Οι μαγικές νύχτες του σπουδαίου συνθέτη Γιώργου Κατσαρού με τα αστέρια της μουσικής και του κινηματογράφου, και το «μυστικό» που τον ανέδειξε διεθνώς ως σολίστ του σαξοφώνου
«Κόκκινο γαρύφαλλο»», «Τι κρίμα», «Τα Κύθηρα ποτέ δεν θα τα βρούμε», «Δεν υπάρχει ευτυχία», «Πάμε για ύπνο, Κατερίνα», «Κυρα-Γιώργαινα»… Σιγομουρμουρίζοντας θρυλικές μελωδίες γραμμένες και παιγμένες από τον Γιώργο Κατσαρό, έφτασα ένα ηλιόλουστο πρωινό της περασμένης εβδομάδας στη γειτονιά του Παλαιού Φαλήρου, όπου μένει, προκειμένου να τον συναντήσω.
ΑΠΟ ΤΗ
ΜΑΡΙΑ ΑΝΔΡΕΟΥ
Φωτό: Δημήτρης Γκολφομήτσος
Μπαίνοντας στο στέκι του, το θρυλικό καφέ-ζαχαροπλαστείο Prapas, όπου δόθηκε το ραντεβού μας, τον είδα να κάθεται σε μια παρέα 15 ατόμων, στην οποία βρίσκονταν μεταξύ άλλων οι θρυλικοί ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ Θωμάς Μαύρος, Γιώργος Κεφαλίδης, Γιώργος Καραφέσκος. «Ερχομαι εδώ πάνω από 30 χρόνια. Και να μην καθίσω, πάντα περνάω και παίρνω τον καφέ μου και μετά πάω στη δουλειά μου. Σε παρακαλώ, Δημήτρη», είπε απευθυνόμενος στον φωτογράφο μας, «να με βγάλεις και μία φωτογραφία μαζί με την παρέα μου».
Ο Γιώργος Κατσαρός είναι ένας χαρισματικός μαέστρος και συνθέτης, που έχει αναγνωριστεί διεθνώς ως σολίστ του σαξοφώνου και έχει συμπεριληφθεί στη λίστα με τους 10 σπουδαιότερους σαξοφωνιστές του κόσμου, ύστερα από περιοδεία σε 56 πόλεις της Αμερικής και σε 26 πανεπιστήμια των ΗΠΑ το 1985. Μάλιστα, στον περίφημο επετειακό δίσκο της η δισκογραφική εταιρία Philips τον έχει εντάξει στους καλύτερους μουσικούς της δεκαετίας του ’90. Αυτή η εξαιρετική προσωπικότητα, λοιπόν, επιμένει να μας κεράσει έναν χυμό, γιατί αλλιώς συνέντευξη και φωτογράφιση δεν γίνεται! Ο άνθρωπος που εγκαινίασε τον θεσμό των Μουσικών Σχολείων στην Ελλάδα και έκοψε την κορδέλα σε 14 από αυτά, προωθώντας την παραδοσιακή μουσική παιδεία στους νέους, δεν έχει καμία έπαρση, γιατί, όπως μας λέει χαρακτηριστικά, δεν έχει καμία ανασφάλεια. Γιατί απλά σε ό,τι κι αν έκανε στη ζωή του ήταν πολύ καλά προετοιμασμένος. O σπουδαίος συνθέτης και μουσικός μιλά για όλα.
