Η Espresso ανέβηκε στο λεωφορείο που «φορτώνει» χρήστες ουσιών για την «εμπόλεμη ζώνη» με τις αδέσποτες σφαίρες
Με συνεπιβάτη τον φόβο επιστρέφουν καθημερινά στα σπίτια τους από τις δουλειές τους οι επιβάτες της γραμμής Α10 του ΟΑΣΑ. Το λεωφορείο ξεκινάει από το πολυσύχναστο σημείο του Σταθμού Λαρίσης και καταλήγει στο Μενίδι, αρκετά κοντά στο σχολείο όπου έχασε τη ζωή του ο 11χρονος Μάριος από αδέσποτη σφαίρα. Η διαδρομή, όμως, ακόμη και μέρα μεσημέρι είναι ένα πραγματικό δρομολόγιο τρόμου!
ΑΠΟ ΤΟΝ
ΜΙΛΤΟ ΣΑΚΕΛΛΑΡΗ
Το συγκεκριμένο λεωφορείο, όπως και το Β10, διέρχεται καθημερινά από την οδό Λιοσίων. Η διαφορά τους με τα υπόλοιπα μέσα μεταφοράς είναι ότι γεμίζουν ασφυκτικά σε καθημερινή βάση με τοξικομανείς, κυρίως αλλοδαπούς, οι οποίοι κατευθύνονται στο Μενίδι!
Η εξήγηση είναι ότι εκεί μπορούν να βρουν ναρκωτικά για κάθε γούστο, όπως το χασίς, το «σίσα» (η γνωστή και ως «κοκαΐνη των φτωχών», που περιέχει ακόμη και υγρά μπαταρίας!), το ecstasy και, φυσικά, τον λευκό θάνατο, την ηρωίνη! Οι ναρκομανείς κατεβαίνουν στο Μενίδι, στη στάση πάνω στη Δημοκρατίας και κοντά στο σχολείο του άτυχου Μάριου.
Συνήθως η κατάσταση εκτροχιάζεται από τις απογευματινές ώρες και μετά. Η αναμονή στη στάση μοιάζει με ταινία τρόμου για δεκάδες πολίτες, οι οποίοι περιμένουν το λεωφορείο για να επιστρέψουν στο σπίτι τους. Κατά την αναμονή φτάνουν οι πρώτοι χρήστες, οι οποίοι είναι έτοιμοι να επιβιβαστούν μαζί με φίλους τους για να πάνε χωρίς εισιτήριο στο Μενίδι, όπου μπορούν να προμηθευτούν φθηνά κάθε λογής ναρκωτικά από αρκετά σπίτια κοντά στον καταυλισμό των Ρομά.
Η «γαλαρία»
Η «Espresso» ανέβηκε στο λεωφορείο της γραμμής Α10 με αφετηρία τον Σταθμό Λαρίσης και κατέγραψε τι συμβαίνει στο δρομολόγιο του τρόμου. Με την πρώτη ματιά φαίνεται ότι η «γαλαρία» είναι γεμάτη με ναρκομανείς. Μία κυρία κάθεται ανάμεσά τους, ακίνητη και ανέκφραστη.
Ο φόβος την έχει κυριεύσει, όπως φαίνεται από την παγωμένη έκφραση στο πρόσωπό της. Μέσα της παρακαλάει να επέμβει η Αστυνομία, αλλά ξέρει πως είναι σχεδόν αδύνατον να κατεβάσει τους χρήστες, εφόσον δεν δημιουργούν κάποιο πρόβλημα.
«Κάθε μέρα κάνω αυτή τη διαδρομή, γιατί η δουλειά μου είναι στο Μεταξουργείο. Κάθε μέρα, από το πρωί ως το βράδυ, τα συγκεκριμένα λεωφορεία είναι γεμάτα τοξικομανείς! Φυσικά και φοβάμαι, αλλά είναι κάτι το οποίο έχω συνηθίσει πλέον. Η ίδια αρρωστημένη κατάσταση επικρατεί στη συγκεκριμένη διαδρομή τουλάχιστον τα τελευταία πέντε χρόνια! Δυστυχώς, φαίνεται πως κανείς δεν μπορεί να κάνει τίποτα και κάθε μέρα θα ζούμε με αυτή…» δηλώνει στην «Espresso» η Μαρία Κ.
Δεν είναι λίγα τα περιστατικά που της έχουν τύχει, συνήθως νωρίς το απόγευμα, κατά την επιστροφή της στο σπίτι της.
