Η συγκλονιστική ιστορία του Αντώνη Βούλγαρη, ο οποίος έμεινε παράλυτος το 2008, αλλά βρήκε τη δύναμη να το ξεπεράσει και να ασχοληθεί με το ράγκμπι, την ξιφασκία αλλά και τον χορό!
Επιτρέπεται να πέσεις, αλλά επιβάλλεται να σηκωθείς, λένε. Και ο Αντώνης Βούλγαρης το έκανε με τον πιο εμφατικό τρόπο, δίνοντας το πιο σημαντικό μάθημα ζωής – πρώτα στον εαυτό του και μετά στους άλλους.
ΑΠΟ ΤΟΝ
ΜΙΛΤΟ ΣΑΚΕΛΛΑΡΗ
Φωτό: Βαγγέλης Μασιάς
Παρ’ όλο που καθηλώθηκε σε αναπηρικό αμαξίδιο έπειτα από μια πτώση από τη μηχανή του το καλοκαίρι του 2008, κατάφερε να ξεπεράσει το κινητικό του πρόβλημα και να ασχοληθεί πρώτα με το ράγκμπι και μετά, με μεγάλη επιτυχία, με την ξιφασκία και τον χορό!
Παράλληλα, σπουδάζει Οργάνωση και Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο Πειραιά. Η από καρδιάς εξομολόγησή του 32χρονου στην «Espresso» για τις δύσκολες στιγμές που βίωσε και τον τρόπο που κατάφερε να πάρει ξανά στα χέρια του τη ζωή του, έπειτα από χρόνια άρνησης, είναι συγκλονιστική.
«Στην αρχή ήμουν αρνητικός στις φυσικοθεραπείες και δεν ήθελα να με αγγίζουν. Μετά άρχισα σιγά σιγά να κάνω και κατάφερα έπειτα από επτάμισι μήνες να βγω από το νοσοκομείο. Στο σπίτι ξεκίνησα πάλι, όμως, έπειτα από μια λανθασμένη φυσικοθεραπεία, τον Δεκέμβριο του 2009, έμεινα δυόμισι χρόνια στο κρεβάτι με αφόρητους πόνους στη μέση από οστεοαρθρίτιδα και κήλη!» λέει. Αφού έκανε διάφορες θεραπείες που βοήθησαν τη μέση του, πήρε την απόφαση να ασχοληθεί με το ράγκμπι. Οπως λέει, ο αθλητισμός τον δυνάμωσε και τον έφερε σε επαφή με άλλα άτομα με αναπηρία, στέλνοντας μήνυμα ζωής, δύναμης και αισιοδοξίας.
«Κάποια στιγμή συνειδητοποιείς ότι ή κάθεσαι στο κρεβάτι και περιμένεις πότε θα πεθάνεις ή σηκώνεσαι και προσπαθείς. Η ζωή συνεχίζεται! Με το ράγκμπι άρχισα να δυναμώνω, βοήθησε τη μέση μου και γνώρισα άτομα με τα ίδια προβλήματα. Ως τότε, δεν μπορούσα να μπω στο αυτοκίνητο. Τα παιδιά εκεί μου είπαν πώς να μετακινούμαι με μια βοηθητική σανίδα και σιγά σιγά το κατάφερα…»
Ετσι κατάλαβε ότι έκρυβε δύναμη μέσα του και αποφάσισε να ασχοληθεί και με τον χορό. Εδώ και τέσσερα χρόνια ανήκει στο αγωνιστικό κομμάτι ευρωπαϊκών και λάτιν χορών του συλλόγου «Τυρταίος», με προπονήτρια τη Μαίρη Παπαδοπούλου!
Στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα
«Στον διαγωνισμό όπου συμμετείχα φέτος βγήκα πρώτος! Πέρυσι ήμουν δεύτερος και πρόπερσι τρίτος. Κάθε χρόνο και καλύτερα! Τώρα θα πάρω μέρος στο 7ο Φεστιβάλ Νέων Καλλιτεχνών στο Ρουφ με μία χορογραφία» λέει ο Αντώνης Βούλγαρης.
Φέτος ο Αντώνης ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την ξιφασκία και τον Μάιο είχε την πρώτη του εμπειρία από αγώνες, συμμετέχοντας στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. «Βγήκα 11ος… Το επίπεδο ήταν αρκετά υψηλό. Φέτος σκέφτομαι να συμμετάσχω στο παγκόσμιο τουρνουά» λέει ο 32χρονος και προσθέτει ότι με την ξιφασκία και τον χορό το πρόγραμμά του είναι γεμάτο: «Και τα δύο έχουν καλή γυμναστική, που βοηθάει στην αποκατάστασή μου και μου προσφέρει ενέργεια και ευχάριστη διάθεση. Ξεδίνω. Εκφράζω τα συναισθήματά μου. Με βοηθάει πολύ!»
Ωστόσο, το βιοποριστικό είναι σημαντικό πρόβλημα για τον Αντώνη Βούλγαρη, που εδώ και ενάμιση χρόνο ψάχνει για δουλειά, αλλά δεν μπορεί να βρει.
«Θέλω δουλειά γραφείου, γιατί δεν μπορώ να κάνω και πολλά πράγματα. Ευελπιστώ να πάρω σύντομα το πτυχίο μου, ώστε να έχω περισσότερες πιθανότητες…» αναφέρει και αποκαλύπτει τα σχέδιά του για το μέλλον: «Εχω καταφέρει διάφορα πράγματα. Κοντεύω να ανεξαρτητοποιηθώ τελείως. Μόλις βρω δουλειά, θέλω να νοικιάσω ένα σπίτι και να μείνω μόνος μου»!
