❱❱ Ο 88χρονος Τομ Νέστωρ μοιράζεται με την «Espresso» αποσπάσματα από την υπό έκδοση αυτοβιογραφία τουΑπό τον
ΝΙΚΟ ΝΙΚΟΛΙΖΑ
Υπήρξε το δεξί χέρι του Αριστοτέλη Ωνάση στην Αμερική και ο άνθρωπος που κατάφερε να εκλέξει τον Σπύρο Αγκνιου 39ο αντιπρόεδρο των ΗΠΑ. Το όνομα του 88χρονου σήμερα Τομ Νέστωρ φιγουράρει στην παγκόσμια εγκυκλοπαίδεια και σε πολλές βιογραφίες προσώπων, όπως του ιδρυτή του κινηματογραφικού κολοσσού της FOX Σπύρου Σκούρα, της Ελίζαμπεθ Τέιλορ, του Φρανκ Σινάτρα και πολλών άλλων, λόγω της τεράστιας φήμης που είχε αποκτήσει στην άλλη άκρη του Ατλαντικού.
Με αφορμή την υπό έκδοση αυτοβιογραφία του, με τίτλο «Απ’ το Γαλαξίδι στο Λευκό Οίκο», ο Τομ Νέστωρ αποκαλύπτει στην «Espresso» αποσπάσματα από το βιβλίο του. Μιλώντας σπαστά ελληνικά, ο κ. Νέστωρ μοιράζεται μαζί μας συγκλονιστικές ιστορίες από τη ζωή του, που την κάνουν να μοιάζει με παραμύθι… Δεν είναι τυχαίο ότι ήταν αυτός στον οποίο ο Ωνάσης εξομολογήθηκε ότι ο γάμος του με την Τζάκι Κένεντι ήταν «μια καλή μπίζνα», αλλά και ο άνθρωπος που πλήρωνε αντί του Ελληνα κροίσου όταν ο τελευταίος βρισκόταν στην Αμερική!
Ετσι ξεκίνησαν όλα…
«Κατάγομαι από μια πολύ φτωχή οικογένεια και ένα πολύ ζεστό οικογενειακό σπίτι του Γαλαξιδίου. Ο πατέρας μου ήταν τυροκόμος και ψάλτης. Η μάνα βοηθούσε τον μπαμπά και παράλληλα έκανε όλες τις δουλειές του σπιτιού. Η αλήθεια είναι ότι δεν μας έλειψε τίποτα, παρ’ όλη τη φτώχεια του πολέμου και τις άσχημες μετεμφυλιακές καταστάσεις. Εγώ έφυγα για την Αμερική το 1950. Πήγα εκεί χωρίς να ξέρω τίποτα και κανέναν. Ηταν η εποχή της ευρείας μετανάστευσης των Ελλήνων. Οι γονείς μου μού έδωσαν την ευχή τους και με δάκρυα στα μάτια έφυγα ως μετανάστης για μια καλύτερη ζωή. Είχα δεν είχα πάνω μου 100 δολάρια όταν πήγα εκεί. Ολες τις οικονομίες της οικογένειας. Τις μάζεψα και έφυγα. Οταν έφτασα απευθύνθηκα σε πολλές επιχειρήσεις και έκανα όλες τις δουλειές που μπορεί να φανταστεί κάποιος για να ζήσω. Και όχι μόνο έζησα, αλλά κατάφερα να μεγαλουργήσω. Εχοντας φτάσει πλέον στη δύση της ζωής μου και έχοντας αποκτήσει μια υπέροχη οικογένεια, λέω ότι στην Αμερική έζησα μια σπουδαία ζωή που δεν μπορούσα να φανταστώ όταν πατούσα το πόδι μου εκεί…» αναφέρει ο Τομ Νέστωρ στην ακυκλοφόρητη ακόμη βιογραφία του, της οποίας η «Espresso» δημοσιεύει σήμερα αποκλειστικά αποσπάσματα.
