Οι… μισές σπουδές δημοσιογραφίας, το θέατρο και το πρότυπό του (η αδελφή του) Ελισάβετ Μουτάφη
■ Γεννήθηκα και έζησα τα πρώτα χρόνια της ζωής μου στη Θεσσαλονίκη. Αργότερα, με την οικογένειά μου μετακομίσαμε στην Αθήνα, όπου ζω έως και σήμερα.
■ Σπούδασα δημοσιογραφία στο ΙΕΚ Δημοσιογραφική Παιδεία, αλλά δεν πέρασε πολύς καιρός ώστε να αποφασίσω να κάνω σπουδές στο άλλο, μεγάλο μου μεράκι. Ετσι, τελείωσα υποκριτική στο Νέο Ελληνικό Θέατρο του Γιώργου Αρμένη, όπου είχα πολλούς διαλεκτούς δασκάλους, οι οποίοι βοήθησαν να διαμορφωθεί ο θεατρικός -και όχι μόνο- χαρακτήρας μου.
■ Η πρώτη επαφή με τον καλλιτεχνικό χώρο έγινε στα μαθητικά μου χρόνια, όπου συμμετείχα σε πολλές παραστάσεις του σχολείου μου, είτε ως μαθητής είτε ως απόφοιτος. Επαγγελματικά έπαιξα για πρώτη φορά στην παράσταση «Μετρημένες μέρες», στο Ιδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης», σε σκηνοθεσία του Κώστα Γάκη και της Βάσιας Ατταριάν.
■ Ο άνθρωποι που με ενέπνευσαν ώστε να ασχοληθώ με το θέατρο ήταν η καθηγήτριά μου στο λύκειο και υπεύθυνη της θεατρικής ομάδας Χαρούλα Σαμπατάκου, που μου σύστησε πολλούς θεατρικούς συγγραφείς, αλλά και τα έργα τους, και με πήγε σε πολλές παραστάσεις. Σε μια από αυτές «γνώρισα» τον 
δεύτερο άνθρωπο που με ενέπνευσε στο να γίνω ηθοποιός. Ηταν ο Δημήτρης Μαυρίκιος και η παράστασή του «7ο ρούχο». Τέλος, η αδερφή μου, η Ελισάβετ (σ.σ.: Μουτάφη), υπήρξε όλα αυτά τα χρόνια πρότυπο για μένα, εξαιρετική δασκάλα και υποστηρικτική όσο δεν πάει.
■ Το όνομά μου ακούστηκε όταν ανέβηκε στο θέατρο Αλκμήνη η παράσταση «12 ένορκοι». Η επιτυχία που είχε το έργο οδήγησε αναπόφευκτα στο να ακουστώ λίγο. Το όνομά μου δεν προφέρεται και εύκολα, οπότε… μη φανταστείτε! (γέλια)
■ Οι πιο πρόσφατες δουλειές μου είναι οι «12 ένορκοι», το «Εκτός ύλης» και οι «Ανύπαρκτοι φίλοι», όλες σε σκηνοθεσία της Κωνσταντίνας Νικολαΐδη και όλες στο δεύτερό μου σπίτι, στο θέατρο Αλκμήνη.
■ Τρόμαξα όταν αρρώστησε ένας δικός μου άνθρωπος και είδα πόσο ασήμαντα είναι όλα μπροστά στην ανθρώπινη ζωή.
■ Συγκινήθηκα όταν μου έγινε πάρτι-έκπληξη για τα γενέθλιά μου και είδα ανθρώπους από διαφορετικές εποχές της ζωής μου να περνάνε για μια ευχή.
■ Το χειρότερο σχόλιο σε κριτική που άκουσα ήταν από μια κυρία, η οποία, καθώς έδινε συγχαρητήρια σε έναν συνάδελφο, με βλέπει και μου λέει: «Συγχαρητήρια, ακόμα και εσείς καλός ήσασταν».
■ Στη δουλειά μου με «φτιάχνει» η ομάδα που παλεύει για το καλύτερο, όλα για όλους και όλα από όλους. Με «χαλάει» πολύ το «εγώ». «Εγώ» θεωρώ ότι δεν χωράει γενικά στον χώρο της τέχνης.
■ Το επόμενο project που δουλεύω είναι η μαύρη κωμωδία της Μπέσυς Μάλφα «Φάκελος Ρίτα Χέιγουορθ», σε σκηνοθεσία της ίδιας, στο θέατρο Αλκμήνη, και μια συν-σκηνοθεσία με τον Δημήτρη Κακαβούλα με μια νέα ομάδα κοριτσιών. Περισσότερες λεπτομέρειες σε λίγο καιρό!
■ Χαλαρώνω βλέποντας ξένα σίριαλ, ταινίες και animation στην τηλεόρασή μου. Επίσης, κάνοντας μια βόλτα με τη φίλη μου και παρακολουθώντας ένα καλό έργο στο σινεμά.
■ Η θέση του έρωτα στη ζωή μου είναι όπως η βενζίνη για το αυτοκίνητο. Χωρίς αυτόν αισθάνομαι ακίνητος.
■ Το μεγάλο μου όνειρο είναι να είμαι υγιής και ευτυχισμένος, εγώ και οι άνθρωποι γύρω μου, και να μπορώ να είμαι περήφανος γι’ αυτό που κάνω.
Ο Κωνσταντίνος Μουταφτσής είναι ηθοποιός
