Τη συναντήσαμε στο Κύμα, όπου εμφανίζεται αυτή την εποχή τραγουδώντας, μεταξύ άλλων, και το νέο της σουξέ «Στον Αγιο Ρωμανό».
- Από τον Ηλία Μαραβέγια
Η Μαρία Καρλάκη ξεκίνησε από τη Δράμα χορεύοντας παραδοσιακούς χορούς, ξεχώρισε στο «Dream Show» ανάμεσα σε 17.500 άτομα, συνεργάστηκε με σπουδαίους καλλιτέχνες, ερμήνευσε δυνατές διασκευές, μέτρησε μεγάλες απώλειες και πριν από δύο χρόνια έφερε στον κόσμο τον γιο της, Ραφαήλ, που τον μεγαλώνει μόνη της και δηλώνει κατηγορηματικά πως δεν νιώθει έτοιμη ακόμη να εμπιστευτεί έναν νέο σύντροφο.
Πώς ήταν τα παιδικά σου χρόνια στη Δράμα;
Ξένοιαστα και χαρούμενα. Μεγάλωσα όμορφα, με πολλή αγάπη και ζεστασιά. Αυτό που θυμάμαι έντονα είναι οι εκδρομές που πηγαίναμε με τους δικούς μου και οι παραστάσεις παραδοσιακών χορών που κάναμε με την ομάδα που συμμετείχα από τριών μέχρι δεκαοκτώ ετών.
Και το τραγούδι;
Το τραγούδι ήρθε επειδή υπήρξε και ο πατέρας μου τραγουδιστής. Θεωρώ ότι επηρεάστηκα από εκείνον. Με θυμάμαι άλλωστε να τραγουδώ μαζί του κάποιες φορές ως πιτσιρίκα. Γενικά η πλευρά του πατέρα μου ήταν η καλλιτεχνική της οικογένειας, ο παππούς μου έπαιζε ακορντεόν και η γιαγιά μου τραγουδούσε.
Είναι αλήθεια ότι ενώ έκανες άλλες σπουδές, ασχολήθηκες τελικά με το τραγούδι για να στηρίξεις οικονομικά την οικογένειά σου;
Αρχισα να τραγουδώ επαγγελματικά στη Θεσσαλονίκη παράλληλα με τις σπουδές μου για λόγους προσωπικού βιοπορισμού και να στηρίξω όσο μπορούσα την οικογένειά μου μετά τον θάνατο της μητέρας μου. Ηταν δύσκολα τα πράγματα εκείνη την εποχή. Οταν ένα ζευγάρι είναι πολύ ερωτευμένο, όπως ήταν οι γονείς μου, ο άνθρωπος που μένει πίσω χρειάζεται χρόνο για να συνηθίσει την απώλεια. Και είναι λογικό.
Εσύ πώς βίωσες την απώλεια της μητέρας σου;
Ο θάνατός της ήταν το μεγαλύτερο χτύπημα της μοίρας για μένα. Θεωρώ ότι ο άνθρωπος ορφανεύει από τη μάνα. Δεν είναι κάτι που ξεπερνάς, απλώς μαθαίνεις να ζεις με αυτό. Οσα χρόνια και να περάσουν έχεις μέσα σου ένα βάρος, ένα αίσθημα στενοχώριας. Μόνο όσοι έχουν βιώσει την απώλεια της μάνας μπορούν να το καταλάβουν.
Στην Αθήνα πώς βρέθηκες;
Την περίοδο που σπούδαζα στη Θεσσαλονίκη και δούλευα παράλληλα σε νυχτερινά μαγαζιά είδα το τρέιλερ του «Dream Show» και έστειλα αίτηση συμμετοχής – εγώ και άλλα 17.500 άτομα! Με πήραν και έτσι ήρθα στην Αθήνα, για να λάβω μέρος. Βγαίνοντας από το show, μου έγινε αμέσως μια πρόταση για σεζόν σε νυχτερινό μαγαζί και χωρίς να το πολυσκεφτώ αποφάσισα να μετακομίσω μόνιμα εδώ. Το καλοκαίρι του 2006 λοιπόν, ήρθα στην Αθήνα και δούλεψα στο κέντρο Θέα μαζί με τον Νίκο Μακρόπουλο.