Πέραν του Ατλαντικού, έγινε πραγματικότητα για εκείνον το αμερικανικό όνειρο! «Δούλευα τότε στο αμερικανικό ραδιόφωνο WLIB, ενώ παράλληλα είχα καταφέρει να πιάσω δουλειά και σε μια εταιρία που μόνο Αμερικάνοι μπορούσαν να εργαστούν. Μαθεύτηκε λοιπόν από στόμα σε στόμα ότι υπάρχει ένας σπουδαίος νέος Ελληνας, ο οποίος εργάζεται στη συγκεκριμένη εταιρία. Η Ολυμπιακή ακόμη δεν είχε ανοίξει εκεί. Ερχεται ο γενικός διευθυντής της εταιρίας, ο Παπαδάκης, και μου λέει: “Εμαθε ο κύριος Ωνάσης ότι είσαι εξαιρετικός στην εργασία σου και θέλει να εργαστείς για εκείνον τώρα που θα ξεκινήσει τη γραμμή Αθήνα – Νέα Υόρκη”. Εγώ του ζήτησα πίστωση χρόνου λόγω της εργασίας που ήδη είχα. Εκείνοι, βέβαια, με πίεζαν γιατί στηρίζονταν πάνω μου. Υστερα από 20 μέρες έπιασα δουλειά. Με εμπιστεύθηκε τόσο πολύ που έλεγε ο ίδιος “ο Τομ είναι το δεξί μου χέρι”» και κάπως έτσι ξεκίνησε η σχέση ζωής με τον χρυσό Ελληνα.
Τα γλέντια
«Στην Αμερική ο Ωνάσης δεν κρατούσε ποτέ πάνω του χρήματα. Ούτε ένα σεντ. Εγώ διαχειριζόμουν όλα τα χρήματα που ξόδευε πέραν του Ατλαντικού. Και εκεί ήταν ένας απλός άνθρωπος. Δεν είχε ούτε έναν αστυνομικό στο πλευρό του. Εγώ ήμουν για εκείνον και διαχειριστής των χρημάτων και security όταν έβγαινε στους δρόμους. Του άρεσε να γλεντάει πολύ. Ο Αρίστος ήταν ο αιώνιος Ελληνας γλεντζές… Και εκείνος και η Μαρία Κάλλας. Ολοι μαζί πηγαίναμε στα μπουζούκια και εγώ πλήρωνα τους λογαριασμούς. Οσο και αν γλεντούσε, όμως, δεν ξέφευγε. Δεν έσπαγε πιάτα, δεν άνοιγε σαμπάνιες. Ηταν κύριος! Οταν δεν πηγαίναμε στα ελληνικά μπουζούκια, του έκλεινα πάρτι με όλη την αφρόκρεμα της Νέας Υόρκης και μια ορχήστρα να παίζει ρουμάνικη μουσική.
Του άρεσε πολύ, λόγω του Κωνσταντίνου Γράτσου, που ήταν ο άνθρωπος-σκιά του Αρίστου» μας λέει και περιγράφει τον λόγο για τον οποίο απομακρύνθηκε από τον Ελληνα μεγιστάνα. «Εφυγα από τον Ωνάση περίπου 10 χρόνια μετά, όταν μου ανακοίνωσε ότι θα παντρευτεί την Τζάκι Κένεντι. Για την αμερικάνικη νεολαία τότε ο Κένεντι ήταν ένας θνητός θεός. Θεώρησα ότι ο γάμος του θα αμαύρωνε το όνομα “Κένεντι”. Το θεώρησα μεγάλη προσβολή και τον είχα ρωτήσει: “Γιατί, Αρίστο, την Τζάκι Κένεντι, αφού έχεις μια Ελληνίδα θεά που λέγεται Μαρία Κάλλας;” Και μου απάντησε κυνικά: “Ο γάμος μου με την Κένεντι είναι μια καλή μπίζνα”. Και ήταν προσβολή για μένα ότι θα χώριζε την Κάλλας, την οποία γνώριζα πάρα πολύ καλά. Ενιωθα άσχημα. Τότε, λοιπόν, μαλώσαμε και έφυγα. Ο ίδιος δεν το περίμενε και πίστευε ότι θα γυρίσω. Εγώ, όμως, είχα ήδη φύγει από την εταιρία!»
