Πέρασαν 17 χρόνια από την ημέρα που έφυγε από τη ζωή ο Νίκος Κούρκουλος. Έδωσε γενναία μάχη με τον καρκίνο αλλά δυστυχώς δεν τα κατάφερε και στις 30 Ιανουαρίου του 2007 έφυγε από τη ζωή.
Επιμέλεια: Βάσω Λιόκαυτου
Γεννήθηκε τον Δεκέμβριο του 1934 στην Αθήνα, στην περιοχή του Ζωγράφου και ήταν το δεύτερο από τα τέσσερα παιδιά της οικογένειας του Αλκίνοου Κούρκουλου, που ήταν κουρέας με καταγωγή από την Κέρκυρα.
Στα νιάτα του υπήρξε ποδοσφαιριστής στον Παναθηναϊκό και από σύμπτωση πήρε την απόφαση να γίνει ηθοποιός, όπως ο ίδιος έλεγε. Σπούδασε στην Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και στο πλευρό του Μάνου Κατράκη, από την οποία αποφοίτησε το 1958. Την πρώτη θεατρική του εμφάνιση έκανε στο έργο Η κυρία με τις καμέλιες με τον θίασο Λαμπέτη – Χορν (1958-59).
Η θεατρική του πορεία στη συνέχεια έχει ως εξής: 1959-60: Συμμετοχή στο θίασο Βεργή στο έργο Nίκη χωρίς φτερά.
1964: Πύργος του Φραντς Kάφκα και Ιούλιος Καίσαρ του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ. 1967: Ποτέ την Κυριακή («Ίλια Ντάρλιγκ») στις H.Π.A., σε σκηνοθεσία Ζυλ Ντασέν με τη Μελίνα Μερκούρη, παράσταση για την οποία κέρδισε την υποψηφιότητα για Βραβείο Τόνυ.
1971: Η δίκη του Φραντς Kάφκα. 1972: Συγκροτεί δικό του θίασο. Ανεβάζει το Tάνγκο του Σλάβομιρ Μρόζεκ. 1974: Δημιουργεί το θέατρο «KAΠΠA» όπου στεγάζει τον θίασό του. 1975: Όπερα της πεντάρας του Μπέρτολτ Μπρεχτ. 1976:
Ο γλάρος του Άντον Τσέχοφ. 1982: Οιδίπους τύραννος του Σοφοκλή. 1983: Ανταπόκριση του Oύγκο Μπέτι. 1986: Ψηλά από τη γέφυρα του Άρθουρ Μίλερ. 1987: Στη φωλιά του κούκου του Ντέιλ Bάσερμαν.
1988: Σκηνοθέτησε το Φτωχέ μου φονιά του Πάβελ Kόχουτ. 1992: Τελευταία εμφάνιση στο θέατρο, με τον Φιλοκτήτη του Σοφοκλή, στην Επίδαυρο. 1993: Πρόεδρος του Δ.Σ. του Εθνικού Θεάτρου. 1994: Καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού θεάτρου.
Ίδρυσε την Πειραματική Σκηνή και το Εργαστήρι Ηθοποιών, έθεσε σε μόνιμη λειτουργία την Παιδική Σκηνή του Θεάτρου, ενώ στις καινοτομίες του καταγράφηκε και η τεράστια επιτυχία του μιούζικαλ Βίρα τις άγκυρες των Ρέππα-Παπαθανασίου, σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή, ως το πρώτο μουσικό έργο στην ιστορία του Εθνικού Θεάτρου, αφιερωμένο στην ελληνική επιθεώρηση.
Στον κινηματογράφο διακρίθηκε σε ρόλους “ζεν-πρεμιέ” και πρωταγωνίστησε σε κοινωνικά δράματα, όπως Οργή, Ο κατήφορος (1961), Ορατότης μηδέν (1970). Αξιόλογη ήταν και η ερμηνεία του σε πολεμικά δράματα, όπως Το χώμα βάφτηκε κόκκινο, ενώ από τη φιλμογραφία του δεν έλειψε και η παρουσία του σε ξενόγλωσσες ταινίες.
Στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, πήρε δύο φορές το βραβείο Α΄ ανδρικού ρόλου για την ερμηνεία του στις ταινίες Αδίστακτοι (1965) και Ο Αστραπόγιαννος (1970).
Η τελευταία του κινηματογραφική παρουσία ήταν στην ταινία Το φράγμα (1982). Στην τηλεόραση πρωταγωνίστησε στη σειρά Το 13ο κιβώτιο, στον τηλεοπτικό σταθμό ΑΝΤ1.
