❱❱ Η Νατάσα Τσακαρισιάνου θυμάται την επιτυχημένη θεατρική και τηλεοπτική πορεία της και το μεγάλο σουξέ της σειράς «Οι αυθαίρετοι»
❱❱ Τα πρώτα βήματά της στο σανίδι με τον «Ερωτόκριτο» και ο φοιτητής Κτηνιατρικής που γνώρισε στην Ιταλία και παντρεύτηκε έπειτα από χρόνιαΑπό την
ΤΕΡΙΑΝΝΑ ΠΑΠΠΑ
Παρότι έχει μια μακρόχρονη πορεία στο θέατρο σε εξαιρετικές παραστάσεις, οι περισσότεροι θυμόμαστε τη Νατάσα Τσακαρισιάνου στο ξεκίνημα της καριέρας της, από τον ρόλο της Σούλας στο σίριαλ του Mega «Οι αυθαίρετοι».
Τη φετινή σεζόν έκανε τηλεοπτικό comeback, με έναν ρόλο που επίσης αγαπήθηκε και συζητήθηκε, αυτόν της Ιουλίας, της καταπιεστικής μάνας στην τηλεοπτική σειρά του ΑΝΤ1 «Κάτι χωρισμένα παλικάρια». Στην πραγματικότητα, η Νατάσα είναι ένας άνθρωπος φιλελεύθερος, με αγάπη για τη ζωή και τους γύρω της… Ενας άνθρωπος έξω καρδιά, κάτι που διαπιστώσαμε ιδίοις όμμασι στη συνέντευξη που μας παραχώρησε…
Πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια;
Μεγάλωσα σε ένα νεοκλασικό, στον Λόφο του Στρέφη. Υπέροχα χρόνια! Θυμάμαι τη μαμά μου… Ηταν μια γυναίκα σοφή, έξω καρδιά, που ακόμα και το πιο σημαντικό πρόβλημα να είχες, το συζητούσες μαζί της και σου έβρισκε λύση. Ο μπαμπάς μου είχε λατρεία με τον κινηματογράφο. Ολο το καλοκαίρι βλέπαμε ταινίες στα θερινά σινεμά της λεωφόρου Αλεξάνδρας. Και κάπως έτσι άρχισα να λατρεύω τον κινηματογράφο. Επίσης πηγαίναμε και παιδικό θέατρο. Ο πατέρας μου, που είχε έρθει από Αμερική, είχε μεγάλη λατρεία και στην κλασική μουσική και τη Μέρλιν Μονρόε. Θυμάμαι ακόμα τα λόγια του για εκείνη! Είχα όλα αυτά τα βιώματα που πιστεύω ότι ήταν πολύ φυσικό να θέλω να γίνω ηθοποιός.
Οι γονείς σας πώς αντέδρασαν στην απόφασή σας να γίνετε ηθοποιός;
Αρχικά, τους έλεγα ψέματα. Η μητέρα μου ούτε να το ακούσει δεν ήθελε. Πέρασα από σαράντα κύματα μέχρι να τα καταφέρω. Κι αυτό γιατί η μαμά μου μού έλεγε ότι είναι ένας κόσμος κόντρα σε αυτά που είχα μάθει από το σπίτι μου και φοβόταν μη… στραπατσαριστώ στην πορεία.
Πότε ήταν η πρώτη φορά που ανεβήκατε στο θεατρικό σανίδι;
Με τον «Ερωτόκριτο» του Βιτσέντζου Κορνάρου στο Αμφιθέατρο του Σπύρου Ευαγγελάτου, όπου έπαιξα τη μάνα. Ο Σπύρος Ευαγγελάτος είχε έρθει να δει τις εξετάσεις στη Σχολή Βεάκη, με είδε και με επέλεξε να κάνω τη μάνα. Μάλιστα, έλεγε «Μάνα είναι μόνο μία». Ηταν ένα έργο που το πήγε σε όλο τον κόσμο και ήμουν τυχερή που ξεκίνησα μαζί του. Είχα τρακ, αλλά δεν μπόρεσα και ποτέ μετά να το αποβάλω.
