ΑΠΟ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΩΝ ΕΦΟΠΛΙΣΤΩΝ, ΣΤΗ «ΒΙΛΑ» ΤΟΥ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟΝ ΑΣΤΕΡΑ
Ο Γ. Κουρούπης καταστράφηκε λόγω κρίσης και ζει παρέα με γάτες σε ένα ερειπωμένο κτίριο στη Βουλιαγμένη Ενας παλιός και εγκαταλειμμένος χώρος λίγο μετά τον «Αστέρα» Βουλιαγμένης, που παλιότερα χρησιμοποιείτο για τον βιολογικό καθαρισμό του νερού της περιοχής, έχει γίνει πλέον η «βίλα» του πρώην εκδότη βιβλίων και φωτογράφου Γιώργου Κουρούπη, ο οποίος έχασε τα πάντα λόγω της οικονομικής κρίσης και έμεινε άστεγος τα τελευταία πέντε χρόνια! Μοναδική του συντροφιά είναι η θάλασσα και οι 15 γάτες που έχει κάθε μέρα στην αγκαλιά του.
ΑΠΟ ΤΟΝ
ΜΙΛΤΟ ΣΑΚΕΛΛΑΡΗ
φωτό: ΧΡΗΣΤΟΣ ΖΗΝΑΣ
«Δεν έχω να χάσω τίποτα και είμαι ελεύθερος. Εσείς, είστε ελεύθεροι;» ήταν το ερώτημα που μας έθεσε όταν τον συναντήσαμε. «Εγώ είμαι σε θέση ισχύος πλέον. Εγώ είμαι ελεύθερος εδώ και νιώθω ευτυχισμένος. Τα έχασα όλα και τελικά κέρδισα τη ζωή μου!» λέει στην «Espresso».
Τον ερχόμενο Οκτώβριο ο 65χρονος άλλοτε εκδότης θα κλείσει πέντε χρόνια στο κτίσμα, που είχε δημιουργηθεί το 1968 από τη ΜΟΜΑ ως βιολογικός καθαρισμός της Βουλιαγμένης, ενώ από πάνω είχε στηθεί ελικοδρόμιο.
«Εψαχνα εδώ κάπου να βρω έναν χώρο. Εδώ μεγάλωσα. Ψάχνοντας αρχικά στη Βάρκιζα να βρω ένα μέρος για να μην κοιμάμαι στο αμάξι, να μπορώ δηλαδή να βάλω τον υπνόσακό μου, ήταν όλα πιασμένα. Ενα βράδυ, περνώντας από εδώ, είδα αυτό εδώ το κτίσμα, το οποίο είναι ιδανικό για τη δική μου περίπτωση» εξομολογείται στην «Espresso» και αποκαλύπτει τι τον έφερε σε αυτό το σημείο: «Δεν έμεινα άνεργος, γιατί δεν είχα κανέναν εργοδότη. Ημουν φωτογράφος, έφτιαχνα από ταξιδιωτικούς οδηγούς έως βιβλία της ελληνικής γραμματείας. Επαγγελματίες όπως εγώ ή ζουν σε άλλη πολιτισμένη χώρα ή ψάχνουν να βρουν κάποιον τόπο για να μείνουν, γιατί δεν έχουν να πληρώσουν λογαριασμούς! Δυσκολεύτηκα από οικογενειακές καταστάσεις και τελικά έμεινα άστεγος…» αναφέρει.
Οπως λέει, οι εφοπλιστές ήταν βαρόμετρο για την οικονομία. Δούλεψε σε αρκετούς, κάνοντας φωτογραφίσεις πλοίων μέσα από αεροπλάνα. Ομως, κάποια στιγμή έμεινε άνεργος.
«Το 2000 ξεπουλήθηκαν όλα τα φεριμπότ και τα κρουαζιερόπλοια, και δεν έμεινε κανένα με ελληνική σημαία. Οι πελάτες μου αυτοί χάθηκαν. Δυσκολευόμουν να πληρώσω μέχρι και τον λογαριασμό του νερού. Το σπίτι δεν μπορούσα να το κρατήσω. Ετσι κι αλλιώς, ο ΕΝΦΙΑ ήταν προ των πυλών. Τότε κατάλαβα ότι τα πράγματα είναι μη αναστρέψιμα και ότι άνθρωποι σαν και μένα θα μείνουν στον άσο…»
Κοιμόταν στο αυτοκίνητο
Η ψυχολογική του κατάσταση ήταν ιδιαίτερα άσχημη όταν αναγκάστηκε να αφήσει το σπίτι του, επειδή δεν μπορούσε να πληρώσει τους λογαριασμούς του. Ο Γιώργος Κουρούπης κοιμόταν στο αυτοκίνητό του για αρκετό διάστημα, αλλά έψαχνε κάτι πιο «μόνιμο». «Οταν βρήκα αυτόν τον χώρο, τον καθάρισα και μέσα σε αυτά τα χρόνια έφτιαξα ένα νοικοκυριό, στο οποίο αισθάνομαι ελεύθερος και ευτυχισμένος. Είμαστε σε ένα χώρο 1.000 τ.μ.! Κάποια μέρα ίσως μπορέσω να τον βάψω, να μη φαίνεται έτσι μαύρος. Ολα όσα βλέπεις δεν τα αγόρασα, γιατί δεν είχα λεφτά. Μου τα αγόρασαν άνθρωποι που μπήκαν στη ζωή μου αφού έμεινα άστεγος. Ανθρωποι που έκαναν μία βόλτα εδώ και ήρθαν και μου μίλησαν. Εχω πολλά πράγματα, κι αυτό είναι πολυτέλεια. Ζω χωρίς χρήματα. Ενας συνδυασμός… Σοβιετικού, Κουβανού και Αμερικανού της καπιταλιστικής κοινωνίας!» λέει χαρακτηριστικά.