Σύζυγός του ήταν η Μελίτα Κουτσογιάννη – Κούρκουλου, βοηθός σκηνοθέτη, με την οποία δούλεψαν μαζί στο θέατρο – και δημιούργησαν το Θέατρο ΚΑΠΠΑ. Γνωρίστηκαν σε ένα πάρτι στις αρχές της δεκαετίας του ’60.
Ο έρωτας ήρθε δύο χρόνια αργότερα, όταν η γοητευτική κοπέλα χτύπησε την πόρτα του στο καμαρίνι του θεάτρου ΡΕΞ, για να τον συγχαρεί για την ερμηνεία του στην παράσταση Η γειτονιά των αγγέλων, όπου έπαιζε με την Τζένη Καρέζη. Ο έρωτας ήταν κεραυνοβόλος.
Ο Νίκος Κούρκουλος και η Μελίτα παντρεύτηκαν το 1966, την περίοδο που ξεκίνησε να γυρίζεται η ταινία Το χώμα βάφτηκε κόκκινο. Κουμπάρος ήταν ο ηθοποιός και συγγραφέας Νότης Περγιάλης.
Απέκτησαν δύο παιδιά, τον Άλκη Κούρκουλο, ο οποίος ακολούθησε το δρόμο του πατέρα του, και την Μελίτα Κούρκουλου – Κυριακοπούλου – ο μπαμπάς της επέμενε να πάρει το όνομα της γυναίκας που λάτρεψε, Μελίτα – η οποία ασχολείται με τη διαφήμιση και τις δημόσιες σχέσεις.
Γι’ αυτές τις γυναίκες, τις γυναίκες της ζωής του, ο Νίκος Κούρκουλος τραγούδησε το 1984 με τον Γιάννη Πάριο ένα τραγούδι, το οποίο όμως δεν κυκλοφόρησε ποτέ στο εμπόριο. Ήταν κουμπάροι με την ηθοποιό και καλή του φίλη Μαίρη Χρονοπούλου, η οποία βάπτισε τον γιο του, Άλκη.
Σταθμός στη ζωή του Νίκου Κούρκουλου ήταν η γνωριμία του με τη Μαριάννα Λάτση το καλοκαίρι του 1986 κατά τη διάρκεια παράστασης στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου.
Ο ίδιος σε συνέντευξή του το 1994 στον Νίκο Χατζηνικολάου περιέγραψε με το ίδιο πάθος και το ίδιο καρδιοχτύπι την πρώτη στιγμή που αντίκρισε τον μεγάλο και τελευταίο έρωτα της ζωής του, λέγοντας: «Κάνω έτσι και παγώνω… Ξαφνικά βλέπω ένα πλάσμα να ανεβαίνει τις κερκίδες και αυτό ήταν».
https://www.youtube.com/watch?v=DlsfyxPWFtw&t=18s
Εκείνη την εποχή η Μαριάννα Λάτση ήταν παντρεμένη, από το 1982, με τον δάσκαλο του σκι και δήμαρχο Βουλιαγμένης, Γρηγόρη Κασιδόκωστα, με τον οποίο απέκτησε έναν γιο, τον Πάρη (1982), ενώ το διαζύγιό τους βγήκε το 1987.
Παράλληλα, ο Νίκος Κούρκουλος ζήτησε διαζύγιο από τη σύζυγο του, Μελίτα, με την οποία διατήρησαν μία άψογη σχέση αγάπης και σεβασμού όλα τα μετέπειτα χρόνια.
Ο Νίκος Κούρκουλος απέκτησε άλλα δύο παιδιά από τον γάμο του με τη Μαριάννα Λάτση το 2003, (με την οποία παντρεύτηκε μετά τον θάνατο του πατέρα της), την Εριέττα (1993) και τον Φίλιππο (1998).
Η τελευταία γυναίκα που “μπήκε” στη ζωή του Νίκου Κούρκουλου ήταν η εγγονή του, Αμαλία (2004). Καρπός του γάμου της κόρης του με τον επιχειρηματία Μενέλαο Κυριακόπουλο, το 2003.
Το 2001, διαγνώστηκε ότι ο ηθοποιός έπασχε από καρκίνο στο ρινοφάρυγγα. Παρά τα προβλήματα υγείας, συνέχιζε να αγωνίζεται για το Εθνικό Θέατρο. Απεβίωσε στις 30 Ιανουαρίου 2007, σε ηλικία 73 ετών.
Κηδεύτηκε στις 31 Ιανουαρίου 2007, στο νεκροταφείο Ζωγράφου, στη γειτονιά όπου μεγάλωσε.