Στη συνέχεια περιγράφει ένα περιστατικό από την εποχή που στη ζωή του Ωνάση υπήρχε η Κάλλας! «Ενα πρωί έρχεται η Μαρία στο γραφείο. Ηταν πάντα κοκέτα και με πολύ κομψή εμφάνιση. Φορούσε πάντα μαύρα γυαλιά και ταγέρ. Οι νεαρές κοπέλες που ήταν στο γραφείο τότε του Ωνάση δεν γνώριζαν ποια είναι η Κάλλας. Ρωτάει η Μαρία, βγάζοντας τα μαύρα γυαλιά από τα μάτια της: “Πού είναι ο Αρης, δεσποινίς μου;” Η Τζορτζέτ, που ήταν μια από τις πιστές υπαλλήλους του Αρίστου στην Αμερική, την κοιτάζει καλά καλά και τη ρωτάει στα αμερικάνικα: “Ποιος είναι ο Αρης, κυρία;” Και η Μαρία τής απαντάει: “Onasis of course!” Η Μαρία ήταν γνήσια Ελληνίδα, με πολύ καλή ψυχή. Ωστόσο, επειδή ήταν πριμαντόνα είχε ένα εύλογο τουπέ. Από την άλλη, η Τζάκι ήταν συμφεροντολόγος. Κοιτούσε μόνο τον εαυτό της και κανέναν άλλον…»
Ο ΑΓΚΝΙΟΥ ΚΑΙ Ο ΣΚΟΥΡΑΣ…
«Ο Σπύρος Σκούρας υπήρξε για μένα στην Αμερική ένας δεύτερος πατέρας. Με στήριξε σαν να ήμουν παιδί του. Ξεκίνησα μαζί του από το Χόλιγουντ, όπου εργαζόμουν για εκείνον σε μεγάλα κλαμπ όταν πήγαιναν όλοι οι μεγάλοι σταρ, ενώ αργότερα τον συνάντησα πολλές φορές λόγω του Ωνάση, του Αγκνιου και του Νίξον. Και ήθελε να γράψει στο όνομά μου μια ναυτιλιακή εταιρία, γιατί με θεωρούσε άξιο συνεχιστή του.
Αλλωστε, αν ο Σκούρας δεν έμπαινε στη μέση, ο Ωνάσης θα είχε μπει φυλακή» αναφέρει ο Τομ Νέστωρ και εξηγεί: «Ο Αρίστος δεν πλήρωνε ποτέ φόρους εκεί. Είχε αυτήν τη συνήθεια. Και γι’ αυτό άλλωστε, για ένα μεγάλο διάστημα, θεωρούνταν ανεπιθύμητος στις ΗΠΑ. Θυμάμαι ότι η πρώτη κουβέντα που του είπε ο Σκούρας όταν συνάντησε τον Αρίστο ήταν αυτή: “Πατριώτη, στην Αμερική δύο πράγματα δεν μπορείς να αποφύγεις: τον θάνατο και τους φόρους”. Ο Ωνάσης ήταν και ο χρηματοδότης του Σπύρου Αγκνιου εκεί, ενώ ο Σκούρας ήταν ο χρηματοδότης του Νίξον. Ο Αρίστος μού μετέφερε από τους λογαριασμούς του στους δικούς μου αμερικάνικους λογαριασμούς χρήματα και φαινόταν ότι εγώ χρηματοδοτούσα τον προεκλογικό αγώνα του Αγκνιου. Ομως, στην πραγματικότητα ο χρηματοδότης ήταν ο Ωνάσης. Και χάρις σε μένα ο Αγκνιου έγινε αντιπρόεδρος των ΗΠΑ!»
