«Εξέγερση» των μικροαστών Αμερικανών εναντίον του συστήματος! Οι Ελληνες στο επιτελείο του νέου προέδρου
«Εξέγερση» μέσω κάλπης των μικροαστών πολιτών των ΗΠΑ κόντρα στο κατεστημένο που εκπροσωπούσε η υποψήφια του Δημοκρατικού κόμματος Χίλαρι Kλίντον
Καιρό πριν τους είχε χαρακτηρίσει «αξιολύπητους». Τώρα ο χαρακτηρισμός ανήκει σε εκείνη, καθώς οι ψηφοφόροι τής έδειξαν τον δρόμο της εξόδου από το πολιτικό προσκήνιο, καταδικάζοντας με την κίνησή τους αυτή οτιδήποτε συστημικό εκπροσωπούσε. Και δεν πέρασαν παρά ελάχιστες ώρες από την ήττα της Χίλαρι Κλίντον και τα δάκρυά της, αληθινά ή κροκοδείλια δεν έχει σημασία, για να βρεθεί το «αντίπαλο δέος», που μπορεί να δώσει τη μάχη το 2020 απέναντι στον νέο πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών.
Ο χάρτης βάφτηκε κόκκινος στις ΗΠΑ, αποτυπώνοντας την ψήφο αντίδρασης των πολιτών και την ανάγκη τους για κάτι νέο και διαφορετικό από ό,τι είχαν ως τώρα. Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν οφείλει τη νίκη του μόνο στις υποσχέσεις του. Την οφείλει και στο γεγονός ότι η Χίλαρι Κλίντον ήταν βαθιά συστημική.
Ετσι, η υποψήφια των Δημοκρατικών και το πέριξ αυτής σύστημα, δηλαδή οι δημοσκόποι, η ελίτ του επιχειρηματικού κόσμου, των media και της σοουμπίζ -τουλάχιστον στην ποπ εκδοχή τους-, υπέστησαν ατιμωτική ήττα. Στη νικητήρια ομιλία του ο 45ος πρόεδρος των ΗΠΑ μίλησε με καλά λόγια για την υπηρεσία που έχει προσφέρει τόσα χρόνια στις ΗΠΑ η Κλίντον, η οποία ήταν κλειδωμένη σε μια σουίτα ξενοδοχείου για πολλές πολλές ώρες, πριν αποφασίσει να εμφανιστεί δημόσια. Είχε, βέβαια, μιλήσει με τον Τραμπ, αναγνωρίζοντας την επικράτησή του και προσφέροντάς του τις υπηρεσίες της, εφόσον τη χρειαστεί.
Δεν έπιασε τις επιδόσεις του Ομπάμα
Ο Ντόναλντ Τραμπ κέρδισε αυτές τις εκλογές όχι μόνο επειδή τον επέλεξαν πολλοί από τους ψηφοφόρους του, αλλά και επειδή πολλοί πολίτες, που στις εκλογές του 2012 είχαν επιλέξει τον Μπαράκ Ομπάμα, αυτή τη φορά πήγαν στον Τραμπ ή απείχαν. Η Κλίντον δεν γοήτευσε τις γυναίκες όσο ο Ομπάμα, οπότε πήρε ποσοστό μόλις 2% μεγαλύτερο από του Τραμπ. Κάπως έτσι εξελίχθηκαν τα πράγματα και με τις εθνοτικές μειονότητες. Αν και πήρε πολύ καλά ποσοστά, η πρώην υπουργός Εξωτερικών δεν «έπιασε» τις επιδόσεις του Ομπάμα. Ο Τραμπ υπερίσχυσε στους μη έχοντες πτυχίο κατά 12 μονάδες και στους λευκούς που δεν έχουν αποφοιτήσει από κολέγιο. Στο πλευρό του τάχθηκαν επίσης οι λευκοί ευαγγελιστές, παρά τις «ροζ» ιστορίες του.
