Το τελευταίο αντίο είπαν στον Νίκο Αντύπα συγγενείς και φίλοι. Η κηδεία έγινε το πρωί της Παρασκευής στον Άγιο Νικόλα Ριγίλλης με σπουδαίες καλλιτέχνες να δίνουν το «παρών».
Ανάμεσά τους οι Άλκηστις Πρωτοψάλτη, Γιώργος Νταλάρας, Γιώργος Θεοφάνους, Μανώλης Φάμελλος, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Νίκος Ζιώγαλας, Ευανθία Ρεμπούτσικα κ.α.
Ο Νίκος Αντύπας γεννήθηκε το 1954 στην Καλλιθέα στις και μεγάλωσε στη Νέα Σμύρνη και το Παγκράτι. Οι γονείς του έχουν ρίζες από τον Πόντο και τα Ταταύλα (σημερινό Kurtuluş) της Κωνσταντινούπολης. Ο Νίκος Αντύπας μπαίνει στην ελληνική δισκογραφία αρχικά σαν drummer, με τους Ιωνάθαν, αργότερα με το σχήμα των Sunset και ύστερα των διάσημων Socrates (Drank the Conium). 
Αντικαθιστά τον Γιώργο Τρανταλίδη στα ντραμς και μαζί με τους Socrates κυκλοφορούν το άλμπουμ “Waiting for something” τo 1980. Ακολουθεί το “Breaking through” (1981) και το άλμπουμ “Plaza” (1983), σε παραγωγή του Vic Coopersmith, γνωστού από τις παραγωγές του στους Yes, το οποίο τους φέρνει στην Μεγάλη Βρετανία για συναυλίες σε μεγάλους rock χώρους.
Το 1985, κυκλοφορούν τα “Ζεστά ποτά” των αδερφών Κατσιμίχα, σε ενορχήστρωση του Νίκου Αντύπα, με την συμβολή του μέχρι τότε κιθαρίστα των Socrates, Γιάννη Σπάθα. Ο δίσκος εισάγει έναν πρωτόγνωρο για τα δεδομένα της εποχής ήχο, βασισμένο τόσο στα κρουστά, όσο και στα ατμοσφαιρικά synthesizer, για να πουλήσει τελικά πάνω από 100.000 εκείνη την περίοδο.
Ο Νίκος Αντύπας διανύει έπειτα μια περίοδο στην οποία εμφανίζεται σαν session μουσικός σε ηχογραφήσεις, συχνά με το φίλο του Γιάννη Σπάθα. Οι δίσκοι αυτοί περιλαμβάνουν τα “Τρελοί και Άγγελοι”, “Ζωντανά στο Περοκέ” και “Ζωντανές ηχογραφήσεις” του Γιώργου Νταλάρα, αλλά και το “Όλα από χέρι καμένα” (1988) του Θάνου Μικρούτσικου με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου.
Το 1991 ο Νίκος Αντύπας αναλαμβάνει την ενορχήστρωση του δίσκου “Μένω εκτός” της Ελευθερίας Αρβανιτάκη. Στο ένθετο του δίσκου η ερμηνεύτρια δηλώνει: “Ο Νίκος δεν ενορχήστρωσε απλώς. Ανα-σύνθεσε. Αυτός είναι ο σωστός όρος για την παρουσία του σ’ αυτον τον δίσκο”.
Το 1992 κλήθηκε να χρεωθεί στ’ όνομά του τη μουσική των τραγουδιών του δίσκου “Δι’ ευχών” της Χαρούλας Αλεξίου σε στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου, η οποία γράφτηκε απ’ το συνθέτη Γιώργο Χατζηνάσιο επειδή ο 2ος δεν είχε συμβόλαιο με την εταιρεία η οποία τον εξέδωσε. Το ηχητικό αποτέλεσμα είναι δυτικό και ηλεκτρονικό και γνωρίζει τεράστια επιτυχία αφού γίνεται ο πρώτος ελληνικός δίσκος που μετά από πολλά χρόνια κυκλοφορεί στην Ιαπωνία, το Βέλγιο, το Ισραήλ και τη Γαλλία. Το ίδιο συνέβη και με το δίσκο “Έϊ!” (1994) και πάλι με την Χαρούλα Αλεξίου, σε στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου(κάποιων τραγουδιών οι στίχοι χρεώθηκαν στο όνομα του Άρη Δαβαράκη και της ίδιας της Χαρούλας Αλεξίου κατόπιν επιθυμίας των ίδιων).
Αυτό το πράγμα συνέβη και το 1997 με το δίσκο “Σαν ηφαίστειο που ξυπνά”, σε στίχους Λίνας Νικολακοπούλου. Ηχογραφημένο στο Παρίσι, το άλμπουμ γνωρίζει επιτυχία με το “Διθέσιο” και το “Λάβα”, ενώ το 1998 παρουσιάζεται και με τη μορφή μουσικής παράστασης σε σκηνοθεσία Δημήτρη Παπαϊωάννου.
Το πρώτο του solo άλμπουμ, “Θεατής” κυκλοφορεί το 1998 με τις συμμετοχές του Γιάννη Κότσιρα και της Έλλης Πασπαλά σε δύο από τα τρία τραγούδια του δίσκου.
Ακολουθεί η συνδρομή στο πρώτο προσωπικό άλμπουμ του Γιάννη Σπάθα, “Τα μυστικά του δρόμου” το 1999. Την ίδια χρονιά κυκλοφορεί ο δεύτερος δίσκος στον οποίο συνεργάζεται με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη, οι “Υδρόγειες Σφαίρες”, ένα είδος concept αφηγηματικού δίσκου που δεν γνώρισε την ίδια επιτυχία με το “Σαν ηφαίστειο που ξυπνά”.
Το 2001 ο Νίκος Αντύπας διασκευάζει το “Mad about you” του Sting για τον δίσκο “Η άσφαλτος που τρέχει” του Γιώργου Νταλάρα, με τον οποίο επρόκειτο να συνεργαστεί ξανά το 2012 στο δίσκο “Τι θα πει έτσι είναι”.
Στα τέλη του 2001 κυκλοφορεί και το “Οπωσδήποτε παράθυρο”, μια από κοινού δουλειά με το Γιάννη Σπάθα, βασισμένη στην παράστασή τους “Neapolis” και σε στίχους Λίνας Νικολακοπούλου. Στον δίσκο συμμετέχουν η Ελένη Βιτάλη, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας και η Σπείρα Σπείρα, η Τάνια Τσανακλίδου, ο Μανώλης Λιδάκης και ο Πάνος Κατσιμίχας, ενώ ραδιοφωνική επιτυχία γίνεται το “Ναι θα πω” με τη Μελίνα Ασλανίδου.
Το 2004 έγραψε τον δίσκο “Άμμος ήτανε…” για την Μαρινέλλα, σε στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου.
Το 2006 συνεισέφερε συνθετικά στον προσωπικό δίσκο της Νάνας Μούσχουρη με τίτλο “Μόνη περπατώ”.
Το 2008 έγραψε τον δίσκο της Καίτης Γαρμπή “Καινούργια εγώ” και το 2011 τον δίσκο “Παζλ” για την ίδια τραγουδίστρια.