❱❱ O Θεόδωρος Παπαθεοδώρου μιλά για τα χρόνια στη Γαλλία και λέει ότι πουθενά στον κόσμο δεν υπάρχουν «κουλ γυναίκες»
❱❱ Η κόρη μου, όταν είδε τη διαφήμιση με τον Ψωμιάδη, μου λέει: «Μπαμπά, αυτός δεν είναι ο Ζορό»Ενας Γάλλος στο Κοινοβούλιο. Αυτό είναι για όσους τον γνωρίζουν ο βουλευτής του Κινήματος Αλλαγής και πρώην υφυπουργός Παιδείας Θεόδωρος Παπαθεοδώρου. Σπούδασε και έζησε στο Πουατιέ, μια μικρή πόλη στο κέντρο της Γαλλίας, παντρεύτηκε με Γαλλίδα αλλά χώρισε και μαγειρεύει εκπληκτικό μοσχαράκι μπουργκινιόν.
Οταν δεν σχεδιάζει την επόμενη μέρα του κινήματος με την πρόεδρο Φώφη Γεννηματά, βλέπει στο Nickelodeon «Ζορό» με την επτάχρονη κόρη του Φραντζέσκα. Η μικρή μάλιστα, βλέποντας τον Παναγιώτη Ψωμιάδη να μιμείται τον ήρωά της, σχολίασε με νόημα ότι αυτός είναι ένας «fake» Ζορό!
Ο Θεόδωρος Παπαθεοδώρου, που προσφάτως κυκλοφόρησε βιβλίο με τον τίτλο «Η χώρα που πληγώναμε», δηλώνει ότι ξέρει τόσο καλά τις γυναίκες που αποκλείεται να τον πληγώσουν. Ο ίδιος μάλιστα πιστεύει πως πουθενά στον κόσμο δεν υπάρχουν «κουλ γυναίκες»!
Σε τι οικογένεια μεγάλωσες;
Σε οικογένεια εκπαιδευτικών. Ο πατέρας μου ήταν καθηγητής σε γυμνάσιο και μετέπειτα διευθυντής εκπαίδευσης και η μητέρα μου νηπιαγωγός. Είχα την τύχη να γεννηθώ σε οικογένεια που επένδυσε στη γνώση και είχε αρχές. Θυμάμαι ο πατέρας μου έλεγε: «Δεν έχει σημασία τι θα γίνεις, αλλά τι άνθρωπος είσαι». Η μαμά μου ήταν πάντοτε εξισορροπητικός παράγων σε σχέση με τον πατέρα. Αμβλυνε τις διαφορές που υπήρχαν, και υπήρχαν πάρα πολλές.
Υπήρχε αυστηρότητα;
Σε έναν βαθμό καλό. Τα λουριά πάντως τα είχαν περισσότερο μαζεμένα σε μένα από ό,τι στον μικρότερο αδελφό μου, γιατί εγώ ήμουν πιο άτακτος. Ημουν στο σχολείο αρκετά αντιδραστικός σε σχέση με ζητήματα πειθαρχίας. Δεν ήθελα να μου επιβάλλονται κανόνες.
Μπήκα με εξετάσεις στο Πειραματικό. Εκείνη την περίοδο, την πρώτη μετά τη χούντα, της δημοκρατικής ζωής, όταν οι συνομήλικοί μου πήγαιναν σε σχολεία αρρένων και θηλέων, εγώ ήμουν σε μεικτό σχολείο.
Το πειραματικό ήταν μεικτό και αρκετά ελεύθερο και πολιτικοποιημένο για την εποχή του. Την πρώτη αποβολή την έφαγα επειδή οργάνωσα τους συμμαθητές μου για να πάμε στην πορεία για το Πολυτεχνείο. Τότε οι μαθητές δεν συμμετείχαν σε τέτοια. Δημιουργήθηκε μετά το πρότυπο κλασικό κι αποφάσισα να πάω. Βρέθηκα λοιπόν σε ένα σχολείο με 47 κορίτσια και μόλις πέντε αγόρια σε δύο τμήματα.
Με τόσα κορίτσια στην εφηβεία, σίγουρα θα ήρθε γρήγορα το ρομαντικό ή το ερωτικό στοιχείο. Ετσι έγινε;
Κυρίως έμαθα τον τρόπο που σκέφτονται οι γυναίκες. Ανεκτίμητος θησαυρός για μένα αυτό. Γιατί κατάλαβα πως ποτέ δεν είναι αυτό το οποίο φαίνονται! Μου έμαθε να σχετικοποιώ γρήγορα τα πράγματα.
