Η συγκλονιστική μεταθανάτια εμπειρία συνταξιούχου του ΟΤΕ: «Ενα μεσημέρι Τετάρτης ένιωσα ότι ‘‘φεύγω’’! Ανέβηκα στα σύννεφα και ξαφνικά ακούω μια γνώριμη φωνή να μου λέει…
Η συνταρακτική ώρα του θανάτου, όταν η ψυχή χωρίζεται από το σώμα με το οποίο αποτελούσε μια αρραγή ενότητα, αποτελεί ένα διαρκές μυστήριο που δεν έχει ερμηνευτεί, παρά τις προσπάθειες των πατέρων της Εκκλησίας.
Δεν είναι, όμως, λίγες οι περιπτώσεις ανθρώπων που επανήλθαν στη ζωή και μπόρεσαν να περιγράψουν τη μοναδική εμπειρία της εξόδου της ψυχής τους, καθώς και όλα όσα είδαν στη διάρκεια της απουσίας της από το σώμα. Ενα τέτοιο συγκλονιστικό φαινόμενο διηγείται στην εφημερίδα «Ορθόδοξη Αλήθεια» ο Λουκάς Αθανασόπουλος.
Ο 74χρονος συνταξιούχος του ΟΤΕ εξιστορεί τη μεταθανάτια εμπειρία που είχε ξαφνικά πριν από 18 χρόνια, σε μια εποχή κατά την οποία δεν αντιμετώπιζε κάποιο σοβαρό πρόβλημα υγείας. Οπως αποκαλύπτει, είχε προηγηθεί ένα όνειρο με τον ήδη αποβιώσαντα κουμπάρο του, το οποίο τον είχε προϊδεάσει ότι θα βίωνε την τρομακτική εμπειρία του θανάτου του! Και πράγματι, μόλις δύο 24ωρα μετά, ένιωσε την ψυχή του να φεύγει! Ο κ. Αθανασόπουλος αποφάσισε να περιγράψει όλα όσα είδε και αισθάνθηκε, επειδή δεν ξέρει πότε θα έλθει το πραγματικό τέλος της ζωής του.
Οπως λέει, θεωρεί τη μεταθανάτια εμπειρία του ως ό,τι πιο σημαντικό τού έχει συμβεί, γι’ αυτό και θυμάται κάθε λεπτομέρεια λες και ήταν χθες.
Βάρος στα μάτια του
Το συγκλονιστικό ταξίδι του στον χώρο του μεταφυσικού συνέβη ένα μεσημέρι, τον Νοέμβριο του 1999, όταν ξάπλωσε στο κρεβάτι του και ένιωσε ξαφνικά ένα βάρος στα μάτια του: «Ενιωσα ότι “φεύγω”, ότι είμαι ένα ‘‘πούπουλο’’ που το παίρνει ο αέρας και βρίσκομαι στην Καλαμάτα, στην αγορά όπου πέρασα τα παιδικά μου χρόνια. Μετά ανέβηκα πάνω από τα σύννεφα και βρέθηκα σε έναν απέραντο κάμπο, με πολύ πράσινο, που στο μέσον του υπήρχε ένας ατέλειωτος διάδρομος ο οποίος κατέληγε ψηλά, σε ένα παλάτι που φεγγοβολούσε. Από το νέο περιβάλλον όπου βρέθηκα και προσπαθούσα να προσαρμοστώ στον χώρο όπου βρέθηκα, άκουσα μία γνώριμη φωνή να μου λέει: “Λουκά, καλώς ήλθες, δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι που είσαι κοντά μας, εδώ είναι πολύ ωραία, θα δεις πόσο καλά θα περνάμε”». Ταραγμένος, ο συνταξιούχος κατάλαβε σε ποιον ανήκε η φωνή:
«Χωρίς να βλέπω το σώμα, κατάλαβα ότι ήταν ο αδελφός μου, ο οποίος είχε πεθάνει προ πολλού και ήταν πολύ θρήσκος άνθρωπος. Εγώ χάρηκα που τον άκουσα, αλλά συνέχιζα να αισθάνομαι άβολα και φοβισμένα και του λέω: “Πήγαινε, σε παρακαλώ, να πεις στον Χριστό μας να με αφήσει να κατέβω κάτω, διότι θέλω να δω το παιδί μου, την οικογένειά μου”».
