Συλλεκτικά αντικείμενα σπ►άνιας αρχαιολογικής αξίας αλλά και ακριβείς ιστορικές απεικονίσεις βρίσκουν «χώρο» στη σειρά ταινιών με πρωταγωνιστή τον διάσημο τυχοδιώκτη
Συλλεκτικά αντικείμενα σπάνιας αρχαιολογικής αξίας αλλά και ακριβείς ιστορικές απεικονίσεις βρίσκουν «χώρο» στη σειρά ταινιών με πρωταγωνιστή τον διάσημο τυχοδιώκτη
Η αγαπημένη σειρά ταινιών «Ιντιάνα Τζόουνς» δεν αντιπροσωπεύει μια φαντασίωση για τους περισσότερους αρχαιολόγους, καθώς γνωρίζουν ότι υπάρχει περισσότερη αλήθεια στις καταπληκτικές περιπέτειες του Indy από όση πολύς κόσμος θέλει να πιστεύει.
Κρυστάλλινα κρανία, ναζί που συλλέγουν αντικείμενα σπάνιας αρχαιολογικής αξίας και επιτεύγματα διάφορων λαών υπάρχουν με κάποιον τρόπο βαλμένα στις διάσημες ταινίες του δυναμικού τυχοδιώκτη. Ορισμένα από τα έργα τέχνης που εμφανίζονται με τον Ιντιάνα Τζόουνς δεν είναι τόσο γελοία ή φανταστικά όσο τουλάχιστον θα νόμιζε κάποιος.
►Κρυστάλλινα κρανία (κατασκευασμένα από χαλαζία), όπως παρουσιάζονται στην τέταρτη ταινία, υπάρχουν και ένα από αυτά βρίσκεται ακόμη στο Βρετανικό Μουσείο. Δυστυχώς, πρόκειται μάλλον για πλαστογραφίες του 19ου αιώνα, αντί για πρωτότυπα προκολομβιανής εποχής ή για εξωγήινες κατασκευές που υποστήριξαν ως ιδέα ορισμένοι.
►Η Κιβωτός της Διαθήκης, αν και δεν βρέθηκε ποτέ (έρευνες έγιναν σε τουλάχιστον εννέα χώρες, συμπεριλαμβανομένων της Αιθιοπίας και της Αιγύπτου), φημολογείται ότι βρίσκεται κάπου σε αυτές τις περιοχές, ενώ το ξύλινο κιβώτιο με τη χρυσή επίστρωση στο καπάκι αποτελεί ένα πάθος για τους αναζητητές του, επειδή λέγεται ότι περιέχει τις πέτρινες Πλάκες στις οποίες είναι χαραγμένες οι Δέκα Εντολές.
►Το Αγιο Δισκοπότηρο, που παρουσιάστηκε στην ταινία «Τελευταία Σταυροφορία», στην οποία υποτίθεται ότι εμφανίστηκε κατά τον Μυστικό Δείπνο και περιείχε το αίμα του Χριστού κατά τη διάρκεια της Σταύρωσης, παραμένει ακόμη ένα άλυτο μυστήριο. Στην πραγματικότητα δεν εμφανίζεται στη λογοτεχνία ως τις αρχές του 12ου αιώνα, σε μια θρυλική ιστορία του Ιωσήφ Αριμαθαίας, στην οποία αναφέρεται ότι το ιερό σκεύος αποστέλλεται για φύλαξη στη Βρετανία.
Πραγματικά ή όχι, όλα αυτά τα θρυλικά αντικείμενα αποκαλύπτουν μια αλήθεια: ότι πολλοί αρχαιολόγοι έχουν ένα προσωπικό κίνητρο έρευνας. Δεν πρόκειται πιθανώς για κάποια πραγματικά αντικείμενα όπως τα θέλει ο θρύλος. Είναι ίσως οι σχέσεις των αντικειμένων με άλλα πράγματα, ανθρώπους ή δομές που μας επιτρέπουν να ερμηνεύσουμε τις ζωές προηγούμενων πολιτισμών. Δεν θα πρέπει να επιδιώκουμε να συλλέγουμε αντικείμενα αλλά να στοχεύουμε να απαντήσουμε σε ερωτήσεις σχετικά με το πώς και το γιατί οι ανθρώπινες κοινωνίες αλλάζουν. Αυτή ίσως θα πρέπει και να είναι η ουσιαστική αναζήτηση του Δισκοπότηρου. Αυτός πρέπει να είναι και ο ορθός δρόμος προς το Δισκοπότηρο.
►Οι ναζί εθνικιστές ήταν οι κακοί των δύο αναζητητών της χαμένης κιβωτού και της «Τελευταίας Σταυροφορίας», η οποία και πάλι δεν απέχει πολύ από την αλήθεια. Για τους ναζί η αρχαιολογία ήταν σημαντικό ζήτημα για να «αποδείξουν» τα επιχειρήματά τους για την ανωτερότητα της Αριας φυλής. Οι ναζιστικές ερευνητικές αποστολές με το πρόσχημα της αρχαιολογικής έρευνας αποστέλλονταν σε μια εκπληκτική ποικιλία περιοχών με σκοπό να «αποδείξουν» την επίδραση των Αριων μεταναστών κατά την προϊστορική περίοδο, συμπεριλαμβανομένης της Πολωνίας, των Ανδεων και του Θιβέτ.
Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος
Οι περισσότεροι λένε ότι ίσως ήταν τα έργα του Gustaf Kossinna και κυρίως το βιβλίο του «Γερμανική προϊστορία: Μια πρωταρχική εθνική πειθαρχία» ο «σπινθήρας» που έθεσε την αρχαιολογική πρόφαση για την προσάρτηση της Πολωνίας στη Γερμανία. Ο Kossinna το στήριξε στην υποτιθέμενη παρουσία των γερμανικών λαών εκεί κατά την προϊστορία και ενώ πέθανε πριν ο Χίτλερ αναλάβει την εξουσία, και ήταν ενεργός όταν πραγματοποιούνταν οι εδαφικές διαπραγματεύσεις στη Διάσκεψη των Βερσαλλιών μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ετσι ο Ιντιάνα Τζόουνς, που αγωνίζεται με τους ναζί, είναι μια αξιόλογη και ιστορικά ακριβής απεικόνιση, ακόμα κι αν η σύγχρονη μάχη κατά της εθνικιστικής ψευδο-αρχαιολογίας έχει μετατοπιστεί πλέον στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ιδιαίτερα στο twitter.
►Οι Thuggees ήταν (όπως έχουμε αναφέρει σε παλαιότερη αναφορά στα «Φαινόμενα») μια περιβόητη εγκληματική αδελφότητα καταπιεσμένη από τους Βρετανούς στην αποικιακή Ινδία. Η κακομεταχείριση της θεάς Κάλι στην ταινία «Ο ναός του χαμένου θησαυρού» είναι μάλλον προφανής. Παρά τη λαϊκή εικονογραφία, τους κυνόδοντες, τα κόκκινα μάτια και την τάση για το αίμα αυτή η ινδουιστική θεά γενικά είναι σεβαστή ως κάτι περισσότερο από έναν απλό αιμοδιψή καταστροφέα και είναι μάλλον περισσότερο πνευματική δύναμη από αυτή που εκπροσωπείται στην ταινία.
