Η «Espresso» παρακολούθησε το έργο «Πέρασε ένας χρόνος», που «ανεβαίνει» στο vintage 1900 The Barber Shop
«Εισβολή» στο κουρείο του «Ταμάμ» έκανε η… ελληνική Ιστορία! Επτά ηθοποιοί κατέλαβαν το 1900 The Barber Shop, στο Κολωνάκι, για να διηγηθούν περιπέτειες που έχουν ως φόντο μεγάλα ιστορικά γεγονότα της Ελλάδας και να αποδείξουν στο τέλος πως υπάρχουν στοιχεία που μας ενώνουν «σε μια κοινή ρίζα, πέρα από τον χώρο και τον χρόνο».
ΑΠΟ
ΕΛΙΣΣΑΒΕΤ ΚΥΡΙΤΣΗ
Φωτό: Χρήστος Ζήνας
Εκεί, λοιπόν, που ο «Αλί» (Νίκος Μαγδαληνός) ζει τις δικές του ιστορίες ξυρίζοντας και κουρεύοντας, η Ναταλία Στυλιανού σκηνοθέτησε την παράσταση «Πέρασε ένας χρόνος», στην οποία έχει κάνει και τη δραματουργική σύνθεση.
Καταγεγραμμένες μαρτυρίες
Το έργο γράφτηκε από τους ίδιους τους ηθοποιούς της παράστασης, οι οποίοι άρχισαν την έρευνά τους το καλοκαίρι του 2015, βασισμένοι σε κείμενα Ελλήνων ποιητών και πεζογράφων, σε καταγεγραμμένες μαρτυρίες αλλά και στην προφορική παράδοση.
Η πρεμιέρα του έγινε τον Μάιο του 2016 σε ένα σπίτι στον Κολωνό, αφού η λογική των δημιουργών του είναι πως πρέπει να παρουσιάζεται όχι σε θεατρικές σκηνές, αλλά σε χώρους όπου η ιστορία και η μνήμη παραμένουν -με κάποιο τρόπο- ζωντανές. Και δεν είναι η μόνη τους πρωτοτυπία!
Αντί εισιτηρίου, ο θίασος έχει το «κουτί» του, στο οποίο οι θεατές μπορούν να αφήσουν όποιο αντίτιμο εκείνοι θέλουν μετά το τέλος της παράστασης.
Οι Δήμητρα Δρακοπούλου, Δημήτρης Κακαβούλας, Ιάκωβος Μηνδρινός, Σεμίνα Πανηγυροπούλου, Θαλής Πολίτης, Χρήστος Διονυσόπουλος και Αγγελική Στρατή, αλλά και ο Θεοδόσης Σκαρβέλης ενσαρκώνουν τους επτά ήρωες που αναμειγνύονται με το κοινό, διηγούνται την ιστορία της ζωής τους σαν να βρίσκονται σε φιλικό τραπέζι, ενώ φτάνοντας στο φινάλε ο θεατής απολαμβάνει ένα είδος κάθαρσης. Ζώντας την εμπειρία της παράστασης, έχουμε να πούμε πως ο θίασος στοχεύει σε όλες τις αισθήσεις, είτε με πραγματικά ερεθίσματα είτε μέσα από τις γλαφυρές περιγραφές.
Τα συναισθήματα εναλλάσσονται, τα χρώματα και οι εικόνες μοιάζουν «ξεθωριασμένα», σαν τις παλιές αναμνηστικές φωτογραφίες, ενώ το εκπληκτικό plot twist στο τέλος, που ξεπηδάει σαν χείμαρρος, δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης της καλλιτεχνικής αξίας του έργου.
Ο κομψός οικοδεσπότης ο οποίος ζωντάνεψε μια τέχνη που χάνεται
«Οικοδεσπότης» της ιδιαίτερης παράστασης, αφού παραχώρησε το «σκηνικό», το 1900 The Barber Shop, είναι ο Παναγιώτης Γρηγορίου, ένας κομψός και επιβλητικός κύριος, που άφησε τις μεγάλες επιχειρήσεις (σπούδασε Οργάνωση, Διοίκηση και Μάρκετινγκ στο Πανεπιστήμιο Πειραιά) για να ζωντανέψει μια τέχνη που σιγά σιγά χάνεται στον χρόνο, εκείνη του κουρέα.
Ο χώρος θα μπορούσε να είναι τμήμα μουσείου, αφού ο κύριος Γρηγορίου είναι συλλέκτης και έχει δημιουργήσει μια «τρύπα» μέσα στον χρόνο με τα αντικείμενα που χρησιμοποιεί όχι μόνο για διακόσμηση, αλλά και για δουλειά. Ξυράφια, καρέκλες, αλλά και γκραβούρες ταξιδεύουν τους επισκέπτες σε άλλες εποχές. Μας καλωσόρισε και μας πρόσφερε κρασί σαν να ήμασταν καλεσμένοι σε βεγγέρα, με τις μυρωδιές από τις πομάδες και τις κολόνιες να πλημμυρίζουν το κουρείο.
