Κάθε χρόνο 98.000 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους στον δυτικό κόσμο εξαιτίας σφάλματος των γιατρών, αλλά κανείς δεν γνωρίζει ποιος είναι ο αντίστοιχος αριθμός στην Ελλάδα, καθώς δεν υπάρχει επίσημο σύστημα καταγραφής ιατρικών λαθών!
Κάθε χρόνο 98.000 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους στον δυτικό κόσμο εξαιτίας σφάλματος των γιατρών, αλλά κανείς δεν γνωρίζει ποιος είναι ο αντίστοιχος αριθμός στην Ελλάδα, καθώς δεν υπάρχει επίσημο σύστημα καταγραφής ιατρικών λαθών!
Την ίδια ώρα οι μισοί γιατροί ελληνικών νοσοκομείων που συμμετείχαν σε έρευνα παραδέχθηκαν ότι έκαναν τουλάχιστον ένα λάθος τον τελευταίο μήνα.
Το «θολό» τοπίο που υπάρχει στη χώρα μας αναφορικά με τα ιατρικά λάθη αναδεικνύεται από τα αποτελέσματα του ευρωπαϊκού ερευνητικού προγράμματος Organisational Culture and Patient Safety, με επιστημονικά υπεύθυνη για την Ελλάδα την επίκουρη καθηγήτρια του ΑΠΘ Εύχαρι Παναγοπούλου. Στο τμήμα της έρευνας που αφορούσε τον ελληνικό χώρο, μελετήθηκαν οι παράγοντες πρόκλησης ιατρικών λαθών σε τρεις ειδικότητες (χειρουργική, παιδιατρική και παθολογική), ενώ συμμετείχαν 325 ειδικοί γιατροί από νοσοκομεία της Ελλάδας.
Αναφορικά με τη συχνότητα παρατήρησης ιατρικού λάθους, το 47%-51% των ερωτηθέντων απάντησε ότι έκανε τουλάχιστον ένα λάθος τον τελευταίο μήνα, ενώ το 4%-5% ανέφερε ότι τα λάθη ήταν περισσότερα από τέσσερα. Και στις τρεις ειδικότητες τα ιατρικά λάθη ήταν αποτέλεσμα τριών παραγόντων: Πρωτίστως (με μεγάλη διαφορά), ήταν αποτέλεσμα κακής ή ελλιπούς ομαδικής συνεργασίας. Δευτερεύουσα σημασία έχει το φύλο, με τις γυναίκες να κάνουν λιγότερα λάθη από τους άνδρες. Επίσης, ρόλο παίζει και η εμπειρία, με τους πιο έμπειρους γιατρούς να κάνουν -παραδόξως- περισσότερα λάθη! Σύμφωνα με την κυρία Παναγοπούλου, τα αποτελέσματα της έρευνας δείχνουν ότι τα ιατρικά λάθη πρέπει να αποδίδονται στο σύστημα, και όχι μόνο σε μεμονωμένα άτομα.
Πρωτόκολλα πολλαπλών ελέγχων
«Ακόμη και στις περιπτώσεις που υπάρχει δόλος, υποχρέωση ενός συστήματος είναι να έχει μηχανισμούς καταγραφής και πρωτόκολλα πολλαπλών ελέγχων, κάτι που απουσιάζει από την ελληνική πραγματικότητα» τονίζει.
Σημαντικό είναι το συμπέρασμα ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχουν στοιχεία για θανάτους ή άλλες επιπλοκές εξαιτίας ιατρικών λαθών, διότι δεν υπάρχει επίσημο σύστημα καταγραφής του λάθους.
Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, η επίκουρη καθηγήτρια διευκρινίζει ότι ως «ιατρικό λάθος» εννοείται οποιοδήποτε λάθος, ανεξαρτήτως βαρύτητας.
«Για παράδειγμα, η χορήγηση αναλγητικού σε ασθενή που δεν το χρειάζεται είναι λάθος, το οποίο όμως μπορεί να μην έχει επίπτωση στη ζωή του, ενώ η λάθος χορήγηση αναισθητικού μπορεί να προκαλέσει θάνατο. Και στις δύο περιπτώσεις, όμως, πρόκειται για λάθος» λέει.
