«Εφυγε» η Καίτη Παπανίκα σε ηλικία 75 ετών έπειτα από πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο
Από τον
ΑΛΚΙΝΟΟ ΜΠΟΥΝΙΑ
Η… Γαλλίδα Ρενέ της «Ιταλίδας απ’ την Κυψέλη» δεν είναι πια κοντά μας! Η Καίτη Παπανίκα, η δημοφιλής ηθοποιός, της οποίας το εκφραστικό βλέμμα και η χαρακτηριστική φωνή «έγραψαν» σε ταινίες στη μεγάλη οθόνη, έφυγε χθες από τη ζωή σε ηλικία 75 χρόνων, χάνοντας τελικά τη μάχη με τον καρκίνο που έδινε από το 2009. «Προσεύχομαι συνέχεια, έχω κάνει τάματα, αλλά -το κυριότερο- βοηθάω όσο μπορώ τους αδύνατους, για να μου το επιστρέψει ο Θεός σε υγεία» είχε δηλώσει η ίδια για την αρρώστια της, χωρίς να θέλει να αναφέρει ούτε το όνομά της. Ωστόσο, έως το τέλος της ζωής της ήταν ενεργή επαγγελματικά, κάνοντας εμφανίσεις σε τηλεοπτικές εκπομπές, αλλά και συμμετέχοντας στην παράσταση «Συγνώμη, μαμά» το 2015 στο θέατρο Βρετάνια, με έναν συγκλονιστικό μονόλογο -«ρεσιτάλ ερμηνείας» όπως έγραψαν οι κριτικοί- που έμελλε να γίνει το κύκνειο άσμα της.
Η Καίτη Παπανίκα γεννήθηκε το 1942 στην Αθήνα και ένα διάστημα των παιδικών χρόνων της το πέρασε στη Θεσσαλονίκη, όπου μετακόμισαν οι γονείς της. Αν και ήθελε να γίνει γιατρός, την κέρδισε τελικά η υποκριτική τέχνη. Φοίτησε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, απ’ όπου αποφοίτησε με άριστα, αλλά και στο Ωδείο Αθηνών, πλάι σε σπουδαίους δασκάλους, που την ξεχώρισαν αμέσως για το ιδιαίτερο ταλέντο της. Απόδειξη, ενώ ήταν ακόμη μαθήτρια στη δραματική σχολή, συμμετείχε σε φεστιβάλ απαγγελίας ποίησης στο Παρίσι, βραβεύτηκε και ανακηρύχθηκε επίτιμη δημότις της πόλης του φωτός.
Η πρώτη κινηματογραφική εμφάνισή της έγινε το 1963 στην ταινία «Μας κρύβουν τον ήλιο» του Θάνου Σαντά και ήταν… επεισοδιακή. Οπως είχε αποκαλύψει η ίδια, παραλίγο να σκοτωθεί, όταν υποχώρησε το πάτωμα του σπιτιού στην Παύλιανη όπου γίνονταν τα γυρίσματα. Εναν χρόνο μετά έκανε και την πρώτη θεατρική δουλειά της στο «Υπόγειο της Λέλας» του Βασίλη Ιμπροχώρη, στο θέατρο Αττικόν.
Θέατρο και TV
Ακολούθησαν πολλές αξιόλογες θεατρικές δουλειές, αλλά και περισσότερες από 50 ταινίες της χρυσής εποχής του ελληνικού σινεμά. Παράλληλα, πρωταγωνίστησε σε αρκετές τηλεοπτικές σειρές, από τις αρχές της δεκαετίας του ’70 στην ασπρόμαυρη τηλεόραση της ΥΕΝΕΔ και του ΕΙΡΤ έως τα τέλη της δεκαετίας του 2000 στην ιδιωτική τηλεόραση. Μεταξύ αυτών οι: «Πατούχας», «Οταν ήμουν δάσκαλος» «Στα δίχτυα της αράχνης», «Εν τούτω νίκα», «Ψίθυροι καρδιάς», «Οδός Παραδείσου», αλλά και η τουρκική «Δύο όχθες, ένας Ισμαήλ».
Ηταν παντρεμένη με τον ηθοποιό Θόδωρο Κατσαδράμη και απέκτησε μαζί του έναν γιο. Οπως αποκάλυψε η ίδια σε συνέντευξή της στην εκπομπή «Τα Καρντάσιανς» το 2015, με τον άνδρα της χώρισαν το 1992, αλλά συνέχισαν να είναι πολύ κοντά κι αγαπημένοι. Μάλιστα, έμεναν στο ίδιο οίκημα, αλλά σε διαφορετικούς ορόφους. Η Καίτη Παπανίκα έγραφε ποιήματα και λάτρευε τη μητέρα της, για την οποία είχε δηλώσει ότι αισθανόταν προστατευτικά. Επίσης, ήταν δασκάλα σε σχολή υποκριτικής, ενώ ασχολήθηκε και με την Τοπική Αυτοδιοίκηση στον Δήμο Νέας Φιλαδέλφειας για τέσσερις τετραετίες.
Η κηδεία θα γίνει σήμερα στις 12 το μεσημέρι στην Ιερά Μονή Παναγία: Αξιον Εστί στη Βαρυμπόμπη σε στενό οικογενειακό κύκλο.
Οι μεγάλες επιτυχίες της «Γαλλιδούλας Ρενέ»
Το 1968 ήταν η χρυσή κινηματογραφική χρονιά της Καίτης Παπανίκα, αφού γύρισε με τη Φίνος Φιλμ τέσσερις από τις καλύτερες ταινίες της καριέρας της: «Ολγα, αγάπη μου» με τη Ζωή Λάσκαρη, «Πολύ αργά για δάκρυα» με τον Γιώργο Φούντα και τη Μαίρη Χρονοπούλου, «Στα σύνορα της προδοσίας» με τον Κώστα Πρέκα και τον Ανδρέα Μπάρκουλη και, βέβαια, «Μια Ιταλίδα απ’ την Κυψέλη» με τη Μάρω Κοντού και τον Αλέκο Αλεξανδράκη, στην οποία υποδύεται τη χαριτωμένη Γαλλιδούλα Ρενέ.
Ωστόσο, έπαιξε διάφορους ρόλους και σε άλλες κινηματογραφικές παραγωγές, όπως η ιστορική ταινία «Παύλος Μελάς» με τον Λάκη Κομνηνό, το ερωτικό δράμα «Θυσία μιας γυναίκας» με τον Θάνο Λειβαδίτη, «Ενας τρελός τρελός αεροπειρατής» με τον Κώστα Βουτσά, με τον οποίο συμπρωταγωνίστησε και στην ταινία «Ο τελευταίος άντρας» (από την οποία έχει μείνει κλασική η φράση του συμπρωταγωνιστή της «Ρούλα, παντόφλες»). Ομως η κορυφαία στιγμή της κινηματογραφικής καριέρας της ήταν το 1990, όταν τιμήθηκε με το κρατικό βραβείο α’ γυναικείου ρόλου για την ερμηνεία της στην ταινία «Αντε γεια» του Γιώργου Τσεμπερόπουλου.
