Η παραμυθένια σχέση ζωής του Κηλαηδόνη με την ηθοποιό, που ξεκίνησε από εξώφυλλο δίσκου, οι δύο κόρες και ο «γιος» Ιμπραήμ
Ηταν μια αγάπη μοναδική. Ιδιαίτερη. Ο έρωτάς τους θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μυθιστορηματικός. Ο ένας ζούσε για τον άλλον αφήνοντάς του χώρο να αναπνεύσει, χωρίς συμβατικότητες.
Σαράντα πέντε χρόνια ήταν ένα αγαπημένο ζευγάρι ο Λουκιανός Κηλαηδόνης και η Αννα Βαγενά. Γνωρίστηκαν το καλοκαίρι του 1972. Εκείνη τον είχε ερωτευτεί πριν τον γνωρίσει από κοντά. Τον είχε δει στο εξώφυλλο του δίσκου του «Η πόλη μας». «Μόλις τον είδα στη φωτογραφία είπα “αυτό το αγόρι θέλω να το 
γνωρίσω”» είχε δηλώσει η ηθοποιός και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Ζήτησε το τηλέφωνό του από τον Γιώργο Λιάνη και, αφού του τηλεφώνησε, του πρότεινε να πιουν έναν καφέ. «Ηρθε ο άνθρωπος στο διαμέρισμα όπου έμενα στο Παγκράτι και έτσι έσκασε ο κεραυνοβόλος έρωτας!» είχε εξομολογηθεί.
Στην ίδια συνέντευξη, ο Λουκιανός, που ήταν στην τηλεφωνική γραμμή, αποκάλυψε πως μόλις άνοιξε η πόρτα και την είδε είπε «Ωχ!». «Ηταν πολύ 
όμορφη η Αννα. Είχε κάτι μοναδικό και το αντιλήφθηκα από το πρώτο δευτερόλεπτο. Η απόδειξη ότι υπάρχει κεραυνοβόλος έρωτας είμαστε εμείς!»
Δύσκολες στιγμές
Παρέμειναν ερωτευμένοι μέχρι το τέλος. Στην κοινή πορεία τους εκείνος της άφηνε ραβασάκια, εκφράζοντας τα συναισθήματά του. Υπήρχαν βεβαίως και οι δύσκολες στιγμές στη σχέση. Η Αννα Βαγενά με μεγάλη ειλικρίνεια είχε πει στον Γιώργο Λιάγκα και στη Φαίη Σκορδά: «Οταν βρει κανείς τον άνθρωπο που αισθάνεται ότι είναι ο σύντροφός του, είναι αμαρτία να μη μείνει μαζί του. Είναι ύβρις προς τον Θεό. Σε αυτόν που σου έστειλε αυτόν τον άνθρωπο. Πάρα πολλές φορές είχαμε προστριβές. Αν δεν είχαμε, δεν θα ήμασταν μαζί 40 χρόνια. Θα ήταν ψεύτικα. Είχαμε και για τα γκομενιλίκια του Λουκιανού, που είχε πολλά. Σας φαίνεται ότι οι σχέσεις αυτές περνάνε πάνω από ροδοπέταλα; Δεν το δέχτηκα ποτέ εύκολα, στενοχωριόμουν και υπέφερα πάρα πολύ. Του το έλεγα κι έλεγε για τη μία και μοναδική ζωή μας. Οταν ο Λουκιανός ήταν πολύ στενοχωρημένος, από διάφορα πράγματα και από προβλήματα υγείας που πέρασε, τον αγαπώ τόσο πολύ που έλεγα: “Δεν του τυχαίνει τώρα ένας έρωτας να χαρεί λίγο! Να αισθανθεί πιο καλά;” Αυτό είναι η μεγάλη αγάπη. Η άνευ όρων».
Κι εκείνος με τη σειρά του όχι μόνο την επιβεβαίωσε, αλλά δήλωσε πως, αν ήταν να βάλουν έναν τίτλο στην κοινή τους ζωή, θα ήταν ο στίχος του Γκάτσου από την «Αμοργό»: «Πόσο πολύ σ’ αγάπησα μόνο εγώ το ξέρω».
Μαζί απέκτησαν δύο κόρες, τη Γιασεμή και τη Μαρία. Η Γιασεμή, που τον προηγούμενο Σεπτέμβριο γέννησε ένα πανέμορφο κοριτσάκι και χάρισε το πρώτο εγγόνι στο αγαπημένο ζευγάρι, είναι ηθοποιός. Η Μαρία, πάλι, ακολούθησε τα χνάρια του πατέρα της κι έγινε τραγουδίστρια, αν και έχει δουλέψει ως κοινωνική λειτουργός.
