► Η Αντζελα Ζήλεια αποκαλύπτει άγνωστες στιγμές της καριέρας της και πώς παντρεύτηκε τον σύζυγό της
► Η μεγάλη αγάπη για το τραγούδι, «Ο Μπακαλόγατος» και η άρνησή της να παίξει τον ρόλο της γιαγιάς
Το επώνυμό της παραπέμπει σε ένα αρνητικό συναίσθημα, όμως η ίδια είναι ο πιο γλυκός και προσηνής άνθρωπος που μπορείς να συναντήσεις!
ΑΠΟ ΤΗΝ
ΤΕΡΙΑΝΝΑ ΠΑΠΠΑ
Η Αντζελα Ζήλεια, με τις δεκάδες ταινίες και τα πολλά βραβεία στο ελαφρύ τραγούδι, μιλά στην «Espresso» για το παρελθόν με τόση απλότητα, λες και όλη αυτή η δόξα που έζησε αφορά κάποια άλλη!
Το «Ζήλεια» είναι πραγματικό επώνυμο;
Ναι! Ο μπαμπάς μου ήταν ο κύριος Ζήλειας. Το όνομά μου είναι Αγγελική Ζήλεια και έγινε Αντζελα για να κολλάει καλύτερα.
Τι θυμάστε από τα παιδικά σας χρόνια;
Γεννήθηκα στο Μεταξουργείο και μεγάλωσα στους Αμπελοκήπους. Θυμάμαι τους Γερμανούς, τις σειρήνες, την πείνα και μετά τον Εμφύλιο. Εγώ τα έζησα όλα αυτά γιατί έχω γεννηθεί το ’34 και δεν με απασχολεί καθόλου να το κρύβω. Μεγαλώνοντας, θυμάμαι τη γειτονιά και τα παιχνίδια με τα παιδιά, αλλά και τη δασκάλα της πρώτης δημοτικού, η οποία ήρθε και με βρήκε μια μέρα στο μαγαζί Ακροπόλ όπου τραγουδούσα.
Εχετε αδέλφια;
Τέσσερις αδελφές κι εγώ ήμουν η μικρότερη. Δυστυχώς, η μία αδελφή μου δεν έζησε, γιατί το 1942 νόσησε από μηνιγγίτιδα και «έφυγε» σε ηλικία 22 χρονών. Μια ζωή ήμουν το στερνοπούλι, το χαϊδεμένο, που όμως δεν εξελίχθηκα σε καλομαθημένο, γιατί εγώ στήριξα ολόκληρη την οικογένειά μου.
Πώς πήρατε την απόφαση να γίνετε τραγουδίστρια και ηθοποιός;
Οταν μεγάλωσα και τελείωσα το σχολείο -κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου-, μας γκρέμισαν το μαγαζί για να κάνουν οδοφράγματα. Ο μπαμπάς μου είχε απέναντι από το Θέατρο του Λαού, στο Μεταξουργείο, ένα κομμωτήριο-κουρείο. Επεσε, λοιπόν, δυστυχία, γιατί απέναντι από το μαγαζί ήταν και το σπίτι μας, το οποίο γκρεμίστηκε επίσης. Ωστόσο, πριν γίνει αυτό, η γειτονιά βοήθησε παίρνοντας κάποια πράγματα και ο πατέρας μου άνοιξε ένα μικρότερο μαγαζί, το οποίο στήριξαν όλοι οι γείτονες κι έτσι μπορέσαμε να επιβιώσουμε. Ομως έπρεπε να δουλέψω. Για έξι χρόνια εργάστηκα στο κατάστημα του Τσιτσόπουλου. Τότε εμφανίστηκε στη ζωή μου η σπουδαία τραγουδίστρια Δανάη, η οποία με έμαθε μουσική και, επειδή δεν μπορούσα να την πληρώσω, δεν μου πήρε ποτέ λεφτά. Οταν μιλάω για εκείνη, συγκινούμαι πολύ, γιατί αυτή η γυναίκα με έμαθε να τραγουδάω. Υστερα από έναν χρόνο μαθημάτων, έκανα αίτηση στη Ραδιοφωνία -τότε υπήρχαν επιτροπές που έκριναν αν μπορείς να τραγουδάς- και πέρασα. Με συνόδευσε δε ο Κώστας Καπνίσης, ο οποίος υπογράφει τις παλιές ταινίες του Φίνου. Σπουδαίος συνθέτης!
Και η συνέχεια είναι αυτή που γνωρίζουμε;
Αρχισα να κάνω εκπομπές με τη λαϊκή ορχήστρα της Ραδιοφωνίας. Βέβαια, δεν πληρωνόμουν, αλλά έπρεπε να γνωριστώ με το κοινό, καθώς δεν υπήρχε τίποτε άλλο εκείνη την εποχή από το ραδιόφωνο. Κάποια στιγμή ο Γεράσιμος Λαβράνος μού έκανε πρόταση να δουλέψω στην Παλιά Αθήνα, με μισθό 150 δραχμές την ημέρα, σε μια εποχή που τα μαγαζιά δούλευαν εφτά μέρες την εβδομάδα. Να φανταστείτε ότι ο μηνιαίος μισθός μου στον Τσιτσόπουλο ήταν 600 δραχμές. Στη συνέχεια η Μπελίντα με έβγαλε στο θέατρο κι από εκεί με γνώρισε ο Νίκος Τσιφόρος. Το ντεμπούτο μου στον κινηματογράφο το έκανα στην ταινία του «Ο θησαυρός του μακαρίτη».
