Εξι χρόνια από τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι, που παρέσυρε στον θάνατο 104 συνανθρώπους μας, συμπληρώνονται το φετινό καλοκαίρι. Ανάμεσα στα θύματα της τραγωδίας της 23ης Ιουλίου του 2018 ήταν και η ηθοποιός και θεατρική συγγραφέας Χρύσα Σπηλιώτη, ένα από τα σημαντικότερα έργα της οποίας κάνει πρεμιέρα απόψε στο θέατρο Μικρό Γκλόρια. Τίτλος αυτού, «Φωτιά και νερό» και πραγματεύεται μια ιστορία Ανατολής και Δύσης, με τους Στέλιο Καλαθά, Ελενα Τυρέα και Δημήτρη Γεωργαλά να κρατούν τους πρωταγωνιστικούς ρόλους και τον Αυγουστίνο Ρεμούνδο να υπογράφει τη σκηνοθεσία.
- Από τον Ηλία Μαραβέγια
Η ιστορία εκτυλίσσεται σε μια ανώνυμη πόλη της Ευρώπης, όπου ζουν ο Ιρακινός Σαΐντ και η σύντροφός του, η Ιρανή Χαγιάτ, σημαδεμένοι από τις τραυματικές εμπειρίες του παρελθόντος που άφησαν στην πατρίδα τους. Ενας ξένος κάνει λάθος στη διεύθυνση, μπαίνει στο σπίτι τους και βρίσκεται ξαφνικά όμηρος του Σαΐντ, ο οποίος προσπαθεί να του αποδείξει ότι προέρχεται από ένα μέρος πολιτισμένο και αξίζει να του φέρονται ανάλογα. Του διδάσκει με το ζόρι αραβική Ιστορία και σκάκι, ενώ στην πορεία της σύγκρουσης των δύο αντρών, που κρατάει εφτά ημέρες, μπαίνει στο… κάδρο και ο έρωτας!
«Το έργο είναι μια πάλη ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση» δηλώνει στην «Espresso» ο Στέλιος Καλαθάς που υποδύεται τον ξένο. «Πρόκειται για μια εξαιρετικά καλογραμμένη παράσταση που θα μπορούσα να την παρομοιάσω με παρτίδα σκάκι. Κάθε σκηνή είναι και μια κίνηση για το ποιος από τους δύο πολιτισμούς είναι πιο ισχυρός, καλλιεργημένος και αναπτυγμένος…» συνεχίζει ο ηθοποιός, που υπήρξε στενός συνεργάτης της δημιουργού Χρύσας Σπηλιώτη.
«Με τη Χρύσα δουλεύαμε παρέα πολλά χρόνια, κάναμε μεταγλωττίσεις και ήμασταν κάθε πρωί δίπλα δίπλα στο ίδιο στούντιο. Μετά βρεθήκαμε επίσης στο Ανοιχτό Θέατρο του Γιώργου Μιχαηλίδη, παίξαμε μαζί και στην “Ορέστεια”. Ηταν ένα πλάσμα πολύ τρυφερό και ευαίσθητο. Ενας άνθρωπος πανέξυπνος, ευφυής και πολυτάλαντος. Πραγματικά, ο αιφνίδιος θάνατός της υπήρξε σοκ για όλους όσοι την ξέραμε».
Τη νύχτα της τραγωδίας στο Μάτι ο Στέλιος Καλαθάς την έζησε με άγριο, σχεδόν κινηματογραφικό τρόπο. «Ημουν στην Ανδρο και περίμενα το καράβι για να επιστρέψω από διακοπές, όταν ξαφνικά ο ουρανός έγινε κόκκινος. Είχαμε ακούσει ότι είχε πιάσει φωτιά στην Κινέτα, όχι όμως ότι καιγόταν και το Μάτι. Αυτό το μάθαμε όταν ήμασταν πια εν πλω για να γυρίσουμε στη Ραφήνα. Κάποια στιγμή το πλοίο σταμάτησε στη μέση του πελάγους, καθώς ακούστηκαν φωνές και ουρλιαχτά για βοήθεια. Ηταν άνθρωποι από το Μάτι που τους είχε παρασύρει το ρέμα. Αργότερα έφτασαν ελικόπτερα για να τους περισυλλέξουν. Κάποιους τους ανέβασαν στο πλοίο. Το σκοτάδι ήταν πίσσα, γιατί δεν βρισκόμασταν κοντά στη στεριά.
Μείναμε εκεί αρκετές ώρες. Ξέραμε πως είχε πιάσει φωτιά, αλλά δεν φανταζόμασταν αυτό το πράγμα. Φτάνοντας πια στη Ραφήνα, είδαμε ότι εκεί ήταν η κόλαση! Είχε ξημερώσει, θυμάμαι, όταν μπήκα σπίτι μου. Τότε έμαθα τα νέα για τη Χρύσα από την τηλεόραση. Δεν το χωράει ο νους μου ότι κάποιοι άνθρωποι έφτασαν εκείνη τη μέρα κοντά στη θάλασσα αλλά δεν κατάφεραν να σωθούν» περιγράφει ο ηθοποιός και συγκλονίζει.
Ο ίδιος δηλώνει στην «Espresso» πολύ συγκινημένος που παίζει από σήμερα (και κάθε Δευτέρα και Τρίτη, στις 21.15) σε έργο της αείμνηστης Χρύσας Σπηλιώτη. «Στο κείμενο αναφέρεται πολλές φορές η φωτιά και πραγματικά, κάθε φορά που ακούω τις λέξεις που σχετίζονται με την καταστροφική της ιδιότητα, ανατριχιάζω ολόκληρος. Αυτό είναι κάτι που δεν θα μπορέσω να ξεπεράσω όσες παραστάσεις και να κάνουμε» σχολιάζει ο Στέλιος Καλαθάς. Πέρα από την παράσταση «Φωτιά και νερό», όπου κρατά βασικό ρόλο, ο ίδιος ασχολείται και με τη σκηνοθεσία ενός άλλου έργου. Πρόκειται για το «Καφενείο: Το Επέκεινα» του Μιχάλη Σπέγγου, που θα ανέβει στις 21 Μαρτίου στο Από Μηχανής Θέατρο.
Μέσα σε όλα αυτά ο πολυπράγμων καλλιτέχνης θα αρχίσει το ερχόμενο διάστημα και τη σκηνοθεσία ακόμη μιας παράστασης με την ομάδα της Συναισθηματικής Διαλεκτικής που διδάσκει από το 2014, η οποία απευθύνεται σε ανθρώπους που θέλουν ν’ ασχοληθούν με την προσωπική τους ανάπτυξη και τη διαχείριση των συναισθημάτων τους μέσω της τέχνης.
