❱❱ Ο μουσικός και ηθοποιός Γιάννης Σαββιδάκης, που δηλώνει απείθαρχος και ρομαντικός, ξετυλίγει τις μεγάλες στιγμές στην πολύπλευρη καριέρα του
❱❱ Οι σπουδές στη Γυμναστική Ακαδημία, το μόντελινγκ, το τραγουδιστικό βάπτισμα του πυρός στο Stork και η συμμετοχή στη Eurovision το 1989
Από την ΚΛΑΡΑ ΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Ρομαντικός εκ φύσεως και εκ θέσεως ο Γιάννης Σαββιδάκης. Δυναμικός, με το κωμικό στοιχείο να υπερτερεί στις πρόζες του και την τρυφερότητα να ξεχειλίζει από τα τραγούδια του.
Το μεγάλο του ατού, κατά κοινή ομολογία, είναι οι live εμφανίσεις του και όλα τα παρακάτω είναι η ζωή του, όπως την εξιστορεί ο ίδιος.
Πού γεννηθήκατε;
Στην Αθήνα, στου Ζωγράφου. Εκεί είχαν νοικιάσει οι γονείς μου, οι οποίοι είναι και οι δύο Κρητικοί, από τη Σητεία. Και ένα παράδοξο, μάλιστα, είναι πως έχουν το ίδιο επώνυμο. Και της μητέρας μου το πατρικό είναι Σαββιδάκη.
Τέλος πάντων, έμεινα εκεί μέχρι 6 ετών και μετά πήγαμε Χαλάνδρι, όπου μεγάλωσα, και στη συνέχεια στη Νέα Ιωνία.
Πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια;
Φανταστικά! Ημασταν όλη μέρα μέσα στο ρέμα Χαλανδρίου! Κόβαμε καλάμια, κάναμε αγώνες επί κοντώ, άλμα εις ύψος, ακοντισμούς… Συνέχεια μέσα στις δραστηριότητες. Στον δρόμο. Και μου κάνει εντύπωση που η μητέρα μου με άφηνε να πηγαίνω αγγλικά πέντε στενά πιο πάνω από το σπίτι μας, στη β΄ δημοτικού.
Τώρα δεν αφήνουμε τα παιδιά μας από τα μάτια μας. Υπήρχε μια γλύκα τότε και στις πόλεις… Τώρα η ζωή μας από αναλογική έγινε ψηφιακή!
Η εφηβεία σας ήταν εξίσου όμορφη;
Ναι. Πήγα στο Γυμνάσιο Φιλοθέης. Πολύς αθλητισμός. Εκανα 400 μέτρα απλό και με εμπόδια. Ημουν καλός και στο μήκος. Μετά μπήκα στη Γυμναστική Ακαδημία. Γενικά, ό,τι έκανα μικρός το έκανα και μεγάλος. Με βοήθησε η τύχη και έγινα γυμναστής και επειδή τραγουδούσα από μωρό, 2-3 χρόνων, ακολούθησα κι αυτό.
Και σε ποια ηλικία είπατε ότι θέλετε να ασχοληθείτε επαγγελματικά με το τραγούδι;
Αρχισα να το διαισθάνομαι αυτό γύρω στα 18 μου χρόνια.
Δεν έχετε δουλέψει καθόλου ως γυμναστής;
Λίγο. Εχω κάνει αερόμπικ και μαθήματα τένις σε παιδάκια. Εχω πάρει ειδικότητα στο τένις, είμαι καθηγητής. Και χαίρομαι πολύ για τον Στέφανο Τσιτσιπά.Εχω μάθει ότι έχετε ασχοληθεί και με το μόντελινγκ. Ισχύει;
Ναι, την ίδια εποχή με τη Γυμναστική Ακαδημία έκανα και διαφημίσεις.
Πότε πήρατε το βάπτισμα του πυρός στο τραγούδι;
Οταν ήμουν φοιτητής τραγουδούσα σε μπαράκια, με την κιθάρα μου και χωρίς μικρόφωνο πολλές φορές. Το μεγάλο βήμα όμως ήταν στο Stork το 1985. Ηταν η Βίκυ Μοσχολιού, ο Πασχάλης και quest ο Ντέμης Ρούσσος, ο Σταμάτης Κόκκοτας, η Μαριάννα Τόλη και ο Μανώλης Λιδάκης καινούργιος… Ημασταν πολύς κόσμος! Τραγουδούσα δύο κομμάτια. Ενα του Τζορτζ Μπένσον κι ένα του Στίβι Γουόντερ. Στη συνέχεια πήγα στην Ολλανδία και την Αμερική για περίπου έναν χρόνο.