Η επόμενη ημέρα βρίσκει το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα να έχει τον έλεγχο και στα δύο Σώματα του Κογκρέσου -Γερουσία και Βουλή των Αντιπροσώπων-, κάτι όμως που ίσως δημιουργήσει προβλήματα στον Τραμπ. Κι αυτό επειδή ορισμένα από τα μέλη των δύο Σωμάτων διαφωνούν με ορισμένες από τις προεκλογικές υποσχέσεις του. Τέλος, ενδεικτικό του «φινάλε» για τη Χίλαρι Κλίντον είναι ότι ήδη άρχισαν οι πιέσεις, άτυπες βέβαια προς το παρόν, προς τη Μισέλ Ομπάμα να γίνει η διάδοχός της στην προσπάθεια του 2020, προκειμένου να επιστρέψει το οβάλ γραφείο στους Δημοκρατικούς.
H αποκαθήλωση της οικογένειας που έβαψε τα χέρια της με αίμα
Το επταήμερο που ξεκίνησε στις 5 Απριλίου του 1999 ήταν η Μεγάλη Εβδομάδα για όλους τους ορθοδόξους ανά τον κόσμο, οι οποίοι προσευχόμενοι έσκυβαν με κατάνυξη μπροστά στο Θείο Δράμα. Εκείνη την εβδομάδα όμως -και παρά τις διεθνείς εκκλήσεις για παύση των εχθροπραξιών με αφορμή το Πάσχα ο λαός της Σερβίας βίωνε το δικό του δράμα, καθώς οι αμερικανικές και νατοϊκές (για άλλοθι) δυνάμεις είχαν ήδη ξεκινήσει τους σφοδρούς βομβαρδισμούς στην περιοχή. Με τις σαφείς διαταγές του τότε προέδρου Μπιλ Κλίντον, Αμερικανοί και ΝΑΤΟ σφυροκοπούσαν καθημερινά το Βελιγράδι και άλλες σερβικές πόλεις. Μία από τις πόλεις που μετατράπηκαν σε εκατόμβη νεκρών ήταν και το Αλέξινατς, με τους 16.000 κατοίκους, οι οποίοι ξημερώματα της Μεγάλης Δευτέρας ξύπνησαν από τους σφοδρούς βομβαρδισμούς που προκάλεσαν δεκάδες θανάτους και τη σχεδόν ολοκληρωτική καταστροφή της πόλης.
Σχεδόν 17 χρόνια αργότερα η Χίλαρι Κλίντον ζήτησε την ψήφο του αμερικανικού λαού προκειμένου να γίνει η πρώτη γυναίκα πρόεδρος στην ιστορία των ΗΠΑ. Τα σχέδιά της όμως ανατράπηκαν από τον Ντόναλντ Τραμπ. Ωστόσο, όλα δείχνουν ότι η 8η Νοεμβρίου 2016 θα περάσει στην Ιστορία και ως η μέρα της πλήρους αποκαθήλωσης των Κλίντον.
Μετά τις δύο θητείες του στην προεδρία ο Μπιλ Κλίντον αφοσιώθηκε στο Ιδρυμα Κλίντον. Αλλά κάπου εδώ αρχίζει το πράγμα να περιπλέκεται, καθώς η Χίλαρι Κλίντον φαίνεται ότι χρησιμοποίησε τη θέση της ως υπουργού Εξωτερικών για να αποσπά τεράστιες δωρεές από χορηγούς – ακόμα και από χώρες με τις οποίες οι ΗΠΑ ήταν στα «μαχαίρια». Οι χορηγίες όμως αυτές φαίνεται ότι μερικές φορές χρηματοδοτούσαν και προσωπικά «έξοδα» των Κλίντον, όπως τον γάμο της κόρης τους! Τα σκάνδαλα όμως δεν τελειώνουν εκεί. Η επίθεση στο αμερικανικό προξενείο στη Βεγγάζη, όταν η Χίλαρι Κλίντον ήταν υπουργός Εξωτερικών, που είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο του πρεσβευτή και τριών άλλων Αμερικανών, προκάλεσε μια από τις μεγαλύτερες έρευνες στην ιστορία του Κογκρέσου.
Γκάφα από τον Ολάντ, θετικός ο Πούτιν!
Ο Βλαντιμίρ Πούτιν είναι ίσως ο μοναδικός ηγέτης σε όλον τον κόσμο που δέχτηκε τόσο άμεσα και θετικά την εκλογή Τραμπ, προσφερόμενος για άμεση βελτίωση των «δύσκολων» διμερών σχέσεων.