Ο θάνατος του πατέρα του
Για τον πατέρα του, που δεν χαιρετούσε την ιταλική σημαία στην Κατοχή και έχασε τη ζωή του, για τα 1.500 τραγούδια που έχει γράψει, για τη σύνταξη των 800 ευρώ που παίρνει -και ας είναι καλά, όπως λέει, τα πνευμόνια του, που μπορεί να δουλεύει ακόμη για να πληρώνει τον ΕΝΦΙΑ-, για τον Γιάννη Πάριο, τον οποίο ανακάλυψε και δεν έχει σταματήσει από τότε να του εύχεται «χρόνια πολλά, μαέστρο», για την Αλίκη Βουγιουκλάκη που έκανε πολλές φιλανθρωπίες. Και, φυσικά, για τη γυναίκα της ζωής του, τη Μιρέλλα του, για την οποία έγραψε μάλιστα το σουξέ «Κυρα-Γιώργαινα, ο Γιώργος σου πού πάει». Ηταν η εποχή που, λόγω των πολλών επαγγελματικών υποχρεώσεών του, έλειπε συνεχώς από το σπίτι. Κοιμόταν σ’ έναν καναπέ στο στούντιο για λίγο τα μεσημέρια και το βράδυ τον περίμενε ο Αριστοτέλης Ωνάσης στη Νεράιδα, για να του παίξει τα τραγούδια που του άρεσαν.
Κύριε Κατσαρέ, από πού είναι η καταγωγή σας; Είχατε μουσικές ρίζες;
Κατάγομαι από την Κέρκυρα. Θυμάμαι ότι στο σπίτι μου όλοι τραγουδούσαν. Από τεσσάρων χρονών έπαιζα φυσαρμόνικα. Σε ηλικία επτά ετών πήγα στην Παλιά Φιλαρμονική Ορχήστρα του νησιού, που ήταν δίπλα στο σπίτι μου, και τότε θυμάμαι ότι μου έδωσαν ένα βιολί να παίζω. Από πιτσιρίκι άκουγα όλα τα όργανα και αγάπησα τρελά τη μουσική. Ημουν βέβαια και στη χορωδία του Αγίου Σπυρίδωνα, που τον θεωρώ προστάτη μου και, όποτε ταξιδεύω στην Κέρκυρα, πάντα πάω και ασπάζομαι το άγιο σκήνωμά του. Στον πατέρα μου έλεγα πως, όταν μεγαλώσω, θα γίνω παπάς. «Δεν το πιστεύω αυτό. Γιατί εσύ θα γίνεις μουσικός. Σε βλέπω σε μια σκηνή επάνω» απαντούσε εκείνος. Αργότερα, έτσι με φανταζόμασταν κι εγώ και η αδελφή μου. Βέβαια πιστεύω πολύ και στο πεπρωμένο. Σε ηλικία 14 χρονών, λοιπόν, ζήτησα ένα πνευστό όργανο στη φιλαρμονική και μου έδωσαν το σαξόφωνο. Πλέον ήμουν μέλος της μπάντας.
Ηταν δύσκολα τα παιδικά σας χρόνια;
Είχαμε ταβέρνα στην Κέρκυρα και πηγαίναμε καλά. Μέχρι που ήρθε η Κατοχή κι ο πατέρας μου «έφυγε» νωρίς. Τα στρατεύματα ιταλικής κατοχής τον είχαν συλλάβει γιατί δεν χαιρετούσε την ιταλική σημαία και αυτό θεωρήθηκε αντίσταση. Από τις άσχημες συνθήκες κράτησης αρρώστησε και πέθανε. Στην Κατοχή, παρόλο που ήμουν μικρός, θυμάμαι ότι πεινάσαμε. Τρώγαμε λαχανικά από το χωριό, τηγανητές πίτες ή βραστές από καλαμπόκι, καθώς ψωμί δεν είχαμε.
Στην Αθήνα πώς ήρθατε; Γιατί αφήσατε το νησί σας;
Μπήκα στο Πάντειο και παράλληλα γράφτηκα στο Ωδείο Αθηνών. Ταυτόχρονα εργαζόμουν σε νυχτερινή δουλειά, σε καμπαρέ, για να τα βγάλω πέρα. Επαιρνα μεροκάματο 80 δραχμές, ήταν καλή αμοιβή. Μιλάμε για τέλος της δεκαετίας του ’50. Στα καμπαρέ έγινα περιζήτητος μουσικός, μαζί με τον μαέστρο Λυκούργο Μαρκέα. Εκεί μας γνώρισε και ο σπουδαίος τραγουδιστής Νίκος Γούναρης, ο οποίος μας πήρε στην ορχήστρα του.
