❱❱ Ομόφωνα ένοχος για τον φόνο αστυνομικών κατά την απόδραση του 2001 και δύο ακόμη ανθρωποκτονίες
Από την
Ντέμη Ντάβαρη
Την πολυπόθητη δικαίωση που περίμεναν επί 18 ολόκληρα χρόνια για τον χαμό των δικών τους ανθρώπων από το χέρι του διαβόητου κακοποιού Κώστα Πάσσαρη έφερε για τους συγγενείς των θυμάτων η απόφαση του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου της Αθήνας, που καταδίκασε τον κατηγορούμενο σε τέσσερις φορές ισόβια και 71 χρόνια κάθειρξη.
Οι δικαστές έκριναν ομόφωνα ένοχο τον Κωνσταντίνο Πάσσαρη για την αιματηρή απόδραση από το Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Αθήνας τον Φεβρουάριο του 2001, κατά την οποία έχασαν τη ζωή τους οι αστυνομικοί του Τμήματος Μεταγωγών Αθανάσιος Δρακόπουλος και Διονύσης Αλεβιζόπουλος, καθώς και για δύο ακόμη ανθρωποκτονίες, επιβάλλοντας την ανώτατη προβλεπόμενη ποινή για καθεμία από αυτές.
Το δικαστήριο τού επέβαλε ακόμη ποινή κάθειρξης 13 έτη για καθεμία από τις έξι απόπειρες ανθρωποκτονίας για τις οποίες κρίθηκε ένοχος, δέκα χρόνια κάθειρξη για αρπαγή, δέκα χρόνια για καθεμία από τις τρεις ληστείες για τις οποίες καταδικάστηκε και πέντε έτη για διακεκριμένη κλοπή.
Αλλωστε, ο Πάσσαρης, που παραμένει κρατούμενος στις ρουμανικές φυλακές, είχε αποδεχτεί τις πράξεις του μέσω του συνηγόρου του. Απαλλακτική λόγω αμφιβολιών ήταν η δικαστική κρίση αναφορικά με τις κατηγορίες που αφορούν τη ληστεία σε πρακτορείο της ΔΕΗ στο Περιστέρι, όπου έχασε τη ζωή του ένας υπάλληλος και τραυματίστηκε άλλος ένας.
Στην αγόρευσή της η εισαγγελέας της έδρας ήταν καταπέλτης κατά του Κώστα Πάσσαρη, ζητώντας να κηρυχτεί ένοχος, ενώ τόνισε ότι οι… εκθέσεις ζωγραφικής στις οποίες συμμετείχε στις φυλακές δεν αποτελούν μεταμέλεια!
«Λειτούργησε ψυχρά»
«Αποδεικνύεται πως ο κατηγορούμενος λειτούργησε ψυχρά, νηφάλια, με ιδιαίτερη σκληρότητα απέναντι στα θύματά του, με εμφανή έλλειψη ηθικών αναστολών και περιφρόνηση της ανθρώπινης ζωής» επισήμανε η εισαγγελική λειτουργός.
Ζήτησε, ακόμη, να απορριφθεί το ελαφρυντικό της καλής συμπεριφοράς μετά την πράξη, που προέβαλε ο συνήγορός του Ανδρέας Ταγαράκης.
«Δεν αρκεί η καλή διαγωγή στη φυλακή. Δεν είναι μεταμέλεια οι εκθέσεις ζωγραφικής. Απαιτείται θετική δράση και ο κατηγορούμενος δεν έχει αποκαλύψει κανένα στοιχείο για την υπόθεση, όπως πού βρήκε το πιστόλι με τη βοήθεια του οποίου απέδρασε» είπε.
Νωρίτερα ο κύριος Ταγαράκης είχε υποστηρίξει στην αγόρευσή του ότι ο Κώστας Πάσσαρης δεν έχει απλώς μεταμεληθεί, αλλά έχει μεταμορφωθεί ριζικά!
«Από άγριο λιοντάρι έγινε ήρεμο αρνί» υποστήριξε ο συνήγορος του κακοποιού, τονίζοντας ότι έχει λάβει 930 διακρίσεις στη ζωγραφική, ότι είναι πια κοντά στον Θεό και ότι όλοι οι κρατούμενοι στις πιο σκληρές φυλακές της Ρουμανίας επιδιώκουν την παρέα του. Από την πλευρά του, ο συνήγορος πολιτικής αγωγής Αλέξης Αναγνωστάκης τόνισε ότι πρόκειται για έναν αδίστακτο εγκληματία, που «προσποιείται τη μετάνοιά του». Μάλιστα τον χαρακτήρισε «μοναδικό φαινόμενο στην εγκληματική ιστορία του τόπου», παρομοιάζοντάς τον με τον «Ορέστη» της Κύπρου.
«Η μόνη διαφορά είναι ότι ο Κύπριος έβαζε τα πτώματα σε βαλίτσες, ενώ ο Πάσσαρης τα άφηνε στον δρόμο ελεύθερα» τόνισε.
«Αλλος άνθρωπος» λέει ο πνευματικός του
Ως έναν «αγνώριστο άνθρωπο» περιέγραψε σε συνέντευξή του τον Κώστα Πάσσαρη ο «άγιος των φυλακισμένων» πατέρας Γερβάσιος, ο οποίος τον επισκέπτεται εδώ και 12 χρόνια στις φυλακές της Ρουμανίας. Σε συνέντευξή του στο ethnos.gr, ο 90χρονος πλέον ιερέας τονίζει πως ο άλλοτε αδίστακτος δολοφόνος έχει μετανοήσει.
«Πρώτη φορά που συνάντησα τον Κώστα Πάσσαρη ήταν το 2007. Eκτοτε, τον βλέπω στη φυλακή υψίστης ασφάλειας στην Τρανσιλβανία της Ρουμανίας δύο φορές τον χρόνο, εκ των οποίων η μία είναι του Αγίου Κωνσταντίνου» αναφέρει και συμπληρώνει πως ο οργισμένος νεαρός, που σκότωνε χωρίς δεύτερη σκέψη όποιον στεκόταν εμπόδιο στον δρόμο του, «είναι σήμερα ένας ευλαβέστατος χριστιανός». «Δεν θέλει να θυμηθεί το παρελθόν της ζωής του. Εχει σβήσει γι’ αυτόν. Εχει γίνει αγνώριστος» λέει ο πατέρας Γερβάσιος.
Οπως εξηγεί, μάλιστα, εξομολογείται κάθε χρόνο στη φυλακή Γκέρλας, όπου τον συναντά, «προσεύχεται συνεχώς και μελετά την Αγία Γραφή».
Αλλωστε, και ο ίδιος ο Πάσσαρης είχε θεωρήσει καθοριστική για τη ζωή του τη γνωριμία με τον πνευματικό του, που τον πλησίασε σαν παιδί του, δείχνοντάς του τον δρόμο του Θεού. Στο παρελθόν, ο πατέρας Γερβάσιος είχε εξηγήσει πως ο κρατούμενος «θέλει να δώσει μόνο αγάπη, κάτι που στερήθηκε από πολύ μικρή ηλικία», αποδίδοντας την παραβατική συμπεριφορά του στα δύσκολα παιδικά χρόνια που βίωσε.