Στη Μινεσότα και μετά στο Λος Αντζελες ως φοιτητής για το μεταπτυχιακό μου σε προγράμματα διαχείρισης αθλητισμού. Στην Ολλανδία πήγα για τη μουσική. Παίζαμε σε μαγαζιά και ξένα και ελληνικά τραγούδια. Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Ζαμπέτα… Κι αυτά με έχουν σημαδέψει και τα τραγουδάω και τώρα. Τους έχω δώσει την ονομασία «τα αρχοντολαϊκά». Αυτά που ανοίγει η ψυχή σου όταν τα τραγουδάς, ακόμα κι αν είναι στενάχωρος ο στίχος! Γιατί οι Ελληνες είναι ένας λαός που γλεντάει με τη στεναχώρια του. Κι είναι πολύ σπάνιο αυτό.
Επιστρέφετε, λοιπόν, στην Ελλάδα και…;
Γυρνάω κι αρχίζω να παίζω σε διάφορα μαγαζιά. Ημουν στη Νεράιδα και μετά μου έγινε μία πρόταση να πάμε στη Eurovision το 1989.
Δεν είχατε κάνει δισκογραφία μέχρι τότε;
Οχι. Είχα μόνο demo. Εκανα demo και τα έστελνα στις εταιρίες. Και μας διάλεξε η Κύπρος, το ΡΙΚ συγκεκριμένα, μαζί με τη Φανή Πολυμέρη και κάναμε ένα ντουέτο. Τα πήγαμε πολύ καλά, βγήκαμε δέκατοι σε βαθμολογία και πήραμε την 11η θέση γιατί ισοβάθμησε η Ελλάδα με την Ιταλία. Μετά έκανα τον πρώτο μου δίσκο που είχε τίτλο το όνομά μου: «Γιάννης Σαββιδάκης».
Με την ηθοποιία πώς ασχοληθήκατε;
Τελείως τυχαία. Η Μιρέλλα Παπαοικονόμου έκανε δημόσιες σχέσεις στην Polygram και είδε ότι είχα κάτι… Ετσι, με πρότεινε στον αείμνηστο Αρη Παπαθεοδώρου, τον σκηνοθέτη της σειράς «Μικροί μεγάλοι» στην ΕΡΤ.
Κι έτσι μπήκα στην τηλεόραση από χόμπι, αλλά άρεσα, γιατί είχα αμεσότητα. Μετά μου προτάθηκε ένας ρόλος στις «Γυναίκες» του Mega. Στη συνέχεια, μου πρότεινε ο Γιάννης Μπέζος να παίξω και να γράψω και τη μουσική στη σειρά «Της Ελλάδος τα παιδιά» και έγινε το μεγάλο «μπαμ»!
Η συνέχεια εξελίχθηκε λαμπρά, έτσι δεν είναι;
Ο επόμενος δίσκος, ο τρίτος, είχε μόνο δικά μου τραγούδια. Εγινε χρυσός. Μετά βγήκε το CD single οι «Μάγισσες» και δεν θυμάμαι πόσες εβδομάδες ήταν στην κορυφή των charts!
Δεν έπεφτε με τίποτα. Το έριξε ο Elton John όταν σκοτώθηκε η Νταϊάνα κι έβγαλε remake το «Candle in the wind», που είχε γραφτεί για τη Μονρόε. Ετσι, έπεσε από την πρώτη θέση στη δεύτερη. Μετά, βέβαια, βγήκε ολοκληρωμένος ο δίσκος και επανήλθε.
Η εμφάνισή σας έπαιξε ρόλο στην καριέρα σας;
Η εμφάνιση παίζει ρόλο σε όλα τα επαγγέλματα! Εξαρτάται από το για πόσα πράγματα είμαστε αποφασισμένοι. Εγώ ήμουν ζεν κομίκ. Ο νόστιμος με την κωμική ατάκα. Με παρομοίαζαν με τον Χιου Γκραντ.
Σας έφερε ποτέ σε δύσκολη θέση η εμφάνισή σας;
Εννοείται! Πολλές φορές! Γιατί κάποιοι νόμιζαν ότι μπορούν να κάνουν μαζί σου διάφορα πράγματα…
Είχατε δεχτεί ανήθικες προτάσεις;
Ναι! Κι από τις δύο πλευρές.
Και;
Και τίποτα, όλα μια χαρά! Ακολούθησα τη φύση μου, την οποία συνεχίζω να ακολουθώ.
Σχέση με θαυμάστρια έχετε κάνει;
Ναι, και κράτησε κιόλας. Δεν είναι κακό. Ετσι είναι η ζωή. Οποιοσδήποτε επαγγελματίας μπορεί να γνωρίσει μια κοπέλα μέσα από τη δουλειά του. Είναι σαν να είσαι πωλητής σε ένα κατάστημα και να έρθει μια πελάτισσα και να γνωριστείτε. Απλά και ωραία.