Τα βρήκες δύσκολα στην αρχή;
Γενικά δεν μπορώ να πω ότι δυσκολεύτηκα ιδιαίτερα πάνω στη δουλειά. Ημουν πάντα σε καλές θέσεις στα προγράμματα και σε καλά μαγαζιά. Εκείνο που με δυσκόλεψε ήταν το να προσαρμοστώ στην Αθήνα, γιατί δεν ήξερα κανέναν. Δυσκολεύτηκα να βρω σπίτι να νοικιάσω και βέβαια στο οικονομικό κομμάτι που ήταν ρευστό τον πρώτο καιρό. Χρειάστηκε να περάσουν περίπου έξι μήνες μέχρι να σταθώ στα πόδια μου, αλλά έχω πείσμα και τα κατάφερα.
Κεφάλαιο «Dream Show». Τι κρατάς και τι πετάς;
Δεν πετάω τίποτα, γιατί αυτά που βιώνουμε σε κάθε εμπειρία, καλά και κακά, είναι όλα μαθήματα. Φυσικά, κρατάω τις όμορφες στιγμές που πέρασα στο «Dream Show» και τις αξιόλογες γνωριμίες που έκανα: Νίκος Απέργης, Θάνος Τζάνης, Κώστας Μαρτάκης, Ολγα Βενετσιάνου.
Ποιες καλλιτεχνικές στιγμές σου έχεις καταγράψει ως πιο ξεχωριστές;
Τη συνάντησή μου με τον Γιάννη Ζουγανέλη τόσο δισκογραφικά όσο και σε επίπεδο live εμφανίσεων. Ηταν, είναι και θα είναι ένας μεγάλος δάσκαλος για μένα ο Ζουγανέλης, όπως και ο Σταμάτης Γονίδης. Κορυφαία στιγμή μου στη δισκογραφία θεωρώ το τραγούδι του Αντώνη Βαρδή «Πάρε με στην αγκαλιά σου», ενώ στο stage μια ξεχωριστή στιγμή ήταν επίσης η συνεργασία μου με τον Παντελή Παντελίδη στη Fantasia, που ήταν και η τελευταία του εμφάνιση στην Αθήνα.
Τι θυμάσαι από τον Παντελή Παντελίδη;
Τα πάντα! Ηταν ένας από τους καλύτερούς μου φίλους. Δεν περνάει μέρα που να μην τον σκεφτώ ή να μην τον μελετήσω. Φέρνω στον νου μου στιγμές μας και γελάω. Οπως, για παράδειγμα, όταν μαγειρεύω φασολάκια. Επειδή η μητέρα του τα έφτιαχνε άσπρα κι εγώ τα κάνω κοκκινιστά, θυμάμαι που του άρεσαν και με τους δύο τρόπους και μου το έλεγε. Είχαμε μοιραστεί πολύ όμορφες φάσεις, συνέχεια γελούσαμε. Ο χαμός του ήταν μεγάλο σοκ για μένα. Ημουν στη Δράμα τότε για το μνημόσυνο της μητέρας μου και πριν φύγω μου έλεγε, θυμάμαι, να μείνω στην Αθήνα. Δεν ήταν καλά τότε, γιατί είχε γίνει ο ντόρος με το τραγούδι του για τα Κατεχόμενα. Δεν μπορούσα όμως. Ο θάνατος της μητέρας μου και το τραγικό τέλος του Παντελή είναι για μένα δύο πληγές που δεν θα κλείσουν ποτέ.