Νιώθετε τύψεις ότι λόγω δουλειάς έχετε χάσει στιγμές με τα παιδιά σας ή είστε από τις γυναίκες που κατάφεραν να βρουν τη χρυσή τομή μεταξύ καριέρας και οικογένειας;
Οποιος πει ότι έχει βρει τη χρυσή τομή θα είναι ψεύτης. Διότι το προσπαθείς, το επιδιώκεις, αλλά η δουλειά είναι δουλειά και δεν μπορείς να πεις έχω τα παιδιά μου και αφήνω το θέατρο ή την τηλεόραση. Είχα όμως μια πολύ αγαπημένη οικογένεια, με δύο αδελφές ακόμη και έναν αδερφό. Η αδελφή μου, η Βούλα, ήταν μια εκπληκτική περίπτωση. Επαιζε με τα παιδιά, όχι μόνο τα δικά μου αλλά και των άλλων μας αδελφών, και με βοηθούσε. Ωστόσο, τα πρώτα χρόνια έμεινα μαζί με τα παιδιά, για να μεγαλώσουν λίγο.
Πάμε στους «Αυθαίρετους» τώρα. Μια παρέα που αγαπήθηκε πολύ. Αλήθεια, ήσασταν μια παρέα και πίσω από τις κάμερες;
Σε μια δουλειά είναι όπως και σε μια σχέση. Πότε περνάς καλά και πότε δεν περνάς καλά. Αυτά τα πράγματα υπάρχουν. Και με τον καλύτερο άνθρωπο να είσαι, θα ρίξεις και ένα καβγαδάκι. Ετσι είναι και αυτές οι πετυχημένες ιστορίες. Υπήρχαν και οι εντάσεις, αλλά υπήρχαν και πολλές καλές στιγμές. Το πιο σημαντικό για μένα ήταν πως βρεθήκαμε πάρα πολύ καλοί ηθοποιοί μαζί. Καθένας στον ρόλο του ήταν μοναδικός, γιατί κάθε ρόλος ήταν λες και ήταν γραμμένος για καθέναν από εμάς.
Και ύστερα από απουσία χρόνων, επιστρέφεις τηλεοπτικά με το «Κάτι χωρισμένα παλικάρια» στον ΑΝΤ1, που αγαπήθηκε πολύ, αλλά από κάποια στιγμή και μετά κανείς δεν ήξερε ποια μέρα προβαλλόταν.
Γι’ αυτό κατέληξε η σειρά να μη συνεχίσει του χρόνου, επειδή της άλλαζαν συνέχεια μέρα και ώρα. Την επάνοδό μου στα πράγματα την οφείλω στον Βασίλη Θωμόπουλο, ο οποίος με κάλεσε να παίξω αυτό τον ρόλο. Είναι ένας καταπληκτικός άνθρωπος και σκηνοθέτης και τον ευχαριστώ πολύ.
Η Ιουλία, την οποία υποδυθήκατε, ήταν μια πολύ συντηρητική μαμά, σε αντίθεση με εσάς. Πόσο δύσκολο ήταν να πλησιάσετε τον χαρακτήρα;
Παρατηρώ τους ανθρώπους όπου κι αν βρεθώ. Είτε διασκεδάζω είτε δουλεύω. Αυτές τις μαμάδες τις έχω δει.
Το λέω με πόνο ψυχής, γιατί καταστρέφουν παιδιά. Και μου παρουσιάστηκε η ευκαιρία μέσα από την Ιουλία, την οποία πραγματικά αγάπησα, να βγάλω την αντιπάθειά μου γι’ αυτό το μοντέλο μάνας.
Σε σταματούσαν μαμάδες στον δρόμο;
Μαμάδες όχι, αλλά υπήρξαν άνδρες που μου είπαν ότι τους θυμίζω τη γυναίκα τους, την αδελφή τους. Μια φορά ένας μου είπε ότι ήθελε να με δείρει γιατί είχα ξεπεράσει τα όρια με τον τηλεοπτικό γιόμου και η γυναίκα του τού είπε: «Αυτός είναι ρόλος, τι φταίει η γυναίκα;» Τότε εκείνος μου είπε: «Συγγνώμη, κυρία Νατάσα, αλλά μου τη βαράτε στα νεύρα» κι εγώ του απάντησα: «Αυτή είναι η επιτυχία του ρόλου». Αυτά τα περιστατικά έδειχναν ότι ο ρόλος αγαπήθηκε από τον κόσμο, όπως και όλη η σειρά.