Πώς ήταν οι σχέσεις σας με τον Νίκο Ξανθόπουλο, ο οποίος ήταν και ο παρτενέρ σας στις περισσότερες ταινίες;
Δεν είχαμε και δεν έχουμε σχέσεις, γιατί ο Νίκος είναι ένας άνθρωπος μοναχικός. Τώρα ζει με την οικογένειά του, τα παιδιά του και τα εγγονάκια του και δεν βλέπει κανέναν συνάδελφο. Είναι πολύ καλός άνθρωπος, αλλά δεν είχε πολλά πολλά με κανέναν. Εγώ, πάλι, είμαι τρελόγκα και ας μη μου φαίνεται, γελάω με το παραμικρό. Βλέπω τον «Μπακαλόγατο» και πεθαίνω στο γέλιο.
Θυμάστε κάποιες εκδηλώσεις θαυμασμού;
Στα λουλούδια και τα υπόλοιπα υλικά αγαθά δεν έδινα σημασία. Εκείνο που θυμάμαι έντονα ήταν την αντίδραση μιας γιαγιούλας, η οποία έσκυψε να μου φιλήσει τα χέρια. Τη ρώτησα: «Τι κάνεις εκεί γιαγιά;» Και μου απάντησε: «Σ’ ευχαριστώ, παιδί μου, που με κάνεις και κλαίω». Τι να της έλεγα;
Θα σας ξαναδούμε στη σκηνή;
Οχι, λόγω προβλημάτων υγείας. Η τελευταία μου εμφάνιση έγινε πέρυσι, στα 82 μου, στις αφιερωματικές βραδιές που διοργάνωσε ο Μάκης Δελαπόρτας. Οταν ανέβηκα στη σκηνή, δεν μπορώ να σας πω τι έγινε. Εκλαιγαν από κάτω κι έκλαιγα κι εγώ μαζί τους, όταν τραγουδούσα το «Καλωσόρισες, έρωτα», με το οποίο είχα κερδίσει βραβεία στο παρελθόν. Δεν είχα ξαναδεί τόσο εκδηλωτικό κοινό. Βέβαια, όταν στο παρελθόν είχα διαγωνιστεί στην Πολωνία, όπου και κέρδισα βραβείο, είχα εισπράξει πολύ μεγάλη αγάπη, αφού με έβγαλαν οκτώ φορές να ερμηνεύσω το ίδιο πολωνικό τραγούδι.
Πότε παντρευτήκατε;
Ο γάμος μου δεν είχε καμία σχέση με τη δουλειά μου. Προτού αρχίσω τη δουλειά, ως κοπελίτσα, τα είχα φτιάξει με έναν νέο και ήμασταν μαζί οκτώμισι χρόνια, αλλά τότε παγκάκι, σινεμαδάκι και δεν συμμαζεύεται. Μετά την Πολωνία με καλούσαν σε ανατολικά κράτη για συναυλίες και, όταν θα πήγαινα για πρώτη φορά, θα ερχόταν μαζί και ο αγαπημένος μου. Από την πρεσβεία, λοιπόν, δεν δέχονταν να μείνουμε μαζί, οπότε μου είπε: «Δεν παντρευόμαστε; Θα πάμε και θα μένουμε χώρια;» Δεν ήμασταν το τυπικό ζευγάρι που επιζητούσε τον γάμο, εμείς απλώς θέλαμε να είμαστε μαζί και είμαστε 59 χρόνια τώρα. Οι συνάδελφοι γνωρίζουν ότι όπου υπάρχει Ζήλεια υπάρχει και Βασίλης!
Υστερα από πόσα χρόνια γάμου αποκτήσατε την κόρη σας;
Παντρεύτηκα στα 33 και την έκανα στα 39.
Εχει σχέση με τον χώρο;
Είναι άτιμο επάγγελμα το δικό μας. Πρέπει να έχεις δυνατό χαρακτήρα. Αυτή δεν έχει! Είναι καλή στα γράμματα. Εχει τρία πτυχία!
Η σύνταξή σας είναι αυτή που περιμένατε;
Με νόμο της Μελίνας (σ.σ.: Μερκούρη) πήραν τιμητική σύνταξη όσοι καλλιτέχνες είχαν χαμηλό εισόδημα. Ομως οι πολίτικοι δεν σέβονται τους καλλιτέχνες. Ξέρεις πόσοι συνάδελφοι ζουν με μια συνταξούλα και είναι κατάκοιτοι; Εγώ παίρνω 600 ευρώ, τα 500 τα δίνω στον άνθρωπο που με φροντίζει και ζούμε με τη σύνταξη του άντρα μου.
Δυσκολεύεστε οικονομικά;
Περνάμε τη χειρότερη δικτατορία! Και αυτό γιατί κανείς δεν έχει δικαίωμα να σου αφαιρεί τα χρήματά σου. Εγώ πλήρωνα εισφορές 50 χρόνια. Πού είναι τα λεφτά μου; Κανένας μετά τον Κωνσταντίνο Καραμανλή δεν είναι πατριώτης. Την έχουν πουλήσει την Ελλάδα!
Αναπολείτε το παρελθόν;
Δεν αναπολώ τίποτα. Δεν βλέπω ταινίες μου. Καμιά δυο φορές μού έχει τύχει να ανοίξω την τηλεόραση και να δω τη φάτσα μου, αλλά δεν νιώθω ότι είμαι εγώ, νομίζω ότι είναι κάποια κοπέλα που γνωρίζω. Δεν μου ταιριάζουν τα κλαψουρίσματα. Εκανα 34 ταινίες, για καθαρά βιοποριστικούς λόγους.
Αν σας ζητούσαν να γυρίσετε τώρα ταινία;
Οχι, αφενός μεν δεν έχω κουράγιο και αφετέρου θα με φωνάξουν να κάνω τη γιαγιά και δεν νιώθω γιαγιά.