Εχεις κάνει πολλές διασκευές. Ποια είναι η αγαπημένη σου;
Η διασκευή του «Γιαρέμ». Οταν αποφάσισα να την κάνω, πίστευα πως δεν θα μου έδιναν τα δικαιώματα. Τα πήρα όμως από τον σπουδαίο Γιώργο Χατζηνάσιο. Και όχι μόνο αυτό, είχα και τη μέγιστη τιμή να φιλοτεχνήσει το εξώφυλλο του single ο τεράστιος Ελληνας ζωγράφος Γιώργος Σταθόπουλος. Είναι ένα τραγούδι που αγκαλιάσαμε με μεγάλο σεβασμό μαζί με τον Γιάννη Λιονάκη, το αποτέλεσμα βγήκε προσεγμένο και άρεσε σε όλους.
Κάποια στιγμή δοκιμάστηκες σε έντεχνα καλλιτεχνικά μονοπάτια. Πώς σε αντιμετώπισαν οι εκπρόσωποι αυτού του είδους; Εισέπραξες ενόχληση;
Οχι, γιατί όταν έκανα αυτή τη στροφή, είχα στα χέρια μου το «Γιαρέμ» των Χατζηνάσιου -Γκάτσου, το «Αυτόν τον κόσμο τον καλό» των Ξαρχάκου – Ανδρεόπουλου και το «Κάτι δεν κάναμε καλά» των Ζουγανέλη – Φιλίππου. Δεν εισέπραξα καμία ενόχληση, απεναντίας εισέπραξα αγάπη. Πέρασα ωραία σε αυτά τα μονοπάτια. Και θα ξαναπεράσω από αυτά, γιατί η ζωή μας είναι «μια αγκαλιά τραγούδια», όπως λεγόταν και η παράσταση που παρουσίαζα εκείνη την εποχή στη μουσική σκηνή Σφίγγα και σε συναυλίες μου ανά την Ελλάδα.
Μιλώντας στο παρελθόν για την προσωπική σου ζωή, είχες αποκαλύψει ότι υπήρξες θύμα βίας σε σχέση σου. Πώς το αντιμετώπισες;
Το αντιμετωπίζω ακόμη, σε καθημερινή βάση. Δεν είναι κάτι που έχω ξεπεράσει και σου το λέω ευθέως. Μπορεί αυτός ο άνθρωπος να ανήκει στο παρελθόν, αλλά το κατάλοιπο της κακοποιητικής συμπεριφοράς του απέναντί μου υπάρχει μέσα μου. Για παράδειγμα, αν κάποιος σηκώσει το χέρι του απότομα για να με χαιρετίσει, εγώ μπορεί να τρομάξω. Προσωπικά θεωρώ ότι η ψυχολογική βία είναι η πιο δύσκολη, γιατί δεν φαίνεται. Αλλωστε για να φτάσει μια γυναίκα να κακοποιηθεί σωματικά μέσα σε μια σχέση, έχει προηγηθεί τις περισσότερες φορές η ψυχολογική κακοποίησή της.
Εχεις υπάρξει σε σχέση με bisexual άντρα χωρίς να το γνωρίζεις. Αυτό πώς το διαχειρίστηκες;
Κοίτα, δεν έπαθα και κανένα τεράστιο σοκ. Νορμάλ ήταν η αντίδρασή μου. Απλώς, αν το ήξερα νωρίτερα, θα ήταν πολύ πιο εύκολο για μένα. Μη σου πω ότι από τη στιγμή που υπήρχε μεγάλη αγάπη μεταξύ μας, θα του ζητούσα να κάναμε μαζί και ένα παιδί, το οποίο είμαι βέβαιη ότι θα μεγάλωνε πολύ όμορφα. Μακάρι να είχε βγει από την… ντουλάπα του τη σωστή στιγμή, να μου είχε πει την αλήθεια του και να μην είχε χρειαστεί να τον πιάσω εγώ στα πράσα!
Εχεις κάνει ψυχοθεραπεία;
Κάνω ψυχοθεραπεία από το 2012. Θεωρώ ότι, αν δεν «φτιάξουμε» το μέσα μας, δεν μπορεί ο κόσμος να μας δει σωστά. Αν δεν αγαπήσουμε εμείς τον εαυτό μας, δεν μπορεί να μας αγαπήσει κάποιος άλλος. Η ψυχοθεραπεία με βοήθησε την περίοδο της εγκυμοσύνης μου, αλλά και μετά. Πιστεύω ότι χάρη στην ψυχοθεραπεία δεν έπαθα επιλόχειο κατάθλιψη.
