❱❱ Ο Ηλίας Φιλίππου, που έγραψε 5.000 κομμάτια για 485 καλλιτέχνες, μιλά για τη «χρυσή»και μακρόχρονη καριέρα του
❱❱ Τα πρώτα βήματα με σπουδαίους συνθέτες, η συνεργασία με τη Διαμάντη στα 15 του, το μεγάλο σουξέ με τον Λε-Πα και η «απογείωση» με τον ΤερζήΑπό την
ΚΛΑΡΑ ΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Ενας εκ των κορυφαίων Ελλήνων στιχουργών, ο Ηλίας Φιλίππου, στο ταλέντο του οποίου χρωστούν τις επιτυχίες τους πολλοί τραγουδιστές και κάποιοι την καριέρα τους ολόκληρη, μιλάει στην «Espresso» για τη ζωή του, τη δουλειά του και το τραγούδι σε μια απολαυστική συνέντευξη.
Μαθητής δημοτικού
Πού γεννηθήκατε;
Στον Πειραιά, πίσω από τη Σχολή Δοκίμων. Μείναμε εκεί μέχρι τεσσάρων χρόνων και μετά μετακομίσαμε στην πλατεία Αμερικής. Αργότερα κατέβηκα στα νότια προάστια, λόγω της αγάπης μου για τη θάλασσα.
Τα παιδικά σας χρόνια πώς ήταν;
Καλά… Το σχολείο ήταν πιο δύσκολο από ό,τι τώρα. Οικογενειακά, τέλεια. Αλάνες δεν είχαμε να παίξουμε στην πλατεία Αμερικής, παίζαμε εντός με τα υπόλοιπα παιδιά. Μόλις μεγάλωσα λίγο άρχισα να παίζω ποδόσφαιρο, μπιλιάρδο και ποδοσφαιράκι. Τα δύο τελευταία τα παίζω ακόμα!
Τελειώνοντας το σχολείο τι κάνατε;
Σπούδασα Φιλοσοφική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και μετά Θεολογία. Στη συνέχεια έκανα διάφορες άλλες σπουδές, όπως marketing, αλλά για να διευρύνω τις γνώσεις μου. Δεν ακολούθησα κανένα από αυτά επαγγελματικά. Oταν μπήκα στο πανεπιστήμιο ήμουν ήδη όνομα ως στιχουργός, νέος, αλλά γνωστός στον χώρο.
Κατά την ορκωμοσία του, όταν πήρε το πτυχίο στη Φιλοσοφική
Το ταλέντο σας πότε το… ανακαλύψατε;
Στα εννιά. Οχι ότι ήμουν στιχουργός, αυτό ήρθε μετά, ως εξέλιξη. Αλλά έγραφα έμμετρα. Σε χαρτάκια, στα τραπεζομάντιλα των εστιατορίων που πήγαινα με τους γονείς μου και μετά τα έσκιζα και τα έπαιρνα μαζί μου.
Το πρώτο σας τραγούδι πότε το γράψατε;
Στα 15 μου και ήταν το «Ερωτευμένη μου καρδιά», που το έδωσα στη Λίτσα Διαμάντη.
Πώς τα καταφέρατε τόσο μικρός;
Είχα φίλους που ασχολούνταν με τα ίδια πράγματα. Γνώρισα έναν γείτονα, μαέστρο, τον Τάκη Γαλάτη, έναν πολύ ταλαντούχο μουσικό που με σύστησε σε κάποιους ανθρώπους και ξεκίνησα. Τα πρώτα μου βήματα έγιναν με μεγάλους συνθέτες της εποχής, όπως ο Αντώνης Ρεπάνης, ο Νάκης Πετρίδης… Την ίδια εποχή έγραψα επτά οκτώ τραγούδια για διάφορους μεγάλους καλλιτέχνες της εποχής, όπως η Τζένη Βάνου, η Λίτσα Διαμάντη, ο Λευτέρης Μυτιληναίος. Και έγραψα και ένα τραγούδι στον πρώτο δίσκο της Αντζελας Δημητρίου, όταν ήταν στο ξεκίνημά της. Το «Μίλα μου για έρωτα».
Και η πρώτη μεγάλη επιτυχία;
Το ’79 έγραψα μία αστεία ρούμπα για τον Λευτέρη Πανταζή, το «Τι σου το ‘δωσε ο Θεός τέτοιο μυαλό», και έγινε πανικός! Εκανε 170.000 πωλήσεις.
Ανάμεσα στον Νίκο Βέρτη και στην Πάολα
Και η μεγάλη επιτυχία γενικά;
Η μεγαλύτερη επιτυχία που έγραψα και σηματοδότησε νέα ροή πραγμάτων και σε μία εποχή που είχε απαξιωθεί το λαϊκό τραγούδι ήταν το ’94, το «Φεύγοντας να πάρεις ό,τι θες», που τραγούδησε ο Πασχάλης Τερζής. Τότε άρχισα να συνεργάζομαι με τον Κυριάκο Παπαδόπουλο, το έτερον ήμισυ, που έως τώρα είναι στα περισσότερα τραγούδια μου. Γράφει καταπληκτικά λαϊκά τραγούδια.
