❱❱ Το αποκαλυπτικό δημοσίευμα της «Ορθόδοξης Αλήθειας» για την καλλιτέχνιδα
❱❱ «Παρακαλώ την Παναγία να με βοηθήσει να μη χαθεί η ψυχούλα μου» του έγραφε χαρακτηριστικάΕίναι γνωστή η ακλόνητη πίστη που είχε στον Θεό η αξέχαστη Βίκυ Μοσχολιού. Αυτό που δεν είναι γνωστό είναι ότι η καλλιτέχνιδα σεβόταν και τιμούσε τον αδελφό της γιαγιάς της, που ήταν μοναχός στην Ιερά Μονή Γρηγορίου του Αγίου Ορους, με το όνομα Ησύχιος, ενώ και η ίδια ασκούσε καθήκοντα μοναχής!
Μάλιστα, σε επιστολή της που παρέδωσαν για την «Ορθόδοξη Αλήθεια» οι πατέρες της μονής αποκαλύπτεται ότι η δημοφιλής τραγουδίστρια, η οποία μεγάλωσε και εξελίχθηκε στο παλκοσένικο, παρακαλούσε τον γέροντα θείο της να προσευχηθεί στην Παναγία για να τη βοηθήσει να φύγει από τη δουλειά της νύχτας, που τόσο την είχε κουράσει!
Ο γέροντας Ησύχιος, κατά κόσμον Νικόλαος Λαμπίρης, γεννήθηκε στο χωριό Σαπρίκι της Μεσσηνίας το 1896 και είχε μάθει λιγοστά γράμματα στο σχολείο του χωριού του, στο οποίο πήγε μόνο τέσσερις τάξεις. Οταν πήγε μαζί με έναν φίλο του στη Ιερά Μονή Γρηγορίου, διότι είχε από τα καλύτερα κοινόβια, έμεινε εκεί και δεν έπαψε να εργάζεται στα φυτώρια και να μελετά τις γραφές ως τα 103 χρόνια του, οπότε έφυγε από τη ζωή.
Η Βίκυ Μοσχολιού είχε πρωτοκυκλοφορήσει το 1972 σε δίσκο 45 στροφών, σε στίχους Μάνου Ελευθερίου, το τραγούδι της «Παναγιά μου Γρηγορούσα, Παναγιά Θαλασσινή, μες στα μάτια σε κοιτούσα κάθε βράδυ και πρωί» ένα τραγούδι-προσευχή, προοίμιο της δικής της ιστορίας.
Στα χέρια του μητροπολίτη
Στα 52 χρόνια της, κουρασμένη από την καλλιτεχνική της βιοπάλη, η ευαίσθητη καλλιτέχνιδα ζήτησε την πνευματική βοήθεια του αδελφού της γιαγιάς της, όπως αποκαλύπτει η χειρόγραφη επιστολή που του έστειλε.
Σήμερα η επιστολή βρίσκεται στα χέρια του μητροπολίτη Ναυπάκτου κ. Ιεροθέου, που τη ζήτησε από τον μακαριστό ηγούμενο της μονής Γεώργιο Καψάνη για να τη διαβάσει ως μνημόσυνο μετά την κοίμηση της αγαπημένης τραγουδίστριας, το 2005. Σε αυτήν η Μοσχολιού ζητεί από τον μοναχό που έζησε απωθώντας τα περιττά να προσευχηθεί γι’ αυτήν, αλλά στην πραγματικότητα του ζητεί τη δύναμη της αγάπης του για να γιατρευτεί από την κόπωση του διαχωρισμού της καρδιάς της, που την όφειλε στον Χριστό. Μεταξύ πολλών, αναφέρει στον Ησύχιο:
«Θείε μου, από παιδάκι δουλεύω και σήμερα αισθάνομαι πολύ κουρασμένη. Ευχαριστώ πάντα τον Κύριό μας και την Παναγιά για το θείο δώρο που μου χάρισαν (τη φωνή) να μπορέσω να βοηθήσω τους γονείς μου, τα αδέλφια μου και τον κόσμο. Ομως τώρα είμαι 52 ετών και παρακαλώ την Παναγία να με βοηθήσει να τακτοποιηθώ, να σταματήσω, μήπως και βάλω τη ζωή μου σε μια σειρά.