Στα καλά καμπαρέ το πρόγραμμα ήταν με ξένα τραγούδια και ήταν αρκετά δύσκολο. Ερχονταν μπαλέτα και τραγουδιστές από το εξωτερικό και οι πλούσιοι πελάτες, αν έμεναν ευχαριστημένοι, μας έδιναν «χαρτούρα», δηλαδή γερό πουρμπουάρ. Στην Ομόνοια, στο καμπαρέ Ριτζ, έδινε το «παρών» η αριστοκρατία. Οταν τελείωσα το ωδείο, έγινα μαέστρος και έκανα τη δική μου ορχήστρα. Τις σπουδές στο Πάντειο δεν τις ολοκλήρωσα, αν και μου έμενε ένας χρόνος μαθημάτων.
Διαβάζω στο πρόγραμμα του Μεγάρου Μουσικής, στις συναυλίες που δώσατε φέτος τον Φεβρουάριο για τα 50 χρόνια προσφοράς σας στη μουσική, ότι έχετε γράψει πάνω από 1.500 τραγούδια. Πώς γίνεται αυτό; Πώς έρχεται η έμπνευση;
Οταν έχεις συνεργαστεί με τη Μάγια Μελάγια, τον Τώνη Μαρούδα, τον Σώτο Παναγόπουλο, την Μπελίντα, τον Γιώργο Οικονομίδη, τη Ρένα Βλαχοπούλου, τη Ζωζώ Σαπουντζάκη, τη Ζωή Κουρούκλη, πώς να μη γράψεις τόσα τραγούδια; Ολοι αυτοί κρατούσαν τα σκήπτρα στις πίστες, στα θέατρα, στη δισκογραφία.
Ετσι μπήκε στη ζωή μου και ο κινηματογράφος. Εχω γράψει μουσική για 117 ταινίες. Ισως έχω κάνει τις περισσότερες συνεργασίες από όλους τους συνθέτες πάνω στην 7η τέχνη. Επίσης έχω συνθέσει μουσική για 100 θεατρικά έργα, αλλά, παιδί μου, ύστερα από όλη αυτή την καριέρα και 22.000 ένσημα στην πλάτη μου παίρνω σήμερα σύνταξη 800 ευρώ.
Ευτυχώς που είμαι ακόμη ενεργός, μάχιμος και ετοιμάζω συναυλίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό -να, τώρα θα μπω στο στούντιο με τον Μανώλη Μητσιά-, γράφω μουσική για μια νέα θεατρική παράσταση, την καινούργια χρονιά θα συνεργαστώ, πρώτα ο Θεός, και πάλι με τον Πάριο και τη Μαρινέλλα. Ετσι πολεμάω την Εφορία και τον ΕΝΦΙΑ (γέλια). Ας είναι καλά τα πνευμόνια μου. Καθημερινά παίζω τρεις ώρες σαξόφωνο και δεν κουράζομαι. Ισως κι αυτό μου δίνει ζωή. Με το σαξόφωνό μου έχω ηχογραφήσει 34 δίσκους.
Ποιες ταινίες θυμάστε με αγάπη;
«Κόμισσα της Κέρκυρας» με τη Ρένα Βλαχοπούλου, «Κατάσκοπος Νέλλη», «Η αγάπη μας», «Το κορίτσι του λούνα παρκ» με την Αλίκη, «Το κάθαρμα» με τον Φούντα και την Κοντού. Μάλιστα, το τραγούδι μου «Κάθε λιμάνι και καημός» είναι από αυτήν ακριβώς την ταινία και βραβεύτηκε στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ της Βαρσοβίας. Από εκεί άρχισα να συνεργάζομαι με τη Μαρινέλλα και τον Καζαντζίδη.
Αν δεν κάνω λάθος, εσείς δεν ανακαλύψατε τη Μαρινέλλα;
Και τη Μαρινέλλα και τον Πάριο και τον Τόλη Βοσκόπουλο και τη Λίτσα Διαμάντη. Συνεργάστηκα με τον Κόκοτα, τη Βίκυ Μοσχολιού, τον Μπιθικώτση, τον Μανώλη Μητσιά, τον Ηλία Κλωναρίδη, αλλά και με τη Γλυκερία και τον Μανώλη Λιδάκη από την εκπομπή «Να η ευκαιρία».