Από τι εμπνέεστε;
Από την καθημερινότητα.
Και η έμπνευση έρχεται έτσι ξαφνικά;
Αυτό γινόταν παλιά. Τώρα πλέον γράφω όποτε πρέπει να γράψω. Παίρνω τη δουλειά και την κάνω. Πλέον λειτουργώ σαν πολιτικός μηχανικός, που παίρνει τα σχέδια και κατασκευάζει το σπίτι.
Αυτό έχει να κάνει με την εμπειρία;
Ε, ναι. Πολλές φορές μού λένε «Μήπως αυτά είναι προσωπικά βιώματα;». Μα είναι δυνατόν; Στα 5.000 τραγούδια που έχω γράψει θα έπρεπε να έχω παντρευτεί 2.500 φορές και να έχω χωρίσει άλλες 2.500!
Οικογενειακό «κλικ» με τη γυναίκα του Αννυ και τον γιο του Λουκά
Πόσες φορές έχετε παντρευτεί τελικά;
Μία! Με τη γυναίκα μου, την Αννυ, είμαστε μαζί 30 χρόνια! Και θεωρώ ότι είναι πολύ βασικό για έναν άνθρωπο που γράφει ο σύντροφός του να τον στηρίζει. Είναι μεγάλο πράγμα η ψυχική και η οικογενειακή ηρεμία. Και είναι αηδίες όλα αυτά που ακούω ότι «εγώ όταν είμαι χάλια γράφω καλύτερα». Εγώ δεν έχω υπάρξει χάλια, αλλά όταν είσαι χάλια δεν μπορείς να γράψεις. Τι θα γράψεις, τα απωθημένα σου;
Αρα έχετε ρίξει στα… πατώματα όλη την Ελλάδα με τα τραγούδια σας, ενώ εσείς ήσασταν καλά με τη γυναίκα σας;
Ετσι! Αυτό είναι και επιτυχία. Δεν είμαι των καταχρήσεων, δεν πίνω, δεν έχω καπνίσει ποτέ. Δεν πρέπει να είσαι κατεστραμμένος οικογενειακά, να πίνεις, να καπνίζεις για να γράψεις. Μπορείς να το κάνεις κι αυτό, αλλά μάλλον θα το κάνεις λάθος. Ή δεν θα μπορείς να ντιλάρεις αυτά που φτιάχνεις. Εγώ είμαι επαγγελματίας και επιχειρηματίας. Δεν είμαι άνθρωπος που γράφω για να κάνω πλάκα. Γράφω για να ζήσει ένα κύκλωμα: τραγουδιστές, μουσικοί, στούντιο, παραγωγοί, επιχειρηματίες. Πολύς κόσμος.
Πόσα παιδιά έχετε;
Εναν γιο, τον Λουκά. Είναι 25 χρόνων και πριν από λίγες μέρες πήρε το πτυχίο του στις Πολιτικές Επιστήμες και τις Διεθνείς Σχέσεις.
Εχετε γράψει κάποιο τραγούδι για τη γυναίκα σας;
Ναι, το «Μόνο για σένα» του Νίκου Βέρτη και το «Πίστεψέ με» («πάρε με απόψε αγκαλιά») του Νίκου Κουρκούλη.
Με το μουσικό έτερόν του ήμισυ, τον συνθέτη Κυριάκο Παπαδόπουλο
Υπάρχει κάποιος καλλιτέχνης που να βοηθήσατε στο ξεκίνημά του;
Ο Νίκος Κουρκούλης μού έκανε demo από την Καβάλα και τη Θεσσαλονίκη και τον φώναξα κάτω να δω τι μπορώ να κάνω. Είναι 100% δημιούργημά μου, σε όλη του τη δισκογραφία. Ηταν πολύπλευρος και πολυτάλαντος, και μαζί με τον Κυριάκο κάναμε απίστευτες επιτυχίες μαζί. Και τον Πλούταρχο.
Καλλιτέχνες που δεν σας φέρθηκαν με ευγνωμοσύνη υπήρξαν;
Εχω δισκογραφήσει 485 τραγουδιστές. Ναι, υπήρξαν πολλοί, αλλά είμαι ψυχρός στη δουλειά μου και πήγα παρακάτω, δεν στεναχωρήθηκα. Θεωρώ δεδομένη την αχαριστία του ανθρώπου που ευεργετείται και γι’ αυτό φροντίζω εξαρχής να βάλω όρια. Αλλωστε, δεν είχα ποτέ και σχέσεις με τους καλλιτέχνες, δεν έχω φίλους τραγουδιστές. Δεν μου αρέσει να μπλέκω φιλίες και επαγγελματικά.
