❱❱ Ο Χάρης Σώζος μιλάει στην «Espresso» για τα παιδικά του χρόνια και τον αγαπημένο του τηλεοπτικό ρόλο
❱❱ Η τωρινή σύζυγός του που τον είχε βάλει στο μάτι όταν εκείνος έπαιζε στο «Δις εξαμαρτείν» και η δύσκολη στιγμή στα καμαρίνιαΑπό τη
ΔΗΜΗΤΡΑ ΔΑΡΔΑ
Φέτος κλείνει 44 χρόνια συνεχούς παρουσίας και επιτυχίας στο σανίδι! Σεμνός ως καλλιτέχνης και εξαιρετικός ομιλητής, με χιούμορ και πάθος για ζωή, ο Χάρης Σώζος μιλάει στην «Espresso» για τα γλυκά και συνάμα δύσκολα παιδικά χρόνια στο Αλιβέρι, για τους υπέροχους γονείς του, το Θέατρο Τέχνης, τους ρόλους, την καταξίωση στην Επίδαυρο, τις νεανικές τρέλες αλλά και τα λατρεμένα του παιδιά, τον 30χρονο Λεωνίδα και την 11χρονη τσαχπίνα Βενέτα.
Αυτό που του δίνει πάντα δύναμη είναι τα λόγια της μητέρας του: «Είσαι το βραβείο μου! Το Οσκαρ μου». Ηταν η πρώτη που πίστεψε στο ταλέντο του, όπως λέει ο καταξιωμένος ηθοποιός.
Γιατί μετακομίσατε από την πρωτεύουσα στην Εύβοια την εποχή που όλοι οι Ελληνες έψαχναν την τύχη τους στην Αθήνα;
Για βιοποριστικούς λόγους. Ηταν το 1952, όταν ο πατέρας μου βρήκε θέση εργασίας στις εξορύξεις επιφανειακού κάρβουνου στη ΔΕΗ στο Αλιβέρι, το χωριό της μητέρας μου δηλαδή, και μετακομίσαμε χωρίς δεύτερη σκέψη.
Καλύτερη ζωή εκεί;
Δεν πήγαν καλά τα πράγματα για τον ίδιο. Δούλευε σκληρά και έκανε εξτρά μεροκάματα τα καλοκαίρια ως οδηγός θεριστικής μηχανής, μέχρι που μια σκλήθρα μπήκε στο μάτι του. Αργησε όμως να πάει σε γιατρό στη Χαλκίδα, με αποτέλεσμα να μολυνθεί και να το χάσει. Γύρισε στο σπίτι με γυάλινο μάτι και ήταν μόλις 33 χρονών.
Μπορούσε να εργαστεί;
Οχι σ’ εκείνη τη θέση, οπότε έγινε γυρολόγος. Με μια βαριά βαλίτσα στα χέρια, ο μπαρμπα-Λεωνίδας περπατούσε χιλιόμετρα γυρνώντας τα χωριά και πουλώντας από τσιμπιδάκια μέχρι είδη προικός.
Η μητέρα σας;
Σπουδαία γυναίκα. Ηθελε να γίνει δασκάλα, αλλά η Κατοχή δεν της το επέτρεψε. Διάβαζε όμως πολύ και τα βράδια μάς μετέφερε τις ιστορίες από σπουδαία λογοτεχνικά βιβλία, όπως το «Ενα παιδί μετράει τ’ άστρα» του Λουντέμη, η «Πείνα» του Κνουτ Χάμσουν, τη «Μάνα» της Περλ Μπακ και τα καλύτερα του Ντοστογιέφσκι.
Πού έβρισκε τέτοιες σπουδαίες εκδόσεις;
Οταν ερχόταν στην Αθήνα, πήγαινε στα κιόσκια της πλατείας Κουμουνδούρου και αγόραζε μεταχειρισμένα βιβλία. Τα έχω όλα φυλαγμένα. Είναι η μεγαλύτερη κληρονομιά μου.