Ολα αυτά τα χρόνια στη δουλειά υπήρξε στιγμή που είπατε «τα παρατάω»;
Εγώ την ξέρω την αλήθεια… Είναι γλυκιά και πικρή, αλλά και να ξαναγεννιόμουν πάλι ηθοποιός θα γινόμουν. Οσο μπορώ και έχω την υγειά μου και δυνάμεις, θέλω να παίζω.
Η κρίση σάς έχει αγγίξει;
Ναι, όπως όλο τον κόσμο. Αλλά εμένα δεν με ενδιαφέρει να πάω στα καλύτερα εστιατόρια ή να ντυθώ με τα ρούχα της τάδε φίρμας… Θέλω να είμαι καλά και να περνάω καλά. Δεν μπορώ να ανεχτώ να μην υπάρχουν στη ζωή μου αγάπη, φιλία, υπέροχες ανθρώπινες σχέσεις κι αυτά δεν έχουν να κάνουν με το χρήμα.
Κρατάτε την προσωπική σας ζωή μακριά από τις κάμερες, αλλά να πούμε ότι έχετε δύο κόρες κι έναν σύζυγο. Πώς ζει με τόσες γυναίκες σε ένα σπίτι;
Σε πληροφορώ, τον έχουμε στα όπα όπα. Η μία μας η κόρη, η Ειρήνη, έχει παντρευτεί και ζει στην Αγγλία. Οπότε η Γλυκερία τον διεκδικεί 100%. Περνάμε καταπληκτικά.
Ο σύζυγός σας ήταν ο άντρας της ζωής σας;
Φυσικά! Θα σου πω κάτι που το λέω για πρώτη φορά. Οταν η μητέρα μου ανακάλυψε ότι πηγαίνω κρυφά στη δραματική σχολή, με έστειλε στην Ιταλία να σπουδάσω Ιατρική, θα γινόμουν οδοντίατρος. Εκεί, όμως, ήθελα να παρακολουθήσω μαθήματα στη σχολή του Βιτόριο Γκάσμαν, αλλά βασανιζόμουν από τύψεις αν έπρεπε να παραμείνω στην Ιταλία, τη στιγμή που δεν είχα σκοπό να συνεχίσω στην Ιατρική. «Μα είναι σωστό ο πατέρας μου να μου στέλνει λεφτά κι εγώ να κάνω την ηθοποιό;» σκεφτόμουν. Τότε είχα γνωρίσει και τον άντρα μου, τον Τάσο, οπότε τον ρώτησα: «Τώρα, Τάσο μου, τι θα κάνω;» Εκείνος μου είπε μια κουβέντα, την οποία δεν θα ξεχάσω ποτέ: «Το όνειρό σου πραγματικότητα». Στο μεταξύ, ο Τάσος ήταν φοιτητής στην Κτηνιατρική κι εκείνη τη στιγμή που άκουσα αυτό από τα χείλη του σκέφτηκα ότι είναι ο άντρας της ζωής μου!
Η πρόταση γάμου ήρθε αυθόρμητα;
Καθόλου. Πέρναγαν τα χρόνια και μου έλεγε: «Εντάξει, κάποια στιγμή, αφού κάνω και το ιατρείο και φτιάξω και το σπίτι και πάρω και το αυτοκίνητο, μπορούμε να παντρευτούμε». Τότε του είπα: «Να σου βρω ένα καλό κορίτσι να σε παντρέψω; Εχασα που έχασα τόσα χρόνια. Αρκετά μέχρι εδώ. Αν θελήσω να κάνω ένα παιδί, θα μου πεις “περίμενε να κάνω κι αυτό κι εκείνο”;». Εκείνο το βράδυ μού ζήτησε να παντρευτούμε.
Θα σας δούμε και στη νέα ταινία του Νίκου Ζαπατίνα «Περιμένοντας τη νονά», όπου θα παίξετε με την κόρη σας, Γλυκερία…
Είναι μια υπέροχη ταινία, η οποία μιλάει για τη φιλία δύο ανδρών. Ο ένας θυμάται ότι έχει μια νονά στη Νάξο και ύστερα από πολλά και διάφορα καταλήγει καλά. Εγώ κάνω μια θεία και μέσα σε όλη αυτή την ιστορία παίζει έναν μικρό ρόλο και η κόρη μου.