Οι λεπτομέρειες με τις οποίες ο 74χρονος περιγράφει την απόκοσμη εμπειρία του καθηλώνουν:
«Δεν υπάρχουν λόγια, ζωγραφιές, ποιήματα, αισθήσεις να περιγράφουν το τι ένιωθα, το τι έβλεπα, τι οσφραινόμουν, τι άκουγα, τι αισθανόμουν. Σε όλο το περιβάλλον υπήρχε πολύ φως, λες και φωτιζόταν ο χώρος από ‘‘χίλιους ήλιους’’. Ο αέρας είχε μία θαυμάσια μυρωδιά, όπως όταν μπαίνεις σε ένα περιβάλλον γεμάτο δέντρα και λουλούδια. Δεν ξέρω πόση ώρα ήμουν μαγεμένος και καθηλωμένος εκεί, όταν άκουσα ξαφνικά τη φωνή του αδελφού μου να μου λέει: “Λουκά, δεν μπόρεσα να δω τον Χριστό μας, δεν είναι εύκολο να τον δεις, αλλά, σε παρακαλώ, μείνε εδώ. Θα περάσουμε μία ατέλειωτη, ευτυχισμένη ζωή, σε παρακαλώ, μη φεύγεις”. Εγώ του επανέλαβα ότι θέλω να δω την οικογένειά μου. Τότε αστραπιαία άκουσα ένα χλιμίντρισμα αλόγων, κάτι με άρπαξε και δεν θυμάμαι τίποτε άλλο. Βρέθηκα κουλουριασμένος στο κρεβάτι, παγωμένος! Ετρεμα, παρόλο που ήμουν σκεπασμένος, χωρίς αμέσως να καταλάβω πού ήμουν…»
Δεν θα ξεχάσει ποτέ
Από τότε έχουν περάσει αρκετά χρόνια, αλλά δεν πέρασε ούτε μία ημέρα που να μην έλθουν στο μυαλό του όσα έζησε και δεν θα ξεχάσει ποτέ. Ωστόσο, ο κ. Λουκάς δηλώνει προβληματισμένος για το αν έπρεπε να μοιραστεί τη συγκλονιστική εμπειρία του με τον υπόλοιπο κόσμο.
«Ενιωθα δισταγμό και ντρεπόμουν λίγο, διότι δεν ήξερα πώς θα με χαρακτηρίσουν όσοι ακούγανε την ιστορία μου. Μόνο η γυναίκα μου και λίγοι συγγενείς και φίλοι το ξέρουν. Αποφάσισα, όμως, τελευταία ότι όχι μόνο πρέπει, αλλά είμαι υποχρεωμένος να πω όσα βίωσα σε όλον τον κόσμο» παραδέχεται.
Ο κ. Αθανασόπουλος έχει αποτυπώσει και εγγράφως με περισσότερες λεπτομέρειες την προσωπική μεταθανάτια εμπειρία του («Η ζωή μετά Θάνατον»).
Το προφητικό όνειρο με τον πεθαμένο κουμπάρο του
Πριν από την τρομακτική εμπειρία του, ο 74χρονος συνταξιούχος είχε δει ένα προφητικό όνειρο, το οποίο ο ίδιος χαρακτηρίζει ως παράξενο, αλλά ταυτόχρονα και πολύ ζωντανό. Οπως λέει, ένιωσε χωρίς υπερβολή ότι το όνειρο αυτό, ξημερώματα Σαββάτου, τον Νοέμβριο του 1999, ήταν η προαναγγελία του θανάτου του!
«Ηταν απόγευμα και ανηφόριζα την οδό 17ης Νοέμβρη (Χολαργού), όταν στο ύψος του γηπέδου συνάντησα τον κουμπάρο μου Μανώλη Παραδείση, ο οποίος όμως είχε πεθάνει πριν από πέντε χρόνια. Ηταν φρέσκος, όμορφος και καλοντυμένος.
Οταν κατάλαβα ποιος ήταν, πήγα κοντά του χαρούμενος και άρχισα να του μιλώ. Τον ρώτησα τι κάνει, πού βρίσκεται και πώς τα περνά εκεί όπου είναι. Αυτός με κοίταξε σοβαρά και μου απάντησε “Εγώ καλά είμαι, εσένα περιμένουμε επάνω” και μου έδειξε με το χέρι του τον ουρανό και συνέχισε: “Και μάλιστα πολύ σύντομα, Τρίτη – Τετάρτη!”, κάνοντας με το χέρι του τη χαρακτηριστική κίνηση. Μετά, χωρίς να με κοιτάξει, μπήκε στο γήπεδο όχι από την πόρτα, αλλά από τον τοίχο του γηπέδου, ωσάν να ήταν άυλος!» αναφέρει ο κ. Αθανασόπουλος.