Ηταν και πιο εύκολη η επιλογή των φλερτ;
Οχι ιδιαίτερα. Είναι πιο δύσκολη η επιλογή όταν υπάρχουν τόσος αριθμός και τόσες φίλες. Συνήθως επιλέγεις εκτός κύκλου. Με τις συμμαθήτριές μου βλεπόμαστε ακόμη και τώρα, κι έχουμε διατηρήσει μια στενή παρέα.
Πηγαίναμε σε ένα ανοιχτό σχολείο που σου έδινε πράγματα να κάνεις. Βγάζαμε κι εφημερίδα, τον «Αντίλογο», που σήμερα υπάρχει στο Αρχείο Μαθητικού Τύπου. Δημοσιεύαμε ποιήματα, κείμενα ενάντια στην επιβολή Γιαρουζέλσκι τότε, και τέτοια πράγματα εκείνης της εποχής. Με πολλή ντροπή ξαναδιαβάζω αυτά που έγραφα, γιατί είναι πρωτόλεια γραφή…
Τα κορίτσια εκείνης της περιόδου, του ’80, κρατούσαν λευκώματα. Τα αγόρια;
Κι εμείς τα κάναμε όλα αυτά. Μάλιστα εγώ, που έχω πάθος με το αρχείο, κρατάω όλα τα γράμματα που μου έστελναν φίλοι, κορίτσια, οι σχέσεις μου, τα πάντα. Δεν υπήρχαν τότε ίντερνετ και social media, και για αυτό τα γράμματα και τα σημειώματα ήταν χιλιάδες. Ιδιαίτερα τα χρόνια που ζούσα στη Γαλλία, η επιστολογραφία ήταν πολύ δυνατή.
Ανατρέχεις ποτέ σε αυτά;
Ναι, μου συμβαίνει καμιά φορά. Είτε σε περιόδους που η απουσία ενός προσώπου με πληγώνει, οπότε ψάχνω κάτι που με συνδέει, είτε επειδή πραγματικά θέλω να γελάσω με αυτά που με απασχολούσαν σε κάποια εποχή. Εχω κρατήσει μέχρι και παζλ που φτιάχναμε, ήταν τότε της μόδας, και μικρά σημειώματα που δίναμε μέσα στην τάξη ο ένας στον άλλον.
Αυτά που περιγράφεις χαρακτηρίζουν έναν συναισθηματικό άνθρωπο. Είσαι έτσι;
Ναι, είμαι συναισθηματικός, γιατί θέλω να υπάρχει μνήμη. Στη ζωή θέλω να υπάρχει μνήμη τού τι έγινε. Φυσικά η ευαισθησία και το συναίσθημα είναι καλά, εφόσον τα ελέγχεις. Εγώ προσπαθώ να τα ελέγχω.
Ποια θυσία έκανες για τον πρώτο σου έρωτα;
Εκανα κοπάνα από το φροντιστήριο για να τη βρω. Την έλεγαν Βάσω.
Οσοι σε γνωρίζουν ξέρουν ότι είσαι γαλλοτραφής. Πώς προέκυψε η Γαλλία στη ζωή σου;
Μετά το πρώτο πτυχίο έγινα δεκτός για να συνεχίσω τις σπουδές μου σε δύο πανεπιστήμια στην Αγγλία. Ομως είχα μια κολλητή φίλη που πίστευε ότι δεν μου πάει η Αγγλία και ότι έπρεπε να προτιμήσω τη Γαλλία.
Η ίδια ήταν καθηγήτρια γαλλικών, κι έτσι ανέλαβε να με βοηθήσει να βρω άκρη εκεί. Μόλις άκουσε ο πατέρας μου ότι θα φύγω για μεταπτυχιακά στη Γαλλία, μου είπε: «Επειδή μάλλον θέλεις να πας να κάνεις διακοπές, εγώ θα σε στηρίξω για έναν χρόνο. Μετά βρες τρόπο». Στη λήξη του πρώτου χρόνου όχι μόνο πήρα το μεταπτυχιακό, αλλά και σε καλή σειρά, και τότε ο ίδιος ο καθηγητής μου μού πρότεινε να κάνω τη διατριβή μου μαζί του.Η Γαλλία ήταν μια αποκάλυψη για μένα. Εμενα στο Πουατιέ, μια μεσαιωνική πόλη στο κέντρο της Γαλλίας με πολύ καλή Νομική Σχολή. Οι ατέλειωτες ώρες που διάβαζα στη βιβλιοθήκη και τα ατέλειωτα γλέντια και ξενύχτια που κάναμε με φίλους είναι αυτά που θυμάμαι και μου λείπουν.
