Ο Δημήτρης Γιώτης μιλά στην «Espresso» για το πάθος του με τη μουσική και τη δουλειά στην οικογενειακή εταιρία
Τα πρωινά πουλάει φίλτρα νερού με τον πατέρα του και τα βράδια τραγουδάει στις πίστες, ξεσηκώνοντας τα πλήθη με τα σουξέ του. Οι καιροί που διανύουμε είναι δύσκολοι και ο Δημήτρης Γιώτης, που έχει συνδέσει τ’ όνομά του με τη μεγάλη επιτυχία «Ε, ναι, το έχω», καταφέρνει να συνδυάζει αρμονικά την ασφάλεια που του παρέχει η πρωινή δουλειά του με τις συγκινήσεις που του χαρίζει το τραγούδι, το οποίο χαρακτηρίζει τροφή της ψυχής του.
ΑΠΟ ΤΟΝ
ΗΛΙΑ ΜΑΡΑΒΕΓΙΑ
Φωτογραφίες: Χρήστος Ζήνας
«Δυστυχώς, η κρίση έχει επηρεάσει πολύ τον καλλιτεχνικό χώρο. Με μία και δύο βραδιές την εβδομάδα που λειτουργούν τα μαγαζιά δεν μπορείς να ζήσεις» λέει ο ίδιος στην «Espresso». Γεννημένος και μεγαλωμένος στο Μενίδι, όπου ζει έως σήμερα, ο Δημήτρης ασχολήθηκε με τη μουσική από πολύ μικρός. «Πρέπει να ήμουν περίπου 10 χρόνων. Είχαμε μια κιθάρα στο σπίτι με τις μισές χορδές και τη γρατζουνούσα όλη μέρα. Είδαν ο γονείς μου ότι κάτι γινόταν και μου πήραν ένα μπουζούκι από το Μοναστηράκι. Εκτοτε άρχισα να παίζω οκτώ ώρες τη μέρα. Μερικές φορές μάτωνα τα δάχτυλά μου» λέει στην «Espresso».
Η συνέχεια τον βρήκε να πηγαίνει σε ωδείο και μαζί με το απολυτήριο Λυκείου πήρε πτυχίο δασκάλου μουσικής. Οσο για το τραγούδι; Το άρχισε την εποχή που υπηρετούσε τη στρατιωτική θητεία του ως μουσικός στην Αεροπορία. «Υπήρχαν τέσσερα μπουζούκια και κανένας τραγουδιστής. Ετσι ανέλαβα εγώ τον ρόλο αυτό. Βέβαια, το είχα κάνει ερασιτεχνικά και παλαιότερα, πριν τελειώσω το σχολείο, όταν είχαμε φτιάξει με φίλους μια μικρή μπάντα, την Αχαρναϊκή Παρέα, και τραγουδούσαμε σε ταβέρνες. Μετά την απόλυσή μου από τον Στρατό ασχολήθηκα επαγγελματικά με το κομμάτι της μουσικής» συνεχίζει ο Δημήτρης, ο οποίος συμπλήρωσε φέτος 10 χρόνια στη δισκογραφία.
Ο ίδιος, πάντως, δεν σταμάτησε ποτέ να δουλεύει στην επιχείρηση του πατέρα του. «Εχουμε μία εταιρία, τη Center Plus. Εισάγουμε, εξάγουμε και προωθούμε στην αγορά διάφορα προϊόντα. Το βασικό από αυτά είναι τα φίλτρα νερού. Μέχρι πριν από τέσσερα χρόνια τα εισάγαμε στην Ελλάδα, αλλά πλέον τα φτιάχνουμε εμείς. Είναι μια οικογενειακή επιχείρηση που έστησε ο πατέρας μου πριν από 26 χρόνια. Εγώ δραστηριοποιήθηκα ενεργά σ’ αυτή μόλις τέλειωσα το σχολείο. Εχω κάνει σχεδόν τα πάντα: Εχω φτιάξει φίλτρα και πυροσβεστήρες στο υπόγειο, έχω υπάρξει υπεύθυνος εισαγωγών και εξαγωγών.
Τα τελευταία χρόνια ασχολούμαι με το οικονομικό κομμάτι της εταιρίας, διότι έχω πολλές εμφανίσεις και λείπω συχνά. Ανέλαβα, λοιπόν, ένα τμήμα, με το οποίο μπορώ να ασχολούμαι και από μακριά, μέσα από το κινητό μου» εξηγεί ο καλλιτέχνης. Ο πατέρας του Γιάννης Γιώτης είναι γνωστή τηλεοπτική φυσιογνωμία, καθώς προωθεί το φίλτρο της επιχείρησης μέσω της τηλεοπτικής εκπομπής «TV Mall».
