Tα χρόνια στο Παρίσι, κατά τη διάρκεια των σπουδών της, έμελλαν να σημαδέψουν την επαγγελματική διαδρομή της δημοσιογράφου Εύας Νικολαΐδου.
- Από τον
Βαγγέλη Καράλη
Εκεί, στην πόλη του φωτός, που αποπνέει σε κάθε της γωνιά ρομαντισμό, η νεαρή τότε Εύα, κατά τη διάρκεια ερευνών της, ήρθε σε επαφή με κορίτσια του πληρωμένου έρωτα. Η ζωή τους και τα καλά κρυμμένα μυστικά στην ψυχή τους εξίταραν τη δημοσιογράφο, που θέλησε να μάθει και το άλλο πρόσωπο των ιερειών του έρωτα. Τα χρόνια περνούν και η Εύα Νικολαΐδου, όντας ήδη μια καταξιωμένη δημοσιογράφος και έχοντας «αιχμαλωτίσει» στο κασετοφωνάκι της μαρτυρίες ιερόδουλων, αποφασίζει να κάνει αυτό που δεν έχει συμβεί ξανά: να γράψει ένα βιβλίο για τις πόρνες με τις οποίες είχε συναναστραφεί κατά τη διάρκεια της πολυετούς έρευνάς της.
Το συγγραφικό της παιδί με τον τίτλο «Στα σπίτια της αμαρτίας», που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κάκτος, βάζει τον αναγνώστη σε δωμάτια με ημίφως, ακόμη και σε σπίτια όπου ιερόδουλες αναζητούσαν λίγο φως στη ζωή τους.
Ακόμη κι αν έπρεπε να πλαγιάσουν μέσα σε μια μέρα με δεκάδες άντρες μέσα από τις εξομολογήσεις τους. Δεσπόζουσα θέση στο βιβλίο κατέχει η θρυλική Γαβριέλλα Ουσάκοβα, η πιο γνωστή πόρνη της Ελλάδας, που είχε πει την περίφημη φράση: «Έγινα ιερόδουλος, διότι εγεννήθην έτσι». Στις σελίδες του βιβλίου βλέπει το φως της δημοσιότητας η μοναδική συνέντευξη που είχε δώσει η Γαβριέλλα, η οποία βρέθηκε άγρια δολοφονημένη, χωρίς να βρεθεί ποτέ ο δράστης. Η «Espresso» μπήκε «Στα σπίτια της αμαρτίας» με «ξεναγό» την Εύα Νικολαΐδου και δημοσιεύει αποσπάσματα του βιβλίου που αποτελούν ένα κοκτέιλ φθηνού γυναικείου αρώματος, ανδρικού ιδρώτα και δακρύων…
Γαβριέλλα Ουσάκοβα: Η διασημότερη πόρνη της Αθήνας
Η Γαβριέλλα Ουσάκοβα γεννήθηκε στη Ρωσία το 1916 και μεταμορφώθηκε στη γυναίκα- θρύλο στα κρεβάτια του πληρωμένου έρωτα. Η ίδια όμως δεν πρόσφερε τις κοινωνικές της υπηρεσίες, αλλά πρόσφερε και στην Ελλάδα κατά την περίοδο της Κατοχής, παίρνοντας μέχρι και τιμητική πλακέτα από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για τη δράση της. Μεγάλωσε και στήριξε οικονομικά 20 ορφανά παιδιά, τα σπούδασε και βοήθησε τις φτωχές οικογένειές τους.
Η Εύα Νικολαΐδου είχε την ευκαιρία να γνωριστεί μαζί της, να κερδίσει την εμπιστοσύνη της, με τη Γαβριέλλα να παραχωρεί σε εκείνη τη μία και μοναδική συνέντευξη που είχε δώσει στη θυελλώδη ζωή της. «Άρχισα την πορνεία από πέντε ετών. Με αποπλάνησε ένας Νεότουρκος, όταν ταξιδεύαμε με καράβι οικογενειακώς και αράξαμε στην Πόλη. Μου έδωσε τότε ένα πεντόλιρο. Σ’ εκείνο το ταξίδι όλοι με ξεμονάχιαζαν» αναφέρει στη δημοσιογράφο-συγγραφέα κατά τη διάρκεια συνάντησής τους στο σπίτι της, μιλώντας ακόμη και για τους διάσημους πελάτες της και τα χρόνια της Κατοχής.