Δηλαδή, όταν ακούσατε τον Πάριο, τι σκεφτήκατε;
Ο Πάριος είχε έρθει τότε να με βρει για να μου φέρει στίχους, αλλά εγώ συνεργαζόμουν με τον μοναδικό στιχουργό, τον Πυθαγόρα. Του είπα «βρε παιδί, να τα πούμε μια άλλη φορά». Είχε έρθει στη Νεράιδα. Μου λέει τότε: «Σας παρακαλώ, μια που ήρθα, δεν με ακούτε να τραγουδώ κιόλας;» Και μόλις τον άκουσα, τον πήγα αμέσως στη ΜΙΝΟS EMI. Ο Γιάννης είναι σπουδαίος άνθρωπος. Δεν έχει ξεχάσει ποτέ να με πάρει τηλέφωνο στη γιορτή μου να μου πει «χρονιά πολλά, μαέστρο».
Ωστόσο, υπάρχουν τραγουδιστές που ανέδειξα από το μηδέν και μου έλεγαν τότε, θυμάμαι, «γράψε για μένα κάτι, μαέστρο, κι όταν θα γίνω όνομα, θα δεις». «Δεν θέλω να δω» τους απαντούσα και όντως δεν είδα τίποτα! Αλλά δεν με νοιάζει, δεν το μετάνιωσα. Αν δεν το είχα κάνει, θα το είχα τύψεις, γιατί όσους βοήθησα άξιζαν, άσχετα με τη συμπεριφορά τους. Εχω ένα αξίωμα: Από τη στιγμή που σπούδασα μουσική, έπρεπε να βοηθήσω αυτούς που είχαν ταλέντο. Μια τραγουδίστρια μάλιστα μου είχε πει: «Δεν νιώθω καλά τη φωνή μου σήμερα γιατί έχει ξεκουρδιστεί το μικρόφωνο». Γέλασα, αλλά την παραδεχόμουν γιατί ήταν αυτοδίδακτη.
«Υπάρχουν τραγουδιστές που ανέδειξα από το μηδέν και μου έλεγαν ‘‘γράψε για μένα κάτι, κι όταν θα γίνω όνομα, θα δεις’’. ‘‘Δεν θέλω να δω’’ τους απαντούσα και όντως δεν είδα τίποτα!»
Γιατί έχετε αδυναμία στον Τόλη Βοσκόπουλο;
Γιατί υπηρετούσαμε μαζί στην πολιτική αεροπορία. Ο Ανδρέας Μπάρκουλης, ο Τόλης κι εγώ. Τότε ήμουν στο θέατρο Παρκ του Κώστα Χατζηχρήστου σε μια επιθεώρηση των Σακελλάριου – Μιχαηλίδη. Μου λέει ο Χατζηχρήστος: «Δεν θα βάλεις το τραγούδι “Κάθε λιμάνι και καημός” στην παράσταση;» Και βγήκε η Κλειώ Δενάδρου, το τραγούδησε, με τον Βοσκόπουλο στο σεκόντο. Εκεί τον είδε ο Ζαμπέτας και τον έκανε αστέρι. Και μέσα από τη συνέντευξή μας θα ήθελα να στείλω τα θερμά περαστικά μου στον Τόλη, γιατί είναι παλικάρι.
Τι διέθετε η Αλίκη Βουγιουκλάκη που την έκανε σταρ;
Την Αλίκη την ήξερα από τον κινηματογράφο. Μια μέρα μου είπε: «Μαέστρο, δεν ανεβάζουμε το “Καμπαρέ”;» Της απάντησα «ναι» με όλη μου την καρδιά. Η Αλίκη ήταν εργάτρια, αγαπούσε πολύ το θέατρο και ήταν συνεπής και συνεργάσιμη. Από τις λίγες περιπτώσεις. Δεν έκανε τη σπουδαία, ήταν απλός άνθρωπος. Βοήθησε πολύ κόσμο, έκανε φιλανθρωπίες. Εγώ την έζησα και όσο ήταν μαζί με τον Δημήτρη και μετά τον χωρισμό τους. Ευεργέτησε κόσμο και κοσμάκη.
