►Με τον άντρα της Πίτερ γνωρίστηκαν στα Κύθηρα και απέκτησαν έναν γιο
►Οι σπουδές της στη δραματουργία και η διαφυγή που βρήκε στο γράψιμο
►Με τον άντρα της Πίτερ γνωρίστηκαν στα Κύθηρα και απέκτησαν έναν γιο
►Οι σπουδές της στη δραματουργία και η διαφυγή που βρήκε στο γράψιμο
Μπορεί μια κινηματογραφική ταινία να αποδειχθεί προφητική; Στην περίπτωση της Βικτώριας Χαραλαμπίδου μάλλον η απάντηση είναι θετική, καθώς η ζωή της έχει πολλά κοινά στοιχεία με την ηρωίδα που ενσάρκωσε συγκλονιστικά στο φιλμ του Παντελή Βούλγαρη, «Νύφες».
ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΕΡΙΑΝΝΑ ΠΑΠΠΑ
Τότε με την ερμηνεία της είχε κλέψει τις εντυπώσεις και είχε κερδίσει το βραβείο ερμηνείας 1ου γυναικείου ρόλου στο 45ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Ολα προμήνυαν ότι θα ακολουθούσε μια μεγάλη καριέρα – ακόμη και διεθνή. Εκείνη την εποχή, όμως, δεν μπορούσε να φανταστεί πως όσα διαδραματίζονταν στο φιλμ θα ήταν κάτι περισσότερο από ένα σενάριο. Στην ταινία η πρωταγωνίστρια έφευγε για την Αμερική με μια βαλίτσα στο χέρι για να παντρευτεί έναν άγνωστο άνδρα, όπως εκατοντάδες άλλες κοπέλες της εποχής. Στην πραγματικότητα, η ηθοποιός τον Φεβρουάριο του 2005 έφυγε με μια κόκκινη βαλίτσα για να ακολουθήσει τον μεγάλο της έρωτα στην Αυστραλία.
Ο Ελληνοαυστραλός Πίτερ Καυδιανός, τον οποίο γνώρισε στα Κύθηρα κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της σειράς «Ετσι ξαφνικά», ήταν ο άντρας της ζωής της. Το ήξερε και δεν δίστασε να πάρει τη μεγάλη απόφαση. Οι δυο τους έχουν σήμερα έναν υπέροχο γιο, τον Λεωνίδα, που είναι εξήμισι χρόνων και τον φωνάζουν Λίο. Πηγαίνει σε αγγλικό σχολείο και μαθαίνει ελληνικά και ρωσικά.
«Δεν πίστευα ότι ο ρόλος μου στις “Νύφες” θα ήταν ενδεικτικός της μετέπειτα ζωής μου. Τίποτα, όμως, δεν είναι τυχαίο. Βέβαια, εγώ δεν παντρεύτηκα με προξενιό. Και μπορεί να μην έγινα ακροβάτισσα, όπως ονειρευόμουν μικρή, αλλά αισθάνομαι ότι ζω μια περιπέτεια σαν κι αυτή του τσίρκου, με καλές και λιγότερο καλές στιγμές. Είμαι τυχερή» δηλώνει σήμερα στην «Espresso» η ηθοποιός, η οποία βρίσκεται αυτές τις ημέρες (και έως την ερχόμενη Κυριακή) στην Ελλάδα με την οικογένειά της για διακοπές.
Κέρδισε την ευτυχία
Και μπορεί να της λείπει η μυρωδιά του βασιλικού στη γλάστρα, η εικόνα από τα Αναφιώτικα, το κέντρο της Αθήνας, η ελληνική ντομάτα και το γιαούρτι, όμως η Βικτώρια ρίσκαρε για χάρη της αγάπης και κέρδισε την ευτυχία.