«Από εδώ πέρασαν αμέτρητοι. Πολιτικοί, ποιητές – ένας από αυτούς ήταν άφραγκος, αλλά μετά τον ανέδειξε ο Αττίκ, πολλοί ναυτικοί που μου χάριζαν πανάκριβα δώρα, εφοπλιστές. Ένας μάλιστα ερχόταν μια φορά την εβδομάδα και έφερνε ένα μαστίγιο μαζί να τον δέρνω. Ήταν το βίτσιο του. Δεν τολμούσε να το ζητήσει από τη γυναίκα του! Θυμάμαι την Κατοχή που είχαμε προβλήματα με τη σύφιλη. Είχαν έρθει Ιταλοί στρατιώτες και φέρνανε την αρρώστια με το τσουβάλι. Θυμάμαι πόση εντύπωση είχε κάνει στον γιατρό μου που δεν είχα κολλήσει. Πήγαινα στο Πτι-Παλαί, στη “Μεγάλη Βρετάννια”, στο Πέτρογκραδ… Και βέβαια πάντα πήγαινα στον γιατρό» έλεγε η Γαβριέλλα, η οποία εργαζόταν ως πόρνη μέχρι τα 75 της χρόνια. «Είμαι φημισμένη για το καλό κρεβάτι. Δεν χαλάω χατίρι σε κανέναν. Προσφέρω στους άνδρες στοργή και ζεστασιά. Έρχονται και μου λένε τα βάσανά τους. Το σπίτι μου δεν το βλέπουν μόνο σαν μπουρδέλο αλλά και σαν καταφύγιο παρηγοριάς» είχε εξομολογηθεί στη συνέντευξή της, που έμελλε να είναι η μία και μοναδική στη ζωή της.
Λίγο χρονικό διάστημα μετά όσα είχε πει η Γαβριέλλα βρισκόταν στραγγαλισμένη πάνω στο κρεβάτι της ηδονής και της παρηγοριάς. Από τότε πέρασαν τριάντα χρόνια, όμως ο θρύλος της ακόμη τριγυρνά «Στα σπίτια της αμαρτίας»…
Α. Βασιλείου: Η πιο κονομημένη ιερόδουλος της Αθήνας
Η συγγραφέας σε συνάντηση που είχε με την Α. Βασιλείου είχε την ευκαιρία να μάθει από πρώτο χέρι πώς έγινε πόρνη, αλλά και για τα πολλά χρήματα που έβγαλε ως εκδιδόμενη και αργότερα ως πατρόνα. «Έκανα έναν γάμο, αλλά τον χώρισα, γιατί ξενοπηδούσε. Ευτυχώς πρόλαβα και έχω έναν γιο. Αλλά τον εκδικήθηκα, έβγαλα το άχτι μου. Ξενοπηδάς εσύ, κύριε; Θα ξενοπηδιέμαι κι εγώ. Και μπήκα στο κουρμπέτι. Ενώ δούλεψα είκοσι χρόνια, ποτέ δεν ένιωσα την ηδονή στο κορμί μου. Πολλές φορές ένιωσα απέχθεια. Το πουτανιλικί το σταμάτησα πριν από έναν χρόνο. Τώρα εισπράττω μόνο χρήματα. Βγες έξω στην πόρτα. Εδώ μπροστά βλέπεις παρκαρισμένα τρία αυτοκίνητα, μια Μερσεντές, μια Πόρσε, μια Αλφα Ρομέο. Με ποιο απ’ όλα θέλεις να σε ξεναγήσω στα μπουρδέλα μου;» έλεγε τότε με στόμφο στην Εύα η πλουσιότερη πόρνη της Αθήνας.
Φρόσω η Σμυρνιά: Η πιο famous πόρνη της Θεσσαλονίκης
Η συγγραφέας το 1975 συνάντησε τη Φρόσω, μια από τις πιο φημισμένες ιερόδουλες της εποχής στον Βαρδάρη. «Είμαι η Φρόσω η πουτάνα από τη Σμύρνη. Έτσι με φωνάζουν. Ο Βαρδάρης είναι η πατρίδα μου. Όλη μου η ιστορία είναι γραμμένη σε αυτήν τη γειτονιά. Από αυτήν την κάμαρη έχουν περάσει στόλος, στρατός, πρόσφυγες, Σμυρνιοί. Το μουνί της Φρόσως είναι σαν τις πολυεθνικές» είχε πει έτσι, φόρα παρτίδα, στη συνέντευξή της που δημοσιεύεται στο βιβλίο…
Mαργαρίτα η μαδημένη: Ο βιαστής πατέρας και ο κρεοπώλης-τέρας
«Η ιστορία της ζωής της Μαργαρίτας είναι μαδημένη, καθώς ούτε ένα φύλλο ενός λουλουδιού μιας μαργαρίτας δεν έτυχε να τελειώσει με το “μ’ αγαπάς”» αναφέρει το βιβλίο και η Μαργαρίτα αρχίζει την ιστορία της. «Ο πατέρας μου μετά από τρεις γιους είχε πάρει φόρα και έψαχνε το κορίτσι. Μέχρι τα δέκα θα φτάσω, αρκεί να γεννηθεί κόρη, έλεγε. Ο πατέρας μου είχε το σχέδιό του. Γι’ αυτό είχε τόση λαχτάρα για κόρη. Πηγαίναμε στα χωράφια να φροντίσει τις ελιές, αλλά εκεί με κουτούπωνε. Στα δεκαπέντε μου χρόνια με βίαζε μέρα μεσημέρι, σ’ ένα μικρό καλύβι που το είχε σαν αποθήκη» έλεγε στη συγκλονιστική εξιστόρησή της, συμπληρώνοντας πως βιάστηκε ακόμη και από τον άνδρα του σπιτιού όπου δούλευε ως υπηρέτρια.