Οσο και αν η καθημερινότητά του φαντάζει δύσκολη σε κάποιον που δεν τον γνωρίζει και τον παρατηρεί από μακριά, είναι αρκετά ευχάριστη.
«Μόλις ξυπνάω ασχολούμαι με τις 15 γάτες μου! Εχω βοήθεια από την Πρόνοια του Δήμου, όπου σιτίζομαι και πλένομαι. Εχω και επαφή με το ηλεκτρικό. Εκεί περνάω κάποιες ώρες της μέρας μου. Οταν γυρίζω, απολαμβάνω σχεδόν καθημερινά το μπάνιο μου, καθώς η θάλασσα είναι κάτω από τα πόδια μου. Τον χειμώνα το κρύο είναι πολύ ωραίο. Σκέφτομαι τον καύσωνα του καλοκαιριού και ηρεμώ. Υπάρχει χώρος στον ξενώνα Βουλιαγμένης, στον οποίο μπορώ να πάω και να κάνω ό,τι δεν μπορώ να κάνω εδώ. Ομως, βρίσκομαι σε μία “βίλα”, χωρίς να έχω να πληρώσω λογαριασμούς. Και αυτό εγώ το λέω ελευθερία!»
«Σκέφτηκα πολλές φορές να αυτοκτονήσω, αλλά θα ήταν λάθος»
Ως άστεγος, υπήρξαν στιγμές που ο Γιώργος Κουρούπης σκέφτηκε την αυτοκτονία και τον θάνατο. Ομως, πέντε χρόνια μετά το πρώτο σοκ που βίωσε όταν ξεσπιτώθηκε συνειδητοποίησε ότι η αυτοκτονία θα ήταν «ένα μεγάλο λάθος» και πως ο θάνατος δεν τον απασχολεί.
«Οταν ήρθα εδώ, ήμουν σε μεγάλο χάλι, ψυχοσωματικά. Αν σου κλέψουν αυτό για το οποίο έχεις αγωνιστεί, είσαι έτοιμος να αυτοκτονήσεις. Αυτό πιστεύω ότι το πέρασα. Εχω συνειδητοποιήσει από τον τρόπο ζωής μου ότι η αυτοκτονία θα ήταν λάθος. Βιώνω την καλύτερη περίοδο της ζωής μου τώρα. Εχω παντρευτεί δύο με τρεις φορές, αν το πάρουμε με την έννοια της συμβίωσης με μία γυναίκα. Δεν έχω παιδιά. Σέβομαι την έννοια του Θεού απόλυτα και όσο γερνάω τόσο περισσότερο κοντά της πηγαίνω. Με ενοχλεί μόνο η τεμπελιά. Τίποτε άλλο» τονίζει στην «Εspresso». Οι παλιοί και αγαπημένοι του φίλοι τον εγκατέλειψαν. Θεώρησαν πως ως άστεγος είναι «άρρωστος» και ότι θα τους γινόταν «βάρος».
«Σε βλέπουν σαν ζητιάνο ή και χειρότερα. Οι φίλοι μου οι παλιοί τρόμαξαν, γιατί βίωναν και οι ίδιοι μία δύσκολη κατάσταση. Εκανα καινούργιους φίλους, όμως, που έρχονται και με βλέπουν συχνά. Αλλά έχουν κι αυτοί προβλήματα… Εγώ είμαι σε θέση ισχύος πλέον και δεν θέλω να κοροϊδεύω τους άλλους. Ημουν βουτηγμένος σε αυτό το άγχος για δεκαετίες. Για να εξυπηρετήσω το διεφθαρμένο κράτος της Ελλάδας!»
Ο Γιώργος Κουρούπης έχει γνώμη για την κρίση που «χτύπησε» τις ζωές των Ελλήνων αλλά και τη δική του: «Το χάλι των Ελλήνων είχε αρχίσει πριν το 2000, όταν όλοι ξεκινούσαν τα τσιφτετέλια. Η Βουλή ψηφίζεται από αυτούς που πάνε στα μπουζούκια και σπάνε πιάτα. Ας φορολογήσουν τα μπουζούκια και τα πιάτα για να έχουμε λύση! Οι Ελληνες αναλώνονται στο να πίνουν ποτά, να κάνουν σεξ και να σπάνε πιάτα. Τέτοιου είδους βαρβαρότητες, που για μας ήταν απολύτως φυσιολογικές, δεν υπάρχουν σε άλλες χώρες. Ο Ντάισελμπλουμ είναι ένας από τους… σπασίκλες της Ευρώπης και ενοχλήθηκε από αυτά που ζήσαμε στην Ελλάδα!» λέει ο 65χρονος άστεγος.
