μια φορά ο άδικος, δεν θα του είναι τίποτα να με ξαναπατήσει. Δεν θέλω τη συγγνώμη του, δεν μου φτάνει. Θέλω να σταματήσει να με πατάει και να μη σκεφτεί στο μέλλον ότι μπορεί να με ξαναπατήσει. Και πώς γίνεται αυτό; Οταν υπάρχει αυστηρή τιμωρία. Οταν οι νόμοι δεν εφαρμόζονται, υπάρχει αναρχία και φαυλότητα.
Είδαμε το «πόθεν έσχες» των πολιτικών και μείναμε με ανοιχτό το στόμα από τις καταθέσεις, ενώ η μεγάλη μερίδα του κόσμου παίρνει έναν μισθό που τελειώνει μέσα στο δεκαπενθήμερο…
Και πάλι θα σας πω… Ποιος φταίει γι’ αυτό; Ποιος τους ψήφισε; Ποιος αδιαφόρησε; Χρειάζεται πάλη και ενότητα από τον λαό για να βγούμε από αυτή τη μιζέρια και τη γενικευμένη θλίψη.
Μέσα από τη σειρά του Alpha «Το σπίτι δίπλα στο ποτάμι» η ηρωίδα που υποδύεστε, η θεία Αννα, δίνει το χρυσό βραχιόλι της μόρφωσης σε μια από τις ανιψιές της, που διψάει για μόρφωση. Θετικός ρόλος, θετικά μηνύματα…
Το βιβλίο της Λένας Μαντά το έχει διαβάσει σχεδόν όλη η Ελλάδα, τι να πω εγώ για αυτό τώρα… Θα πω το εξής… Ναι, η θεία Αννα δίνει στην ανιψιά της τη δύναμη της γνώσης, τη στηρίζει οικονομικά για να σπουδάσει, την κατεβάζει από το χωριό στην Αθήνα δίπλα της, καθώς θέλει να της δώσει εφόδια στη ζωή, να της αλλάξει τη ζωή. Βλέπει όμως ότι έχει να κάνει και με ένα κορίτσι που έχει το μεράκι της γνώσης, καλό παιδί, βαθιά ευαίσθητο. Η ηρωίδα μου δεν έχει παιδιά και μέσω της ανιψιάς της ζει και αυτή ένα κομμάτι του μητρικού νοιαξίματος, αυτής της μεγάλης χαράς.
Δεν υπάρχει κάποια σκιά γύρω από τον ρόλο μου. Πραγματικά θέλει να βοηθήσει την ανιψιά της, αλλά και ο άνδρας της την αγαπά σαν κόρη του. Δεν είναι αρνητικοί ήρωες. Απλά ο άνδρας μου μπλέκει τις δουλειές του με τα ερωτικά της ανιψιάς μου. Αλλά ο κάθε άνθρωπος έχει τη δική του μοίρα, κάνει τις δικές του επιλογές και καθεμία από τα κορίτσια της Θεοδώρας έχει μεγάλη ευθύνη για την πορεία της ζωής της.
Ο σύζυγός σας Αλέξανδρος Σταύρου υποδύεται στη σειρά έναν πλούσιο καπνέμπορο, που παντρεύεται μια μικρότερη γυναίκα, μία από τις πέντε κόρες της Θεοδώρας, και ο γάμος του δεν εξελίσσεται καλά… Η μεγάλη διαφορά ηλικίας είναι επιτρεπτή στα ζευγάρια;
Δεν ξέρω τι είναι αυτό που δένει τα ζευγάρια σε έναν γάμο. Ο Αλέξανδρος Σταύρου και η Αναστασία Παντούση είναι υπέροχοι στους ρόλους τους. Για μένα η διαφορά του ζευγαριού πάνω από είκοσι χρόνια δεν είναι η αιτία των προβλημάτων τους ή η μη έλευση του παιδιού ή η ασθένεια του άνδρα.
Το θέμα είναι γιατί αυτή η κοπέλα παντρεύτηκε τον καπνέμπορο. Αν το έκανε για τα λεφτά και τον πλούτο, δεν θα ευτυχήσει. Η μητέρα της το είχε πει, εγώ με τον πατέρα σου δεν είχαμε να φάμε, αλλά αγαπιόμασταν βαθιά. Το συναίσθημα της βαθιάς αγάπης και το γέλιο ανάμεσα στα ζευγάρια τα κρατά ζωντανά και με χαρά. Καθένας σε μια σχέση βγάζει τον πραγματικό του χαρακτήρα, τα πιστεύω του, τον εαυτό του, και οι ηρωίδες της Μαντά έχουν πολύ δυνατό χαρακτήρα και όλες τους είναι πολύ διαφορετικές μεταξύ τους… Τα βιώματά τους στο χωριό, η μάνα, ο πατέρας τους, θα τις κάνουν να αντέξουν.