Υπάρχει μία άποψη ότι τα τραγούδια κάνουν τον τραγουδιστή και όχι το αντίθετο…
Ετσι είναι σε όλο τον κόσμο. Ο Ακης Πάνου, τον οποίο θεωρώ φιλόσοφο της δουλειάς μας, είχε πει: «Οι δημιουργοί φτιάχνουν μία πολυκατοικία και όταν την τελειώσουν, βγαίνει ο τραγουδιστής στο μπαλκόνι και λέει “για ελάτε, έχουμε ωραία διαμερίσματα!”». Αυτή είναι η πραγματικότητα. Χωρίς τραγούδι δεν υπάρχει τραγουδιστής. Και κάτι άλλο… Πάρα πολλά τραγούδια έχουν απορριφθεί από καλλιτέχνες και έχουν γίνει τεράστια επιτυχία από άλλους. Το «Φεύγοντας» το είχα δώσει στον Μάκη Χριστοδουλόπουλο όταν μεσουρανούσε. Δεν του άρεσε καθόλου και το απέρριψε. Το είχα πάει σε πάρα πολύ κόσμο, δεν το ήθελε κανένας το τραγούδι. Κάποια στιγμή, λοιπόν, βρέθηκα στο αεροδρόμιο με τον παραγωγό του Τερζή και μου ζήτησε ένα ζεϊμπέκικο. Το ετοιμάσαμε, του το έστειλα και μου λέει: «Είναι αυτό που έψαχνα». Το «Πες το μου ξανά», που είπε τελικά ο Βέρτης, το είχα δώσει πρώτα στον Πλούταρχο ο οποίος το απέρριψε. Συμβαίνει, όμως, και το εξής: Δεν ξέρεις αν θα είχε και την ίδια επιτυχία με άλλον καλλιτέχνη. Είναι και το κάρμα, κάθε τραγούδι έχει την τύχη του.
Αγκαλιά με τον Γιάννη Πάριο
Θα φτάνατε ποτέ στο σημείο να κάνετε αυτό που έκανε ο Γιώργος Μουκίδης στον Νότη Σφακιανάκη;
Την απαγόρευση τραγουδιών; Οχι. Τι σημαίνει απαγόρευση τραγουδιών; Απαγορεύεις στον τραγουδιστή να λέει τα τραγούδια μόνο στην πίστα. Εχει κανένα νόημα; Γιατί στα ραδιόφωνα δεν μπορεί να ισχύσει. Τη στιγμή που δεν μπορείς να το κάνεις αυτό και τα βιντεοκλίπ θα συνεχίζουν να παίζουν με τη φωνή και την όψη του ερμηνευτή, που τα ραδιόφωνα θα παίζουν εσαεί τα τραγούδια, γίνεσαι κακός και συνεχίζεις να πηγαίνεις να εισπράττεις από τα τραγούδια που έκανε επιτυχίες ο καλλιτέχνης που του έχεις απαγορεύσει. Είναι οξύμωρο. Εγώ δεν θα το έκανα.
Τι μουσική ακούτε;
Δεν ακούω ελληνικά. Λατρεύω το παλιό ροκ, την παλιά ντίσκο, το έθνικ, ό,τι προέρχεται από Κούβα και κάποια άλλα που είναι πολύ ιδιαίτερα.
Τώρα τι κάνετε;
Εκανα το «Αυτό να το θυμάσαι» του Κιάμου, που πάει πολύ καλά, το «Ζήσε εκεί που ονειρεύεσαι» του Μάκη Δημάκη, και αναλάβαμε με τον Κυριάκο Παπαδόπουλο τη Μαρία Κίου. Της κάνουμε ένα ξεκίνημα και πολλά πράγματα που θα έρθουν το καλοκαίρι.
Προτιμάτε τη μουσική τού χθες ή του σήμερα;
Του χθες. Τώρα υπάρχουν πολλοί συνθέτες που δεν ξέρουν μουσική και κάθονται στο κομπιούτερ και στήνουν το τραγούδι, αγοράζουν ήχους, ενορχηστρώσεις… Συγγνώμη, αλλά αυτό δεν είναι δημιουργία.
Με τον Νότη Σφακιανάκη
Αν σας ζητήσω να μου περιγράψετε τα πιστεύω σας με έναν στίχο σας, ποιον θα διαλέξετε;
Για όλους, με εξαίρεση τη γυναίκα μου και τον γιο μου, που είναι τα πρόσωπα που έχω πάνω από μένα, είναι ο εξής: «Κι αφού βάλω σε μια τάξη τ’ ασυμμάζευτα, θα σου πω αν είσαι εντάξει τώρα μάζευ’ τα! Κι αν κρατάς τον χαρακτήρα τον αγύριστο, πάρ’ τον δρόμο που σου πρέπει, τον αγύριστο!». Χα, χα!
