❱❱ Ο Πέτρος Ξεκούκης μιλά για τη μακρόχρονη καριέρα του στο σανίδι και στην τηλεόραση, αλλά και για το παράπονό του για τον μεγάλο κωμικό
❱❱ Οι συνεργασίες με τους κολοσσούς της επιθεώρησης, ο Γκιωνάκης που τον είχε σαν παιδί του και η αδελφική φιλία του με τον Σωτήρη ΜουστάκαΑπό τον
ΝΙΚΟ ΝΙΚΟΛΙΖΑ
Ο ρόλος του Δημητρού στο μιούζικαλ «Γοργόνες και μάγκες», που αναβίωσε φέτος σε αθηναϊκή σκηνή, τον έκανε να ξεχωρίσει και να συγκεντρώσει κολακευτικά σχόλια για την ερμηνεία του. Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, που ο Πέτρος Ξεκούκης θα συνεχίσει και τη νέα σεζόν τη συνεργασία του με τον σκηνοθέτη Γιώργο Βάλαρη όχι μόνο σε ένα, αλλά σε τρία θεατρικά πρότζεκτ. Ενα από αυτά είναι και το μιούζικαλ «Μαριχουάνα Στοπ», με πρωταγωνιστές τον Τόλη Βοσκόπουλο και την Ντορέττα Παπαδημητρίου, στο οποίο θα κρατήσει τριπλό ρόλο.
Γέννημα θρέμμα των Μεγάρων, ο Πέτρος Ξεκούκης τα πρωινά φροντίζει τις καλλιέργειες στο κτήμα, ενώ τα βράδια ανεβαίνει στο σανίδι. Ξεφυλλίζοντας το άλμπουμ των αναμνήσεών του, ο δημοφιλής ηθοποιός μιλά πρώτη φορά για την… τρικλοποδιά που του έβαλε ο Κώστας Χατζηχρήστος, την εξομολόγηση που του έκανε ο Σωτήρης Μουστάκας για τον καρκίνο και την πρόταση του Κώστα Τσάκωνα πριν κλείσει τα μάτια του, χτυπημένος από την ίδια αρρώστια…
Μπορεί να γελάμε πάντα μαζί σου στο θέατρο, ωστόσο ξέρουμε λίγα πράγματα για την πορεία σου. Πότε ξεκίνησες;
Κατάγομαι από αγροτική οικογένεια και δεν είχα γνωριμίες στο θέατρο. Ξεκίνησα έχοντας καθηγητή μου τον Νίκο Σταυρίδη στη δραματική σχολή. Οταν την τελείωσα, το 1983, ετοίμασα ένα βιογραφικό και πήγα να βρω τον Γιώργο Καραγιάννη, που είχε την κινηματογραφική εταιρία. Φτάνοντας στη γραμματέα του, με ρωτάει: «Σας έστειλε κάποιος;» Και της απαντάω με θράσος: «Με περιμένει ο κ. Καραγιάννης». Σημειώνεται πως δεν μπορούσαν να τον δουν εύκολα ούτε τα μεγάλα ονόματα τότε. «Δεν έχω κανένα ραντεβού. Τι εστί Ξεκούκης;» απορεί εκείνος. Με τα πολλά, μπαίνω στο γραφείο του και του λέω την αλήθεια. «Επειδή έχεις θράσος και θάρρος, νεαρέ, θα σε βοηθήσω» μου λέει και παίρνει τηλέφωνο τον Τάκη Βουγιουκλάκη. Ο Τάκης μού έδωσε τον πρώτο μου ρόλο σε βιντεοκασέτα, στο πλευρό του Κώστα Τσάκωνα, με τον οποίο μείναμε φίλοι μέχρι το τέλος της ζωής του. Μετά την πρώτη ταινία υπέγραψα για άλλες δώδεκα. Κάπως έτσι ξεκίνησα και παρακάτω βρέθηκα να κάνω σίριαλ για την ΕΡΤ.
