❱❱ Οι συγκλονιστικές επιστολές του Λεμπιδάκη που ήταν «σφραγισμένες» με το αίμα του ΑΠO ΤΗΝ
ΕΥΑ ΠΑΠΑΔΑΤΟΥ
Με ευτυχισμένες στιγμές του παρελθόντος, κάποιες φορές αισιοδοξώντας ότι θα ξαναδεί τα παιδιά του και άλλες φορές φτάνοντας στα όριά του, ο Μιχάλης Λεμπιδάκης συγκινεί με όσα έγραφε στις σφραγισμένες με το αίμα του επιστολές προς την οικογένειά του, με τις οποίες μετέφερε μηνύματα των απαγωγέων.
Η πρώτη ήταν προς τον κουμπάρο και φίλο του, η δεύτερη προς τους γονείς του, τη σύζυγο και τα παιδιά του, η τρίτη στον πατέρα του και η τέταρτη στη γυναίκα του. Συγκινητική είναι αυτή που έστειλε στους γιους του, γράφοντάς τους πως «την ευτυχία στη ζωή δεν πρέπει να τη θεωρούμε δεδομένη», ενώ εξέφρασε την ελπίδα να ανταποκρίθηκαν στα μαθήματά τους, παρά το μεγάλο σοκ και την αγωνία. «…Θέλω να σας δω να προοδεύετε, να δημιουργείτε, μα πάνω απ’ όλα να ‘στε ασφαλείς και ευτυχισμένοι άνθρωποι, αγαπητοί στην κοινωνία».
Στο «Κατερινάκι μου»
Στην επιστολή με παραλήπτες τον πατέρα, τη σύζυγο και τα παιδιά του, ο 53χρονος δίνει έντονα συναισθηματικό τόνο, περιγράφοντας με λεπτομέρειες το τελευταίο ταξίδι τους στη Γερμανία για να μην αμφιβάλει κάποιος για την ταυτότητα του συντάκτη του κειμένου. Η άλλη επιστολή, έπειτα από 24 ημέρες κράτησης, είχε παραλήπτη μόνο τον πατέρα του Γιάννη Λεμπιδάκη. Σε αυτή γράφει ότι έχει αγγίξει τα όρια της ανθρώπινης υπομονής και φτάνει σε αυτά της τρέλας. Η επόμενη αναφέρεται στο «Κατερινάκι μου», όπως έγραφε, τη γυναίκα του. Η επιστολή είναι σε προσωπικό τόνο και μιλάει για τις στιγμές ευτυχίας που βίωσαν στο παρελθόν καταλήγοντας: «Σ’ αγαπάω πιο πολύ από ποτέ, ο Μιχάλης σου».
Σύμφωνα με το διαβιβαστικό, όλα τα γράμματα συγκεντρώθηκαν και εστάλησαν στα εγκληματολογικά εργαστήρια «με την προβλεπόμενη διαδικασία προς αποφυγή οιασδήποτε επιμόλυνσης, προκειμένου να είναι εφικτή στη συνέχεια η εργαστηριακή εξέταση του αντικειμένου προς εντοπισμό εκμεταλλεύσιμου υλικού (βιολογικό, αποτυπώματα κ.λπ.)».