Κάποτε έκανα καθήκοντα Μοναχής και δούλευα. Ομως αυτό με κούρασε πολύ… Βέβαια, ξεμολογήθηκα, έκλαψα και κλαίω πικρά, και παρακαλώ την Παναγία και τον Χριστό μας να με συγχωρέσουν και να είναι μαζί μου.
Βλέπετε, θείε μου, ότι ο άνθρωπος όσο και να ξεφύγει, άμα έχει μεγαλώσει με χριστιανικές αρχές, κάποτε συνέρχεται. Αυτό κάνω και εγώ. Προσπαθώ να βρω τον δρόμο του Θεού, που κάποτε ήμουν και που μου άρεσε πολύ…
Θείε μου, εσείς που είστε ένας άνθρωπος του Θεού, προσευχηθείτε για μένα και για την οικογένειά μου, για τα παιδάκια μου και το εγγονάκι μου, να τακτοποιηθώ και να φύγω από αυτή τη δουλειά που μ’ έχει κουράσει. Θα ήταν μεγάλη ευλογία, αν κάτι προσωπικό σας αντικείμενο μου στέλνατε, θα το είχα σαν ιερό κειμήλιο από εσάς, κάτι που αγαπάτε πολύ. Τις ευχές σας, η ταπεινή ανιψιά σας, Βασιλική (η Βίκυ) Μοσχολιού».
ΤΙ ΕΙΧΕ ΠΕΙ ΣΤΗΝ «ESPRESSO» Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΔΟΜΑΖΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΤΗΣ
Στις 16 Αυγούστου του περασμένου έτους η μικρή κόρη της Βίκυς Μοσχολιού, Ευαγγελία Δομάζου, παραχώρησε μια συγκλονιστική συνέντευξη στην «Espresso». Σε αυτήν έλεγε, μεταξύ άλλων, για τη μητέρα της:
«Ηταν τους τελευταίους μήνες της ζωής της, μόλις είχε βγει από το νοσοκομείο, και με πήρε τρομοκρατημένη. Εκλαιγε γοερά. Είχε δει στον ύπνο της για πρώτη φορά στη ζωή της το μικρό μας αδελφάκι. Το αγοράκι αυτό πέθανε μόλις το γέννησε η μάνα μου. Με το όνειρο αυτό κατάλαβε ότι το τέλος της πλησιάζει».
Η Ευαγγελία Δομάζου με τη μητέρα της
Σε άλλο σημείο της συνέντευξης η Ευαγγελία Δομάζου αναφερόταν στις τραγικές στιγμές κατά τα χειρουργεία που είχε να αντιμετωπίσει η μεγάλη ερμηνεύτρια:
«Εμείς, με την αδελφή μου, μέναμε στην Πάρο λόγω των οικογενειών μας. Εγώ, λοιπόν, δεν ήξερα τίποτα για το πρώτο χειρουργείο στο “Υγεία”. Το πρωί πριν από το χειρουργείο, που καθόταν καρτερικά στο δωμάτιό της, κρατούσε ένα κομποσκοίνι στο χέρι της και προσευχόταν. Μόλις με είδε, καταχάρηκε. Πριν από το χειρουργείο μίλησα με τον ογκολόγο της, ο οποίος μου είπε ότι έβλεπαν τότε έναν μικρό όγκο στο πάγκρεας και πως θα έπρεπε να χειρουργηθεί. Ωστόσο το χειρουργείο αργούσε να τελειώσει. Μόλις ο ογκολόγος βγήκε, μας ζήτησε να καθίσουμε στο γραφείο του και μας είπε: “Βγάλαμε το μισό συκώτι, βγάλαμε την σπλήνα, το έντερο, το πάγκρεας. Βγάλαμε, βγάλαμε…” Τρελάθηκα. “Τι έμεινε;” τον ρώτησα με δάκρυα και μου απάντησε: “Ηταν γεμάτη καρκίνο, ακόμα και στα τοιχώματα”».
