Ο Ανδρέας Γεωργίου συνεργαζόταν τα τελευταία χρόνια με τον Νίκο Γαλανό στη σειρά «Η γη της ελιάς». Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης μίλησε στην εκπομπή «Buongiorno» για την απώλεια του ηθοποιού.
«Αισθάνομαι λίγο άβολα να μιλήσω για το πρόβλημα που αντιμετώπιζε ο Νίκος Γαλανός. Αυτό που θέλω να πω, είναι το πόσο δυνατός ήταν. Από την αρχή της συνεργασίας μας ξέραμε ότι υπήρχε ένα θεματάκι, το οποίο επιδεινώθηκε στην πορεία και έπρεπε κάπως να προσαρμόσουμε τις υποχρεώσεις του Νίκου σε σχέση με τις απαιτήσεις που είχε αυτό το θέμα που αντιμετώπιζε. Το βάλαμε κάτω και το βρήκαμε.
Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν η αξιοπρέπεια που είχε αυτός ο άνθρωπος. Η αγωνία του ήταν να μη μαθευτεί, ίσως για να μην τον λυπούνται, να μην τον βλέπουν και θεωρούν ότι είναι ανήμπορος. Ερχόταν στα γυρίσματα και είχε ένα πρόγραμμα, ήταν στρατιώτης στη δουλειά του και η αγωνία του ήταν να μη μας κρεμάσει. Γι’ αυτό και τον τελευταίο χρόνο αποχώρησε από τη σειρά. Το είχε νιώσει ότι δεν πάει καλά.
Ήθελε πάρα πολύ να επιστρέψει, το ελπίζαμε. Περιμέναμε κάποια αποτελέσματα για να δούμε αν θα μπορέσει να επιστρέψει στο τέλος της σεζόν και να συνεχίσει στην πέμπτη χρονιά. Ήταν και αισιόδοξος. Πίστευε ότι θα το ξεπεράσει. Είχε πολλή δύναμη. Δεν το πιστεύω ότι έγινε έτσι, αλλά από την άλλη –το λέμε και μεταξύ μας– ίσως ήταν και ο τρόπος που ήθελε να φύγει. Πιστεύω ότι ήξερε. Δεν ήθελε να φύγει σε ένα νοσοκομείο ταλαιπωρημένος. Αυτό που δε θα ξεχάσω ποτέ είναι η αξιοπρέπεια που τον χαρακτήριζε. Πιστεύω ότι δεν ήθελε να είναι με κάποιον αυτές τις στιγμές.
Ήταν ένας άνθρωπος που μπορούσες να μιλάς ώρες μαζί του. Σε μαγνήτιζε. Θυμάμαι ότι όταν πρωτοήρθε στο γύρισμα, είχε κάποιες απαιτήσεις και με έβαλε κάτω και μου είπε ότι αν τα πράγματα δεν είναι έτσι, καλύτερα να φύγει εκείνος. Τον ευχαρίστησα γι’ αυτό γιατί μου ανέβαζε το στάνταρ της δουλειάς και επειδή θέλω να είναι χαρούμενος, αυτό που πρέπει να γίνει θα γίνει, και θα το επιβάλλαμε σε όλους.
Δεν είχε τρελές απαιτήσεις. Ήθελε να τηρούμε το πρόγραμμα. Μας έβαζε όλους σε μια γραμμή, ξέραμε ότι θα είναι στο γύρισμα και πρέπει να είμαστε όλοι σωστοί. Ήταν όμως αγαπούλης με όλους, γλυκομίλητος. Ήξερε τους πάντες με το μικρό τους όνομα. Νιώθω ότι τα πράγματα έγιναν όπως ήθελε. Είχε τακτοποιήσει τα πάντα και θεωρώ ότι έφυγε γεμάτος».