Πώς προέκυψε η γνωριμία σας με τη γυναίκα της ζωή σας;
Οταν ξεκίνησα στο θέατρο, ο θίασος είχε τον Ορέστη Μακρή, τη Γεωργία Βασιλειάδου -η οποία ήταν φοβερή και ως τραγουδίστρια-, τη Σπεράντζα Βρανά, τον Νίκο Σταυρίδη, τον Βασίλη Αυλωνίτη. Στο μπαλέτο ήταν η Νάντια Φοντάνα, η Βέρα Κρούσκα και η Μιρέλλα Κουτσοκώστα, οι καλύτερες μαθήτριες της Σχολής Χορού «Ζουρούδη». Μόλις την είδα τη Μιρέλλα, μου άρεσε πάρα πολύ.
Πώς εξελίχθηκε το ειδύλλιό σας;
Το 1966 με είχαν καλέσει στη Ρωσία για μια περιοδεία. Πήρα μαζί μου τη Μαρινέλλα, τη Σούλα Μπιρμπίλη, τον Πάνο Κόκκινο, την ορχήστρα μου κι ένα χορευτικό ζευγάρι: Τη Μιρέλλα κι έναν χορευτή. Εκεί έκανα το τεστ μου. Μετά την περιοδεία, μέσα σε τρεις μήνες, παντρευτήκαμε. Είχαμε 13 χρόνια διαφορά. Αυτή 17, εγώ 31. Από αυτή την τουρνέ είδα και ακόμη μία χαρά. Πήρα τη Μαρινέλλα στη Νεράιδα κι έγινε πρώτο όνομα μόνη της. Μεγάλη φωνή. Την αγαπώ πολύ. Κι αυτήν και τον Πάριο.
Εχετε μεγάλη αδυναμία στη σύζυγό σας;
Μα είναι η γυναίκα της ζωής μου η Μιρέλλα μου. Ηταν απίστευτη χορεύτρια και τα παράτησε όλα για μένα. Αποφάσισε να αφήσει τον χορό και να κρατήσει την οικογένειά μας. Γιατί αυτή την κράτησε. Εγώ δούλευα συνεχώς, επτά μέρες την εβδομάδα. Παρακαλούσα να έρθει Πάσχα για να καθίσω. Εκείνη δημιούργησε το χαρακτήρα των παιδιών μου, εκείνη τα μεγάλωσε. Αυτός είναι ο άθλος της. Αποκτήσαμε δυο παιδιά, τον Αντώνη, έμπειρο αθλητικό συντάκτη στην τηλεόραση, και τον Αλέξανδρο, γνωστό σκηνοθέτη, ο οποίος έχει την ευθύνη του «Πάμε πακέτο» με τη Βίκυ Χατζηβασιλείου. Ο Αλέξανδρος παντρεύτηκε μάλιστα την αρχισυντάκτρια της εκπομπής Αννα Ορφανουδάκη. Τη γνώρισε μέσα από τη δουλειά, όπως εγώ τη μητέρα του. Μου έχουν χαρίσει δύο εγγόνια. Εχουμε την Εμιλυ, εννιά ετών, από τον Αντώνη, και τον Γιωργάκη, τριάμισι ετών, από τον Αλέξανδρο. Για τη γυναίκα μου έχω γράψει το τραγούδι «Ερωτά μου ανεπανάληπτε», που το τραγούδησε η Τζένη Βάνου.
