Οι γλεντζέδες πελάτες της βιοτεχνίας του Κ. Γκέντζου και οι εξαγωγές (σε όλο τον κόσμο), που τα… σπάνε
Το success story με τα… πιάτα!
Από τον
Θάνο Μακρογαμβράκη
Μπορεί η οικονομική κρίση να έχει πλήξει τη διασκέδαση στην Ελλάδα, ωστόσο το σπάσιμο των πιάτων συνεχίζει να θεωρείται συνώνυμο του γλεντιού και του κεφιού.
Κι αν η Λάρισα θεωρείται πρωταθλήτρια σε αυτά και η Αθήνα κρατά τα σκήπτρα στις παραγγελίες γύψινων πιάτων, τις ανταγωνίζονται επάξια πόλεις της Μέσης Ανατολής αλλά και της Ευρώπης!
Ο Κώστας Γκέντζος είναι βιοτέχνης που κατασκευάζει γύψινα πιάτα για… γλεντζέδες! Εμαθε τη δουλειά από τον πατέρα του, που ίδρυσε το 1982 τη βιοτεχνία τους στα Διαβατά Θεσσαλονίκης.
Στη Θεσσαλονίκη της δεκαετίας του ’80 υπήρχαν 53 βιοτεχνίες με 1.000 εργαζομένους που κατασκεύαζαν γύψινα πιάτα, καθώς η ζήτηση ήταν μεγάλη λόγω… μόδας – και τότε υπήρχαν χρήματα για τη νυχτερινή διασκέδαση.
Συνεργασία με το εξωτερικό
«Με την πάροδο του χρόνου μειώθηκαν και είμαστε από τους ελάχιστους που έχουν απομείνει. Ομως, από τα πρώτα χρόνια είχαμε ξεκινήσει να συνεργαζόμαστε με το εξωτερικό. Οπου υπήρχαν ελληνικές κοινότητες και μαγαζιά, στα οποία διασκέδαζαν Ελληνες, ήθελαν να έχουν και πιάτα για σπάσιμο» αναφέρει ο Κώστας Γκέντζος, που κατάφερε να διαφημίσει τη δουλειά του μέσα από τον κυβερνοχώρο.
«Μέσα από τα social media δείξαμε πώς διασκεδάζουν οι Ελληνες και σιγά σιγά άρχισαν να μας προσεγγίζουν από διάφορες χώρες, όπου υπάρχει ελληνικό στοιχείο. Στην αρχή είχε πλάκα, γιατί ρωτούσαν για το υλικό των πιάτων, που είναι κατασκευασμένα από γύψο για να αποφεύγονται τραυματισμοί».
Σήμερα, Κύπρος, Γερμανία, Ισπανία, Σουηδία και Βέλγιο θεωρούνται από τους καλύτερους πελάτες της επιχείρησης!
«Δεχόμαστε παραγγελίες και από άλλα μέρη, όπως είναι το Ντουμπάι, η Ντόχα του Κατάρ, ο Λίβανος. Πολλά ζευγάρια θέλουν πιάτα για να σπάσουν στη δεξίωση του γάμου τους. Η επιχείρηση έχει τη δυνατότητα να παράγει ως 8.000 πιάτα ημερησίως. Δουλεύουμε όλον τον χρόνο, γιατί πάντα υπάρχει δουλειά. Τα καλοκαίρια δουλεύουμε πολύ με τα ελληνικά νησιά, ενώ το peak είναι Σεπτέμβριο και Οκτώβριο, καθώς εξυπηρετούμε ακόμα τη σεζόν και προετοιμαζόμαστε για τον χειμώνα» εξηγεί ο Κώστας Γκέντζος.
Τη μερίδα του λέοντος στο σπάσιμο πιάτων στην Ελλάδα κρατούν δύο πόλεις: «Η Λάρισα είναι η πρωταθλήτρια εδώ και πολλές δεκαετίες. Πολλές πόλεις προσπάθησαν να την ανταγωνιστούν, αλλά δεν τα 
κατάφεραν! Ξέρουν να γλεντούν όπως παλιά. Η Αθήνα, επίσης, κρατά γερά, κι αυτό φαίνεται από τις παραγγελίες που μας γίνονται».
Από το πέταγμα των… μαχαιριών στον «λουλουδοπόλεμο» της Μαρινέλλας
Το σπάσιμο πιάτων κορυφώθηκε στις δεκαετίες του ’60 και του ’70, αλλά οι ρίζες του βρίσκονται στο 1930, όταν πετούσαν… μαχαίρια στα πόδια των χορευτών! Οι τραυματισμοί άλλαξαν το έθιμο και τα μαχαίρια έγιναν πιάτα! Ομως και αυτά προκαλούσαν τραυματισμούς και άγριους καβγάδες.
«Το σπάσιμο αντικαταστάθηκε από το ρίξιμο λουλουδιών, κάτι που ξεκίνησε η Μαρινέλλα. Ομως, παρέμεινε χάρη στην ταινία “Ποτέ την Κυριακή”, όπου ο Ζυλ Ντασσέν χρειάστηκε να επαναλάβει αρκετές φορές τη σκηνή του σπασίματος στο τραγούδι “Τα παιδιά του Πειραιά”. Τότε εφευρέθηκε η χρήση πιάτων δεύτερης διαλογής» αποκαλύπτει ο βιοτέχνης.
Το σπάσιμο γινόταν πάντα με συγκεκριμένο τρόπο:
«Το γκαρσόν, γονατιστό στο ένα πόδι, κρατούσε στο δεξί ένα πιάτο και σφυρηλατούσε τα υπόλοιπα που είχε στοιβαγμένα στο αριστερό, θρυμματίζοντάς τα. Οταν έπεφταν στο πάτωμα, πετούσε κάτω αυτό που είχε στο δεξί»!
