Ο μετανάστης γιατρός Δ. Τσορτανίδης που συγκίνησε μέσα από το fb μιλά στην «Espresso»
ΑΠΟ ΤΗΝ
ΕΥΑ ΠΑΠΑΔΑΤΟΥ
Ο Πατρινός γιατρός που έκανε τους Ελληνες, εντός κι εκτός συνόρων, να ριγήσουν από συγκίνηση, όταν ανάρτησε στο facebook επιστολή-απάντηση στα όσα περί «προδοτών» είπε ο ηθοποιός Κώστας Καζάκος αναφερόμενους στους Ελληνες που εγκαταλείπουν τη χώρα για να ζήσουν στο εξωτερικό, μιλά στην «Espresso».
Οι φωτογραφίες που συνοδεύουν τη συγκινητική ανάρτηση προκαλούν κόμπο στον λαιμό, με τα παιδιά και τη γυναίκα του Δημήτρη Τσορτανίδη να χαιρετούν δακρυσμένοι την Ελλάδα τους, ελπίζοντας ότι μια μέρα θα ξαναγυρίσουν!
Για ακόμα μία φορά ο 49χρονος, που πλέον ζει στην Ιρλανδία και εργάζεται σε Κέντρο Υγείας Πρωτοβάθμιας Περίθαλψης ως οικογενειακός γιατρός, προκαλεί συγκίνηση και κερδίζει τον θαυμασμό όλων, αναφέροντας ότι η μετανάστευση είναι απόφαση ζωής: «Προσωπικές στιγμές, συναισθηματικά φορτισμένες, σε ένα ταξίδι που αναποδογύρισε τη ζωή μας και που πάντα ελπίζω ότι θα έχει επιστροφή. Διάβασα προσεκτικά τις δηλώσεις περί 
προδοσίας και ξένων από αυτούς που εγκαταλείπουν τη χώρα, του κ. Καζάκου. Είμαστε λοιπόν τρεις γενιές ξένοι. Ο παππούς μου, που ξεριζώθηκε από τον Πόντο για να γλιτώσει από τη γενοκτονία των Τούρκων και πήγε στη Ρωσία. Ο πατέρας μου, ξένος στη Ρωσία, κατάφερε να γυρίσει στην Ελλάδα, κι εγώ γεννημένος και μεγαλωμένος στην Ελλάδα γίνομαι πια ξένος, προδότης».
«Τι σόι πατέρας είσαι»
Ο Πατρινός γιατρός που συγκίνησε το πανελλήνιο, έγραψε πως, όταν διάβασε τις δηλώσεις του ηθοποιού, τον πήραν τα κλάματα: «Σαράντα εννιά χρονών μαντράχαλος να μυξοκλαίω και να γράφω στον υπολογιστή τα σώψυχά μου. Λιγότερο από ένα χρόνο πριν αποφασίσαμε με τη γυναίκα μου να φύγουμε. Εξήγησα στον 12χρονο γιο και στη 10χρονη κόρη μου ότι δεν γίνεται διαφορετικά. Εκλαψαν, γκρίνιαξαν και αναγκαστικά ακολούθησαν. “Τι σόι πατέρας είσαι, ρε μεγάλε, που τα ξεριζώνεις σαν αγριόχορτα” είπα πολλές φορές στον εαυτό μου».
Ομως, η απόφαση είχε ληφθεί. Ο κ. Τσορτανίδης εργαζόταν σε Κέντρο Υγείας στην ορεινή Αχαΐα: «Οι εφημερίες ατελείωτες, οι αμοιβές λιγοστές, οι υποχρεώσεις πολλές. Σκέφτηκα “πάρτε το σπίτι μου, αλλά στα παιδιά τι να προσφέρω;” Φύγαμε, σαν να πέσαμε αλεξιπτωτιστές σε μια ξένη γη, μόνιμα υγρή από τη βροχή, με λίγο ήλιο. Και μετά την ανάρτηση μια πλημμύρα μηνυμάτων μάς κατέκλυσε, συγκίνηση, αγάπη, ιστορίες γεμίζουν τον τοίχο μου. Ανθρωποι που βρίσκονται σε χειρότερη κατάσταση μου γράφουν για δύναμη. Εγώ πρέπει να τους σταθώ κι όχι αυτοί σε μένα. Αυτοί είναι οι Ελληνες».