Επισκέπτεστε συχνά την Κέρκυρα;
Ναι, έχω ένα παλιό σπίτι με τέσσερις τοίχους στο χωριό, αλλά δεν έχει κτήμα και κάθε φορά σκέφτομαι: «Γιατί δεν έχω ένα μποστάνι να βάζω τις ντομάτες μου, τις ελιές μου, να βγάζω το λαδάκι μου;»
Γιατί το λέτε αυτό;
Γιατί περνάμε μία από τις πιο δύσκολες εποχές. Εχουν σφίξει πολύ τα λουριά. Φίλοι μου πολιτικοί μού λένε: «Γιώργο, να περιμένεις τα πιο δύσκολα». Δεν ξέρω πού θα φτάσουμε. Ο Θεός να μας φυλάει από το χειρότερο, που θα είναι ένας πόλεμος. Βλέπετε τι γίνεται στο εσωτερικό της Τουρκίας. Και τα εσωτερικά επηρεάζουν και την εξωτερική τους πολιτική.
Ο χώρος σας έχει πληγεί;
Ανεπανόρθωτα. Ξέρετε πόσοι τραγουδιστές με παίρνουν τηλέφωνο και μου λένε «έχεις καμία δουλειά, μαέστρο;». Μόνο το ένα τέταρτο των καλλιτεχνών δουλεύει. Ποια θέατρα πληρώνουν; Πολύ λίγα. Ενας συνάδελφός μου μού απάντησε κάτι ανατριχιαστικό, όταν τον ρώτησα γιατί πηγαίνει να συνεργαστεί ξανά με αυτόν που δεν τον πλήρωσε στην προηγούμενη δουλειά. «Γιώργο, πάω και ό,τι πάρω» μου απάντησε. Κι αυτός είναι ο πρωταγωνιστής. Μα γίνονται πλέον συναυλίες; Τα ποσοστά μας έχουν πέσει στο χαμηλότερο επίπεδο. Στα κέντρα δουλεύουν οι τραγουδιστές μιάμιση μέρα. Μισό μεροκάματο την Παρασκευή και ολόκληρο το Σάββατο.
Η Ανώνυμη Εταιρία Πνευματικής Ιδιοκτησίας τι κάνει;
Η ΑΕΠΙ προσπαθεί να μας δίνει τα δικαιώματά μας. Αλλά τι θα γίνει στην τηλεοπτική αγορά; Γιατί πρέπει να υπάρχουν μόνο τέσσερα κανάλια; Οποιος έχει τη δύναμη ας κάνει κανάλι και να υπάρχει ένας υγιής ανταγωνισμός. Γιατί να μη λειτουργήσει η ελεύθερη αγορά; Τι έχουμε στην Ελλάδα; Τι πολίτευμα; Τι ιδέες είναι αυτές; Εγώ ήμουν στα Μουσικά Σύνολα του Δήμου Αθηναίων με τον Νικήτα Κακλαμάνη κι εκεί γνώρισα στην αντιπολίτευση τον Αλέξη Τσίπρα. Είχε καλές προθέσεις, αλλά κανείς δεν κυβερνά μόνος του. Ξέρετε ότι θα έρθει μια οδηγία από την Ευρώπη που θα αφήνει ελεύθερα μπαρ, καφέ να παίζουν τα τραγούδια των δημιουργών χωρίς αντίτιμο; Αυτό θα είναι το νέο νομοσχέδιο για τον πολιτισμό. Θα κάνουν το χατίρι των ξενοδόχων, των ιδιοκτητών κέντρων εστίασης.
«Για τη Μιρέλλα, τη γυναίκα μου, έγραψα το ‘‘Ερωτά μου ανεπανάληπτε’’. Ηταν απίστευτη χορεύτρια και τα παράτησε όλα. Αφησε τον χορό για να κρατήσει την οικογένειά μας»
Με τους πρόσφυγες τι προβλέπετε ότι θα γίνει;
Πιστεύω ότι θα μείνουν στη χώρα μας, γιατί δεν τους αφήνουν να φύγουν. Η πολιτική της Ευρώπης είναι απαράδεκτη. Γιατί έκλεισαν τα σύνορα στους πρόσφυγες; Και εκείνοι έχουν ξεσηκωθεί πια. Καλοί μου φίλοι κι εγώ προσωπικά τους έχουμε βοηθήσει. Δεν χρειάζεται να πω περισσότερα. Αλλά μέχρι πότε όμως; Κάποια στιγμή θα σταματήσει ο κόσμος να προσφέρει. Τώρα θα έρθουν οι καινούργιοι φόροι. Πιστεύω ότι θα έρθει ο καιρός που δεν θα έχει κανείς να πληρώσει. Τι θα κάνουν τότε; Θα βάλουν όλη την Ελλάδα φυλακή; Ξέρετε πόσα παιδιά θα φύγουν μετανάστες; Καθίστε και θα δείτε.