Κατά τα άλλα, απροετοίμαστοι, παγωμένοι, φοβισμένοι, επιχειρώντας με διπλωματική γλώσσα να αποσπάσουν δεσμεύσεις καλής θέλησης από τον νέο πρόεδρο των ΗΠΑ, εμφανίστηκαν οι Ευρωπαίοι ηγέτες.
Μάλλον πιάστηκαν στον… ύπνο και παλεύουν να ξεπεράσουν τις παγιωμένες προκαταλήψεις τους, αρχής γενομένης από τον Γάλλο πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ, που ήταν τόσο σίγουρος για το αποτέλεσμα, ώστε είχε ήδη γράψει συγχαρητήρια επιστολή προς την Κλίντον.
«Στενή συνεργασία»
Αργότερα εμφανίστηκε έτοιμος για συνάντηση με τον πλανητάρχη. Η Μέρκελ, από την πλευρά της, πρότεινε «στενή συνεργασία», υπενθυμίζοντας όμως τις «δημοκρατικές αξίες», που αποτελούν προϋπόθεση.
Ο πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς, μετά την αρχική «έκπληξη και απογοήτευση», επικαλέστηκε τις διμερείς εμπορικές σχέσεις και την παγκόσμια σταθερότητα. Μόνο η Τερέζα Μέι, που έχει μπει σε τροχιά πρόσδεσης στο αμερικανικό άρμα με το brexit, δήλωσε ότι «ανυπομονεί να συνεργαστεί» με τον Τραμπ.
Ενδιαφέρουσα ήταν και η αντίδραση της Τουρκίας. Ως άλλος «Ευρωπαίος» προασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ο Ερντογάν εξέφρασε την ελπίδα «να γίνουν θετικά βήματα στον κόσμο όσον αφορά τα θεμελιώδη δικαιώματα και τις ελευθερίες»!
Διαβάστε παρακάτω τη συνέχεια:
Επιτελείο με «άρωμα Ελλάδας»
Οι ομογενείς σε θέσεις «κλειδιά», τους οποίους είχε «στρατολογήσει» ο Ντόναλντ Τραμπ στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του, αναμένεται να παίξουν σημαντικό ρόλο και μετεκλογικά, με τον 44χρονο Ρινς Πρίμπους, ο οποίος έχει Ελληνίδα μητέρα και Γερμανό πατέρα, να είναι ο μόνος τον οποίο ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ κάλεσε στο βήμα, μετά τη νίκη του. Πληροφορίες θέλουν τον Πρίμπους, ο οποίος είναι πρόεδρος της Εθνικής Ρεπουμπλικανικής Επιτροπής και ο άνθρωπος που κλήθηκε να ενώσει το κόμμα του υπό τον Τραμπ, να αναλαμβάνει καθήκοντα προσωπάρχη του Λευκού Οίκου.
Στενός συνεργάτης του Τραμπ είναι, επίσης, ο Γιώργος Παπαδόπουλος, ο οποίος είχε οριστεί υπεύθυνος για ενεργειακά θέματα του νέου πλανητάρχη. Σε διάφορες εργασίες του έχει επιχειρηματολογήσει υπέρ της ενεργειακής συνεργασίας του Ισραήλ με την Ελλάδα, την Κύπρο και την Αίγυπτο. Εχει δε αντιταχθεί στα οικονομικά ανοίγματα του Ισραήλ προς την Τουρκία. Υπήρξε, μεταξύ άλλων, ερευνητής στο Hudson Institute της Ουάσινγκτον και συνεργάτης της Energy Stream του Αντώνη Λιβάνιου.
