Η Αντριάνα Μπάστα είναι μια καλλιτέχνιδα που έχει καταφέρει να ξεχωρίσει όχι μόνο με τη ζεστή, ταξιδιάρικη φωνή της, αλλά και με την εντυπωσιακή δεξιοτεχνία της στο μπουζούκι.
- Από τη Σπυριδούλα Τριάντου
Παρά το νεαρό της ηλικίας της, έχει ήδη συνεργαστεί με μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα του ελληνικού πενταγράμμου, όπως ο Χρήστος Νικολόπουλος, ο Θανάσης Πολυκανδριώτης, η Μαρινέλλα και πολλούς ακόμη σημαντικούς δημιουργούς και ερμηνευτές. Στον χώρο όπου το μπουζούκι θεωρούνταν για δεκαετίες «ανδρική υπόθεση», η Αντριάνα έρχεται να σπάσει το κατεστημένο και να αποδείξει ότι το ταλέντο δεν έχει φύλο. Μιλά ανοιχτά για το ταξίδι της, για το πώς ξεκίνησε η σχέση της με το μπουζούκι, αλλά και για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε στην πορεία – την αμφισβήτηση, την προκατάληψη και τον ρατσισμό που βίωσε, απλώς επειδή τόλμησε να ακολουθήσει τον δρόμο της.
Αν και τραγουδίστρια, παίζεις καταπληκτικό μπουζούκι! Πώς ξεκίνησε αυτή η σχέση;
Η σχέση μου με το μπουζούκι ξεκίνησε από την ηλικία των 10 ετών. Ο άνθρωπος που με ώθησε σε αυτό ήταν ο πατέρας μου, ο οποίος, όταν ήταν σε νεαρή ηλικία, εργαζόταν ως μουσικός.
Το μπουζούκι παραδοσιακά θεωρείται «ανδρικό» όργανο. Πώς αποφάσισες να το πάρεις στα χέρια σου και να το κάνεις δικό σου;
Το μπουζούκι όντως θεωρείται ένα ανδροκρατούμενο όργανο, ακόμη και στις μέρες μας. Είναι πάρα πολύ δύσκολο για μια γυναίκα να μπαίνει στα λημέρια των ανδρών. Η αντιμετώπιση που έχω ως γυναίκα που ασχολείται με το όργανο αυτό εννοείται ότι είναι ρατσιστική σε πρώτη φάση. Βέβαια, μπορώ να πω ότι χαίρομαι ιδιαίτερα που αυτό χρόνο με τον χρόνο αλλάζει. Αυτό οφείλεται στο ότι μελετώ πολύ σκληρά για να βελτιώνομαι και να μην υπάρχει περιθώριο σύγκρισης μεταξύ γυναικείου και ανδρικού φύλου.
Ενιωσες ποτέ ότι έπρεπε να αποδείξεις «διπλά» την αξία σου, επειδή είσαι γυναίκα που παίζει μπουζούκι; Και μάλιστα, πολύ όμορφη γυναίκα!
Αυτό εννοείται. Οχι μόνο διπλά, ίσως και τριπλά! Η πρώτη εντύπωση μέχρι να με ακούσουν να παίζω πάντα είναι λίγος χλευασμός και σίγουρα υποτίμηση. Θα ξαναπώ, βέβαια, ότι νιώθω πολύ χαρούμενη, διότι θεωρώ πως όταν με ακούν να παίζω αλλάζουν γνώμη, και έτσι αποδεικνύω ότι είμαι καλή μουσικός και παίζω μπουζούκι με σεβασμό και αγάπη. Η μελέτη μου αλλάζει όλο το σενάριο, άρα στο χέρι μας είναι να αλλάξουμε αυτές τις συμπεριφορές που περιλαμβάνουν προκατάληψη.
Ποιες ήταν οι αντιδράσεις όταν ξεκίνησες να παίζεις; Υπήρξαν άνθρωποι που σε ενθάρρυναν ή άλλοι που προσπάθησαν να σε αποθαρρύνουν;
Οταν ξεκίνησα, θυμάμαι ότι οι απόψεις ήταν χωρισμένες στα δύο. Αλλοι τρελαίνονταν -με θετικό πρόσημο- στην ιδέα ότι ένα κορίτσι παίζει μπουζούκι. Αλλοι πάλι δεν ήθελαν σε καμία περίπτωση να το δουν ή να το ακούσουν, το θεωρούσαν απαράδεκτο. Θα κρατήσω μόνο ότι εγώ ακούω μόνο την καρδιά μου και δεν με απασχολεί ιδιαίτερα η άποψη των άλλων για το συγκεκριμένο θέμα.
Τι σου λένε στις εκδηλώσεις που παίζεις; Θυμάσαι κάτι περίεργο που σου έχουν πει;
Γενικά δέχομαι πολλά συγχαρητήρια, και το πιο περίεργο που μου λένε σχεδόν σε κάθε ζωντανή εμφάνισή μου είναι ότι παίζω σαν άντρας (γέλια).
