Ο ερμηνευτής μιλά για τη διαδρομή του με άξονα την παράδοση, τη γνωριμία του με τον Παντελίδη και εξηγεί γιατί η εμφάνισή του στο Μέγαρο Μουσικής ήταν η κορυφαία στιγμή της καριέρας του
Σωστά αναρωτιέται ο Γιάννης Καψάλης «Τι τι τι να κάνω;», αφού μετά την ξέφρενη επιτυχία του ομότιτλου CD του, που θα κυκλοφορήσει αύριο Σάββατο με την «Espresso», ο ερμηνευτής κανονίζει εμφανίσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό για το 2018!
ΑΠΟ ΤΗ
ΔΗΜΗΤΡΑ ΔΑΡΔΑ
Ο «Αντώνης Ρέμος του δημοτικού τραγουδιού», όπως τον αποκαλούν οι φανατικοί θαυμαστές, είναι περιζήτητος σε πίστες αλλά και πολιτιστικές εκδηλώσεις, χορούς και πανηγύρια, γιατί μπορεί να σηκώσει από την καρέκλα του ακόμα και τον πιο απαιτητικό γλεντζέ!
Δικαίως θεωρείται ένας αυθεντικός δημοτικός ερμηνευτής, που ζωντάνεψε το εθιμικό τραγούδι και γεμίζει κάθε βράδυ το κέντρο διασκέδασης Αγρίμια, όπου εμφανίζεται φέτος με τη Γιώτα Γρίβα και τον κλαρινίστα Μάκη Τσίκο. Σημαντικότερη στιγμή της καριέρας του θεωρεί την εκδήλωση «Ηπειρος – Ενας πολιτιστικός θησαυρός» στο Μέγαρο Μουσικής. «Με έπιασε δέος όταν εμφανίστηκα στη σκηνή. Παρ’ όλο που ανήκω στη νέα γενιά όσων υπηρετούμε το δημοτικό τραγούδι και νιώθω τυχερός που με δίδαξε ο πατέρας μου, πραγματικά εκεί ένιωσα να δικαιώνομαι. Με την ερμηνεία μου σε δύο δύσκολα τραγούδια, ένα κονιτσιώτικο και “Το κλέφτικο της κυρα-Φροσύνης”, κέρδισα το στοίχημα απέναντι και στους πιο δύσπιστους μουσικολόγους» λέει στην «Espresso» o Γιάννης Καψάλης.
Θεωρεί ιδιαίτερα τιμητικό ότι τον επέλεξαν ως γνήσιο Ηπειρώτη και φανατικό φίλαθλο να ερμηνεύσει εκείνος τον νέο ύμνο του ιστορικού αθλητικού σωματείου ΠΑΣ Γιάννινα. «Η διοίκηση της ομάδας, στα 50ά γενέθλιά της, αποφάσισε να αλλάξει τον ύμνο της ομάδας με τη φωνή του αείμνηστου Αλέκου Κιτσάκη και να φτιάξει έναν καινούργιο, πιο σύγχρονο, πιο ευρωπαϊκό, τον οποίο και μου εμπιστεύτηκαν. Οι στίχοι είναι δικοί μου και του Δημήτρη Παππά και η μουσική των Μάκη Τσίκου και Αρσένη Νάση. Δημιουργήσαμε ένα νέο κομμάτι που ακούστηκε πρόσφατα στο παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ. Τους ευχαριστώ πολύ και εύχομαι τα καλύτερα» αποκάλυψε ο Γιάννης Καψάλης, του οποίου η άλλη μεγάλη αγάπη είναι η ΑΕΚ.
Μουσική οικογένεια
Με καταγωγή από τα Ζαγοροχώρια των Ιωαννίνων και μεγαλωμένος στη Ζίτσα σε μουσική οικογένεια, με παππού τον σημαντικό δεξιοτέχνη του κλαρίνου Χρόνη Καψάλη και πατέρα τον επίσης αυθεντικό οργανοπαίχτη και παραδοσιακό κλαρινίστα Σταύρο Καψάλη, ο τραγουδιστής ακολούθησε τα βήματά τους και αφιερώθηκε στη δημοτική μουσική και στο παραδοσιακό τραγούδι.
