Πώς απελευθερώθηκε η εγγύηση παρατύπως για να χρησιμοποιηθεί στην ανακεφαλαιοποίηση
Πώς απελευθερώθηκε η εγγύηση παρατύπως για να χρησιμοποιηθεί στην ανακεφαλαιοποίηση
Βρισκόμαστε στο 2007. Ή, μάλλον, στην εποχή που στο επιχειρηματικό στερέωμα κυριαρχεί ο Ανδρέας Βγενόπουλος. Ο ικανός και δαιμόνιος Ανδρέας έχει ήδη αρχίσει το χτίσιμο της αυτοκρατορίας του. Μαζί του συνασπίζονται πολλοί Ελληνες εφοπλιστές και επιχειρηματίες, οι οποίοι στα μάτια του φιλόδοξου δικηγόρου βλέπουν την κότα που γεννάει τα χρυσά αβγά. Είναι τότε που ο φέρελπις εφοπλιστής, γόνος ναυτικής (όχι ιδιαίτερα ισχυρής αλλά σεμνής) οικογένειας που σχετιζόταν με μεγάλη και ιδιαίτερα δραστήρια πολιτική οικογένεια, ξεκινά το μεγάλο μπάσιμο.
Ο Ανδρ. Βγενόπουλος, θέλοντας στην παρέα του τον μαχητικό εφοπλιστή και αξιοποιώντας τη μόδα των μετοχοδανείων, μέσω της ελεγχόμενης από εκείνον MARFIN BANK, δανείζει μία offshore του εφοπλιστή με 40.000.000 (!) και βάζει τον ίδιο guarantor (ήτοι εγγυητής). Ετσι, ο εφοπλιστής συμμετέχει κι αυτός στην ηχηρή ΑΜΚ της ΜΙG. Μία ΑΜΚ που καθιστά το δημιούργημα του Ανδρ. Βγενόπουλου έναν επιχειρηματικό κολοσσό με την πιο πολυσχιδή, ίσως, δραστηριότητα στην Ελλάδα. Ο καιρός περνά και τη θέση των αρχικών πανηγυρισμών έχουν πάρει ήδη τα πρώτα σύννεφα απογοήτευσης.
Ο πονηρός Ανδρέας, θέλοντας να διασφαλίσει την τράπεζά του, ασκεί πίεση στον εφοπλιστή και τον αναγκάζει να βάλει ισόποση εγγύηση σε μετρητά (cash collateral). Ο ιδιαίτερα αλαζών και πιεστικός εφοπλιστής δυσανασχετεί, αλλά ο Βγενόπουλος είχε τον τρόπο να πείθει. Ειδικά όσους είχε ευεργετήσει. Είναι ίσως και η περίοδος στην οποία αναφέρονται εκ των ύστερων αποκαλυφθείσες ηχογραφημένες συνομιλίες με τη συμμετοχή εκδότη, που μάλλον επιδιωκόταν να φέρουν σε δύσκολη θέση τον Ανδρέα. Ως εκδίκηση; Ποιος ξέρει; Με την κατάρρευση της MARFIN και την απορρόφησή της από την Πειραιώς το μετοχοδάνειο περιέρχεται στο χαρτοφυλάκιο της μεγαλύτερης εν Ελλάδι, σήμερα, τράπεζας.
Παρά τις πιέσεις που ασκεί ο εγγυητής του δανείου, η τράπεζα δεν του απελευθερώνει τα μετρητά. Πώς να το έκανε άλλωστε, αφού οι μετοχές που είχαν περιέλθει στην ιδιοκτησία της offshore μετά την ΑΜΚ της MIG είχαν ήδη χάσει το 90% και πλέον της αξίας τους. Τα δύο επόμενα χρόνια, το 2014 και το 2015, κύλησαν με αλλεπάλληλα αιτήματα-δικόγραφα του εφοπλιστή προς τον τότε διευθύνοντα σύμβουλο της τράπεζας Ανθιμο Θωμόπουλο, με αίτημα να μην εκτελεστεί η ρήτρα εγγύησης και άρα να μην περιέλθουν τα 40.000.000 ευρώ στην τράπεζα, όπως και θα έπρεπε για να καλυφθεί η οφειλή του δανείου. Σκοτεινό παραμένει επίσης τι γινόταν με την πληρωμή των τόκων του επίμαχου δανείου.