Το «καμάρι» του, όμως, ήταν το θέατρο Μεταξουργείο, που ίδρυσε από κοινού με τη γυναίκα του το 1999, ένα αγαπημένο καλλιτεχνικό στέκι, το οποίο φιλοξενεί θεατρικές παραστάσεις τόσο της Αννας Βαγενά όσο και της κόρης τους Γιασεμής Κηλαηδόνη. Πάνω από το θέατρο, στην οδό Ακαδήμου στο Μεταξουργείο, είναι και το σπίτι των καλλιτεχνών. Ο Λουκιανός Κηλαηδόνης και η Αννα Βαγενά με την πορεία ζωής τους απέδειξαν έμπρακτα ότι η αγάπη και η ανθρωπιά δεν έχουν 
θρησκεία και χρώμα.
Οι δυο τους «υιοθέτησαν» τον 19χρονο σήμερα Ιμπραήμ Χασάν από την ηλικία των 16 χρονών. Το νεαρό αγόρι με ρίζες από την Αίγυπτο βρέθηκε στον δρόμο της σπουδαίας ηθοποιού όταν εκείνη αποφάσισε να ανεβάσει την παράσταση «Η ζωή μπροστά σου», για την οποία έψαχνε ένα παιδί αραβικής καταγωγής για τον ρόλο του Μόμο. «Η κυρία Βαγενά συντηρεί την οικογένειά μου, να έχει όλα τα καλά του Θεού, γιατί ο μπαμπάς μου δεν έχει δουλειά τώρα. Με τον κύριο Κηλαηδόνη είμαστε πολύ δεμένοι. Ακούω τα cds του, αλλά είμαι πιο πολύ της ραπ. Εκείνος μία συμβουλή μού δίνει συνέχεια: να κάνω αυτό που μου αρέσει και όχι αυτό που θέλουν οι άλλοι» είχε πει ο νεαρός στην «Espresso».
Τα πρώτα μουσικά «σκιρτήματα» (στην Κυψέλη), οι σπουδές αρχιτεκτονικής και οι μεγάλες επιτυχίες
Ο Λουκιανός Κηλαηδόνης γεννήθηκε στις 15 Ιουλίου του 1943 στην Κυψέλη, σε μια περιοχή όπου τότε η αίσθηση της γειτονιάς ήταν ακόμη δυνατή. Εκεί είχε και τα πρώτα του μουσικά «σκιρτήματα», αφού από νωρίς μυήθηκε στις μελωδίες του ροκ εν ρολ και των μπλουζ, συνειδητοποιώντας ότι ο μαγικός κόσμος των ήχων και της σύνθεσης ήταν για εκείνον η μοναδική καλλιτεχνική διέξοδος. Γι’ αυτό, αν και σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης, καθώς και στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο της Αθήνας, ποτέ δεν ακολούθησε το επαγγελματικό αυτό μονοπάτι.
Η παρθενική του εμφάνιση στη μουσική έγινε στις αρχές της δεκαετίας του ’70, όταν έγραψε τη μουσική για τη θεατρική παράσταση του έργου της Κωστούλας Μητροπούλου «Η Πόλη μας». Μάλιστα, τα τραγούδια του δίσκου αυτού είχαν ερμηνεύσει η Βίκυ Μοσχολιού και ο Μανώλης Μητσιάς.
Δικές του συνθέσεις
Εχοντας αρχίσει να γίνεται ευρέως γνωστός στο κοινό, το 1972 ο Κηλαηδόνης ηχογράφησε τον δίσκο «Κόκκινη κλωστή», σε στίχους Νίκου Γκάτσου (με τη Δήμητρα Γαλάνη και τον Μανώλη Μητσιά). Τη χρονιά εκείνη ο μουσικοσυνθέτης γνώρισε και τη μετέπειτα σύζυγό του, την ηθοποιό -και κατόπιν βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ- Αννα Βαγενά.