Το ταλέντο σας στην υποκριτική πότε φάνηκε;
Στο δημοτικό. Ημουν ο μαθητής που πάντα έλεγε τα ποιήματα στις εθνικές επετείους και τις γιορτές. Οχι των σπουδαίων Ελλήνων ποιητών μας, αλλά της μητέρας μου! Ηταν ιδιαίτερα ταλαντούχα. Θυμάμαι ένα που είχε γράψει για το χωριό και οι πρώτοι στίχοι έλεγαν: «Το χωριό μου είν’ το Αλιβέρι, πόσο εγώ το αγαπώ, στ’ άγιο χώμα του εγώ θα αναστηθώ. Σε πλαγιά είναι χτισμένο, έχει σπίτια αρχοντικά, τρεις πλατείες το στολίζουν και η μια είναι η αγορά».
Αυτά τα λόγια πού σας ταξιδεύουν τώρα, όταν τα θυμάστε;
(Γέλια) Με αυτό το ποίημα έβγαλα τα πρώτα μου χρήματα σε ηλικία έξι χρονών. Μου ζήτησαν οι χωριανοί στα καφενεία της πλατείας να το απαγγείλω με τη στεντόρεια φωνή μου αντί αμοιβής. Ανέβηκα σε μια καρέκλα και το είπα καλύτερα από ποτέ και μου έδωσαν μιάμιση δραχμή!
Ετρεξα με λαχτάρα στη μητέρα μου. Εκείνη όμως σοκαρίστηκε και με ρώτησε πού βρήκα τα λεφτά. Της εξήγησα, μα δεν το πίστεψε. Με πήρε λοιπόν από το χέρι, πήγαμε στην πλατεία και, όταν της επιβεβαίωσαν την ιστορία, έσκυψε στο αυτί και μου είπε «Συγγνώμη, παιδί μου» και μ’ αγκάλιασε σφιχτά.
Στην Αθήνα ήρθατε για σπουδές στο πανεπιστήμιο;
Εδωσα εξετάσεις στη Φυσικομαθηματική, αλλά δεν πέρασα, γι’ αυτό και στράφηκα στη Σχολή Ηλεκτρολόγων, όπου τα κατάφερα. Παράλληλα, έδωσα εξετάσεις στο Εθνικό Θέατρο, όπου γνώρισα τον Δώρο Κυριακίδη, αλλά κοπήκαμε στη δεύτερη φάση.
Οταν στη συνέχεια ο Δώρος μού πρότεινε να γραφτούμε στο Θέατρο Τέχνης, εγώ αρνήθηκα λόγω οικονομικής αδυνατότητας. Το κατάλαβε και, όταν πήγε να γραφτεί, πλήρωσε και τα δικά μου εξέταστρα! Σε αυτόν χρωστάω ότι είμαι στο θέατρο.
Εργαζόσασταν παράλληλα;
Ως ασφαλιστής, και έβγαζα 3.000 δραχμές τον μήνα! Παραιτήθηκα όμως γιατί δεν προλάβαινα τις πρόβες στο θέατρο και έφτασα για μια περίοδο να επιβιώνω με την αμοιβή του ηθοποιού, ύψους 200 δραχμών. Ζορίστηκα πολύ. Τα βράδια έτρωγα στραγάλια, έπινα πολύ νερό για να φουσκώσουν στο στομάχι μου και κοιμόμουν. Αυτό ήταν το φαγητό μου για μέρες.
Οι έρωτες;
Πολλοί! Νέο παιδί ήμουν. Δεν θα ξεχάσω ποτέ ένα κωμικοδραματικό σκηνικό με συνάδελφό μου, με την οποία ήμασταν ζευγάρι και παίζαμε μαζί στο Θεάτρο Τέχνης. Ενα μεσημέρι τσακωθήκαμε και ύστερα, αποκαμωμένοι, πέσαμε για ύπνο. Δώδεκα τη νύχτα χτύπησε το τηλέφωνο. Το σήκωσα αλαφιασμένος κι ακούω τον σκηνοθέτη Γιώργο Λαζάνη. «Χάρη, τελείωσε η παράσταση» μου είπε εκνευρισμένος και το έκλεισε. Σοκ! Αποκοιμηθήκαμε και δεν πήγαμε στο θέατρο. Από τότε δεν ξανακοιμήθηκα μεσημέρι.