Εχει έναν αδελφό, ο οποίος ασχολείται με τα κρουστά, και μια αδελφή, η οποία, αν και διαθέτει υπέροχη φωνή, δεν ασχολήθηκε με το τραγούδι. Οταν ήταν μικροί, η οικογένεια μετακόμισε από τη Ζίτσα στη Νέα Ιωνία. «Στο έναν δρόμο μέναμε εμείς, δύο στενά παραπέρα έμενε ο Στέλιος Καζαντζίδης και δύο δρόμους μετά ο Παντελής Παντελίδης. Δεν μίλησα ποτέ για τη γνωριμία μου με αυτό τον εξαιρετικό νεαρό καλλιτέχνη, που μεγαλώσαμε στην ίδια γειτονιά με πολλά κοινά, μεταξύ των οποίων η ΑΕΚ. Μου έβαζε να ακούω τα τραγούδια που έγραφε και ήταν πραγματικά ταλαντούχος. Από σεμνότητα δεν ανέφερα μέχρι σήμερα τη γνωριμία μας, αλλά λυπήθηκα που χάθηκε τόσο άδικα» λέει ο Γιάννης Καψάλης, ο οποίος γυρίζει στο παρελθόν και θυμάται τη «χαρτούρα», τα χρήματα, δηλαδή, που πετούσαν οι παρέες χορεύοντας παραγγελιές.
«Τα καγκέλια»
Το 2006 έδωσε ρυθμό και πολλά «πω πω πω πω» στη μεγάλη επιτυχία των τελευταίων χρόνων «Τα καγκέλια» και μεταμόρφωσε το άλλοτε χασαποσέρβικο τραγούδι «Το ραβασάκι» σε ρούμπα το 2010, σε πανηγύρι στο Μουζάκι Καρδίτσας. «Τα επανέφερα στο… σήμερα και φυσικά περιλαμβάνονται σε κάθε πρόγραμμα που κάνω! Αρέσουν πολύ και κυρίως στη νεολαία, η οποία ξεσηκώνεται μόλις ακουστεί η πρώτη νότα» αποκαλύπτει ο δημοτικός τραγουδιστής, ο οποίος πέρυσι εμφανίστηκε με τον Βασίλη Καρρά στη Γερμανία και η ομογένεια τους αποθέωσε.
«Ξεκίνησα να τραγουδάω σε ηλικία 17 χρόνων δίπλα στην αφρόκρεμα του παραδοσιακού τραγουδιού, στο κέντρο Αηδόνια, με την Εφη Θώδη, την Κική Φραγκούλη και τον πατέρα μου στο κλαρίνο. Πέρασα αργότερα από το λαϊκό πεντάγραμμο με εμφανίσεις στο πλευρό της Νάντιας Κωνσταντόπουλου, του Γιώργου Βογιατζή, του Γιώργου Γερολυμάτου, μα η καρδιά μου ανήκε στις πατροπαράδοτες μουσικές και στα τραγούδια» θυμάται. Και συνεχίζει: «Υπάρχουν εμφανίσεις στην καριέρα μου που δεν ξεχνώ λόγω της αγάπης που έχω εισπράξει από τον κόσμο: όπως τα καπνογόνα που ανάβουν οι πιτσιρικάδες σε ένα συγκεκριμένο χωριό, στο οποίο τραγουδάω κάθε Αύγουστο, και μεταμορφώνουν την πλατεία σε… Ολυμπιακό Στάδιο (!), αλλά και η γιορτή του κρασιού στη Ζίτσα, όπου οι νέοι του χωριού, για να διαφημίσουν την άφιξή μου, τυπώνουν μπλουζάκια με στίχους από τραγούδια μου. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα, το οποίο με έδειχνε σαν αθλητή της ελληνορωμαϊκής πάλης, να έχω πιάσει στα χέρια μου την Ανγκελα Μέρκελ! Οσο και να στενεύουν τα οικονομικά περιθώρια των Ελλήνων, το πανηγύρι, που είναι μια φτηνή διασκέδαση, θα παραμείνει ζωντανό, εθιμοτυπικό, γιατί δεν μας αφήνει να ξεχάσουμε την ιστορική μας παράδοση» καταλήγει ο τραγουδιστής, ο οποίος έχει μια υπέροχη οικογένεια. Ερωτευμένος με τη σύζυγό του και μπαμπάς τριών κοριτσιών, της 15χρονης Κατερίνας, της 12χρονης Νόνης και της μόλις 2,5 ετών Ολσιας, ο «άρχοντας» του δημοτικού τραγουδιού δεν τις βλέπει, λόγω δουλειάς, όσο θα ήθελε, ωστόσο τις υπεραγαπά.