«Με έχουν κλέψει τρεις φορές. Κάποιες φορές με απείλησαν με μαχαίρι, κάποιες άλλες χωρίς αντικείμενο. Δυστυχώς, δεν μπορώ να κάνω κάτι και φαίνεται πως ούτε η Αστυνομία μπορεί! 
Το πρόβλημα είναι μεγάλο και κατά τη γνώμη μου δεν λύνεται. Δεν μπορεί να πει κάποιος σε έναν τοξικομανή να μη χρησιμοποιεί το λεωφορείο. Αυτή είναι η πραγματικότητα που βιώνουμε καθημερινά» υποστηρίζει.
«Μας τρομοκρατούν»
Λίγα μέτρα πιο μπροστά, περίπου στη μέση του λεωφορείου, ένας χρήστης ηρωίνης κάθεται οκλαδόν πίσω από τα καθίσματα. Είναι έτοιμος να αποκοιμηθεί, καθώς φαίνεται πως μόλις έχει πάρει τη δόση του και πέφτει πάνω στους μπροστινούς!
«Κάθε μέρα τα ίδια και τα ίδια. Μας απειλούν, μας βρίζουν και μας τρομοκρατούν. Τις περισσότερες φορές φωνάζουμε τον οδηγό, ο οποίος προσπαθεί να τους κατεβάσει αλλά δεν είναι εύκολο. Κι αυτός ο άνθρωπος δεν μπορεί να κάνει πολλά! Συνήθως μας λέει πως δεν μπορεί να κατεβάσει κανέναν, εκτός αν επιτεθεί σε κάποιον. Αυτή είναι η πραγματικότητα, δυστυχώς. Φοβόμαστε πάρα πολύ, ακόμη και για τη ζωή μας» λέει στην «Espresso» η Κωνσταντίνα, η οποία είναι συνταξιούχος και χρησιμοποιεί σχεδόν καθημερινά το λεωφορείο για να κατέβει στο κέντρο της Αθήνας και να απολαύσει τον απογευματινό καφέ της.
«Φοβάμαι, αλλά δεν έχω άλλη λύση. Πείτε μου, τι μπορώ να κάνω; Δεν βλέπετε; Κανείς δεν ασχολείται με αυτό το θέμα. Δεν λέω, είναι συνάνθρωποί μας, οι οποίοι αντιμετωπίζουν ένα πρόβλημα, αλλά η παραβατικότητά τους επηρεάζει τις δικές μας ζωές. Ως πότε θα φοβόμαστε να μπούμε σε ένα λεωφορείο, το οποίο πρέπει να χρησιμοποιούμε καθημερινά; Ως πότε θα αδιαφορούν οι αρμόδιοι γι’ αυτή την κατάσταση; Κάθε μέρα προσεύχομαι να γυρίσω σπίτι μου και δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω!» αναρωτιέται με απόγνωση.
«ΠΕΦΤΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΕΠΙΒΑΤΕΣ, ΣΕ ΗΜΙΛΙΠΟΘΥΜΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ»
Τα χέρια των οδηγών είναι δεμένα, καθώς οι επιλογές τους είναι περιορισμένες αν η κατάσταση με τους τοξικομανείς ξεφύγει και κάποιος πολίτης ζητήσει βοήθεια. «Οταν έχουμε κάποιο βίαιο περιστατικό, φωνάζω την Αστυνομία ή σταματάω το λεωφορείο με αυτή την “απειλή”. Οι περισσότεροι αποχωρούν όταν ακούν κάτι τέτοιο. Αλλοι, πάλι, είναι πιο βίαιοι και επιθετικοί. Εχει τύχει να με απειλήσουν. Δυστυχώς δεν μπορώ να κάνω και πολλά. Ελάχιστοι οδηγοί έρχονται σε αυτό το δρομολόγιο και παραμένουν…» λέει ένας οδηγός, ο οποίος θέλει να κρατήσει την ανωνυμία του.
«Ξέρουμε πως ανεβαίνουν στο Μενίδι, σε διάφορα σημεία που θεωρούνται άβατα για την Αστυνομία. Εκεί κάνουν χρήση ή αγοράζουν ναρκωτικά και επιστρέφουν μαζί με τη δόση τους στο κέντρο της Αθήνας. Αρκετές φορές έχω δει άτομα να πέφτουν πάνω σε επιβάτες, καθώς είναι σε ημιλιπόθυμη κατάσταση. Αλλοι κάνουν χρήση ακόμη και μέσα στο λεωφορείο» αποκαλύπτει ο οδηγός στην «Espresso».
