Ο Σταμάτης Κόκοτας, με την κηδεία του να γίνεται με δημοτική δαπάνη την Τρίτη στο Κοιμητήριο Ζωγράφου (ήταν παλιός κάτοικος Ζωγράφου, ενώ στο παρελθόν διετέλεσε και δημοτικός σύμβουλος της περιοχής), πατά ήδη γκάζι για τα «μπουζούκια του Παραδείσου», για να συναντήσει τον φίλο του, Αριστοτέλη Ωνάση, που τόσο παθιαζόταν με τα τραγούδια του.
Ο χαμός του τεράστιου τραγουδιστή (που στα 60s και τα 70s είχε σημαντική παρουσία στην ελληνική δισκογραφία, καθώς συνεργάστηκε με σπουδαίους δημιουργούς, όπως οι Σταύρος Ξαρχάκος, Δήμος Μούτσης, Απόστολος Καλδάρας, Γιώργος Χατζηνάσιος, Γιάννης Σπανός, Γιώργος Ζαμπέτας, Αντώνης Κατινάρης, Χάρης Λυμπερόπουλος, Βαγγέλης Πιτσιλαδής, Λυκούργος Μαρκέας, Ανδρέας Καραγιαννόπουλος κ.ά.), σκόρπισε θλίψη όχι μόνο στους θαυμαστές του, στον καλλιτεχνικό κόσμο, αλλά και στον απλό κόσμο που τραγούδησε τα τραγούδια του.
Ο Σταμάτης Κόκοτας, που «έφυγε» τα ξημερώματα του Σαββάτου σε ηλικία 85 ετών στο Νοσοκομείο Ασκληπιείο της Βούλας, ύστερα από ραγδαία επιδείνωση της υγείας του, δίνοντας μάχη τα τελευταία τέσσερα χρόνια με τον καρκίνο, μπορεί να έζησε μια ζωή που κάποιοι βλέπουν σε… ταινίες, είχε όμως μια πικρία:
Λόγω των προβλημάτων υγείας του, δεν μπόρεσε να δώσει το «παρών» στη μεγάλη συναυλία που δόθηκε στα μέσα Σεπτεμβρίου στο Καλλιμάρμαρο για τον τεράστιο Γιώργο Ζαμπέτα.
Ωστόσο «έφυγε» (έχοντας παντρευτεί δύο φορές και έχοντας αποκτήσει έναν γιο, τον Δημήτρη, που επίσης ασχολήθηκε με το τραγούδι, και δύο κόρες) αφήνοντας ως παρακαταθήκη σπουδαία τραγούδια. Το «Ονειρο απατηλό» και το «Γιε μου» είναι δυο δημιουργίες που τραγουδήθηκαν και τραγουδιούνται μέχρι σήμερα.
Για τον γιο ενός πολύτεκνου γιατρού από του Ζωγράφου, που παραλίγο να ακολουθήσει το επάγγελμα του πατέρα του αλλά μαγεύτηκε από τη μουσική, όλα έμοιαζαν σαν να ξεπήδησαν από ταινία: από τον Σταύρο Ξαρχάκο, που τον έπεισε να παρατήσει τις ιατρικές σπουδές του στο Παρίσι και να επιστρέψει στην Ελλάδα για να ξεκινήσει ηχογραφήσεις και τον Ωναση που τον λάτρευε, μέχρι το σήμα κατατεθέν του, τις φαβορίτες, που δεν έκοψε ποτέ, και την αγάπη του για τα ράλι και τα ακριβά αυτοκίνητα! Και σαν «Ενα μεσημέρι στης Ακρόπολης τα μέρη» ο Σταμάτης Κόκοτας, με έναν μαγικό τρόπο, έγινε σταρ!
Μετά τον Ξαρχάκο ήρθαν ο Δήμος Μούτσης με του «Προφήτη Ηλία τα σοκάκια» και την «Πειραιώτισσα», ο Καλδάρας με το «Ονειρο απατηλό» και το ανυπέρβλητο «Γιε μου», ο Ζαμπέτας με το «Ρωμιός αγάπησε Ρωμιά», αλλά και οι Τσιτσάνης, Χατζιδάκις, Θεοδωράκης, Χατζηνάσιος, Σπανός και άλλοι. Ο ίδιος δεν ήταν είδωλο μόνο στις λαϊκές γειτονιές, αλλά και στα σαλόνια πλουσίων και ισχυρών, με την κοσμική Αθήνα να είναι για χάρη του «πρώτο τραπέζι πίστα». Πρώτος και καλύτερος ο Αριστοτέλης Ωνάσης, που για χάρη του έστηνε… πίστες ακόμη και στη θαλαμηγό «Χριστίνα» και στον Σκορπιό. Ο Eλληνας κροίσος ήταν εκείνος που τον σύστησε στη Μαρία Κάλλας, με την ντίβα της όπερας να υποκλίνεται στο μεγαλείο της φωνής του!
Ο Σταμάτης Κόκοτας σε συνέντευξή του είχε πει για τη γνωριμία του με την Κάλλας: «Τη Μαρία την Κάλλας τη γνώρισα στο τραπέζι ενός μαγαζιού όπου τραγουδούσα, την έφερε ο Αρίστος να μου τη γνωρίσει. Την αγάπησα πολύ, γίναμε καλοί φίλοι. Μου έλεγε “que dulce chanteur”» (Τι γλυκός τραγουδιστής).
Κι επειδή μου άρεσε εμένα αυτό που μου έλεγε, της χάρισα έξι long play που ηχογράφησα και της είπα τις ελεύθερες ώρες που δεν έχει να ασχοληθεί με κάτι να βάλει αν θέλει να τα ακούσει». Είναι χαρακτηριστικό ότι οι συγκεκριμένοι δίσκοι ήταν ανάμεσα στα προσωπικά αντικείμενα της σοπράνο που βγήκαν πριν από χρόνια σε δημοπρασία!