Ο κ. Θωμόπουλος, στο πλαίσιο των δημοσίων σχέσεων και της δουλικότητας που διέκρινε πολλά τραπεζικά στελέχη, πάγωσε την εκτέλεση της εγγύησης, χωρίς όμως να τον απαλλάξει πλήρως. Ισως γι’ αυτό στη συνέχεια δέχτηκε επιθέσεις από μέσα σχετιζόμενα με τον εφοπλιστή. Εκτός από τον διευθύνοντα σύμβουλο και ο αρμόδιος για τα δάνεια που βρίσκονταν σε κατάσταση default υποστήριζε τον δανειολήπτη. Ισως γιατί είχαν ίδιες αθλητικές προτιμήσεις. Και φτάνει η κρίσιμη τελευταία ανακεφαλαιοποίηση. Η διοίκηση της τράπεζας καταβάλλει τιτάνιες προσπάθειες να συγκεντρώσει τα απαιτούμενα κεφάλαια. Συνάντα όμως αρκετή απροθυμία. Και πώς άλλωστε να μη συμβαίνει αυτό, αφού οι συμμετέχοντες στις προηγούμενες ανακεφαλαιοποιήσεις επενδυτές είχαν δει τα κεφάλαιά τους να εξανεμίζονται! Και τότε εμφανίζεται ο εφοπλιστής, ως από μηχανής θεός, όχι μόνο στην τράπεζα αλλά και σε υψηλά πολιτικά κλιμάκια που είχαν αναλάβει (!) το δύσκολο έργο να παραμείνει ελληνική (sic) η μεγάλη τράπεζα. Ζητά («at his request», όπως τυπικά λέγεται) από την τράπεζα να του απελευθερώσει τα 40.000.000 μετρητά και με αυτά να μπει στην ανακεφαλαιοποίηση. Η διοίκηση της τράπεζας μέσα στον πανικό της ικανοποιεί το αίτημα και προβαίνει σε άλλη μία παρατυπία. Η πρώτη ήταν η μη εκτέλεση της εγγύησης.
Η συμμετοχή
Η δεύτερη, τώρα, είναι η χρήση ποσού που είναι μπλοκαρισμένο ως εγγύηση για συμμετοχή στην ανακεφαλαιοποίηση. Αποτέλεσμα; Σήμερα και αυτές οι μετοχές που ελήφθησαν από τη νέα ανακεφαλαιοποίηση έχουν χάσει περίπου το 75% της αξίας τους! Bingo! Η κατάσταση έχει λοιπόν ως εξής: Η τράπεζα έχει ένα δάνειο με μόνη εγγύηση κάτι απαξιωμένες μετοχές της MIG. Ο εφοπλιστής χρωστά 40.000.000 και έχει στα χέρια του μετοχές που αξίζουν με βία το 1/4 του ποσού αυτού. Και βέβαια στο βάθος -όχι πολύ βάθος, είναι η αλήθεια- μια σειρά αδικημάτων, τα οποία σε μια ευνομούμενη Πολιτεία θα έπρεπε να διερευνηθούν.
Συμπέρασμα; Οι ταλαίπωροι δανειολήπτες βλέπουν να χάνεται το βιος τους εξαιτίας της αδυναμίας τους να αποπληρώσουν τα δάνειά τους. Η αγορά στενάζει από την έλλειψη ρευστότητας. Οι δήθεν τεχνοκράτες τραπεζικοί κοιτούν απαξιωτικά διευκρινίζοντας ότι «η επιχείρησή σας δεν πληροί τις προϋποθέσεις χρηματοδότησης». Οι τραπεζίτες δίνουν τον νυν υπέρ πάντων αγώνα να διατηρήσουν τις καρέκλες τους και ό,τι αυτό σημαίνει… Οι επιτήδειοι δήθεν μεγαλοεπιχειρηματίες βρίσκονται στο προσκήνιο ξεγελώντας πολιτικούς και τον κοσμάκη εμφανιζόμενοι ως σωτήρες μελλοντικοί μεγαλοεπενδυτές.
Συγχαρητήρια, κύριοι! Προτείνουμε ανεπιφύλακτα ως επιβράβευση, αν σας το ζητήσουν, να τους δώσετε (κ. Παππά) και καμιά τηλεοπτική άδεια. Αφού φαίνεται ότι αυτό θα είναι το έπαθλο που θέλει να μοιράσει η κυβέρνηση, μεταξύ άλλων, και σε κάποιους πονηρούς…