Το ζευγάρι μένει στο Σίδνεϊ. Τα πρώτα χρόνια στη μακρινή ήπειρο δεν ήταν εύκολα για εκείνη. Προτάσεις για δουλειές δεν έρχονταν. Σκεφτόταν την επιστροφή. Τελικά, αναζήτησε και βρήκε διαφυγή στο γράψιμο. Στη συνέχεια προσέλαβε ατζέντη. Από το 2005 είναι στο γραφείο Mollison Keightley Management. Ολα άρχισαν να παίρνουν τον δρόμο τους: Δούλεψε στο θέατρο, στην τηλεόραση, γύρισε ήδη τρεις ταινίες στην Αυστραλία και το «Ψυχή βαθιά», επίσης του Παντελή Βούλγαρη. Δίδαξε Ιστορία Θεάτρου και Υποκριτική στη Σχολή Θεάτρου στο Σίδνεϊ. Εργάστηκε στο ραδιόφωνο. Οκτώμισι μηνών έγκυος γύριζε ταινία. Τριών μηνών ήταν ο γιος της όταν εκείνη βρισκόταν πάλι στα γυρίσματα ενός φιλμ στην έρημο του Broken Hill. Στη συνέχεια ξανά τηλεόραση, θεατρική περιοδεία, μία τηλεοπτική σειρά στο ΑΒC1. Παράλληλα, η γλυκιά ηθοποιός γράφει για το θέατρο, με το πρώτο της έργο να έχει επιλεγεί για το Εθνικό Φεστιβάλ Θεάτρου. Στη συνέχεια ίδρυσε τη δική της εταιρία παραγωγής.
Σπούδασε δραματουργία και ασχολήθηκε με την αξιολόγηση θεατρικών έργων για τα Βραβεία Νέων Θεατρικών Κειμένων Patrick White Awards για το STC (Sydney Theatre Company). Κάπου εκεί, στο χαώδες Σίδνεϊ, γνώρισε τον Τζέφρεϊ Ρας και την Κέιτ Μπλάνσετ. Την Αυστραλή ηθοποιό είδε πρώτα εκείνη στο θέατρο και αργότερα την επισκέφτηκε και την είδε σε μία παράσταση. «Ημουν στο Sydney Theatre Company. Στην Αυστραλία είναι πολύ εύκολα τα πράγματα, αφού οι καλλιτέχνες κινούμαστε σε κοινούς χώρους» εξηγεί. Αυτό το διάστημα, όπως λέει στην «Espresso» με ενθουσιασμό, προβλήθηκε το πρώτο από τα τέσσερα επεισόδια της αυστραλιανής σειράς «Barracuda» του δικού μας Χρήστου Τσιόλκα, στην οποία παίζει.
«Εχω στο αίμα μου την προσφυγιά»
Η Βικτώρια Χαραλαμπίδου γεννήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 1971 στο Λένινγκραντ της Σοβιετικής Ενωσης. Η μητέρα της σπούδαζε. Ο πατέρας της δούλευε. Την έστειλαν στη γιαγιά Ελισάβετ και στον παππού Ανέστη, που παρέμειναν μετά την εξορία και έως το 1949 στο Καζακστάν. Στην Ελλάδα ήρθε μόλις τελείωσε το γυμνάσιο. «Εχω στο αίμα μου την προσφυγιά. Δεν είμαι άνθρωπος που περιμένει στο τηλέφωνο να βρει δουλειά και γι’ αυτό έφυγα» εξηγεί.
Σπούδαζε οικονομικά, όταν κάποια στιγμή κατάλαβε ότι δεν μπορούσε να χαθεί στους αριθμούς. Αυτό που ήθελε ήταν να ασχοληθεί με την υποκριτική. Και, όπως φάνηκε, αυτός ήταν ο δρόμος της.
Το πρόγραμμά της είναι ιδιαίτερα επιβαρυμένο, αλλά πάντοτε βρίσκει λίγο χρόνο για να χαλαρώσει. Το ράψιμο και το πλέξιμο, το διάβασμα και το γράψιμο είναι τα αγαπημένα της χόμπι. Επικοινωνεί μέσω Skype καθημερινά με τους δικούς της ανθρώπους στην Ελλάδα, ενώ χρησιμοποιεί το internet για να προωθήσει μια ακόμη επαγγελματική της δραστηριότητα. Τον τελευταίο καιρό ανεβάζει βιντεάκια, εμπνεόμενη από τη Φρίντα Κάλο.
Κάνοντας πιο έντονα τα φρύδια της και φορώντας ρούχα της εποχής, μεταμφιέζεται στη Μεξικανή ζωγράφο και αναλύει ένα θέμα που την απασχολεί. Τα like πέφτουν «βροχή» στη σελίδα της. Πάντως, το σίγουρο είναι ότι η Βικτώρια Χαραλαμπίδου έχει καταφέρει να βρει τη χρυσή τομή ανάμεσα στην καριέρα και την οικογένεια. Μάλιστα, παρά τις δυσκολίες που αρχικά αντιμετώπισε, έχει φτιάξει μια ευτυχισμένη ζωή στη μακρινή Αυστραλία.