Το 1973 κυκλοφόρησαν σε βινίλιο τα «Μικρoαστικά», σε στίχους Γιάννη Νεγρεπόντη. Σε αυτά ο Κηλαηδόνης ερμήνευσε πρώτη φορά δικές του συνθέσεις, σε μια δουλειά που αποτέλεσε σταθμό στην καλλιτεχνική του πορεία. Ακολούθησε το 1978 ο δίσκος «Είμαι ένας φτωχός και μόνος κάου-μπόυ», από όπου ξεπήδησαν μερικά από τα πιο γνωστά κομμάτια του, όπως «Τα θερινά σινεμά», «Στη Βουλιαγμένη» αλλά και το ομώνυμο «Είμαι ένας φτωχός και μόνος κάου-μπόυ». Επονται το «Ψυχραιμία, παιδιά!» (1979), με το γνωστό «Τα νέα μέτρα» αλλά και την επιτυχία «Το ματς» (ύμνος του ελληνικού ποδοσφαίρου), η «Χαμηλή πτήση» (1982) -με το αξεπέραστο «Πού βαδίζουμε, κύριοι» και το «Είμαι η Μαίρη Παναγιωταρά»-, το άλμπουμ «Τραγούδια για κακά παιδιά» (1982), από όπου ξεχώρισε ο «Υμνος των μαύρων σκυλιών», αλλά και το άλμπουμ «Γιατί θα γίνω μαραγκός!» (1990), στο οποίο συμπεριλήφθηκε και η επιτυχία «Φταίει ο χοντρός;».
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε και το άλμπουμ του με τίτλο «Fifties και ξερό ψωμί», που περιλάμβανε τραγούδια της δεκαετίας του ’50, ενώ το 1993 κυκλοφόρησε το διπλό άλμπουμ με τίτλο «Αχ! Πατρίδα μου γλυκιά».
Βέβαια, η καλλιτεχνική του δραστηριότητα δεν περιορίστηκε μονάχα εκεί: Ο Λουκιανός Κηλαηδόνης είχε γράψει συνθέσεις για το θέατρο (είχε συνεργαστεί με το Ελεύθερο Θέατρο, το Εθνικό, το Λαϊκό Θέατρο του Λ. Τριβιζά, το ΚΘΒΕ) αλλά και τον κινηματογράφο. Μάλιστα, είχε γράψει μουσική για τις ταινίες «Οι κυνηγοί» και «Ο θίασος» του Θόδωρου Αγγελόπουλου, «Ελευθέριος Βενιζέλος 1910-1927» του Παντελή Βούλγαρη και «Οι Αθηναίοι» του Βασίλη Αλεξάκη.
50.000 ΘΕΑΤΕΣ ΣΤΟ «ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΓΟΥΝΤΣΤΟΚ» (ΜΕ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟ) ΣΤΗΝ ΠΛΑΖ ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ
Μια Δευτέρα με πανσέληνο, την 25η Ιουλίου 1983, άλλαξε για πάντα η ιστορία των συναυλιών στην Ελλάδα. Ο Λουκιανός Κηλαηδόνης έστησε το «ελληνικό Γούντστοκ», όπως χαρακτηρίστηκε τότε το «Πάρτι στη Βουλιαγμένη», τη μεγάλη συναυλία που άφησε εποχή και συζητιέται έως σήμερα. Κόπηκαν 25.000 εισιτήρια των 300 δραχμών, ωστόσο στην πλαζ του ΕΟΤ βρέθηκαν πάνω από 50.000 άνθρωποι. Κι αυτό γιατί ο κόσμος που δεν είχε το μαγικό χαρτάκι έκανε… ντου, πηδώντας πάνω από φράκτες ή φτάνοντας κολυμπώντας από την ακτή! Ηταν ο Γιάννης Πετρίδης εκείνος που ξεσήκωσε πολλούς, αφού μετέδιδε… live το μεγάλο γεγονός από το ραδιόφωνο της ΕΡΤ.
Η σκηνή είχε στηθεί πάνω σε μια πλωτή εξέδρα. Πρώτη εμφανίστηκε η Μαργαρίτα Ζορμπαλά, ενώ ακολούθησε ο Βαγγέλης Γερμανός, τραγουδώντας τα καλοκαιρινά «Μπανιέρα» και «Κρουαζιέρα». Τη σκυτάλη πήρε ο Διονύσης Σαββόπουλος. «Είναι απίστευτο. Νομίζαμε ότι ήταν πάρτι-βεγγέρα, αλλά διαπιστώσαμε ότι πρόκειται για υπερπαραγωγή της Φίνος Φιλμ» είπε ο Νιόνιος και ξεσήκωσε τους θεατές με τη «Συννεφούλα» του. Ο Λουκιανός μπήκε στο… παιχνίδι στη 1 μετά τα μεσάνυχτα, φτάνοντας μαζί με την Αφροδίτη Μάνου και την μπάντα του Three and the Koukos Band. Η βραδιά έκλεισε στις 2 το πρωί, με τον Γιώργο Νταλάρα και τον Λούκι να τραγουδούν τα «Θερινά σινεμά», ενώ στο πάρτι συμμετείχε και η νεαρή τότε Μαντώ. Το γλέντι συνεχίστηκε μέχρι πρωίας, με γέλια και βουτιές στη θάλασσα, ενώ στα θερινά σινεμά εκείνο το βράδυ δεν πάτησε… ψυχή!