Γιος κληρικού
Ρόλο «κλειδί» προεκλογικά είχε παίξει και ο Γιώργος Τζιτζίκος, ο επικεφαλής της ομάδας διοργάνωσης εκδηλώσεων και εμφανίσεων του Ρεπουμπλικάνου υποψηφίου. Γιος Ελληνα κληρικού συμβούλευε καθημερινά τον νέο πλανητάρχη για τις προεκλογικές εμφανίσεις του. Μάλιστα, διατηρεί ισχυρούς δεσμούς με την ομογενειακή κοινότητα και θεωρείται ότι έχει συντελέσει στη διασφάλιση μεγάλων δωρεών προς ιδρύματα της Αρχιεπισκοπής Αμερικής. Η εταιρία του Telion (Τέλειον) έχει ειδίκευση στη στρατηγική επικοινωνία, στη διαχείριση κρίσεων και τις επιχειρήσεις πολιτικής και VIP. Στους πελάτες της συγκαταλέγονται οι τρεις προηγούμενοι υποψήφιοι πρόεδροι του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος. Στην οκταετή θητεία της προεδρίας του Τζορτζ Μπους από το 2001 ως και το 2009 ο Ελληνας «έλυνε και έδενε» στον Λευκό Οίκο. Το ελληνικό δαιμόνιο σε όλο του το μεγαλείο. Ο Τραμπ πίνει νερό στο όνομα του Ελληνοαμερικανού από τη Φλόριντα, που έχει κυκλαδίτικες ρίζες. Ιδιαίτερα σημαντικός και ο ρόλος του Χρήστου Μαραφάτσου, του νεαρού οικονομολόγου, με καταγωγή από τη Χίο και τη Σπάρτη, ο οποίος εκπροσώπησε την ελληνοαμερικανική και κυπριακή κοινότητα των ΗΠΑ στην Εθνική Επιτροπή των Ρεπουμπλικάνων.
____
Η «παγωμάρα» που επικρατούσε στους ψηφοφόρους της Χίλαρι Κλίντον όσο προχωρούσε η ροή των αποτελεσμάτων μετατράπηκε σε απόγνωση, όταν οριστικοποιήθηκε η νίκη του Ντόναλντ Τραμπ. Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που ξέσπασαν σε κλάματα, καθώς δεν μπορούσαν να αντέξουν την εκλογική ήττα. Αυτό που έβλεπε κανείς ήταν μόνο σκυμμένα κεφάλια, κατήφεια και βλέμματα που δήλωναν αδυναμία να πιστέψουν αυτό που μόλις είχε συμβεί. Ανήμποροι να αντιδράσουν, κρατούσαν μηχανικά τα σημαιάκια με τα οποία σχεδίαζαν να γιορτάσουν, ώσπου διαψεύστηκαν οι προσδοκίες τους.
____
Ξέφρενοι πανηγυρισμοί ξέσπασαν στο επιτελείο του Ντόναλντ Τραμπ, όταν οριστικοποιήθηκε η εκλογή του ως 45ου προέδρου των ΗΠΑ. Οι ψηφοφόροι του άρχισαν να αγκαλιάζονται, να φιλούν ο ένας τον άλλον και να ζητωκραυγάζουν. Είχαν πεταχτεί ήδη ενθουσιασμένοι από τις θέσεις τους όταν ανακοινώθηκε ότι ο Τραμπ κέρδισε τις κομβικής σημασίας πολιτείες και συνειδητοποίησαν ότι η νίκη ερχόταν όλο και πιο κοντά. Οταν κέρδισε και μαθηματικά τον προεδρικό θώκο, φτάνοντας τους 270 εκλέκτορες, ξεχείλισαν η χαρά και η συγκίνηση των ανθρώπων του.
____
Το «πρόβλεψαν» οι «Simpsons»
Μαντικές ικανότητες φαίνεται ότι είχε ο δημιουργός της δημοφιλούς σειράς κινουμένων σχεδίων «Simpsons», αφού σε επεισόδιο που προβλήθηκε το 2000 υπήρχε αναφορά στον Ντόναλντ Τραμπ ως πρόεδρο των ΗΠΑ. Στο επεισόδιο με τίτλο «Bart To The Future» εμφανίζεται η Λίζα να κάθεται στον Λευκό Οίκο και να λέει: «Κληρονομήσαμε σημαντικό έλλειμμα από τον πρόεδρο Τραμπ. Πόσο άσχημα είναι τα πράγματα;» Και το προσωπικό της τής δείχνει ένα γράφημα, όπου αποτυπώνεται ότι η χώρα της είναι ταπί. Ποιο ήταν, όμως, το σκεπτικό της αναφοράς στον Τραμπ; «Ο Τραμπ ήταν ο πιο αδιανόητος και αστείος άνθρωπος που μπορούσαμε να σκεφτούμε τότε για αυτήν τη θέση. Αυτό ισχύει ακόμα και σήμερα. Ξεπερνά και τη σάτιρα» σχολίασε σχετικά ο δημιουργός της σειράς Ματ Γκρένινγκ.