«Εχω μια πολύ καλή σχέση με τον πατέρα μου, με τους γονείς μου γενικότερα. Εμείς κάθε μεσημέρι τρώμε 10 άτομα μαζί στο σπίτι: Η μάνα μου, ο πατέρας μου, η αδελφή μου, τ’ ανίψια μου. Το κρατάμε αυτό».
Εχουν, άραγε, πέραση τα φίλτρα νερού την εποχή της κρίσης; «Ο κόσμος έχει ευαισθητοποιηθεί πολύ όσον αφορά το νερό τα τελευταία χρόνια. Ολοι αναρωτιούνται τι πίνουμε. Καρκίνο πίνουμε; Μέσα στον γενικό χαμό που δεν ξέρουμε τι τρώμε, ας ξέρουμε τουλάχιστον τι πίνουμε. Επειδή δεν υπάρχουν καλές εγκαταστάσεις στην Ελλάδα, ρίχνουν πολύ χλώριο στο νερό, για να είναι σίγουροι ότι είναι καθαρό. Ετσι είναι σαν να πίνουμε όλοι μας ένα καπάκι με χλωρίνη κάθε πρωί» σημειώνει ο Δημήτρης Γιώτης.
«Δεν κοιτάω μόνο τα χρήματα»
Πάντως, ξεκαθαρίζει ότι δεν σκοπεύει να αφήσει την οικογενειακή επιχείρηση για να ασχοληθεί αποκλειστικά με το τραγούδι. «Κανείς δεν μπορεί να επιβιώσει με δύο μεροκάματα την εβδομάδα. Ετσι, προσπαθείς αναγκαστικά να κρατήσεις σε μια μασχάλη δύο καρπούζια. Το τραγούδι είναι η τροφή της ψυχής μου. Δεν κάνω focus στα χρήματα. Θέλω να πληρώνομαι φυσικά, αφού δουλεύω, αλλά θα πάω και στον γάμο ενός φίλου μου να πω πέντε τραγούδια, επειδή γουστάρω. Η δουλειά στην επιχείρηση, από την άλλη, μου παρέχει μια ασφάλεια. Πες ότι αύριο κλείνει η φωνή μου. Τι θα κάνω;» λέει.
Τα σουξέ από ευρηματικές ατάκες και η συνεργασία με τον Τόλη Βοσκόπουλο
Η είσοδος του Δημήτρη Γιώτη στη δισκογραφία έγινε το 2006 με την μπαλάντα «Το μήνυμα». Ο ίδιος έχει πλέον στο ενεργητικό του 70 δισκογραφημένα τραγούδια και πέντε ολοκληρωμένα CDs.
To πιο πρόσφατο με τίτλο «Ε, ναι, το έχω» κυκλοφόρησε πριν από λίγους μόλις μήνες και περιλαμβάνει αρκετά σουξέ που έκανε τα τελευταία τέσσερα χρόνια, όπως το ομώνυμο, «Το μαγαζί», το «Φύγε ξεκόλλα» και το «Εδώ γελάνε», κομμάτια που στήριξαν την επιτυχία τους σε ευρηματικές ατάκες και είχαν κυκλοφορήσει έως τώρα μόνο σε ψηφιακή μορφή.
Το εν λόγω άλμπουμ έχει γίνει ήδη πλατινένιο. Στις αρχές του νέου έτους θα κυκλοφορήσει, εκτός απροόπτου, και το νέο CD του Δημήτρη με 10 τραγούδια, που υπογράφει ο ίδιος μουσικά και στιχουργικά. Ενα από αυτά, το «Βάλε χρώμα», έχει κυκλοφορήσει ήδη ως προπομπός.
Ο Γιώτης έχει συνεργαστεί με σημαντικούς δημιουργούς, από τον Ηλία Φιλίππου, τον Κυριάκο Παπαδόπουλο και τον Σταμάτη Γονίδη έως τους Κωνσταντίνο Μποσνάκη, Βαγγέλη Καρατζάνο, Γιώργο Τσοπάνη αλλά και τον Λευτέρη Πανταζή, ο οποίος τον έβγαλε πρώτος στις μεγάλες πίστες, και τον Τόλη Βοσκόπουλο, με τον οποίο συνεργάστηκε ως δημιουργός στον τελευταίο δίσκο που έβγαλε ο ζωντανός θρύλος με τίτλο «Στης ζωής μου τις στράτες».
Ο ίδιος θεωρεί κάτι σαν παράσημο αυτή τη συνεργασία. Του έγραψε δύο κομμάτια, το «Σ’ ευχαριστώ για την αγάπη σου», που έχει αφιερώσει ο Τόλης στη γυναίκα του Αντζελα Γκερέκου, και το «Ο μικρός θεός» για την κόρη του Μαρία.