Η γνωριμία με την πρώτη σύζυγό σας;
Με τη Λίλιαν Δημητρακοπούλου ερωτευτήκαμε στο σανίδι, παντρευτήκαμε και αποκτήσαμε τον γιο μας Λεωνίδα, ο οποίος κάνει καριέρα στη μουσική και είναι πραγματικά πολύ ταλαντούχος. Και να ξέρεις… αν δεν ήταν, πρώτος θα το έλεγα!
Με την τωρινή σύζυγό σας το φλερτ ήταν επίσης θεατρικό;
Ναι μεν η Μελίνα Μαρνέρου ήταν συνάδελφός μου, αλλά γνωριστήκαμε σ’ ένα μπαράκι στέκι καλλιτεχνών στο Κολωνάκι. Δυνατή σχέση, που κρατάει 22 χρόνια. Η ίδια, μετά τον γάμο μας, μου αποκάλυψε πως, όταν ήταν 16 χρονών και με έβλεπε στο σίριαλ «Δις εξαμαρτείν», είχε δηλώσει στις φίλες της πως μια μέρα θα γινόταν γυναίκα μου! Τα κατάφερε! (γέλια) Μάλιστα, έχουμε μια κορούλα, τη Βενέτα.
Η μικρή επιθυμεί να γίνει ηθοποιός;
Ας επιθυμεί! (γέλια) Θα της βάλω πολλά εμπόδια για να αλλάξει επαγγελματική κατεύθυνση.
Δεν κρύβεται η αδυναμία που έχετε στην κόρη σας. Αραγε, όταν σας συστήσει το πρώτο της αγόρι, πώς θα το αντιμετωπίσετε;
(Γέλια) Εχω κάνει άπειρες πρόβες γι’ αυτή τη στιγμή, παρόλο που είναι μόλις 11 χρονών! Λέω στον εαυτό μου: «Χάρη, είσαι προοδευτικός, τι είναι αυτά που σκέφτεσαι;» Ομως δεν μπορώ να σας κρυφτώ! Πραγματικά ανεβάζω πυρετό στη σκέψη και μόνο!
Πρόσφατα κατέβηκε παράσταση λόγω βίαιου επεισοδίου στα καμαρίνια. Το σχόλιό σας;
Το επάγγελμα του ηθοποιού είναι τσάμικος χορός! Λεβέντικος! Ο πρώτος δίνει το μαντίλι στον δεύτερο για να μπει μπροστά, να κάνει τις φιγούρες του και μετά να το δώσει στον τρίτο. Αυτός που κρατάει το μαντίλι για τον εαυτό του ο μόνος χορός που γνωρίζει είναι το τσιφτετέλι…
Εχετε ζήσει δύσκολες στιγμές στα καμαρίνια;
Μόνο μία φορά. Σχετικά πρόσφατα. Ομως το αντιμετώπισα με επαγγελματισμό περιμένοντας να τελειώσει η σεζόν.
Μετά τους δεκάδες πρωταγωνιστικούς ρόλους, ποιος παραμένει ο αγαπημένος σας;
Του Γιάννη Σωτηρόπουλου στο «Δις εξαμαρτείν». Ισως επειδή ήταν ο πρώτος. Βέβαια, όταν ξεκίνησα τηλεόραση, είχα θεατρική καριέρα 20 χρόνων με παραστάσεις σε Επίδαυρο και Ηρώδειο.
Φέτος πρωταγωνιστείτε στη sold out παράσταση «Βότκα… δηλητήριο» στο θέατρο Αβατον και στη σειρά «Κάτι χωρισμένα παλικάρια» στον ΑΝΤ1.
Είμαι πολύ ευχαριστημένος και με τα δύο, περισσότερο όμως με το σίριαλ. Μου θυμίζει παλιά καλή τηλεόραση με εκπληκτικό σενάριο, καστ και σκηνοθεσία.