Ενας από αυτούς είχε σπίτι και μέναμε εκεί όλοι μαζί τα Σαββατοκύριακα, σε ένα σπίτι που το ονομάζαμε το «Σπίτι της ευτυχίας», «La Maison du bonheur». Δεν έκανα ποτέ παρέες με Ελληνες, πάντοτε με Γάλλους, και την παρέα μου την έχω κρατήσει και σήμερα. Κάποιοι από αυτούς μένουν στην Κορσική, είναι καθηγητές στο πανεπιστήμιο κι έρχονται στην Ελλάδα ή πηγαίνω εγώ. Εκεί γνώρισα την πρώτη σύζυγό μου. Ηταν Γαλλίδα. Ζήσαμε μαζί πέντε χρόνια και ύστερα η ζωή μας πήρε άλλους δρόμους.
Τι διαφορά έχουν οι Γαλλίδες από τις Ελληνίδες;
Εγώ τις διαφορές τις βλέπω περισσότερο σε προσωπικότητες και όχι σε εθνικότητες. Εχω γνωρίσει στη ζωή μου Γαλλίδες με τη νοοτροπία Ελληνίδας και το αντίθετο.
Αρα βρίσκεις διαφορετικές νοοτροπίες. Είναι πιο διεκδικητική η Ελληνίδα, πιο κουλ η Γαλλίδα;
Ξέρεις εσύ «κουλ γυναίκες»; Ούτε οι Ελληνίδες ούτε οι Γαλλίδες είναι κουλ.
Γιατί επέστρεψες;
Ηρθα για τον Στρατό και έπειτα από έναν χρόνο ξαναπήγα στη Γαλλία, όπου είχα εκλεγεί καθηγητής. Επιστρέφω στην πορεία με προτροπή των δικών μου, με εκπαιδευτική άδεια, και το 2000 εμπλέκομαι στη διαδικασία του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Μαζί αναλαμβάνω και τις ελληνογαλλικές σχέσεις επί υπουργίας Πέτρου Ευθυμίου στο Παιδείας.
Με τον Πέτρο έχουμε μια φιλία που μας δένει ακόμη πολύ. Ο ένας χρόνος έγινε τρία χρόνια και, αφού η Νομική της Λα Ρουσέλ μού επέτρεψε να διδάσκω στο μεταπτυχιακό της μόνο και ακολούθησε και η Πρυτανεία του Πελοποννήσου, επέστρεψα τελικά.
Μαγειρεύεις; Κι αν ναι, μαγειρεύεις γαλλικά;
Μαγειρεύω πολύ και πολύ καλά. Εχω ζήσει μόνος μου και έχω μάθει να μαγειρεύω και να το ευχαριστιέμαι. Φτιάχνω μοσχαράκι μπουργκινιόν, ροτί, ογκρατέν με μπεσαμέλ και πολλά άλλα. Μου αρέσει πολύ ο τρόπος που οι άνθρωποι επικοινωνούν γύρω από την κουζίνα στη Γαλλία.
Μου θυμίζει λίγο παλιά Ελλάδα. Τότε που οι οικογένειες βρίσκονταν γύρω από το τραπέζι για να συζητήσουν. Με εντυπωσιάζει ότι πολλοί σήμερα τρώνε μαζί, αλλά δεν μπορούν να επικοινωνήσουν.
Πώς μπορείς να μην επικοινωνείς γύρω από ένα καλό κρασί και ένα καλό φαγητό; Αυτό είναι βασικό κομμάτι του «ευ ζην» και της καλοζωίας, πολύτιμο και πολύ ακριβό.
Με Γάλλους πολιτικούς έχεις σχέσεις;
Προσωπική καλή σχέση είχα με τον πρώην υπουργό Παιδείας Ζακ Λανγκ. Είχαμε γνωριστεί στη Γαλλία κάποτε κι ύστερα ξαναβρεθήκαμε όταν ήταν υπουργός Παιδείας ο Πέτρος Ευθυμίου.