Μιλάμε για παραπάνω από τρεις δεκαετίες καριέρας, δηλαδή…
Ακριβώς, μόνο με εμπειρίες ζωής. Διότι είναι εμπειρία ζωής να έρχεσαι σε επαφή με ογκόλιθους της τέχνης που σε εμπιστεύονται, όπως ο Γκιωνάκης, που με αγάπησε σαν παιδί του και μου έδωσε τρομερά εφόδια. Το ίδιο και ο Ψάλτης, με τον οποίο μας συνέδεε μια πολύ όμορφη φιλία. Το σημαντικό με όλους αυτούς τους μεγάλους ήταν ότι δεν είχαν κόμπλεξ. Βοηθούσαν τους νέους ηθοποιούς. Υπήρχαν, βέβαια, και εξαιρέσεις.
Ποιος ήταν ο ηθοποιός που σου «έδωσε βήμα» να προχωρήσεις;
Ο Κώστας Χατζηχρήστος, με τον οποίο είχα όμως και μια πολύ πικρή εμπειρία. Εκείνη την σεζόν έπαιζα σε ένα κουλτουριάρικο έργο στο θέατρο. Με βλέπει, λοιπόν, ο Βασίλης Τσιβιλίκας και μου λέει: «Το καλοκαίρι σκηνοθετώ μια επιθεώρηση με τον Χατζηχρήστο, τον Τσάκωνα, τη Χρονοπούλου και τη Γιουλάκη. Θέλω κι εσένα». Εγώ φοβήθηκα, γιατί δεν είχα ξαναπαίξει επιθεώρηση. Πήρα, όμως, το ρίσκο και υπέγραψα. Στην αρχή της συνεργασίας συνάντησα πολλή αγάπη από τον Κώστα Χατζηχρήστο. Οταν, όμως, άρχισα να βγάζω γέλιο στον κόσμο και να με χειροκροτούν, με… φρέναρε.
Δηλαδή;
Δεν ήθελε να αναδειχτώ με κανέναν τρόπο. Με έπιασε σε μία από τις παραστάσεις, μπροστά στους άλλους ηθοποιούς, και μου είπε: «Ακου, μικρέ, όταν παίζεις με τον Χατζηχρήστο, ο κόσμος γελάει με τον Χατζηχρήστο και όχι με τον Ξεκούκη». Κι εγώ, φυσικά, έπαθα σοκ. Γιατί στο δικό μου μυαλό ο Χατζηχρήστος ήταν ο θεός της υποκριτικής τέχνης. Γυρίζει, λοιπόν, τότε η σπουδαία Μαίρη Χρονοπούλου, που είναι αντράκι, και του λέει: «Αφησε το παλικαράκι να παίξει όπως θέλει να παίξει και δώσε του χώρο να αναδειχτεί. Και όποιος τολμήσει να το πειράξει, τινάζω στον αέρα την παράσταση και φεύγω». Της οφείλω δημοσίως ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ για όσα έχει κάνει για μένα.
Εχεις καλές αναμνήσεις από τους επιθεωρησιακούς ηθοποιούς;
Η αλήθεια είναι ότι τις περισσότερες σεζόν έπαιξα σε επιθεωρήσεις. Με βοήθησε πολύ ο Χάρρυ Κλυνν, που μου έδωσε πρώτη φορά πρωταγωνιστικό ρόλο γυναίκας για να φανώ. Επίσης, ο Κώστας Βουτσάς, που παίξαμε μαζί σε πολύ σπουδαίες επιθεωρήσεις, όπως και με τον Θανάση Βέγγο, τον Τόνυ Αντονυ αλλά και τη Βάσια Τριφύλλη. Ακόμη έπαιξα πολύ με τον Στάθη Ψάλτη. Ομως τη μεγαλύτερη αγάπη την πήρα από τον Σωτήρη Μουστάκα, με τον οποίο ήμασταν σαν αδέρφια. Σκέψου ότι εκμυστηρεύτηκε πρώτα σ’ εμένα ότι έχει καρκίνο, πριν το μάθει η κόρη του Αλεξία.