Ποιο ήταν το μότο σας στη ζωή;
«Γιώργο, πριν πέσεις στα βαθιά, στηρίξου καλά στα πόδια σου. Να έχεις εφόδια». Αυτό έλεγα στον εαυτό μου. Κι αυτά τα εφόδια τα είδα στον Αντώνη Λουδάρο. Τον θαύμασα ως «Κυρία επιθεώρηση» στο θέατρο Badminton, γιατί συνεργάστηκα στενά μαζί του, καθώς έγραψα τη μουσική της παράστασης.
Ποια είναι η άποψή σας για τα talent shows, όπως το «The Voice», τo «Χ-Factor»;
Είναι θετική, πρέπει να γίνονται. Βέβαια, δεν υπάρχουν δουλειές. Η περσινή νικήτρια Μαρία Ελενα Κυριάκου πού βρίσκεται τώρα; Υπέροχη φωνή, αλλά τραγουδά κάπου; Αφού δεν υπάρχουν εταιρίες δίσκων για να τους προωθήσουν. Δυο τρεις έμειναν. Τότε ο Μάτσας μου έλεγε: «Κατσαρέ, γράψε 12 τραγούδια για τον Πάριο». Τώρα οι περισσότεροι τραγουδιστές πληρώνουν μόνοι τους την εγγραφή και την παραγωγή του δίσκου. Τα παιδιά αυτά δεν βίωσαν τις «χρυσές εποχές» που ζήσαμε εμείς.
Ξέρετε τι είναι να παίζεις και να ξέρεις ότι ο Αριστοτέλης Ωνάσης, ένας εθνικός ευεργέτης, έχει έρθει για να ακούσει εσένα; Εφτανε νύχτα από το Παρίσι και μας κρατούσε στη Νεράιδα μέχρι το πρωί, γιατί ήθελε να του παίξουμε κάποια τραγούδια. Ελεγε στον Χρηστάκη: «Τραγούδα μου το “Να χαρείς τα μάτια σου, καλέ”» κι έβαζε φωτιά στο μαγαζί. Σπάνια περίπτωση ο Ωνάσης, αγαπούσε πάρα πολύ την Ελλάδα. Μακάρι να την αγαπούσαν κι άλλοι έτσι. Κι ο Νιάρχος την αγάπησε κι εύχομαι το ίδρυμα που μας παραδίδει στο Δέλτα Φαλήρου να το λειτουργήσουμε όπως πρέπει. Γιατί και οι ολυμπιακές εγκαταστάσεις ήταν «διαμάντια» και έχουν γίνει ερείπια που ρημάζουν.
Τελικά, τι θέλετε να λέει ο κόσμος για τον Γιώργο Κατσαρό;
Ενας από τους συνεργάτες μου είναι και ο Δημήτρης Ιατρόπουλος. Μου είπε κάτι που μου άρεσε: «Γιώργο, θα μπορούσες να είχες τον τίτλο του εργάτη της τέχνης». Δεν έχω σταματήσει ποτέ να δουλεύω.
Τι είναι το σαξόφωνο για εσάς;
Η φωνή μου, η ψυχή μου, ο έρωτάς μου μετά τη γυναίκα μου. Καλύτερα παίζω, πάρα μιλάω. Αυτοί που με νιώθουν ως άνθρωπο με καταλαβαίνουν από τον τρόπο που παίζω στο σαξόφωνο. Λειτουργώ ως άνθρωπος με καλοσύνη και δεν καταλαβαίνω γιατί θα πρέπει να υπάρχουν η κακία, το μίσος και ο φθόνος.