«Ένα βράδυ ο κρεοπώλης, ο κύριος Παναγιώτης, είχε πιει -η κυρά έλειπε επίσκεψη σε μια φίλη της, με αρπάζει την ώρα που σιδέρωνα και με βίασε έτσι όρθιος χωρίς ανάσα. Ήθελα να φωνάξω βοήθεια, αλλά έβλεπα τα μαχαίρια να κρέμονται στην κουζίνα και φοβήθηκα ότι ίσως μ’ έσφαζε», έλεγε με τρεμάμενη φωνή. «Βρέθηκα να κοιμάμαι στον πάγκο του μοδιστράδικου, ώσπου μια μέρα ήρθε η πατρόνα η κυρία Λόλα για μια επιδιόρθωση. Άκουσε την ιστορία μου και μου πρότεινε να εργαστώ στο μαγαζί της για τα διπλάσια λεφτά». Και κάπως έτσι η Μαργαρίτα έγινε ιέρεια του πληρωμένου έρωτα.
Η 20χρονη φοιτήτρια νομικής και τα κορίτσια του δρόμου
Στο βιβλίο η συγγραφέας μιλάει, μεταξύ άλλων, και με την Πολυξένη, μια 20χρονη φοιτήτρια Νομικής, η οποία, παράλληλα με τις σπουδές, έχει μετατρέψει το σπίτι της σε οίκο ανοχής: «Έρχονται εδώ πέρα και κάνουνε αυτά που δεν μπορούν να κάνουνε αλλού. Έρχεται ο πελάτης εδώ και σου μιλάει για την κόρη του. Για να μην κάτσει λοιπόν και βιάσει την κόρη του, έρχεται σε εμάς εδώ. Είναι ολοφάνερο ότι αυτός ο άνθρωπος έχει πρόβλημα. Κι ο άλλος που θέλει ξύλο έρχεται και σου λέει: “Σε παρακαλώ, δείρε με”. Αυτόν τον βασάνιζε η μητριά του και αυτός εκσπερμάτωνε» εξομολογούνταν με κυνισμό η 20χρονη φοιτήτρια.
Στο βιβλίο, εκτός από τις σπιτωμένες, παρελαύνουν και κορίτσια που κάνουν πιάτσα στο πεζοδρόμιο. Μία από αυτές είναι και η Ελενα, που έχει αποφασίσει να μη δουλεύει σε οίκο ανοχής, αλλά έξω, στον δρόμο: «Είχα προσπαθήσει να δουλέψω σε οίκο ανοχής αλλά δεν μπόρεσα γιατί θα σου έρθει ο άνθρωπος που έχει εξανθήματα πάνω στο κορμί, ο άνθρωπος που έχει προβλήματα ψυχολογικά. Στη Σόλωνος γίνεται μεγάλη επιλογή – όταν θα δούμε κάποιον που δεν μας αρέσει, θα του πούμε πολλαπλάσια τιμή για να σηκωθεί να φύγει. Κάποιοι Ζητάδες (αστυνομικοί) περνάνε από εδώ, κάνουν καμάκι, τους απορρίπτουμε -και το έχω μάθει προσωπικά-, σου λένε: “Με θυμάσαι; Είμαι ο τάδε που πέρασε χθες, μου έκλεισες ραντεβού και δεν ήρθες. Πάμε μέσα”. Και σου κάνουν δικογραφία, σε στέλνουν Αυτόφωρο και γράφουν μέσα ότι περιφερόσουν μισόγυμνη, ότι έκανες άσεμνες χειρονομίες. Που δεν είναι αλήθεια…»