Δεν το ήξερε η κόρη του;
Οχι, κανένας δεν το ήξερε, γιατί είχε τόση αγάπη στην Αλεξία που δεν ήθελε να την πικράνει. Το ίδιο και τη γυναίκα του, τη Μαρία Μπονέλου, ποτέ δεν μπόρεσε να αποδεχτεί ότι είχε Αλτσχάιμερ. Οταν μου είπε για την αρρώστια του, ήμασταν περιοδεία στο Αίγιο με την παράσταση «ΠΑΣΟΚ μου sorry». Μπαίνει στο καμαρίνι μου κλαίγοντας, ενώ το έργο βρισκόταν σε εξέλιξη και μου λέει: «Πέτρο, πήγα στην τουαλέτα και βγάζω πολύ αίμα».
Πέφτει στην αγκαλιά μου και αρχίζει να κλαίει σαν μικρό παιδί. Με παίρνει τρέμοντας από το χέρι και πηγαίνουμε μαζί στην τουαλέτα. Βλέπω παντού αίματα. Την επομένη πηγαίνουμε μαζί στον γιατρό και του λέει: «Επειγόντως πρέπει να μπεις στο νοσοκομείο. Εχει κάνει μεταστάσεις». Τον έβαλα τότε στο νοσοκομείο και με όρκισε σε εικόνα της Παναγίας να μην πω σε κανέναν τίποτα. Και δεν το έμαθε κανείς μέχρι τελευταία στιγμή. Εκείνη την περίοδο έπαιζε με τον Καρακατσάνη. Μου είχε τηλεφωνήσει ένα από τα τελευταία βράδια και μου είπε εξουθενωμένος: «Πέτρο, νομίζω δεν θα αντέξω να κάνω περιοδεία». Λίγες μέρες μετά πέθανε.
Επαιξες και σε όλα σχεδόν τα σίριαλ του Μανούσου Μανουσάκη…
Από το «Αγγιγμα ψυχής» μέχρι και την ταινία «Ουζερί Τσιτσάνης» συνεργάστηκα με τον Μανούσο και του χρωστάω πολλά. Μας συνδέει μια μακροχρόνια οικογενειακή φιλία. Ο Μανούσος διέκρινε σ’ εμένα δραματικά στοιχεία, παρόλο που εγώ έχω παίξει, κυρίως, επιθεώρηση. Θεωρώ, όμως, πως ένας ηθοποιός δεν κάνει διαχωρισμούς στην υποκριτική, μπορεί να παίξει τα πάντα.
Γελάς περισσότερο ή κλαις;
Κλαίω περισσότερο, παρότι βγάζω γέλιο στον κόσμο. Και έκλαψα περισσότερο με τον χαμό του Σωτήρη Μουστάκα. Μου στοίχισε σαν να έφυγε ένα μέλος της οικογένειάς μου.
Και με τον Κώστα Τσάκωνα παρέμεινες πιστός φίλος ως το τέλος του…
Ως το τέλος, όπως το λες, και θα μοιραστώ μαζί σου ένα αστείο που μου έκανε πριν φύγει από τη ζωή. Ο Κώστας ήξερε ότι έχει καρκίνο και θα πέθαινε. Ενα πρωί με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει: «Κάνω έναν θίασο που θα παίζεται αιώνια. Θα είναι η τρελή επιτυχία. Θα έρθεις;» Εγώ δεν ήξερα αν γνωρίζει για την αρρώστια του και του απαντώ: «Θα έρθω». Μου ζήτησε να του ορκιστώ κιόλας και όντως ορκίστηκα γιατί ήξερα ότι ο Κώστας δεν θα ζήσει και του είχα μεγάλη αγάπη. Μόλις του ορκίστηκα, λοιπόν, μου λέει γελώντας: «Ωραία, τώρα που σε λίγες μέρες θα φύγω και θα πάω να βρω τον Μουστάκα, τον Αντονυ και τον Τσιβιλίκα, θα έρθουμε να σε πάρουμε και σένα στον θίασο». Και αρχίζω να φωνάζω «Οχι!». Και μου απαντά με πιο πολλά γέλια: «Δεν υπάρχει όχι. Ορκίστηκες και θα έρθουμε να σε πάρουμε». Ε, τα επόμενα βράδια δεν έκλεισα μάτι.