Πόσες φορές έχετε ερωτευτεί;
Νομίζω τρεις.
Πόσες φορές έχετε παντρευτεί;
Μία.
Και πόσα παιδιά έχετε;
Δύο αγοράκια, επτάμισι και δεκάμισι χρόνων.
Σε κάποια φάση κουραστήκατε; Είπατε ότι θα αφήσετε λίγο πίσω το θέμα της καριέρας;
Το 2006 με 2008-2009 έγιναν πάρα πολλά πράγματα σε προσωπικό επίπεδο, και ωραία και άσχημα. Είχα και θανάτους και αρρώστιες και γάμους και παιδιά.
Πολλά και μαζεμένα. Ε, δεν είσαι και κομπιούτερ να τα διαχειρίζεσαι όλα. Αλλά ποτέ δεν χάθηκα από τα lives. Στην Ελλάδα, άμα δεν βγαίνεις στην τηλεόραση, ισούται περίπου με θάνατο! Κι είχα πάρα πολλές τηλεοπτικές προτάσεις και για εκπομπές και για σίριαλ και για συνεντεύξεις, τις οποίες απέρριψα.
Γιατί;
Γιατί θέλω να είναι κάτι που θα μου αρέσει, θα μου ταιριάζει και θα μου ανάψει τα λαμπάκια όλα!
Το «Your face sounds familiar» τα άναψε;
Ναι, γιατί είχα υποψιαστεί από μικρός τι μπορώ να κάνω, πόσο μπορώ να αλλάζω τη φωνή μου. Από μικρός ήμουν κωμικός, εκτός από τραγουδιστής. Η πρόταση μου ήρθε… κοστούμι! Αυτοί δεν το ήξεραν. Το κακό για μένα ήταν ότι σταμάτησε στα 13 επεισόδια. Δηλαδή ακόμα βλέπω μια τραγουδίστρια ή έναν τραγουδιστή και λέω: «Αυτόν μπορώ να τον κάνω»! Αν και «δεν έκανα» τους καλλιτέχνες, γινόμουν ο καλλιτέχνης κάθε φορά. Δεν έκανα μιμήσεις. Eμπαινα στην ψυχή κάθε ατόμου που υποδυόμουν!
Θα πηγαίνατε ξανά;
Ως guest θα πήγαινα, όχι ως διαγωνιζόμενος. Επίσης, θα μου άρεσε να είμαι κριτής. Με πήραν πολλά τηλέφωνα από όλη την Ελλάδα να με ρωτήσουν αν θα είμαι στην κριτική επιτροπή, γιατί είχε ακουστεί το όνομά μου.
Φτάνοντας στο τώρα, τι κάνετε;
Eβγαλα ένα τραγούδι, το «Θα σε περιμένω», από την Digital Ray. Eχει κυκλοφορήσει περίπου τέσσερις εβδομάδες στο YouTube και ετοιμάζουμε κι άλλα πράγματα. Εχω αρχίσει να ξαναστέλνω κομμάτια στη βόρεια Ευρώπη, όπου υπάρχει μία συνεργασία. Κι έχω την εντύπωση ότι είναι καρμικό να ξαναπάω έξω. Να μη χάσω άλλον χρόνο. Oχι μόνιμα, αλλά για ένα διάστημα. Τα τραγούδια είναι πολύ ωραία. Αξίζει τον κόπο.
Νιώθετε τραγουδιστής ή ηθοποιός;
Μουσικός.
Πώς είστε ως προσωπικότητα;
Δεν έχω ενταχθεί τελείως στον πλανήτη! Είμαι απείθαρχος, ρομαντικός και έχω την εντύπωση ότι είμαι γενναίος στις δύσκολες στιγμές. Δεν θέλω να πω ότι είμαι ατρόμητος, αλλά δεν φοβάμαι εύκολα.
Φιλίες κάνατε στον χώρο;
Ναι, αλλά όχι πολλές.
Εχθρούς;
Δεν νομίζω ότι έχω εχθρούς ή μάλλον έχω και δεν το ξέρω. Κι αυτό είναι άσχημο. Πολλές φορές οι εχθροί σου είναι οι πιο κοντινοί σου. Eχει συμβεί αυτό. Και η ζήλια είναι το θέμα. Ο εχθρός σε ζηλεύει. Μέχρι πριν από έξι χρόνια δεν πίστευα ότι με ζηλεύει κανείς και το ανακάλυψα με πολύ σκληρό τρόπο.
«Την ψωνίσατε» ποτέ;
Δυστυχώς, όχι.