Πότε κατάλαβες ότι η μουσική είναι ο δρόμος σου;
Ο πατέρας μου με έβαλε στον χώρο της μουσικής από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου. Επομένως, πάντα ήξερα ότι η μουσική είναι μονόδρομος.
Ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετώπισες μέχρι τώρα στη διαδρομή σου;
Οι μεγαλύτερες προκλήσεις μέχρι τώρα θεωρώ ότι είναι οι συνεργασίες με κάποια πολύ σημαντικά πρόσωπα του ελληνικού πενταγράμμου, και δεν μπορώ να ξεχωρίσω κανένα από αυτά. Ο Χρήστος Νικολόπουλος, ο Θανάσης Πολυκανδριώτης, ο Γιώργος Μαργαρίτης, η Μαρινέλλα, η Πίτσα Παπαδοπούλου – ποιον να ξεχωρίσεις; Και σε ποιον να πούμε ότι δεν μου κόπηκαν τα πόδια όταν τους αντίκρισα; Καθεμιά από αυτές τις συνεργασίες ήταν πρόκληση για μένα.
Υπάρχει κάποια στιγμή που θεωρείς σταθμό στη μέχρι τώρα πορεία σου;
Θεωρώ ότι η εμφάνισή μου στην εκπομπή του Χρήστου Νικολόπουλου «Νύχτα, στάσου» αποτέλεσε πολύ σημαντικό βήμα για την καριέρα μου. Με είδε πολύς κόσμος, και τον ευχαριστώ θερμά που μου έδωσε το βήμα αυτό στην ελληνική τηλεόραση.
Νιώθεις ότι η εικόνα σου ως γοητευτικής παρουσίας βοηθά ή σε πιέζει στον χώρο της μουσικής;
Το νόμισμα έχει πάντα δύο όψεις. Σε πρώτη φάση, πάντα η εικόνα στον χώρο μας, όπως όλοι γνωρίζουμε -και ας θέλουμε να το αποφύγουμε- μετρά. Σου δίνει ένα μικρό προβάδισμα. Βέβαια, υπάρχουν και κακοτοπιές, καθώς μια γοητευτική γυναίκα δεν περνά απαρατήρητη, οπότε καταλαβαίνεις τι μπορεί να συμβεί.
Ποια είναι η μεγαλύτερη αλήθεια που θέλεις να φτάνει στο κοινό μέσα από τη φωνή σου;
Εγώ υπηρετώ το λαϊκό τραγούδι. Αυτό που θέλω να δώσω στο κοινό που με ακούει είναι να εκφράσω αυτά που το ίδιο δεν μπορεί. Ο κόσμος πηγαίνει να ακούσει τους τραγουδιστές για να εκφραστεί μέσα από αυτούς. Επομένως, θέλω μέσα από το λαϊκό τραγούδι να βρίσκομαι στην ψυχή τους και να τους ελευθερώνω πράγματα που οι ίδιοι δεν μπορούν.
Ποιο είναι το επόμενο βήμα που ονειρεύεσαι;
Θα ήθελα να δημιουργήσω μια δική μου ορχήστρα και να κινούμαι σε όλη τη χώρα δίνοντας συναυλίες. Νιώθω ευλογημένη που ήδη έχω αρχίσει και το κάνω πράξη σιγά σιγά, έχοντας στο πλάι μου και τον σύντροφό μου, ο οποίος παίζει και εκείνος μπουζούκι, τον Γιώργο Τζόκα, τόσο στην Ελλάδα όσο και στους ομογενείς Ελληνες.
Ετοιμάζεις κάποια νέα συνεργασία ή νέα κυκλοφορία που μπορείς να μοιραστείς μαζί μας;
Αυτή τη στιγμή υπάρχουν κάποια projects στο στούντιο, που τα δουλεύω, αν και δεν έχω αποφασίσει ακόμη πότε θα κυκλοφορήσουν. Θα ήθελα βέβαια να τονίσω ότι έβγαλα ένα καταπληκτικό ζεϊμπέκικο πέρυσι, με τίτλο «Εμένα βρήκες», σε μουσική του Χρήστου Ρουπακιά και στίχους του Θάνου Ντάγκα. Εύχομαι να το ακούσετε και να σας αρέσει.
Πώς φαντάζεσαι την Ανδριάνα Μπάστα σε πέντε χρόνια από τώρα;
Με φαντάζομαι να κάνω αυτό που αγαπώ: δισκογραφία, συναυλίες και ζωντανές εμφανίσεις σε μαγαζιά και θέατρα σε όλη την Ελλάδα. Η ζωή μου είναι η μουσική, επομένως θα ήθελα στην επόμενη πενταετία να έχω καταφέρει να με γνωρίζει λίγο περισσότερος κόσμος.