Το 2023 απέκτησες τον γιο σου, τον Ραφαήλ. Ηταν δύσκολη απόφαση να φέρεις στον κόσμο ένα παιδί και να το μεγαλώσεις μόνη σου;
Δεν ξέρω αν ήταν δύσκολη απόφαση, αυτό που ξέρω είναι ότι ήταν μονόδρομος. Δεν σκέφτηκα ούτε στιγμή να κάνω άμβλωση, ήθελα να γίνω μητέρα. Οχι όμως για να παντρευτώ, αλλά για να μεγαλώσω έναν σωστό άνθρωπο στην κοινωνία. Γι’ αυτό έγινα μανούλα και ευχαριστώ τον Θεό που με αξίωσε να τα καταφέρω.
Σήμερα, δύο χρόνια μετά, πώς είναι η καθημερινότητα σου ως single μητέρα;
Το πιο δύσκολο κομμάτι είναι σίγουρα το οικονομικό, γιατί μια single μητέρα πρέπει να δουλεύει πάρα πολύ ώστε να μη λείψει τίποτα στο παιδί της. Αυτό κάνω κι εγώ. Είναι δύσκολο, δεν το κρύβω. Αλλά όταν κοιτάζω τον Ραφαήλ και τον βλέπω να μου γελάει, κάθε φορά που με χαϊδεύει και μου λέει «παπάω», δηλαδή σε αγαπάω, τρελαίνομαι από ευτυχία. Ξεχνάω κάθε δυσκολία και παίρνω δύναμη να προχωρήσω.
Το τελευταίο διάστημα οι φήμες σε θέλουν ξανά ερωτευμένη. Εχει ακουστεί κι ένα όνομα… Υπάρχει αλήθεια σε αυτό;
Οχι, δεν ισχύει. Ξέρω για τι πράγμα μιλάς, αλλά δεν θέλω να το συνεχίσω, ούτε να ειπωθεί το όνομα που έχει ακουστεί. Είμαι εντελώς free, ελεύθερη και ωραία, που λένε. Και δεν σκέφτομαι καν να μπω σε μια σχέση αυτή την εποχή.
Κι αν βρισκόταν ένας σύντροφος όπως τον θέλεις; Θα τον απέρριπτες;
Νομίζω πως δεν είμαι έτοιμη ακόμη ν’ αφήσω κάποιον να μπει στη ζωή μου και στη ζωή του παιδιού μου. Ειδικά ύστερα απ’ όσα πέρασα με τον βιολογικό του πατέρα… Δεν αισθάνομαι έτοιμη ακόμη να εμπιστευτώ κάποιον άνθρωπο. Είμαστε μια χαρά οι δυο μας, εγώ και ο γιος μου…
Σε τι φάση σε πετυχαίνουμε αυτή τη στιγμή επαγγελματικά;
Είμαι πολύ χαρούμενη γιατί πάει πολύ καλά το καινούργιο μου τραγούδι «Στον Αγιο Ρωμανό» που κάναμε με τον DJ Tsitso, με τον οποίο είχαμε κάνει πέρυσι και το «Κορμί κι αλάτι». Τον χειμώνα θα ακολουθήσει κι άλλο single, πάντοτε από τη Heaven Music, αλλά είναι πολύ νωρίς ακόμη για να σου πω λεπτομέρειες. Αυτή την περίοδο εμφανίζομαι με τον Κυριάκο Κυανό στο Κύμα, στη λεωφόρο Ποσειδώνος, όπου περνάμε πολύ ωραία. Είμαστε και συντοπίτες από τη Δράμα με τον Κυριάκο. Τον αγαπώ και τον σέβομαι, είναι καταπληκτικός τραγουδιστής και εξαίρετος οικογενειάρχης.