Ξαναπαντρεύτηκες, Ελληνίδα, και έχεις και μία κόρη, στην οποία αφιερώνεις το βιβλίο. Γιατί αυτό;
Με τη γυναίκα μου, τη Ρόζα, γνωριστήκαμε στην Αθήνα. Είμαστε 11 χρόνια μαζί. Εκείνη κρατά μια διακριτική στάση απέναντι στη δική μου δημόσια παρουσία. Εχουμε ένα κοριτσάκι επτά χρονών, τη Φραντζέσκα, μαθήτρια της πρώτης δημοτικού. Το αφιερώνω σε εκείνη, γιατί πιστεύω ότι η δική της γενιά πρέπει να φτιάξει αυτήν την άλλη χώρα που θέλω και λέω στο βιβλίο.
Με την κόρη σου χαζεύετε τηλεόραση μαζί;
Βλέπουμε παλιές ελληνικές ταινίες. Λατρεύει την Καρέζη, τη Βουγιουκλάκη, τον Ηλιόπουλο. Ξέρει απέξω ατάκες τους. Πρόσφατα είδαμε το «Ενας ιππότης για τη Βασούλα». Αλλά πολύ αγαπημένος της είναι ο Ζορό στο Nickelodeon. Είναι φαν του Ζορό. Από τις λίγες Ζορίνες.
Τότε θα της άρεσε και ο Ψωμιάδης στη διαφήμιση:
Οταν το είδε είπε «μπαμπά, αυτός δεν είναι ο Ζορό».
Διαβάστε παρακάτω τη συνέχεια:
«Η ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΠΛΗΓΩΝΑΜΕ»
Το βιβλίο του βουλευτή «Η χώρα που πληγώναμε» αναφέρεται στις πολιτικές ευθύνες στα χρόνια της κρίσης. Ο ίδιος μάς μιλά για όλα αυτά.
Η «Χώρα που πληγώναμε» είναι το βιβλίο που παρουσίασες προχθές. Γιατί αυτός ο λογοτεχνικός τίτλος για ένα πολιτικό βιβλίο;
Στην οικογένειά μου είχα την τύχη και ο πατέρας μου Παναγιώτης και ο αδελφός μου Γιάννης να είναι λάτρεις των βιβλίων και του γραψίματος. Συζητούσαμε με τον αδελφό μου και ο πρώτος τίτλος ήταν «Η κρίση που πληγώνει».
Υστερα αποφασίσαμε να γίνει «Η χώρα που πληγώναμε», γιατί αυτό αποδίδει περισσότερο το περιεχόμενο του βιβλίου. Μας θύμιζε και την ταινία «Το δέντρο που πληγώναμε».
Αυτήν τη χώρα την πληγώναμε και την πληγώνουμε μέσα από την αδυναμία του πολιτικού συστήματος αλλά και του κόσμου να σκεφτεί ότι χρειάζεται να μπούμε σε λογικές υπέρβασης των προβλημάτων.
Αυτό θα συμβεί μέσα από μια διαδικασία συνεννόησης για τις πέντε ή 10 βασικές αλλαγές που η χώρα έχει ανάγκη για να φύγουμε από την κρίση. Οι πολιτικοί φέρουμε ευθύνη για την κρίση, την οποία όμως πρέπει να μοιραστούμε με τον ελληνικό λαό, γιατί αυτός έκανε τις επιλογές.
Μιλάς για την ευθύνη του λαού, τη στιγμή που λίγοι πολιτικοί την παραδέχονται.
Μιλάω για την ευθύνη του πολιτικού συστήματος. Δεν μιλάω για την ευθύνη κόσμου, αντιθέτως λέω ότι έχει κάνει θυσίες και υποφέρει, αλλά εξακολουθεί να μαγεύεται από λαϊκίστικες κορόνες. Πίστεψε σε μαγικές λύσεις.
Ποια είναι η προσωπική σου άποψη για το Σκοπιανό;
Επειδή αυτό το κράτος λέγεται Μακεδονία από όλους, είναι σαν να βγαίνεις με την Ελένη και να θέλεις να τη λες Μαρία. Δεν γίνεται αυτό, όταν όλοι την ξέρουν ως Ελένη.
Η μεγαλύτερη κατοχύρωση της Ελλάδας θα είναι να πετύχει τη διεθνή δέσμευση των Σκοπίων ότι δεν έχουν αλυτρωτικές βλέψεις κι αυτό να γίνει με διεθνή συμφωνία.