Ξύπνησε τρομαγμένος
Ο 74χρονος συνταξιούχος ξύπνησε το επόμενο πρωί τρομαγμένος και φοβισμένος από την ανεπανάληπτη μεταθανάτια εμπειρία του. Και συνεχίζει: «Πίστεψα πράγματι ότι θα μου συμβεί αυτό που είδα και γι’ αυτό άρχισα να τακτοποιώ τις εκκρεμότητές μου, να ενημερώνω τη γυναίκα μου για τις υποθέσεις μας. Πήγα και στην ενορία μου, τη Φανερωμένη Χολαργού, και μίλησα με τον εφημέριο του ναού πατέρα Ιωάννη.
Αφού του αφηγήθηκα το όνειρό μου και του είπα τους φόβους μου, αυτός μού απάντησε: “Μη φοβάσαι, θα δεις ότι την Πέμπτη θα έλθεις πάλι εδώ, δεν πρόκειται να πάθεις τίποτα. Aλλωστε, βρε παιδί μου, εδώ ο Χριστός μας δεν ειδοποίησε αγίους για το πότε θα τους πάρει, θα ειδοποιήσει εσένα; Είσαι άγιος εσύ;” “Οχι, το αντίθετο. Είμαι ένας αμαρτωλός άνθρωπος” του λέω. Τότε μου λέει: ‘‘Πήγαινε και μη φοβάσαι. Τα περισσότερα όνειρα είναι πονηρά και δεν παύουν να είναι όνειρα’’. Με εξομολόγησε και την Κυριακή κοινώνησα».
ΕΦΤΙΑΞΕ ΕΚΚΛΗΣΑΚΙ ΣΤΟΝ ΓΕΡΑΚΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΕΙ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΤΗΝ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ ΤΟΥ
Δύο χρόνια μετά τη συγκλονιστική εμπειρία του, ο Λουκάς Αθανασόπουλος θέλησε να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του προς τον Θεό και να τον δοξάσει. Και βρήκε τυχαία τον τρόπο όταν, ψάχνοντας σε μια στοίβα βιβλία στο σπίτι του, ανακάλυψε ένα ημερολόγιο του 2002 με τις εορτές των αγίων.
Αυτό που διέκρινε, μελετώντας τις ημερομηνίες, του έδωσε την ιδέα να χτίσει στο προαύλιο του Ιερού Ναού της Φανερωμένης (Παναγίτσα) στον Γέρακα ένα εκκλησάκι αφιερωμένο στον Θεό.
«Εφτασα στις 7 Μαΐου και βλέπω γραμμένο: “Εν Ουρανώ φανέντος Σταυρού εκ Ιερουσαλήμ”. Αμέσως κάτι σκίρτησε μέσα μου. Κατάλαβα ότι ο Θεός μας θέλει να τιμάται στις 7 Μαΐου. Αξιώθηκα και έκανα ένα πολύ όμορφο εκκλησάκι στο προαύλιο του Ιερού Ναού Φανερωμένης (Παναγίτσα) στον Γέρακα το 2006, που είναι αφιερωμένο στον Θεό μας και μάλιστα στη Σοφία του Θεού και εορτάζεται κάθε χρόνο στις 7 Μαΐου. Ευχαριστώ τον Θεό και όλον τον κόσμο, που με τόση αγάπη αγκάλιασε το εκκλησάκι αυτό. Ακόμα δεν πιστεύω ότι αυτό το έχω κάνει εγώ!» αναφέρει και εξηγεί ότι δεν είχε την οικονομική άνεση για να το κάνει.
Από τότε, κάθε χρόνο την ίδια ημερομηνία, συγγενείς και φίλοι κάνουν λειτουργία και αρτοκλασία στην Αγία Τριάδα, νηστεύουν και ευχαριστούν τον Θεό για τα καλά που τους έχει δώσει. Καταλήγοντας, ο κ. Αθανασόπουλος ξεκαθαρίζει ότι δεν έχει κάποιο έσοδο από το εκκλησάκι.
